Ο Οκτώβριος ξεκινάει πάντα το ταξίδι του στο χρόνο με δύο πολύ σημαντικές Παγκόσμιες Ημέρες. Την Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων την 1η του μήνα και την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων στις 4 του μήνα. Προσπαθήσαμε να τιμήσουμε και τις δύο όπως τους αξίζει.
Διαβάσαμε ένα ποίημα για τον παππού και τη γιαγιά και ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας μαζί τους. Πόσο τυχεροί είμαστε που τους έχουμε στη ζωή μας! Πόσα πράγματα μαθαίνουμε και χαιρόμαστε δίπλα τους! Τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε και τους ευχαριστούμε για όσα προσφέρουν στις οικογένειές μας.
Με αφορμή το θάνατο της Τζέιν Γκούνταλ, κορυφαίας πρωτευοντολόγου και ανθρωπολόγου, που απεβίωσε στις 1 Οκτωβρίου, μιλήσαμε για το σπουδαίο επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο και την προσφορά της στην προστασία του περιβάλλοντος και εμπνευστήκαμε από τις περιπέτειές της στη φύση της Αφρικής με τα αγαπημένα της ζώα, τους χιμπαντζήδες, τα μαϊμουδάκια και τους γορίλλες. Φτιάξαμε χειροτεχνίες με αρκουδάκια και τις τέσσερις εποχές σε μία καταπληκτική ρόδα!
Ένας συμμαθητής μας τρύγησε σταφύλια μαζί με την οικογένειά του και έφερε μερικά τσαμπιά και στο σχολείο μας. Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε τέτοια ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Κάναμε κι εμείς τον δικό μας τρύγο! Μάθαμε τόσα πράγματα συγκρίνοντας το πώς έφτιαχναν οι άνθρωποι κρασί από τα σταφύλια στα περασμένα χρόνια και πως το κάνουν στις μέρες μας. Είπαμε μύθους για το θεό Διόνυσο, παίξαμε με τις…μεθυσμένες παροιμίες, γευτήκαμε μουστοκούλουρα, φτιάξαμε μια πολύχρωμη κληματαριά με παλάμες, δαχτυλάκια και δαχτυλομπογιά, ακούσαμε παραδοσιακά και παιδικά τραγούδια με θέμα το σταφύλι και το κρασί. Χικ! Μαζέψτε γρήγορα τα κοφίνια με τα σταφύλια! Τα σκαντζοχοιράκια τα μυρίστηκαν και φτάνουν τρεχάτα!
Η κυρία Δήμητρα, η κοινωνική λειτουργός του σχολείου μας, μπήκε χαρωπή στις τάξεις μας για να γνωριστούμε καλύτερα. Μιλήσαμε για τα συναισθήματά μας, φτιάξαμε μάσκες με πρόσωπα γελαστά. Μια μέρα όμως, κάποιοι συμμαθητές μας ήρθαν στο σχολείο κλαμένοι. Δεν μπορούσαμε να τους αφήσουμε μόνους στη στενοχώρια τους. Έτσι κάναμε μια μεγάλη συζήτηση για το πότε νιώθουμε λύπη και πως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε και να την ξεπεράσουμε. Ήταν μια πολύ ανακουφιστική εμπειρία. Και τα κλάματα σταμάτησαν!
Μια άλλη μέρα, μ’ έναν τρόπο μαγικό, όπως μόνο στα βιβλία γίνεται, βρεθήκαμε σ’ ένα «Αόρατο Χωριό»! Μέσα από τις περιπέτειες των κατοίκων-ηρώων του ανακαλύψαμε τον πλούτο και τη γοητεία της διαφορετικότητας, που όταν την αποδεχόμαστε με σεβασμό και αγάπη ο ένας για τον άλλο γίνεται πραγματική ευτυχία. Παράλληλα «φρεσκάραμε» τις γνώσεις μας για τα χρώματα και τα σχήματα. Και φυσικά φτιάξαμε το δικό μας χωριό, που όχι μόνο ήταν ορατό, αλλά είχε και ονοματεπώνυμο: «Το καλύτερο χωριό!».
Πολύ το διασκεδάσαμε όταν διακοσμήσαμε τα τζάμια των τάξεών μας με φθινοπωρινά φύλλα. Πανεύκολη τεχνική και το αποτέλεσμα εντυπωσιακό!
Η κυρία Νεκταρία πήγε στο χωριό της και μας έφερε θησαυρούς από το δάσος. Μεταφερθήκαμε κι εμείς με τη φαντασία μας εκεί. Τι χρώματα, τι αρώματα, τι έμπνευση!
Στις 21 Οκτωβρίου έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος. Θυμηθήκαμε αγαπημένα δικά του τραγούδια και του αφιερώσαμε τις Συννεφούλες και τους Συννεφούληδές μας. Πάντα θα τον ευγνωμονούμε για όσα πρόσφερε στη μουσική και στον πολιτισμό της χώρας μας.
Γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου 1940 με αφηγήσεις, χειροτεχνίες, ποιήματα, τραγούδια και παράσταση με τίτλο «Ο Καραγκιόζης στρατιώτης», από το Θέατρο Σκιών Αθανασίου. Ήταν όλα πολύ όμορφα και δημιουργικά. Και του χρόνου, με υγεία και με την Ελλάδα μας να προκόβει ελεύθερη!
Με αφορμή την παρακολούθηση της παράστασης Καραγκιόζη μιλήσαμε για το θέατρο σκιών και φτιάξαμε τις δικές μας φιγούρες. Δεν πετάξαμε, όμως, τα κομμάτια από τα χαρτονάκια που περίσσεψαν. Τα κολλήσαμε σε δύο μεγάλα χαρτόνια και ζωγραφίσαμε πρόσωπα, ζώα και πράγματα που μας ενέπνευσαν τα σχήματά τους. Ένας καινούργιος κόσμος ηρώων γεννήθηκε από τη φαντασία και τα χεράκια μας. Δεν θα μπορούσαμε παρά να γράψουμε και την ιστορία του!
Η κυδωνιά στον κήπο του σχολείου μας ήταν φορτωμένη. Χαρήκαμε πολύ που μαζέψαμε τα δώρα της, αλλά και μερικά ζαρζαβατικά από το παρτέρι που φυτέψαμε πέρυσι. Δεν παραλείψαμε να παρατηρήσουμε τα μανιτάρια που ξεφύτρωσαν στο υγρό από τη βροχή χώμα και την πορτοκαλιά της γειτόνισσας που μας κέρασε τα πορτοκάλια της! Και κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε το φετινό Οκτώβρη.