ΘΕΛΩ … ΘΕΛΕΙΣ… ΕΓΙΝΕ…. ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ
Το Αστέρι της Ευχής αποτελεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που υλοποιείται εδώ και 24 χρόνια με στόχο την ευαισθητοποίηση παιδιών, εκπαιδευτικών και γονέων για τη προσφορά και τον εθελοντισμό. Μέσα από τους άξονες του εθελοντισμού και της προσφοράς θελήσαμε να προσφέρουμε στους μαθητές μας νέους ορίζοντες μάθησης δίνοντάς τους τα απαραίτητα εφόδια να διανθίσουν τα αισθήματα της εν συναίσθησής αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας. Μέσω εκπαιδευτικών βίντεο, παραμυθιών αλλά και παρουσιάσεων οι μαθητές μας μπόρεσαν να κατανοήσουν την σημαντικότητα της φιλανθρωπίας αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας.
Οι μαθητές μέσα απο το πρόγραμμα του 2ου θεματικού κύκλου των εργαστηρίων δεξιοτήτων κατάλαβαν πως μέσω του εθελοντισμού, της φιλανθρωπίας, της κοινωνικής ευαισθησίας, και κοινωνικής αλληλεγγύης, θα μπορέσουν να αποκτήσουν τα εφόδια για να γίνουν ενεργοί αυριανοί πολίτες.
1ο εργαστήριο: “Ας γνωρίσουμε το MAKE A WISH”
Παρουσιάσαμε στους μαθητές μας το φάκελο και το κύλινδρο που μας ήρθαν από το MAKE A WISH. Παρατηρήσαμε την αφίσα, περιγράψαμε τι μας έδειχνε και διαβάσαμε με προσοχή όσα μας έλεγε.
Δείξαμε στα παιδιά τα βραχιολάκια και τα αστεράκια που είχαν έρθει στο σχολείο και αναρωτηθήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτά.
Κάποια από τα παιδιά θυμήθηκαν τη συμμετοχή του σχολείου μας στο Αστέρι της Ευχής από τη περσινή σχολική χρονιά και με τη δική τους βοήθεια ενημερώθηκαν και οι υπόλοιποι συμμαθητές τους.
Στη συνέχεια τους δείξαμε το «Τεράστιο Αστέρι» και τους εξηγήσαμε ότι ζωγραφίζοντας το θα πάρουμε μέρος στο διαγωνισμό του ΜΑΚΕ Α WISH.
Δείξαμε στα παιδιά και το Πιστοποιητικό Υιοθεσίας Ευχής της σχολικής Μονάδας από τη περσινή σχολική χρονιά αλλά και το καινούργιο που παραλάβαμε λίγο αργότερα για τη φετινή μας δράση.
Μπήκαμε στην ιστοσελίδα του Make a wish και στην αρχική της σελίδα βρήκαμε τις ευχές των μικρών μας φίλων (πρόσφατες ιστορίες) μερικές απο τις οποίες είδαμε όλοι μαζί παρέα.
Στο τέλος της ώρας οι μικροί μας μαθητές ενημερώθηκαν για την ευχή της μικρής Νεφέλης που υιοθέτησε το σχολείο μας τη φετινή σχολική χρονιά και τους δείξαμε φωτογραφίες από το ταξίδι με το Αλπικό τρένο.
Το κάθε παιδί έφτιαξε μια ζωγραφιά έγραψε το μήνυμα που θέλει να στείλει στη Νεφέλη. (πχ να γίνει καλά και να χαμογελάει συνέχεια, να γίνει καλά και να ταξιδεύει όπου θέλει κα.) και ετοιμάσαμε ένα βιβλίο γεμάτο ευχές και όνειρα για τη νέα μας φίλη!!
Στη συνέχεια του εργαστηρίου μας είδαμε την πρώτη ευχή, την ευχή που οδήγησε στην ίδρυση του οργανισμού στο εξωτερικό και στη συνέχεια πως ήρθε η ευχή στη χώρα μας.
Έτσι ξεκίνησαν όλα…
Από την επιθυμία μίας μητέρας να χαρίσει το όνειρο στο παιδί της.
