Της πατρίδας μου, η σημαία

Της πατρίδας η σημαία
έχει χρώμα γαλανό
και στη μέση χαραγμένο
έναν κάτασπρο σταυρό.

Κυματίζει με καμάρι
Δεν φοβάται τον εχθρό
σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια
και λευκή σαν τον αφρό.

DSC03948

DSC03947

DSC03950

DSC03957

DSC03960

DSC03965

Ασπρογάλανο πανί

( Κείμενο από το ανθολόγιο του νηπιαγωγείου )

Εικόνα

Mιλούσανε δυο νεράιδες:

— Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελ­λάδα.

— Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.

— Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.

Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;

— Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.

Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν με τη γη και τα βουνά.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός ο τόπος. Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. Γι΄ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε τη σημαία μας.

Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι η Ελλάδα.

— Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.

Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.

— Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.

Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.

— Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.

Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.

— Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.

Γαλάτεια Σουρέλη

 

 

Μουστοκούλουρα

Μουστοκούλουρα ( πετιμαζένια )

DSC03797

2 φλυτζάνια πετιμέζι

DSC03799

DSC03800

DSC03801

DSC03802

DSC03803

2/3 φλυτζανιού νερό

DSC03806

1 και 1/3 φλυτζανιού λάδι

DSC03807

2 φλυτζανάκια ούζο

DSC03811

Ανακατεύουμε τα υγρά

DSC03813

DSC03814

DSC03815

2 /3 φλυτζανιού ζάχαρη

DSC03817

DSC03818

DSC03819

DSC03821

DSC03822

DSC03824

2 κουταλάκια κανέλα 

DSC03825

DSC03827

DSC03828

1 κουταλάκι σόδα

DSC03829

1 μπέικιν και 2 κουταλάκια

DSC03831

DSC03834

DSC03835

1 κουταλάκι γαρύφαλο

DSC03836

10 φλυτζάνια αλεύρι

DSC03837

DSC03838

Ζυμώνουμε

DSC03839

Πλάθουμε, δίνουμε σχήμα

DSC03841

Ψήνουμε και έτοιμα να τα δοκιμάσουμε

DSC03858

DSC03852

DSC03853

Καλοφάγωτα!

Επίσκεψη στο Οινοποιείο Καμκούτη ( Βελβεντό )

Το ταξίδι μας στον κόσμο του σταφυλιού, συνεχίστηκε με μια επίσκεψη, στο Οινοποιείο Καμκούτη.

Το οινοποιείο βρίσκεται στο χωριό Βελβεντό του νομού Κοζάνης.

 Άγιος Τρύφωνας, ο προστάτης, των αμπελουργών.

DSC03657

 

Έτοιμοι για τρύγο

 

DSC03662

DSC03663

DSC03669

DSC03672

Καιρός να δοκιμάσουμε.

Ποικιλία Τσαπουρνάκος

DSC03677

DSC03690

Σύγχρονο πατητήρι 

DSC03712

Ώρα για ξενάγηση μέσα στο οινοποιείο

DSC03714

DSC03735

DSC03736

Ώρα για φαγητό

DSC03747

Μπαίνω μες τ΄αμπέλι

DSC03765

Κουκλοθέατρο : Ο Τρύγος και η Αλεπού

DSC03789

DSC03783

DSC03792

Και του χρόνου με υγεία!

Ευχόμαστε στον κύριο Καμκούτη, στην κυρία Μαρία και σε όλους τους οινοπαραγωγούς ” Καλά κρασιά “

Γλυκό γλυκό σταφύλι

Ένα μπολ γεμάτο με γλυκά σταφύλια,

στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσουμε το γλυκό μας ταξίδι,

στον κόσμο του Σταφυλιού, του Τρύγου και του Κρασιού. 

DSC03531

DSC03488

DSC03525

DSC03526

DSC03524

Σας προσκαλούμε να ταξιδέψετε μαζί μας.

Ημέρα Νύχτα

DSC03393
Πρωί ο ήλιος βγαίνει απ’ την ανατολή,
DSC03390
το βράδυ κατεβαίνει μ’ ολόχρυση στολή.
DSC03388
DSC03395
Μα λίγο πριν να δύσει, αφήνει προσταγή
στ’ αστέρια, στο φεγγάρι να φέγγουνε στη γη.
Δημοτικό τραγούδι