“Εύχομαι να ταξιδέψω με το Αλπικό τρένο…Νεφέλη 11 ετών”
Η ευχή που υιοθέτησε το σχολείο μας από το Αστέρι της Ευχής για το σχολικό έτος 2024 – 2025
Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνουμε οτι
” η κατάθεση αγάπης” έγινε….
Το ταξίδι στο όνειρο έχει δρομολογηθεί χάρη σε όλους εσάς που με τόση αγάπη αγκαλιάσετε φέτος την ευχή και το όνειρο ενός μικρού παιδιού!!
Δεν είναι απλά μια ευχή. Είναι πολλά παραπάνω.
Είναι φως στο σκοτάδι. Είναι δύναμη.
Είναι ελπίδα. Είναι ζωή.
Μαζί με τις ευχές μας και τη πολύτιμη συνεισφορά μας στο όνειρα στο πλαίσιο των εργαστηρίων δεξιοτήτων μας στείλαμε τα δικά μας μηνύματα, τις δικές μας ευχές αγάπης στη νέα μας φίλη… μέσα απο ένα βιβλίο γεμάτο χαρούμενες ζωγραφιές…
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και όπως κάθε χρόνο στολίζουμε με λαμπάκια και πολύχρωμα στολίδια τα δέντρα στο σπίτι μας έτσι για μια ακόμη χρονιά η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, εθνικός χειριστής του διεθνούς δικτύου ΠΕ
και να στολίσουμε ένα αλλιώτικο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην αυλή του σχολείου μας ή στο κοντινό αλσάκι ή δασάκι της περιοχής μας.
Δώσαμε λοιπόν και τα φετινά Χριστούγεννα όλοι μαζί και πάλι ένα νέο νόημα στο γιορτινό κλίμα των ημερών και στο μήνυμα της προσφοράς που το περιβάλλει. Στολίσαμε τα δέντρα έξω απο το σχολείο μας και τα στολίδια μας ήταν νόστιμα φαγητά και λαχταριστές λιχουδιές για τα πουλιά και για τα μικρά ζώα που τον χειμώνα με το κρύο δυσκολεύονται να βρούνε την τροφή τους.
Σύμμαχος μας σε αυτή τη ξεχωριστή δράση εσείς που μαζί με τα παιδιά δημιουργήσατε ξεχωριστά στολίδια…. γιρλάντες από ριζογκοφρέτες ή ποπ κορν, μήλα και αχλάδια στολισμένα με σποράκια, διάφορες μπάλες ειδικές για τα πουλιά, ξηρούς καρπούς σε χριστουγεννιάτικα σπιτάκια – ταΐστρες, αστεράκια κατασκευασμένα από μπάρες δημητριακών, ρόδια και πολλές ακόμη δημιουργίες με βρώσιμα χριστουγεννιάτικα στολίδια.
Οι μικροί μας μαθητές ενθουσιασμένοι να περιμένουν πότε θα έρθει η μέρα να στολίσουμε τα δέντρα…
Για μια ακόμη χρονιά τα παιδάκια του νηπιαγωγείου μας συμμετέχουν με πολλή αγάπη σε μία δράση γεμάτη ενσυναίσθηση και ενδιαφέρον για τους ανθρώπους γύρω μας.
Δεύτερη χρονιά που παίρνουμε μέρος Επισκεπτήριο Αγάπης που διοργανώνει το Win Cancer .
Χριστουγεννιάτικες κάρτες γεμάτες ζωγραφιές με χρώματα, γεμάτες με μηνύματα αισιοδοξίας από τους μικρούς μας μαθητές για τους συνανθρώπους μας που αυτές τις εορταστικές μέρες θα νοσηλεύονται σε ένα νοσοκομείο.
“Φέτος τα Χριστούγεννα, ας θυμηθούμε τις γιαγιάδες και τους παππούδες που θα περάσουν τις γιορτές με τρόπο διαφορετικό απ΄ ότι εμείς σε κάποιο γηροκομείο ή κλινική!”
Σε συνέχεια λοιπόν της πρώτης μας δράσης ετοιμάσαμε Χριστουγεννιάτικες κάρτες με ευχές για καλές γιορτές και ζωγραφιές εμπνευσμένες απο τις εικόνες των παιδιών για τις γιορτές για να τις στείλουμε σε ένα χώρο φροντίδας ηλικιωμένων για να μοιράσουμε χαμόγελα και στιγμές αγάπης και σε άλλους συνανθρώπους μας!!
