ΤοΧριστιανικό Πάσχα και ειδικότερα η Ανάσταση του Χριστού  είναι η σπουδαιότερη γιορτή του Χριστιανισμού.

Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία. 

Για να δούμε όμως τι γνωρίζουμε για αυτή τη γιορτή!!!

 Στην αρχή μιλήσαμε για τα θαύματα του Χριστού … 

στη συνέχεια μιλήσαμε για τη Μεγάλη Εβδομάδα και τα Πάθη του Χριστού μέχρι την Ανάσταση Του

δημιουργήσαμε τη δική μας κατασκευή για τα Πάθη Του Χριστού (ιδέα απο Pinterest)

Η Μεγάλη Εβδομάδα αρχίζει από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, οπότε τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου, δηλαδή του όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας, και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού. Ονομάζεται Μεγάλη από την ανάμνηση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθ’ εκάστη των ημερών αυτής, τα οποία θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία.

Οι Εβραίοι φόρεσαν ένα στεφάνι από αγκάθια στο Χριστό και του φόρτωσαν ένα ξύλινο σταυρό. Ξεκίνησαν για το Γολγοθά. Εκεί σταύρωσαν το Χριστό μαζί με δύο ληστές. Του κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια πάνω στο σταυρό.
Η Παναγία και ο Ιωάννης, ο μαθητής του Χριστού, ήταν εκεί και έκλαιγαν. Ο Χριστός πέθανε. Την ίδια ώρα που πέθαινε ο Χριστός έγινε σεισμός.
Κάθε χρόνο, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης γίνεται αναπαράσταση της Σταύρωσης του Κυρίου.

Τη Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες ηχούν πένθιμα. Είναι η μέρα που όλοι νηστεύουν και από λάδι και τιμητική θέση στο τραπέζι έχουν οι νερόβραστες φακές. Από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης που τελείωσε η Σταύρωση μέχρι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στολίζεται ο Επιτάφιος με λογής λογής λουλούδια. Ο Χριστός άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο σταυρό και τη Μεγάλη Παρασκευή  γίνεται η Αποκαθήλωση όπου ο ιερέας κατεβάζει το σώμα του Χριστού από το σταυρό, το τυλίγει με ένα λευκό σεντόνι και το τοποθετεί στον Επιτάφιο. Το βράδυ θα γίνει η λιτή περιφορά του Επιταφίου μέσα στην εκκλησία. 

Μιλήσαμε για τα έθιμα του Πάσχα στην Ελλάδα…

Τα λαϊκά έθιμα κατά τον σύγχρονο εορτασμό της Ανάστασης στην Ελλάδα, περιλαμβάνουν το άναμμα λαμπάδων και τη μεταφορά του Αγίου Φωτός στα σπίτια από την τελετουργία της Ανάστασης στις εκκλησίες, δείπνο με κύριο φαγητό τη μαγειρίτσα, το βράδυ της Ανάστασης, το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών στο σπίτι ή έξω από την Εκκλησία, το «φιλί της αγάπης» την ώρα της Ανάστασης, το σούβλισμα του αρνιού κατά την Κυριακή του Πάσχα και άλλες εκδηλώσεις.

Εμείς τι λαμπάδα θα ζητήσουμε απο τη νονά και το νονό φέτος….

• • Στην Ελλάδα η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας, στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι από μία δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως, και ψάλλοντας το «Δεύτε λάβετε Φως…». Στην συνέχεια ιερείς, ψάλτες και πιστοί βγαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας όπου γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

    Αμέσως μετά αρχίζουν να πέφτουν πυροτεχνήματα και βεγγαλικά. Μετά την Ανάσταση, οι πιστοί μεταφέρουν στο σπίτι τους το Άγιο Φως. Στην είσοδο του σπιτιού τους, κάνουν, με τον καπνό της λαμπάδας, το σχήμα του σταυρού.