Ο επτάχρονος Chris από το Φοίνιξ της Αριζόνα (Η.Π.Α), το 1980 ήθελε να γίνει αστυνομικός. Έπασχε όμως από λευχαιμία και ο αγώνας του για ζωή τον είχε κάνει να πάψει να ονειρεύεται. Καμάρωνε το ελικόπτερο της αστυνομίας που στα μάτια του φάνταζε σαν να ήταν ολόκληρος ο κόσμος. «Κι αν μπορούσε να δει το ελικόπτερο από κοντά;», σκέφτηκε η μητέρα του,η Linda. «Κι αν δεν το έβλεπε απλώς αλλά έκανε και μία βόλτα με αυτό;», πρόσθεσε ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος στο μακρινό Phoenix στην Arizona. «Κι αν του φτιάχναμε και μία στολή και τον περνούσαμε και από μία εκπαίδευση;», «Κι αν στήναμε και ένα κυνήγι παρανόμων και μπορούσε να ‘συλλάβει’ τους κακούς;» «Κι αν είναι όντως καλός Αστυνομικός, δεν πρέπει να παρασημοφορηθεί για τη δράση του;» άρχισαν να προσθέτουν οι συνάδελφοί του. Κι έτσι, λίγο τυχαία, μα με πολλή αγάπη και πίστη στο όνειρο, ο Chris έγινε κανονικός Αστυνομικός στις 29 Απριλίου του 1980. Και ο Chris μεταμορφώθηκε. Έδειχνε πιο δυνατός, πιο χαρούμενος, με μεγαλύτερη ελπίδα για το «αύριο». Το «αύριο» δεν ήρθε για τον Chris αλλά η πρωτοβουλία αυτή έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Λίγους μήνες μετά από εκείνη την ημέρα, η Linda πηγαίνοντας να ευχαριστήσει τους αστυνομικούς και όσους συνέβαλαν στην εκπλήρωση της ευχής του μοναχοπαιδιού της, τους παρότρυνε να συνεχίσουν να προσφέρουν ό,τι έκαναν για τον Chris και σε άλλα παιδιά που πάλευαν μία απειλητική ασθένεια. Και όλοι συμφώνησαν. Συναντήθηκαν ένα απόγευμα στο σπίτι του ενός εκ των αστυνομικών και βγάζοντας από τις τσέπες τους όσα χρήματα είχαν εκείνη τη στιγμή μαζί τους, συγκέντρωσαν 37,76$ και ίδρυσαν το Make-A-Wish!
Στην Ελλάδα… το Make-A-Wish ιδρύθηκε το 1996, με πρώτη ευχή αυτήν του Ανδρέα, που ήθελε να παίξει με την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό. Ντυμένος με τη φόρμα του «Θρύλου», ξεκινάει με τη λιμουζίνα για το ραντεβού με το όνειρο. Μπαίνει στο γήπεδο, συναντάει τους «Θεούς» της ομάδας του και η προπόνηση αρχίζει… με τον Ανδρέα να σουτάρει, να τριπλάρει, να χτυπάει πέναλτι, να πετάει από τη χαρά του! Σαν υπνωτισμένος στη συνέχεια, παραλαμβάνει από τον προπονητή μια τιμητική πλακέτα και μια μπάλα με τις υπογραφές των αγαπημένων του παικτών, ενώ προσπαθεί να κάνει αυτή τη στιγμή να κρατήσει όσο το δυνατό περισσότερο γίνεται. Για πάντα! Παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, ο Ανδρέας νικητής στη μάχη με την αρρώστια του πια, δεν ξεχνά ποτέ εκείνη την ημέρα που χαράχτηκε με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη του και τον όπλισε με μοναδική δύναμη και αστείρευτη θέληση τις δύσκολες ώρες που αγωνιζόταν για να κερδίσει ένα υγιές μέλλον. Τα λόγια του 10χρονου τότε Ανδρέα: «Αν ένα απίστευτο όνειρό σου έγινε πραγματικότητα, τότε και το όνειρό σου να ξαναγίνεις καλά, έρχεται πιο κοντά»
Στη συνέχεια αξιοποιήσαμε το Παραμύθι Ευγνωμοσύνης σαν ένα πρώτο βήμα γνωριμίας με τον Οργανισμό. Το βίντεο της ευχής της Έλενας βοήθησε να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν το πραγματικό έργο του οργανισμού και τις αξίες του σεβασμού, της διαφορετικότητας αλλά και της ευγνωμοσύνης.