Το Πρόγραμμα «Το Παπάκι Πάει…» είναι ένα πρόγραμμα αγωγής υγείας που παρέχεται από τον Οργανισμό « Το Χαμόγελο του Παιδιού»με στόχο την ενίσχυση των γνώσεων και δεξιοτήτων των παιδιών σε περίπτωση που βρεθούν σε συνθήκες εξαφάνισης, δηλαδή σε συνθήκες που χάνουν τον προσανατολισμό τους ή για κάποιον λόγο δεν βρίσκονται κοντά στο άτομο που νομίμως ασκεί την επιμέλεια τους.
Μέσα απο το θεματικό κύκλο Ζω καλύτερα – Ευ ζηντων Εργαστηρίων Δεξιοτήτων και συγκεκριμένα της υποθεματικής
“Αυτομέριμνα και πρόληψη- Ψυχική Υγεία”
οι δραστηριότητες και οι δράσεις μας σκοπό είχαν να βοηθήσουν τα παιδιά να έχουν αυξημένη επίγνωση των κινδύνων και να είναι σε ετοιμότητα (increase awareness), αναπτύσσοντας την ικανότητα της αυτοπροστασίας και της αυτομέριμνας.
Ας δούμε πως ξεκίνησε αυτή η αναζήτηση με το νέο μας φίλο το Πάκο και τι μάθαμε τελικά…
1ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων : «Χάθηκα, τώρα τι θα κάνω;;»
Αφού τελειώσαμε με τις καθημερινές πρωινές μας ρουτίνες ένας περίεργος ήχος ακούστηκε μέσα στη τάξη. Κάναμε απόλυτη ησυχία για να εντοπίσουμε από πού έρχεται και αρχίσαμε να ψάχνουμε μέσα στη τάξη. Ξαφνικά βρήκαμε κρυμμένο και τρομαγμένο ένα παπάκι, τον Πάκο ο οποίος χάθηκε και δεν έβρισκε τη μαμά του…
Μαζί του έχει κι ένα σημείωμα….
“Με λένε ΠΑΚΟ και χάθηκα …Μπορείτε να με βοηθήσετε ;”
Τα παιδιά τον κάλεσαν στη παρέα τους και του ζήτησαν να γίνουν φίλοι.
Πάκο πως βρέθηκες στη τάξη μας;
Τι έγινε και έχασες τη μαμά σου; Θυμάσαι;
Τα παιδιά έκαναν υποθέσεις σχετικά με το πως πιστεύουν ότι χάθηκε ο Πάκο από τη μαμά του και πού ήταν.. αλλά και πως ένιωσε όταν χάθηκε!!
Μη φοβάσαι Πάκο… έχει συμβεί και σε άλλα ζωάκια να χαθούν και στο τέλος όλα πήγαν καλά και βρήκαν τη μαμά τους!!
ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!
2ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων : «Φτιάξε το φίλο/ βοηθό σου»
Το θέμα της εξαφάνισης μπορεί να προκαλέσει άγχος και φόβο στα παιδιά γι αυτό η εισαγωγή των παιδιών στο πρόγραμμα έγινε με μια καθημερινή…. μια ιστορία για ένα σκυλάκι που είδαμε να τριγυρνάει μόνο στη λαϊκή αγορά και γύρω γύρω από το σχολείο μας (εξηγήσαμε τι είναι η λαϊκή αγορά και πόσο εύκολο είναι να χαθείς μέσα σε τόσο πολύ κόσμο). Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε σας ή σε κάποιον γνωστό σας και τι έκανε τότε;;;
Εξηγήσαμε στα παιδιά πως όπως χάθηκε ο Πάκο έτσι χάθηκε και ένα μικρό αγόρι και θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε και τους δύο να βρούνε τον δρόμο για το σπίτι τους. Για να το καταφέρουμε αυτό ο καθένας μας θα χρειαστεί μια κούκλα βοηθό, που θα μας δίνει οδηγίες και συμβουλές σε όλο το δρόμο!!
3ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων: «Παιδιά, ελάτε να σας πω την ιστορία μου»/ «ο δρόμος για το σπίτι»
Στόχος μας ήταν οι μικροί μας μαθητές να αντιληφθούν τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση που χαθούμε, που δε βλέπουμε κάπου κοντά μας τη μαμά , το μπαμπά του ή τον άνθρωπο που μας επιβλέπει.