Μετά ανάβουν το καντήλι και προσπαθούν να το κρατήσουν τουλάχιστον τρεις με σαράντα ημέρες. Στη συνέχεια κάθονται στο Πασχαλινό τραπέζι για να φάνε την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα (σούπα από αρνίσια ή βοδινά εντόσθια). Τσουγκρίζουν κόκκινα αυγά και τρώνε κουλούρια και τσουρέκια. Για να φτιάξουν τις λαμπρόπιτες, βάζουν ζυμάρι μέσα σε στρογγυλό ταψί, και φτιάχνουν κάτι σαν πηγάδι μέσα στη μέση της ζύμης, το γεμίζουν με γέμιση από τυρί και αυγά και τις αλείφουν με αυγό πριν τις ψήσουν.

Βάψαμε και εμείς τα δικά μας πασχαλινά αυγά στο σχολείο….

τα βάλαμε στα σακουλάκια μας που θύμιζαν λαγουδάκι

και ετοιμάσαμε τις καρτούλες μας για ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Τα λαγουδάκια είχαν φέτος θέση σε πολλές δραστηριότητες μας για το Πάσχα…

Αλλά και με τη Κυρία Μάρθα στα Αγγλικά…μάθαμε για το Πάσχα … παίξαμε, χορέψαμε και κατασκευάσαμε…λαγουδάκια….

.

 Τέλος με την κυρία Άννα συνεργαστήκαμε ζωγραφίσαμε σε ομάδες και ενώσαμε όλα τα κομμάτια του πασχαλινού μας παζλ

Το Σάββατο του Λαζάρου  είναι η μέρα πριν την Κυριακή των Βαΐων. Την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάσταση του Λαζάρου από τη Βηθανία, ένα γεγονός το οποίο περιγράφεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαΐων έχουν τη μοναδική θέση στο εκκλησιαστικό έτος ως μέρες χαράς ανάμεσα στη Μεγάλη Σαρακοστή και το θρήνο της Μεγάλης Εβδομάδας. 

Ο Λάζαρος ήταν ο αγαπημένος φίλος του Χριστού που ζούσε στην πόλη Βηθανία. Είχε δυο αδερφές τη Μάρθα και τη Μαρία που τον υπεραγαπούσαν. Κάποτε ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά και οι αδερφές του έστειλαν μήνυμα στον Ιησού να πάει και να τον κάνει καλά. Ο Ιησούς όμως εσκεμμένα αργοπόρησε να πάει. Πήγε μετά από τέσσερις μέρες που ο Λάζαρος είχε πεθάνει . Ο Χριστός μάλιστα είπε στους μαθητές του «πάμε τώρα να τον ξυπνήσω». Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου και ζήτησε να δει το τάφο του. Όταν έφθασε εκεί, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω».

Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του.  Αυτό το θαύμα λοιπόν γιορτάζουμε την ημέρα αυτή. Ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών όταν τον ανέστησε ο Χριστός μας και έζησε άλλα 30 χρόνια. Λέγεται μάλιστα ότι μετά που αναστήθηκε δεν ξαναγέλασε παρά μόνο μια φορά.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τη ταινία:

Στην Ελλάδα, το Σάββατο του Λαζάρου φτιάχνουν ειδικά ψωμάκια που μοιάζουν με σαβανωμένο άνθρωπο και ονομάζονται λαζαράκια, ενώ τα παιδιά τραγουδούν τα λαζαρικά, κάλαντα ειδικά για την ημέρα.

Τα λαζαράκια είναι μικρά, αφράτα, ημίγλυκα ψωμάκια που παρασκευάζουν οι χριστιανοί το Σάββατο του Λάζαρου, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Έχουν το σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου, όπως παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες, και συμβολίζουν την ανάστασή του. Είναι νηστίσιμα, δηλαδή δεν περιέχουν γαλακτοκομικά προϊόντα ή αυγά.

Αποφασίσαμε και εμείς να φτιάξουμε στο σχολείο μας τα δικά μας λαζαράκια αναβιώνοντας το έθιμο με τη πολύτιμη βοήθεια των μαμάδων!!! Η συνταγή βρέθηκε … τα υλικά έτοιμα…οι μικροί μας ζαχαροπλάστες έτοιμοι….