“…εγώ έχω πολλά παιχνίδια και είμαι τυχερή γιατί έχω και πολλή αγάπη! Υπάρχουν όμως παιδιά που δεν έχουν τους γονείς τους, ούτε παιχνίδια έχουν. Υπάρχει πολλή θλίψη στον κόσμο. Κι εγώ θέλω να μοιράζομαι όσα έχω. Για να έχουν λίγη χαρά. Γιατί έτσι είμαι κι εγώ χαρούμενη”
Η Ελένη μας διδάσκει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, στις πιο σκοτεινές πάντα υπάρχει φως! Και όλα αποκτούν νόημα όταν τα μοιράζεσαι με τους γύρω σου. Ένα πολύ δυνατό παράδειγμα για την έννοια της προσφοράς μέσα από την ευχή της Ελένης
Στο τέλος το κάθε παιδί ζωγράφισε τον Αστερούλη του και ευχήθηκε…
2ο Εργαστήριο : ” Ένα αστέρι στη καρδιά”
Τα παιδιά ξάπλωσαν με κλειστά μάτια ενώ ακούγονταν η μουσική
Περάσαμε και αφήσαμε δίπλα στο κάθε παιδί ένα αστεράκι.
«Είναι φορές που στη ζωή συμβαίνουν θαύματα. Είναι φορές που οι άνθρωποι γίνονται η δύναμη ο ένας για τον άλλο. Είναι φορές που η δύναμη αυτή τους κάνει να χορεύουν ακόμα και αν στη ζωή τους περνούν την πιο δύσκολη καταιγίδα. Είναι τότε που η καρδιά τους γεμίζει φως. Είναι τότε που μέσα τους ανάβει το δικό τους αστέρι. Ένα αστέρι που γίνεται φως και για τους άλλους ανθρώπους… ένα φως που πολλαπλασιάζεται για να δώσει δύναμη σε όσους/όσες το χρειάζονται. Ένα φως που κατοικεί και στη δική τους καρδιά. Είναι το φως που ανάβει στην ψυχή του κάθε εθελοντή/τριας. Ένα τέτοιο αστέρι ήρθε και κατοίκησε σήμερα δίπλα σας με την ευχή να βρει χώρο να κατοικήσει και μέσα σας-δίπλα στην καρδιά σας και να την κάνει να κτυπά πιο δυνατά, ενσυναίσθητα, πιο αστεράτα και φωτεινά. Ανοίξτε τα μάτια σας και καλωσορίστε το αστέρι σας. Σκάστε του ένα χαμόγελο και ελάτε να περπατήσουμε μαζί του στον δρόμο της ζωής και της προσφοράς».
Κάτι ήθελε να μας πει… το πλησιάσαμε στο αυτί μας.
Τι σας ψιθυρίζει; Γράψαμε με το αστεράκι μας στον αέρα, μια λέξη που μας έρχεται στο μυαλό… μια λέξη φωτεινή, μια λέξη θετική. Σε κάθε αστεράκι στο τέλος γράψαμε το όνομα μας για το ομαδικό κολάζ που θα δημιουργήσουμε στην επόμενη δραστηριότητα.
Ποιος να έφερε άραγε τα αστεράκια, από πού ξεπήδησαν, από που να έπεσαν;
Μήπως απο εδώ να ξεπήδησαν όλα αυτά τα φωτεινά αστεράκια….;;;; και διαβάσαμε την ιστορία του μικρού μας φίλου…
Ένας μικρός φίλος τόσο ξεχωριστός..
Γράψαμε και εμείς σε ποιόν θα χαρίζαμε την αστεράτη μας καρδιά!!
3ο Εργαστήριο : ” Εθελοντισμός”
Ο φίλος μας το αρκουδάκι μας άφησε και ένα γράμμα:
«Φιλαράκια μου σας χαιρετώ. Στο βιβλίο που διαβάσατε καταλάβατε πως για μένα είναι πολύ σημαντικό να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου. Δεν μπορούσα να βλέπω τη φίλη μου τη Ζωή να είναι στο κρεβάτι κι εγώ να μην αναλαμβάνω δράση. Σας διαβεβαιώνω πως αν θέλετε κι εσείς μια αστεράτη καρδιά, αν θέλετε η καρδιά σας να είναι γεμάτη φως, γεμάτη ευτυχία, θα πρέπει να αναλάβετε δράση. Μέσα στον φάκελο θα βρείτε τον αναγραμματισμό μιας σπουδαίας λέξης. Βάλτε τη στη σειρά για να ανακαλύψετε πώς θα αποκτήσετε μια αστεράτη καρδιά σαν και τη δικιά μου».