Βασικά μηνύματα :
1. Μένουμε σταθεροί στη θέση μας 2. Φωνάζουμε… και ζητάμε βοήθεια από πολλούς / πολλές και όχι ένα άτομο 3.Έχουν κάθε δικαίωμα να λένε ΟΧΙ αν κάτι τα ενοχλεί και τα τρομάζει 4. Οι αστυνόμοι βοηθάνε τα παιδιά, δεν τα πάνε φυλακή.
Μέσω του παραμυθιού τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με την εμπειρία της εξαφάνισης και κατέκτησαν ή εμπέδωσαν γνώσεις, οι οποίες θα μπορέσουν να ανακληθούν και να εφαρμοστούν σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Μέσα απο την ιστορία του φίλου μας του Αλέξανδρου (οι εικόνες προέρχονται απο το αρχείο που μας εστάλη απο το Χαμόγελο του Παιδιού) καταλάβαμε πόσο σημαντικές είναι οι παραπάνω συμβουλές…
Για να μπορέσουν τα παιδιά να αποκτήσουνε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση με τα βασικά νοήματα της ιστορίας έγινε αναπαράσταση – κουκλοθέατρο με τη βοήθεια των κούκλων – ηρώων της ιστορίας που όλοι μαζί ετοιμάσαμε στη τάξη. Κάθε μαθητής ανέλαβε ένα ρόλο και η δράση ξεκίνησε.
Τι γίνεται όταν χάνεται ένα παιδί;; Πως το αναζητούμε και ποιος είναι υπεύθυνος;; Όλοι έχει τύχει να δούμε στην τηλεόραση όταν εξαφανίζεται είτε ένα παιδί είτε ένας ενήλικος το AMBER ALERT από το Χαμόγελο του Παιδιού. Το Amber Alert είναι το Εθνικό Συντονιστικό Πρόγραμμα έγκαιρης και έγκυρης ειδοποίησης των πολιτών σε περιστατικά εξαφάνισης/απαγωγής ανηλίκων και ενεργοποιείται από τον Οργανισμό «Το Χαμόγελο Του Παιδιού» με την έγκριση της Ελληνικής Αστυνομίας. Μάθαμε πως όσο πιο γρήγορα αναφέρουμε μια εξαφάνιση στην αστυνομία τόσο πιο γρήγορα θα βρεθεί αυτός που έχει χαθεί.
Φτιάξαμε το δικό μας AMBER ALERT για το Πάκο αναζητώντας πληροφορίες για τη μαμά του…
5ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων: «Τι θα έκανες αν…»
Στο παρόν εργαστήριο τα παιδιά βιωματικά εφάρμοσαν την προηγούμενη γνώση με διάφορα προτεινόμενα σενάρια. Ο στόχος μας ήταν η επανάληψη των «βασικών μηνυμάτων» πρόληψης της εξαφάνισης.
Τι θα έκανες εάν στο λούνα πάρκ κατέβαινες από το παιχνίδι και δεν έβλεπες τη μαμά σου;»
Επιθυμητή αντίδραση προς μάθηση: Μένω σταθερός/ή, δεν μετακινούμαι.
«Τι θα έκανες εάν τότε ερχόταν μία κυρία και σου έλεγε ότι ξέρει τη μαμά σου και να πας μαζί της;»
Επιθυμητή αντίδραση προς μάθηση: Λέω δυνατά ΟΧΙ
«Τι θα έκανες εάν η μαμά δεν σε έβρισκε, τι θα έκανες μετά; Σε ποιόν θα ζητούσες βοήθεια; Τι θα έκανες;»
Επιθυμητή αντίδραση προς μάθηση: Φωνάζω για να μαζευτεί πολύς κόσμος, όχι μόνο ένα άτομο.
«Τι θα έκανες εάν περνούσε ένας αστυνόμος;»
Επιθυμητή αντίδραση προς μάθηση: Θα του ζητούσα βοήθεια.
Τόσο στην ιστορία του Αλέξανδρου όσο και στην ιστορία του Πάκο υπάρχει ένα πρόσωπο που βοηθάει να βρούνε τη μαμά τους, ο αστυνομικός. Πολλές φορές τα παιδιά έχουν αρνητική εντύπωση για τους αστυνομικούς και τους αντιμετωπίζουν με φόβο. Μάθαμε ότι ο αστυνομικός είναι φίλος και είναι εκεί για να μας βοηθάει.