Ένα όμορφο έθιμο το οποίο σήμερα έχει ξεχαστεί ήταν τα «Κάλαντα του Λαζάρου». Τα Κάλαντα αυτά από τόπο σε τόπο είχαν πολλές παραλλαγές. Άλλοτε τα τραγουδούσαν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες» , ντυμένες με παραδοσιακές ενδυμασίες, που έλεγαν τα κάλαντα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι κρατώντας καλαθάκια με λουλούδια  και οι άνθρωποι τους έδιναν χρήματα ή διάφορα φαγώσιμα. Άλλοτε πάλι τα τραγουδούσαν παιδιά, κυρίως αγόρια, που την παραμονή της γιορτής έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου, το «Λάζαρο» και την ημέρα της γιορτής έβγαιναν στις γειτονιές και τα έλεγαν.

Με τα παιδιά είπαμε λοιπόν να αναβιώσουμε αυτό το έθιμο… λέγοντας τα κάλαντα του Λαζάρου και εμείς…

Μάθαμε τα κάλαντα

και ξεκινήσαμε να τα πούμε

Ευχαριστούμε πολύ το Σύλλογο Γονέων που μας προσέφερε τα υλικά και τις δύο μαμάδες που μας προσέφεραν την πολύτιμη βοήθεια τους!!

Πριν λίγες μέρες το Νηπιαγωγείο μας επισκέφθηκε το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης!!!

Το Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης είναι ένα σύγχρονο μουσείο που διατηρεί και εκθέτει συλλογές με αντικείμενα, που αφορούν τη ζωή του παιδιού διαχρονικά.

Οι οικοδεσπότες μας στη ξενάγηση μας ήταν δυο παλαιοί γνώριμοι, ο Φοίβος και η Αθηνά… Τα παιδιά δεν τους γνώριζαν και έτσι μας συστήθηκαν και μας μίλησαν για την ιστορία της κούκλας…

Η ιστορία του πιο διαχρονικού παιχνιδιού. Από την αρχαία πλαγγόνα, στο μέλλον.

Αυθεντικές κούκλες και αντίγραφα από την ιστορία του πιο ταξιδεμένου παιχνιδιού, μέσα στο χρόνο. Σπάνιες κούκλες συμπληρώνουν την αφήγηση που αντανακλά την ιστορία του παιδιού, σε κάθε κοινωνία και εποχή.

Σε αυτή την συλλογή μπορεί κάποιος να βρει, κούκλες από παπιέ μασέ, πορσελάνη, μπισκουί, σελιλόιντ και πλαστικό και να παρατηρήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Οι μαριονέτες και οι κούκλες με παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές αλλά και χαρακτηριστικές κούκλες από χώρες της Ευρώπης και του κόσμου, τονίζουν την σημασία της διεθνούς γλώσσας αυτού του παιχνιδιού. Σημαντικά εκθέματα, είναι οι κούκλες από τις δεκαετίες του ‘20, έως τις πρώτες πλαστικές.

Μάθαμε και για τη Πλαγγόνα,  ένα κοριτσίστικο παιχνίδι. Οι πλαγγόνες απεικονίζουν μια γυναικεία μορφή με περίπλοκα χτενίσματα στα μαλλιά. Τα χέρια και τα πόδια τους ήταν κινούμενα και ενώνονταν με μια κλωστή με το κυρίως σώμα. Εκτός από παιχνίδι, οι πλαγγόνες είχαν και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, σαν μια εισαγωγή του κοριτσιού στο ρόλο και τις υποχρεώσεις του ως γυναίκα στην αρχαία κοινωνία. Οι πλαγγόνες γίνονταν προσφορά στη θεά Αρτέμιδα την παραμονή του γάμου του κοριτσιού. Αποτελούν έναν σπάνιο τύπο ευρημάτων που φωτίζουν τον κόσμο των παιδιών και του παιχνιδιού στην αρχαιότητα.

Η μαγεία του παιχνιδιού με τσίγκινα και επιτραπέζια παιχνίδια.

