Ένα ταξίδι η ζωή μας

Τα τζιτζίκια

Η Παναγιά το πέλαγο
κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο, την Αμοργό
και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια*
σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:

– Ε, σεις, τζιτζίκια μου άγγελοι,
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονταν μαζί:

– Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει.

Οδυσσέας Ελύτης

Ελύτης, Ο. 1986³. Τα ρω του έρωτα. Αθήνα: Ύψιλον

* αρμυρίκι: μικρό δέντρο που
φυτρώνει δίπλα στη θάλασσα.

Μουσική: Λίνος Κόκοτος

Άσπρα καράβια …

Άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.

Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει.
Και θ’ αρμενίζουν, ω χαρά μας,
ίσα στο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.

Μουσική Γιάννης Σπανός

Στίχοι Σωτήρης Σκίπης

Τα τραγούδια μπορείτε να τα αναζητήσετε στο youtube: Τα τζιτζίκια και Άσπρα καράβια τα όνειρά μας.

Τα γράμματα παίζουν!!! (β’ μέρος)

Τα γράμματα παίζουν!!! (α’ μέρος)