Στο κλείσιμο του εργαστηρίου , σκοπός μας ήταν να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά ώστε να μεταδώσουν σε εσάς όλα αυτά που έμαθαν. Τα παιδιά έμαθαν σε μορφή ποιήματος απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις και τις οπτικοποίησαν σε ζωγραφιές.
Φτιάξαμε τα μπρελόκ μας με τον νέο μας φίλο…για να θυμόμαστε πάντα τι πρέπει να κάνουμε αν χαθούμε!!!
Ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας και στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος που υλοποιείται στο νηπιαγωγείο μας τη φετινή σχολική χρονιά, καλέσαμε στο σχολείο μας τη κυρία Άννα να αναβιώσουμε παρέα ένα απο τα παραδοσιακά έθιμα τη “Βαρβάρα“
Στις 4 Δεκεμβρίου, η εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας, της Μεγαλομάρτυρας, προστάτιδας του ελληνικού Πυροβολικού. Επίσης η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτις των παιδιών και τα φυλάει από τις παιδικές αρρώστιες. Για να την «γλυκάνουν» σε πολλά μέρη του τόπου μας την ημέρα της γιορτής της προσέφεραν μελόπιτες ή κολυβόζουμο, που σε πολλές περιοχές της Ελλάδας το λένε «Βαρβάρα».
Έτσι, την παραμονή της γιορτής της τα σπιτικά συνηθίζουν να ετοιμάζουν τη “Βαρβάρα“, βράζοντας στάρι και διάφορους καρπούς ή φρούτα, ψιλοκομμένα και μπόλικα μυρωδικά, όπως κανέλα. Τα ξημερώματα της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας, οι νοικοκυρές έστελναν σε γείτονες, συγγενείς και φίλους ένα πιάτο “βαρβάρα” και αυτοί τους ανταπέδιδαν το ίδιο. Στη “βαρβάρα” απέδιδαν ευεργετικές ιδιότητες (θεραπεία από την ευλογιά) και στην Αγία Βαρβάρα ότι δίνει δύναμη και πολλαπλασιάζει τα αγαθά.
Το έθιμο είναι πανάρχαιο και συνεχίζεται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Η Βάρβαρα είναι ένα παραδοσιακό έδεσμα, ουσιαστικά ένας αρωματικός χυλός (νηστίσιμη σούπα), που αποτελείται από βρασμένο σιτάρι, ζάχαρη, ξηρούς καρπούς, αποξηραμένα φρούτα και μπαχαρικά, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή του κάθε σπιτιού και τόπου.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να φτιάξουμε τη δική μας “Βαρβάρα”, η οποία θα μοιραστεί στο σχόλασμα στους μικρούς μαθητές!!
Η κυρία Άννα και τα υλικά στη θέση τους και εμείς πανέτοιμοι να ξεκινήσουμε…
Αναγνωρίζουμε τα υλικά και ξεκινάμε να γράψουμε τη συνταγή μας…
Ήρθε η ώρα να μπούνε στη κατσαρόλα μας………
Τα υλικά μπήκαν….. ο χυλός ανακατεύτηκε…. η “Βαρβάρα” μας είναι έτοιμη…. υπομονή παιδιά μέχρι το μεσημέρι…
καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ να γιορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου.
Κάθε χρόνο αυτή η ξεχωριστή μέρα μας δίνει την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε εκπαιδευτικές δράσεις με σκοπό τόσο την ευαισθητοποίηση των παιδιών στο δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ισότιμη αντιμετώπιση στη καθημερινότητα μας όσο και στην καταπολέμηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων και στην προαγωγή του σεβασμού και της αποδοχής της διαφορετικότητας σε όλες τις πλευρές της ζωής μας….
Ξεκινήσαμε λοιπόν με δυο ξεχωριστά βίντεο
Η ταινία Cuerdas (Χορδές) είναι ένα animation μικρού μήκους, που παρουσιάζει μια φιλία λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες.
Ο Νικόλας πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και στο σχολείο τα παιδιά δεν παίζουν μαζί του. Όλα εκτός από την Μαρία, η οποία δεν πτοείται και παίζει μαζί του, του διαβάζει, και βρίσκει τρόπους να έχουν κοινές δραστηριότητες. Τα παιδιά χτίζουν ένα ιδιαίτερο δέσιμο, το οποίο θα επηρεάσει τον τρόπο που η Μαρία βλέπει τη ζωή.