Τα τσίγκινα και κουρδιστά παιχνίδια της συλλογής, συνυπάρχουν σε ένα κοινό μουσειακό αφήγημα με τα παραδοσιακά ατομικά και ομαδικά παιχνίδια της αυλής (Πίνακας του Μπρέγκελ 1550), καθώς και με διαχρονικά επιτραπέζια.

Κάθε αντικείμενο αυτής της ενότητας, επιβεβαιώνει την πεποίθηση πως “τα πάντα μπορούν να γίνουν παιχνίδι”. Πρώιμα τσίγκινα παιχνίδια φτιαγμένα από κονσέρβες και πιο σύγχρονα, συρόμενα και κουρδιστά με μηχανισμό κλειδιού. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει σπάνια τσίγκινα αυτοκινητάκια, πεταλούδες, καραβάκια κ.α. κατασκευασμένα από βιοτέχνες, βαμμένα με έντονα χρώματα, πολλές φορές στο χέρι και στολισμένα με διακοσμητικά μοτίβα.

Σημαντικά αντικείμενα της συλλογής, ο σιδερένιος καραγκιοζάκος του Μεσοπολέμου από τη Ρηνανία που χορεύει, το ζωγραφισμένο αεροπλάνο με πρόσωπο του καλλιτέχνη Διαμαντή Αϊδίνη και αυθεντικά παιχνίδια από ελληνικά και ευρωπαϊκά εργαστήρια. Η συλλογή τσίγκινων παιχνιδιών του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με την δωρεά παιχνιδιών από την προσωπική συλλογή του τέως Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη και εμπλουτίζεται συνεχώς με δωρεές ιδιωτών.

Η πρόσφατη περιοδική έκθεση του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης παρουσιάζει μικρά διοράματα του χωριού των Στρουμφ, όπως και τους ήρωες που το απαρτίζουν. 

Επιτραπέζια παιχνίδια… παιχνίδια στρατηγικής που παίζονταν ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου..

Μια παλιά σχολική αίθουσα, γεμάτη μνήμες και ευκαιρίες εξερεύνησης.

Η παλιά σχολική αίθουσα της δεκαετίας του ‘40 και έπειτα, παίρνει μορφή παρουσιάζοντας το σχολικό περιβάλλον, το εκπαιδευτικό υλικό και τα στοιχεία της σχολικής ζωής των παιδιών μια άλλης εποχής. 

Στην έκθεση μπορεί κανείς να παρατηρήσει έγγραφα, σχολικά και διδακτικά βιβλία, όπως και την γραφομηχανή του καθηγητή. Οι αυθεντικές πλάκες και οι κονδυλοφόροι, οι σάκες και οι ποδιές των μαθητριών, καθώς και άλλα αντικείμενα των μαθητών και των μαθημάτων του παλιού σχολείου, συμπληρώνουν το αφήγημα της ιστορίας της εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Σημαντικά εκθέματα αποτελούν τα σχολικά θρανία που παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά, οι σπάνιοι χάρτες και οι εκπαιδευτικές καρτέλες.

Το ταξίδι μας συνεχίζεται και επόμενος μας σταθμός ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Μεσημβρίας και το λαογραφικό του μουσείο!!

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Μεσημβρίας ιδρύθηκε το 1982 από ομάδα νέων της Νέας Μεσημβρίας, με σκοπό τη διατήρηση της λαϊκής παράδοσης, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, την καταγραφή των λαϊκών θρύλων και παραδόσεων, ηθών και εθίμων και την αναβίωσή τους.
Για τους σκοπούς αυτούς ο Σύλλογος διατηρεί σήμερα 6 χορευτικά τμήματα με 340 χορευτές, όπου διδάσκονται χορούς απ όλη την Ελλάδα, τμήμα χορωδίας και τμήματα μπαλέτου. Λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη με πάνω από 3500 τίτλους βιβλίων, λαογραφικό μουσείο με 500 περίπου εκθέματα. Επίσης διαθέτει πλούσιο βεστιάριο παραδοσιακών φορεσιών και εκδίδει εφημερίδα, ιστορικά λευκώματα και DVD. 