https://www.youtube.com/watch?v=XmoEzBC0SZ8&t=1s
Υπάρχουν τέσσερα είδη εθελοντισμού: Προσφέρω χρόνο, προσφέρω τις υπηρεσίες, γνώσεις, εμπειρίες μου, προσφέρω υλικά αγαθά, προσφέρω κάτι από τον εαυτό μου (αίμα, μυελό, μαλλιά, όργανα). Μιλήσαμε για την αξία της προσφοράς και παρουσιάσαμε στα παιδιά εθελοντικές πράξεις μέσα από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό.
“Η καρέκλα του/της εθελοντή/ριας»
Ρωτήσαμε τα παιδιά αν έτυχε ποτέ να οργανώσουν ή να συμμετάσχουν σε κάποια εθελοντική δράση. Τα παιδιά που απαντούσαν θετικά κάθονταν, ένα κάθε φορά στην καρέκλα και τα υπόλοιπα παιδιά του κάνουν ερωτήσεις για αυτή του την εμπειρία, όπως:
- Τι είδος εθελοντισμού ήταν;
- Πώς αποφάσισες να συμμετάσχεις;
- Πώς ένιωσες;
- Ποια θα ήθελες να είναι η επόμενη σου εθελοντική δράση;
Στο τέλος σε φύλλο εργασίας που απεικόνιζε δυο διαφορετικές καταστάσεις τσεκάραμε σε ποια εικόνα χρειάζεται ο πρωταγωνιστής βοήθεια και εξηγήσαμε το γιατί…
4ο Εργαστήριο : «Ο Εθελοντισμός μέσα από τα βιβλία»
«Θέλω θέλεις έγινε»
ένα βιβλίο μέσα από το οποίο ξεπηδούν έννοιες και εικόνες εθελοντισμού. Χρωματίσαμε εικόνες με πράξεις εθελοντισμού και τις κολλήσαμε στο χαρτόνι κάτω από τη λέξη Εθελοντισμός που είχαμε ανασυνθέσει.
Τα παιδιά στο σπίτι παρέα με τους γονείς του επέλεξαν πως θα ήθελαν τα ίδια να γίνουν μικροί εθελοντές και μας εξήγησαν γιατί…
Διαβάσαμε το εξαιρετικό παραμύθι ”Το δένδρο που έδινε”. Ένα παραμύθι που υμνεί την αξία της προσφοράς , της αγάπης και της ανιδιοτέλειας (βασικά στοιχεία του εθελοντισμού) αλλά δείχνει και την πλεονεξία του ανθρώπου ,που ζητά όλο και παραπάνω χωρίς αυτός να θέλει προσφέρει τίποτα στους άλλους…. μέχρι που η ζωή φτάνει στο τέλος της….
Σε ιστόγραμμα καταγράψαμε τι έδινε η μηλιά και τι έπαιρνε τελικά το μικρό αγόρι κάθε φορά
Ενώσαμε τα αντικείμενα που χάρισε η μηλιά με τα αντικείμενα που έπαιρνε το αγόρι
και ανασυνθέσαμε την ιστορία τοποθετώντας με τη σειρά τις εικόνες
5ο Εργαστήριο : Ασπίδα Εθελοντισμού
Πλησιάζοντας στο κλείσιμο του εργαστήριού μας με τη βοήθεια του διαδικτύου μάθαμε για εθελοντικούς οργανισμούς στη χώρα αλλά και σε όλο το κόσμο και είδαμε ποιος είναι ο ρόλος του καθενός
“Το Χαμόγελο του παιδιού” https://www.hamogelo.gr/gr/el/ethelontismos/
“ Κιβωτός του Κόσμου” https://www.kivotostoukosmou.org/el/ethelontismos/ethelontismos-stin-kivoto
Unicef https://www.unicef.org/greece/
“GREENPEACE” https://www.greenpeace.org/greece/epirease/ethelontes/
“ActionAid Hellas“ https://www.actionaid.gr/ela-mazi-mas/gine-ethelontis
«Γινόμαστε όλοι εθελοντές.. γιατί όλοι μαζί μπορούμε»