Η μικρού μήκους ταινία αφηγείται την ιστορία ενός 12χρονου
αγοριού που παίρνει για δώρο ένα τρίποδο κουτάβι από τη
μαμά του και ενώ στην αρχή δεν το αποδέχεται τελικά αρχίζει
να το αγαπά. Μέσα απο το βίντεο ερχόμαστε σε επαφή με το
δύσκολο θέμα της αναπηρίας και της καθημερινότητας της .
Με αφορμή το δεύτερο βίντεο με τα παιδιά του πρώτου τμήματος ασχοληθήκαμε με τους ανθρώπους που έχουν δυσκολία στην κίνηση….
Αρχικά ζωγραφίσαμε ότι μας έκανε εντύπωση απο την ιστορία που παρακολουθήσαμε ..
Στη συνέχεια μιλήσαμε για τους τρόπους που μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε, σεβόμενοι τις ανάγκες των συνανθρώπων μας αλλά και δείχνοντας σεβασμό και ακολουθώντας τις οδηγίες που υπάρχουν στους δρόμους, στα κτίρια και σε άλλα μέρη
Στο τέλος φτιάξαμε μικρά ατομικά κολάζ ….
Στο δεύτερο τμήμα του νηπιαγωγείου μας ασχοληθήκαμε με τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα στην όραση και βλέπουν ελάχιστα ή και καθόλου!
Προσπαθήσαμε να γράψουμε χωρίς να βλέπουμε…
Προσπαθήσαμε να περπατήσουμε χωρίς να βλέπουμε… με τη βοήθεια συνοδού και του λευκού μπαστουνιού!!
Μέσα απο βιωματικές δράσεις είδαμε οτι για τους ανθρώπους που δε μπορούν να δουν η αίσθηση της αφής είναι τα “μάτια” τους για την κατανόηση του περιβάλλοντος χώρου, των ανθρώπων αλλά και όλων των αντικειμένων γύρω τους! (παιχνίδι τυφλόμυγα)
Μπήκαμε στο μουσείο της αφής και προσπαθήσαμε με κλειστά μάτια μόνο με την αφή να καταλάβουμε τι αντικείμενο είχαμε πιάσει!
Μάθαμε οτι είμαστε όλοι ίσοι και έχουμε τις ίδιες ανάγκες…και μπορούμε να κάνουμε τα πάντα….
Μπορείτε να παρακολουθήσετε δυο εξαιρετικά βίντεο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Συνεχίζουμε το όμορφο ταξίδι μας με ένα λαϊκό παραμύθι, το οποίο κατατάσσεται στην κατηγορία των διδακτικών παραμυθιών.
” ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ”
Το παραμύθι που ακολουθεί είναι κεφαλονίτικη παραλλαγή μιας παλαιάς λαϊκής αφήγησης. Ανήκει στον ευρύ τύπο των διηγηματικών ή κοσμικών παραμυθιών, τα οποία αναφέρονται στις περιπέτειες των ανθρώπων χωρίς να χρησιμοποιούν υπερφυσικά στοιχεία.
“Κάποτε ήταν ένας πλούσιος βασιλιάς, πολύ πλούσιος, που ό,τι επιθυμούσε η καρδιά του το ’χε. Όλα τα είχε, και τον έλεγαν ευτυχισμένο, ώσπου έπαθε μια παράξενη ανορεξιά και δεν είχε όρεξη να βάλει τίποτα στο στόμα του. Σιγά σιγά αδυνάτιζε, κι άρχισε να γίνεται γκρινιάρης και παράξενος. Πολλοί γιατροί επήγαιναν και τον έβλεπαν, μα τα γιατρικά τους τίποτα δε μπορούσαν να του κάμουν. Η ανορεξιά του βασιλιά όλο και κρατούσε, κι εκείνος έρεβε μέρα με την ημέρα. Τίποτα δε λιμπιζόταν να φάει· ούτε «του πουλιού το γάλα», που λέει ο λόγος.
Oπού κάποια μέρα, έτυχε να περνάει από το παλάτι του ένας ασπρομάλλης γέροντας φτωχός, που ήτανε όμως σοφός κι ήξερε από γιατρικά. Του είπανε λοιπόν για το βασιλιά, κι ανέβηκε να τον δει. «Μήπως κουράζεσαι, βασιλιά μου;», τον ρώτησε. «Τι λες, γιατρέ μου», του λέει ο βασιλιάς. «Όλη μέρα ξαπλωμένος απάνου στο θρόνο μου, ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ». «Μήπως έχεις έγνοιες και σκοτούρες για το λαό σου;» «Όχι, κάθε άλλο. Εγώ ζω ξέγνοιαστος, και καρφάκι δε μου καίεται για κανέναν!» «Μήπως επιθύμησες ποτέ σου κάτι και δεν μπόρεσες να το ’χεις;» «Oύτε κι αυτό! Βασιλιάς είμαι, κι ό,τι γυρέψω, το βλέπω μπροστά μου!…».