Το μουσείο είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το ολοήμερο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου μας

και να ξεναγηθεί από το νέο μας φίλο Γιάννη!!

                                                           Σε ευχαριστούμε Γιάννη για την όμορφη φιλοξενία και όλα όσα μας έμαθες !!!!!!!!

Στην αρχή είδαμε εικόνες από το χωριό…εικόνες του χθες που δε θυμίζουν πολύ τη Νέα Μεσημβρία του σήμερα!!

Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το χώρο όπου φυλάσσονται οι παραδοσιακές στολές

και τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούν τα μέλη του Συλλόγου στις εκδηλώσεις !!

Στη συνέχεια ο Γιάννης μας έδειξε παραδοσιακά μουσικά όργανα…. και μας έπαιξε για να ακούσουμε τον ήχο που βγάζουν!!!

ΝΤΑΟΥΛΙ….ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΛΥΡΑ…. ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΗ ΛΥΡΑ

Μας ξενάγησε στο χώρο όπου υπήρχε ένα σπίτι μέσα και έξω…… παραδοσιακό….και θα μας εξήγησε πως χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι το κάθε αντικείμενο εκείνη την εποχή…

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΑΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ

Πρωταπριλιά 

Σήμερα είναι η μέρα που μικρά αθώα ψεματάκια κάνουν την εμφάνισή τους…. ένα “έθιμο” στο όποιο μόνο αυτή τη μέρα επιτρέπεται να λέμε μικρά αθώα ψέματα για να ξεγελάσουμε τους φίλους μας…χωρίς να τους στεναχωρούμε ή να τους κάνουμε να νιώσουν άβολα

Κατά την 1η Απριλίου, συνηθίζεται να λέγονται καλοπροαίρετα ψέματα λόγω εθίμου. Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά.

Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε δυο πολύ μεγάλους ψεύτες μέσα στα ελληνικά παραμύθια..

Τον ψεύτη βοσκό αλλά και τον Πινόκιο..

Το ηθικό δίδαγμα που υποδηλώνεται στο τέλος της ελληνικής εκδοχής είναι, «αυτό δείχνει πώς ανταμείβονται οι ψεύτες: ακόμα κι αν λένε την αλήθεια, κανείς δεν τους πιστεύει»

Μία ακόμη  δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε τις προηγούμενες απο την Κοινωνική Λειτουργό της σχολικής μονάδας κυρία Άννα με θέμα τι θεωρούμε καλό και τι κακό άγγιγμα…

Θυμηθήκαμε τη φίλη μας τη Κίκο που είχαμε γνωρίσει σε προηγούμενη μας συνάντηση….

Μιλήσαμε για  το σώμα μας και μάθαμε ποια είναι τα σημεία του σώματος μας που δεν πρέπει να τα αγγίζουν οι άλλοι/ες, πώς πρέπει να αντιδρούμε και πού πρέπει να στραφούμε για βοήθεια».

Μέσα από τη συζήτηση τονίσαμε …
«Το χέρι ζητά την άδεια της Κίκο για να την αγγίξει π.χ. στα μαλλιά, στη μύτη κλπ. Η Κίκο δέχεται, αλλά
όταν το χέρι προσπαθεί να μπει μέσα στο εσώρουχο (βρακάκι) η Κίκο λέει «Όχι». Η Κίκο δεν δέχεται
να την αγγίξουν κάτω από το εσώρουχο. Δεν είναι σωστό να κοιτάζει ή να αγγίζει κανείς το σώμα μας
κάτω από το εσώρουχό μας, ούτε είναι σωστό να μας ζητήσουν να δούμε ή να αγγίξουμε αυτά τα
σημεία στο σώμα κάποιου άλλου. Όταν μας ζητήσουν κάτι τέτοιο μπορούμε να πούμε «Όχι» ανά πάσα στιγμή».

«Αυτό που μάθαμε από το παραμύθι είναι ότι κανείς δεν μπορεί ν’ αγγίξει το βρακάκι σας και αυτός είναι ο Κανόνας των Εσωρούχων. Και αν ποτέ το κάνει κάποιος, πρέπει να το πείτε αμέσως σε έναν μεγάλο και να μην το κρατήσετε μυστικό!»

«Υπάρχουν όμως και καλά μυστικά;» Δώστε παραδείγματα π.χ. ένα πάρτι γενεθλίων, ένα πάρτι έκπληξη!
«Οποιοδήποτε μυστικό όμως μας προκαλεί άγχος, αμηχανία, φόβο ή στενοχώρια δεν θεωρείται καλό
και επομένως δεν θα πρέπει να το κρατάμε.»

 Ο Τεντωμένος έχει ένα μυστικό
Ο φίλος ο παππούς καμηλοπάρδαλη θα ήθελε να σας πει μια ιστορία. Αυτή η ιστορία είναι για τον εγγονό του, τον
«Τεντωμένο», και πώς ήταν σε θέση να λύσει ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισε»

https://blogs.sch.gr/1nipnmesi/files/2025/04/O-TENTOMENOS.pdf

Τι έκαναν ο Τεντωμένος και η Ζέτα όταν έφυγε ο παππούς; (έπαιζαν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι)
Τι έκανε η Ζέτα που δεν άρεσε του Τεντωμένου; (έτριβε και χάιδευε το λαιμό του)
 Τι είδους άγγιγμα ήταν αυτό που έκανε η Ζέτα στον Τεντωμένο;» (άγγιγμα που προκαλεί σύγχυση)
Πώς αισθάνθηκε ο Τεντωμένος με το άγγιγμα της Ζέτας; (σύγχυση, άβολα)
Ποια τρία πράγματα έκανε ο Τεντωμένος για να λύσει το πρόβλημά του; (είπε, «Όχι», σε μια ισχυρή φωνή, έφυγε μακριά σε ένα ασφαλές μέρος, και το είπε σε έναν ενήλικα της εμπιστοσύνης του)
Νομίζετε ότι ο Τεντωμένος ένιωθε άβολα να πει στον παππού του το τι συνέβη; (ίσως, δεν ήθελε να μπλέξει σε προβλήματα)
Μήπως ο Τεντωμένος έκανε κάτι λάθος; (όχι, η Ζέτα έκανε)
Το να το πει ήταν σωστό; (ναι, είναι ένας κανόνας ασφαλείας)
 Πώς ένιωσε ο Τεντωμένος μετά που είπε στο παππού του το πρόβλημά του; (Ένιωσε καλά που αφηγήθηκε το πρόβλημά του)

Αφού συζητήσαμε για όλα τα παραπάνω ήρθε η ώρα να μάθουμε τους 3 κανόνες ασφαλείας του σώματος

Πείτε «όχι»

πηγαίνετε μακριά σε ένα ασφαλές μέρος

πείτε το σε έναν ενήλικα της εμπιστοσύνης σας»

Στο πλαίσιο υλοποίησης των εργαστηρίων δεξιοτήτων το νηπιαγωγείο μας επισκέφθηκε το

ΝΟΗΣΙΣ – ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΔΟΣΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Στην αρχή περιηγηθήκαμε στο χώρο παρατηρώντας τις εικόνες και τα αντικείμενα που υπήρχαν….

και στη συνέχεια μοιραστήκαμε για να παρακολουθήσουμε δυο εξαιρετικά εκπαιδευτικά προγράμματα

Πειραματώντας – Ο κύκλος του νερού
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα τη φυσική της ατμόσφαιρας και των φυσικών
φαινομένων που αποτελούν αυτό που λέμε «ο καιρός». Τα παιδιά, με οδηγό τη νέα τους
φίλη, τη «σταγόνα», ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι ακολουθώντας τον κύκλο του νερού.
Το ταξίδι έχει πολλές στάσεις και σε καθεμιά από αυτές, τα παιδιά μέσα από την εκτέλεση
απλών πειραμάτων, επεξηγηματικές εικόνες και διαδραστικά βίντεο εξοικειώνονται όλο και
περισσότερο με τις διαφορετικές φάσεις του νερού και τη συμβολή τους στον καθορισμό
των καιρικών φαινομένων.