Σκέφτηκε, σκέφτηκε λίγο ο γέροντας, ύστερα γυρίζει και λέει του βασιλιά: «Άκουσε, βασιλιά μου: Καθώς βλέπω, δεν έχεις τίποτα σοβαρό. Εκείνο που φταίει και δεν έχεις όρεξη να τρως, είναι το ψωμί που σου δίνουν στο παλάτι! Να διατάξεις να σου φέρουν να φας το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου. Αν μπορέσεις να το ’χεις αυτό, τότε θα γιατρευτείς!».
Από την ίδια μέρα ο βασιλιάς έδωσε διαταγή στους φουρναραίους του παλατιού να ζυμώσουν και να του ψήσουν «το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου!». Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά οι ψωμάδες σ’ όλο το βασίλειο, ποιος θα κάμει στο βασιλιά το πιο γλυκό ψωμί! Ζύμωσαν με ζάχαρη κι ανθόγαλα κάθε λογής ψωμιά και του τα ’φερναν στο παλάτι να τα δοκιμάσει. Μα κανένα απ’ όλα εκείνα τα ψωμιά δεν άνοιγε την όρεξη στο βασιλιά. Oύτε κι ήθελε να τα φάει. Το ’να του μύριζε, τ’ άλλο του βρομούσε. Ώσπου μια μέρα, έξω φρενών ο βασιλιάς, έστειλε ανθρώπους του να πάνε να βρούνε το γέροντα και να τον ξαναφέρουνε μπροστά του. Έτσι λοιπόν κι έγινε.
«Θα σε κρεμάσω, που με ξεγέλασες!», του φώναξε ο βασιλιάς μόλις τον είδε. «Γιατί, βασιλιά μου;», τον ρώτησε ο γέροντας. «Γιατί το γλυκό ψωμί, που είπες να μου φτιάξουνε να φάω, δε μου έκαμε τίποτα!» «Μπα;», έκαμε ο γέροντας. «Φαίνεται πως το ψωμί που σου ζύμωσαν, δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε!» O βασιλιάς ήταν πάλι έτοιμος ν’ αγριέψει, μα είδε το γέρο που κάτι συλλογιζότανε, και περίμενε.
«Άκουσε, βασιλιά μου», του λέει ο γέροντας ύστερ’ από λίγο. «Αν θέλεις να δοκιμάσεις στ’ αληθινά το ψωμί που θα σε γιατρέψει, πρέπει να ’ρθεις μαζί μου για τρεις μέρες μονάχα και να κάνεις ό,τι σου λέω. Αν δε γίνεις καλά, είσαι ελεύτερος να μου πάρεις το κεφάλι!»
Κι ο βασιλιάς, παιδί μου, θέλοντας και μη, δέχτηκε να πάει μαζί με τον παράξενο γέροντα, εκεί που του ’λεγε. Φόρεσε κι αυτός φτωχικά ρούχα, ποδέθηκε παλιοπάπουτσα, πήρε κι ένα μπαστούνι στα χέρια του κι έφυγε κρυφά από το παλάτι, μακριά, κι επήγανε στον κάμπο, εκεί που καθόταν ο γέροντας, σε μια καλύβα, μέσα σ’ ένα χωράφι σπαρμένο.
Ξημερώνοντας, έδωκε ο γέροντας στο βασιλιά ένα δρεπάνι και του λέει: «Έλα να θερίσουμε!». Έπιασε ο βασιλιάς και θέριζε μες στο λιοπύρι ολάκερη μέρα. Έκαμε καμιά σαρανταριά δεμάτια στάχυα. Ήρθε το βράδυ, πέσανε ξεροί να κοιμηθούνε. Oύτε φαΐ όλη μέρα, ούτε τίποτα. Έμενε, βλέπεις, κι ο γέροντας νηστικός.
Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, ξύπνησε ο γέροντας το βασιλιά και του λέει: «Σήκω τώρα, να πάρουμε όλ’ αυτά τα δεμάτια, να τα πάμε στ’ αλώνι να τ’ αλωνίσουμε!». Κουβάλησε στην πλάτη του ο βασιλιάς περσότερ’ από τα μισά, κι ύστερα όλη μέρα, γκαπ γκουπ, τα κοπάνιζε με το δάρτη, ώσπου κάμανε το στάρι σωρό, τ’ ανεμίσανε και το βάλανε στο σακί. Κι όλη μέρα την περάσανε πάλε έτσι, νηστικοί κι οι δυο τους, μόνο λίγο νερό ήπιανε από τη στέρνα, που ήτανε κοντά στην καλύβα. Πέσανε πάλι κουρασμένοι το βράδυ και κοιμηθήκανε.
Την τρίτη μέρα, το χάραμα, ο γέροντας σήκωσε το βασιλιά: «Ξύπνα», του λέει, «τώρα να πάμε το στάρι μας στο μύλο να τ’ αλέσουμε! Πάρ’ το εσύ στην πλάτη σου, γιατί εγώ δεν μπορώ, και πάμε εκεί στην κορφή του βουνού, που ’ναι ο μύλος». Τι να κάμει ο βασιλιάς, αφού έτσι ήτανε η συμφωνία, φορτώνεται το σακί στην πλάτη, και κουρασμένος κι ελεεινός το κουβάλησε στην κορφή. Τώρα αρχίνησε και να πεινάει, μα δεν έλεγε ακόμα τίποτα.
Αλέσανε το στάρι τους, και για να μην τα πολυλογούμε, γυρίσανε κατά το μεσημέρι στην καλύβα, πάλι ο βασιλιάς φορτωμένος τ’ αλεύρι. «Έλα τώρα να ζυμώσουμε», του λέει ο γέρος. Ξεχώρισε ως δέκα λίτρες αλεύρι, το ’ριξε στη σκάφη κι έβαλε το βασιλιά να ζυμώνει. Ύστερα τον έστειλε στο λόγγο να κόψει ξύλα, κι αργά κατά το βράδυ βάλανε κι εκάψανε το φούρνο, για να ψήσουνε 3-4 καρβέλια. Ο βασιλιάς τώρα πεινούσε κι επερίμενε πότε να ψηθούν τα ψωμιά, για να φάει! Μα πιο πολύ τα λιμπιζόταν, όταν άρχισε να βγαίνει από το φούρνο η μυρωδιά τους. «Πεινάω πολύ», λέει του γέρου. «Περίμενε και θα φας!», του απάντησε κείνος.
Σε λίγο βγήκανε τα καρβέλια, αχνιστά και ροδοψημένα. Σαν πεινασμένος λύκος τότε ο βασιλιάς άρπαξε το καρβέλι, το έκοψε με τα χέρια του κι άρχισε να τρώει. Μα με την πρώτη μπουκιά που κατάπιε, το πρόσωπό του έγινε κόκκινο από χαρά και φώναξε: «Μάλιστα! Αυτό είναι το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! Κι όμως ούτε μια κουταλιά ζάχαρη δεν έριξα στο ζυμάρι του!». Τότε ο γέροντας χαμογέλασε και του είπε: «Βασιλιά μου, πρέπει να ξέρεις πως η ζάχαρη του ψωμιού σου ήταν ο ιδρώτας που έχυσες για να το φτιάξεις. Τώρα είσ’ ελεύτερος να ξαναπάς στο παλάτι σου. Κοίτα μονάχα να δουλεύεις αποδώ κι εμπρός, και θα δεις πως η όρεξη δε θα σου λείψει».
Ο βασιλιάς ακολούθησε την ορμήνεια του γέροντα, κι όταν γύρισε στο παλάτι του, δούλευε κάθε μέρα για το λαό του, εκατέβαινε και στον κήπο του γι’ άλλες δουλειές, κι από τότε γιατρεύτηκε από την ανορεξιά κι έτρωε καλά, που μακάρι να τρώαμε κι εμείς έτσι!”
Στα πλαίσια ενίσχυσης του 1ου Νηπιαγωγείου Ν. Μεσημβρίας από το Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού: «Ενίσχυση και ενδυνάμωση της κοινωνικο- συναισθηματικής ανάπτυξης και ανθεκτικότητας των μαθητών μέσω του θεσμού ψυχολόγου και κοινωνικού λειτουργού» στο σχολείο θα εργάζεται Κοινωνική Λειτουργός!!
Αρχικά ας δούμε το ρόλο της Κοινωνικής Εργασίας στα σχολεία, καθώς και τις υπηρεσίες που παρέχονται σε μαθητές, γονείς/κηδεμόνες και εκπαιδευτικό προσωπικό. Η σχολική κοινωνική εργασία έχει ως στόχο την ισότιμη πρόσβαση και ενεργό συμμετοχή όλων των μαθητών στην εκπαίδευση. Το αντικείμενο του κοινωνικού λειτουργού είναι να σχεδιάζει και να οργανώνει προγράμματα πρόληψης και παρέμβασης, όποτε κρίνεται αναγκαίο, με στόχο την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των αναγκών του κάθε μαθητή, αλλά και την ενίσχυση των δεξιοτήτων του, καθώς και την συμβουλευτική υποστήριξη του ίδιου, της οικογένειας και του εκπαιδευτικού προσωπικού του σχολείου.
Σύμφωνα με το καθηκοντολόγιο των Κοινωνικών Λειτουργών μέσα στις αρμοδιότητες τους είναι :
Παρέχουν ψυχοκοινωνική υποστήριξη, ενημέρωση και συμβουλευτική καθοδήγηση για ενδυνάμωση της σχολικής κοινότητας προκειμένου μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς και κηδεμόνες να αποκτήσουν εκείνες τις δεξιότητες που απαιτούνται για την αποτελεσματική διαχείριση κρίσιμων και απρόβλεπτων καταστάσεων, δημιουργώντας ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον με απώτερο στόχο τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, την προστασία της σχολικής κοινότητας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας
Προωθούν τη συνεργασία των εμπλεκόμενων μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών και ομάδων της σχολικής κοινότητας ενθαρρύνοντας τη συνεργασία με την οικογένεια και, όταν αυτό απαιτείται, την υποστήριξη, τη διαμεσολάβηση και τη διασύνδεση αυτής με τους κατάλληλους φορείς.
Διασφαλίζουν τη συμπερίληψη των μαθητών, των εκπαιδευτικών, αλλά και των οικογενειών τους στις προτεινόμενες ενημερωτικές ενέργειες και δράσεις προσομοίωσης.
Ενημερώνουν και ευαισθητοποιούν τη σχολική κοινότητα για την απόκτηση πολύτιμης γνώσης και εμπειρίας μέσα από την αλληλεπίδραση, τη συνεργασία, την ανταλλαγή και υιοθέτηση αποτελεσματικών πρακτικών που θα προάγουν την ποιότητα των παρεχόμενων υποστηρικτικών και διαμεσολαβητικών υπηρεσιών στον χώρο της εκπαίδευσης. Επιπλέον, ο ρόλος των ψυχολόγων και των κοινωνικών λειτουργών θα είναι ανιχνευτικός, ενημερωτικός, υποστηρικτικός, διαμεσολαβητικός.
Σχεδιάζουν και επαναπροσδιορίζουν, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες, βασικές και κρίσιμες προτεραιότητες υποστηρίζοντας σε ατομικό, ομαδικό και διομαδικό επίπεδο όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας.
Ενημερώνουν, συμβουλεύουν και υποστηρίζουν την οικογένεια σχετικά με την αποτελεσματική διαχείριση κρίσιμων και απρόβλεπτων καταστάσεων και σχέσεων σε επίπεδο ατομικών συνεδριών, ομάδων σχετικού ενδιαφέροντος, σχολών γονέων και ειδικών εκδηλώσεων.
Σχεδιάζουν, οργανώνουν και υλοποιούν προγράμματα πρόληψης και προαγωγής της σωματικής, ψυχο – συναισθηματικής υγείας και προστασίας των μαθητών
Στο 1ο Νηπιαγωγείο Ν. Μεσημβρίας η Κοινωνική Λειτουργός Χαλκιά Άννα θα βρίσκεται κάθε Παρασκευή 8:30 με 12:30. Οι γονείς/κηδεμόνες που επιθυμούν συνάντηση για κάποιο θέμα που τους απασχολεί ακόμη και για μία απλή ενημέρωση μπορούν να ενημερώνουν μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας στο σταθερό τηλέφωνο του σχολείου, ώστε να προγραμματίζεται η συνάντηση που επιθυμούν. Κάθε γονεϊκή ανησυχία είναι σημαντική και μετρήσιμη. Όλες οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται στο χώρο του σχολείου, όπου θα τηρείται το απόρρητο, σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας των κοινωνικών λειτουργών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