Ο χρόνος στα χέρια μας 

Τα παιδιά καλούνται να προβληματιστούν σε σχέση με τον χρόνο, μια έννοια πολύπλοκη
και πολυδιάστατη. Μέσα από μια σύντομη ιστορική αναδρομή και με τη βοήθεια
οπτικοακουστικών μέσων, τα παιδιά ανακαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους
ο άνθρωπος ένιωσε την ανάγκη να μετράει τον χρόνο και γνωρίζουν τα όργανα και τις
μονάδες μέτρησής του. Με τη συζήτηση, τον πειραματισμό, και τα ομαδικά παιχνίδια,
αντιλαμβάνονται τη ροή του χρόνου και τις έννοιες του παρελθόντος, του παρόντος
και του μέλλοντος, κατανοούν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους εκφράζουμε
το χρόνο και ασκούνται στο να ταξινομούν γεγονότα σε σωστή χρονική σειρά.

Πάμε ένα ταξίδι στο διάστημα…. να συναντήσουμε τον Ήλιο και τη Γη παρέα με τους υπόλοιπους πλανήτες..

Φοράμε στολές και μπαίνουμε στο διαστημόπλοιο… ΦΥΓΑΜΕ

 Η μέρα που το Έθνος μας γιορτάζει και οι μικροί μας πρωταγωνιστές από το πρώτο τμήμα του νηπιαγωγείου μας είναι έτοιμοι να τιμήσουν τους ήρωες και τις ηρωίδες του 1821 με μία γιορτή γεμάτη συγκίνηση 

Ας κάνουμε μαζί μια ιστορική αναδρομή στο μεγαλειώδες μας παρελθόν…. 

Ο εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 γίνεται στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε όλο τον κόσμο από τους Έλληνες της διασποράς στις 25 Μαρτίου κάθε χρόνο, την ημέρα εορτασμού και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Είναι διπλή γιορτή … για το έθνος και τη θρησκεία μας…

Αφού μάθαμε τι ακριβώς είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και για ποιο λόγο τον γιορτάζουμε φτιάξαμε τις δικές μας απεικονίσεις!!

   Γίναμε και εμείς ζωγράφοι όπως ο Ματίς

Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με την ιστορία….με την Εθνική μας επέτειο..

Μέσα απο πλούσιο εποπτικό υλικό μάθαμε τι συνέβη το 1821

Είναι μια μέρα που μας θυμίζει την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, την υπερηφάνεια, την αντίσταση και τον αγώνα για την ανεξαρτησία μας, η 25η Μαρτίου είναι η μέρα που η Ελλάδα όρθωσε το ανάστημά της για να διεκδικήσει τη ελευθερία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με την πολύτιμη συνδρομή των ηρώων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την εθνική μας ταυτότητα.

Μάθαμε για τους ήρωες του 1821 και τον ρόλο που έπαιξε ο καθένας στην επανάσταση…

Αυτές τις μέρες ο πρώτος μήνας της Άνοιξης μας δείχνει για ποιο λόγο έχουν γραφτεί τόσες παροιμίες για αυτόν και τις αλλαγές του καιρού που εμφανίζονται μαζί του!!

“Mάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης”

Το  φαινόμενο αυτό εξηγούν πολλές παραδόσεις που αναφέρονται στη γυναίκα του Μάρτη. Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε.

Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα.

Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε. Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο! Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».

Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

(https://edu.klimaka.gr/diafora/557-paradosi-marths-klimaka.html)

Στη συνέχεια γράψαμε τη παροιμία και προσπαθήσαμε να απεικονίσουμε το συναίσθημα του Μάρτη και τον καιρό που προκαλούσε το καθένα απο αυτά!!

Καθώς και ατομικές κατασκευές με τα συναισθήματα του Μάρτη…

Φτιάξαμε και ένα ημερολόγιο καταγραφής του καιρού για το Μάρτη

Αυτός ο Μάρτης όμως…. που είναι λίγο ζαβολιάρης…

ταλαιπωρεί και τη μαμά του

Αφού μάθαμε την ιστορία …. την εικονογραφήσαμε και εμείς!!

Ας βοηθήσουμε και εμείς με τη μπουγάδα ελπίζοντας να μην μας βρέξει …

Την περίοδο των Αποκριών ένα ξεχωριστό έθιμο αναβίωσε στο νηπιαγωγείο μας μέσα απο την ενασχόληση του ολοήμερου τμήματος μας μα την παράδοση!!

Το έθιμο Γενίτσαροι και Μπούλες την αποκριά

Το έθιμο Γενίτσαροι και Μπούλες (συναντάται και ως “Γιανίτσαροι και Μπούλες“, σε πιο βαριά Ναουσαίικα) είναι ένα παραδοσιακό δρώμενο στη Νάουσα την περίοδο της αποκριάς. Ο χαρακτηριστικός ήχος του ζουρνά και το νταούλι, τους συνοδεύει σε κάθε τους βήμα, καθώς χορεύουν στους δρόμους της Νάουσας κατά ομάδες (μπουλούκια). 

Πρόκειται για παλαιότατο αποκριάτικο έθιμο της Νάουσας Ημαθίας. Δύσκολα μπορούμε σήμερα να βρούμε τις ρίζες του, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα έθιμά μας. Όμως όλα τα στοιχεία του μας οδηγούν σε παλαιούς χρόνους. Στο αποκριάτικο αυτό έθιμο, έχει δοθεί πολύ πετυχημένα ο ορισμός χορευτικό δρώμενο, γιατί η δράση των ανθρώπων που συμμετέχουν στην τέλεσή του είναι δράση χορευτική χωρίς αυτήν η τέλεση του εθίμου είναι αδύνατη. Τα κυριότερα στοιχεία του εθίμου που μας μεταφέρονται από μία πολύ αυστηρή προφορική παράδοση είναι:

• Η συγκρότηση του μπουλουκιού, που προϋποθέτει την αυστηρή αποδοχή και τήρηση ορισμένων κανόνων τέλεσης του εθίμου για συμμετοχή σ’ αυτό.
• Το φύλο των τελεστών είναι μόνο νέοι άνδρες.
• Τη γυναικεία μορφή (νύφη-μπούλα) την υποδύεται πάντα άνδρας.
• Η ένδυση, η μεταμφίεση και η συμπεριφορά των τελεστών διέπονται από πατροπαράδοτους κανόνες.
• Τα μουσικά όργανα, οι χοροί, το δρομολόγιο, είναι προκαθορισμένα από το τελετουργικό, που ακολουθείται αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων.

Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και πιθανότατα έχει σχέση με τελετές φυλετικής μύησης όπως η τελετή ενηλικίωσης κατά την οποία ο νέος, ντυμένος με γυναικεία ρούχα και οδηγούμενος από ανύπανδρους άντρες της φυλής, θα μυηθεί με τη σειρά του στα μυστικά της, θα αποβάλλει τη γυναικεία ενδυμασία και θα μεταμορφωθεί. Σήμερα μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι στη μακραίωνη ιστορία του το έθιμο μεταπλάθει και παράλληλα ενσωματώνει στα επί μέρους στοιχεία του, την τοπική παράδοση, τους μύθους, τους θρύλους, τα τραγούδια και τους ηρωικούς αγώνες της Νάουσας. Οι τελεστές ήταν και είναι πάντα νέοι άνδρες. Ο αριθμός τους τα παλαιότερα χρόνια φαίνεται να ήταν από έξι μέχρι δώδεκα, ενώ σήμερα μπορεί να συμμετέχουν και περισσότεροι.

πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B5%CF%82

Ακολουθήσαμε και εμείς το έθιμο… φτιάξαμε τα προσωπεία μας.. ντύσαμε τους γενίτσαρους μας και πήραμε τα σπαθιά.. να ξεκινήσουμε τη πομπή