Στις 9 Φεβρουαρίου η Δ’ τάξη επισκέφτηκε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Είδαμε από κοντά όσα είχαμε διδαχθεί στο μάθημα της Ιστορίας για την Τέχνη στα αρχαία χρόνια και όσα είχαμε ήδη δει σε φωτογραφίες και άλλα βιβλία. Όμως το να τα βλέπεις από κοντά, αληθινά «χειροπιαστά», ήταν άλλη αίσθηση!

Ο μεγάλος αμφορέας των Γεωμετρικών χρόνων με την ταφική αναπαράσταση, οι Κούροι και οι Κόρες, ο Ποσειδώνας ή Δίας που στέκει αγέρωχος, ο Αριστόδικος που συμπάθησε η Αστραδενή στο βιβλίο της, οι επιτύμβιες στήλες, η Οδύσσεια με οπτικοακουστικά εφέ, ήταν πραγματικά μια αποκάλυψη!

Αφού περάσαμε λίγο συντομότερα τα Ελληνιστικά και τα Ρωμαϊκά χρόνια, εστιαστήκαμε σ’ ένα μικρό άγαλμα που νοιάστηκαν να φέρουν μαζί τους οι πρόσφυγες το 1922 από τη Μ. Ασία, όπως νοιάστηκαν για τη δική τους ζωή και των παιδιών τους. Το αγαλματάκι αναπαρίστανε ένα νήπιο που φορούσε κάπα και κρατούσε ένα σκυλάκι. Το όνομα που του δόθηκε από τους υπεύθυνους του Μουσείο είναι «Το προσφυγάκι» και ο λόγος που κάναμε ιδιαίτερη αναφορά σε αυτό το αγαλματίδιο ήταν η θεατρική παράσταση «Το άγαλμα που κρύωνε» του Χρήστου Μπουλώτη που παρακολουθήσαμε λίγες μέρες αργότερα (23/2) στο Μουσείο Μπενάκη και η οποία είχε κεντρικό ήρωα «Το προσφυγάκι».

Τα παιδιά μέσα απ΄ το θεατρικό έργο είχαν την ευκαιρία να εμβαθύνουν στη έννοια της φιλίας και της αγάπης, να καταλάβουν τη νοσταλγία του ανθρώπου για την πατρίδα του και τελικά να μαγευτούν από έναν κόσμο παραμυθένιο στον οποίο όλα είναι δυνατά.

«Στην παράσταση τα μεσάνυχτα όλα τα αγάλματα ζωντανεύουν…»

«Όλα γίνονται πραγματικότητα, όλα τα αδύνατα δυνατά….»

Η ΠανΜαθηματική μέρα ήταν μια ιδέα των μαθητών και μαθητριών της Γ΄2 τάξης. Είχαμε μοιραστεί και συζητήσει εκτενώς στην τάξη την κοινή μας αγάπη για το αντικείμενο αυτό.

Αποφασίσαμε λοιπόν να το κάνουμε πράξη…να κάνουμε μια ημέρα μόνο Μαθηματικά! Δύσκολο; Στην αρχή στο μυαλό μου μου φάνηκε τολμηρό και ακατόρθωτο, γνωρίζοντας καλά ότι η διδακτική πράξη καθημερινά πρέπει να διαθέτει ποικίλα αντικείμενα και πλούσια θεματολογία. Έτσι δεν είναι ποτέ πληκτική. Επιπλέον, δεν ήταν σίγουρο ότι όλα τα παιδιά θα το αντιμετώπιζαν ως  κάτι ενδιαφέρον ή ξεκούραστο. Αποφασίστηκε αυτή η μέρα να είναι η 21^η Φλεβάρη, βάλαμε μια αφισούλα στο σχολείο και όλα ήταν έτοιμα!

Αφού ξεκινήσαμε τη μέρα μας με μια επανάληψη στις πράξεις (προσθέσεις, αφαιρέσεις και πολλαπλασιασμούς) συνεχίσαμε με γρίφους και σπαζοκεφαλιές – απαραίτητες για τη διασκέδαση – και ολοκληρώσαμε με προβλήματα «για γερά μολύβια…», όπως τα ονομάζω κι εξάπτεται η δημιουργική φαντασία των παιδιών. Τρεις ώρες αριθμητικής, γέλιου, δημιουργίας και συζήτησης. Εμπεδώσαμε ότι τα Μαθηματικά είναι απαραίτητα γιατί κάνουν εύκολη τη ζωή μας, λύνουν τα προβλήματά μας και μας διασκεδάζουν. Στο τέλος της τρίτης ώρας ήπιαμε χυμό για να ανανεώσουμε τις δυνάμεις μας και βραβεύτηκαν τα παιδιά για την συμμετοχή τους στο εγχείρημα αυτό.

Η ΠανΜαθηματική μέρα συνεχίστηκε την ώρα της Μουσικής, με την κ. Φλώρου να διδάσκει στα παιδιά το τραγούδι για τα Μαθηματικά του Λουκιανού Κηλαηδόνη: «Κάπου την έχουμε πατήσει». Μάλιστα, την επομένη τα παιδιά με την κ. Φλώρου, μου το τραγούδησαν στην τάξη για να χαρώ κι εγώ γι’ αυτό που κατάφεραν και να μου δείξουν πόσο πολύ το διασκέδασαν.

Την επόμενη μέρα τα παιδιά μου έγραψαν σε μερικές γραμμούλες τις εντυπώσεις τους. Πραγματικά δεν συνοψίζονται όλα αυτά τα όμορφα λόγια που έγραψαν σε λίγες σειρές. Μερικές προτάσεις που δείχνουν το γενικότερο κλίμα είναι: «Για Μαθηματικά ήταν αρκετά ωραία», «δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο διασκεδαστική», «δεν κατάλαβα ότι πέρασαν τρεις ώρες», «ήταν μια μεγάλη εμπειρία για μένα», «να το ξανακάνουμε!», «ακονίζουμε το μυαλό μας», «ήταν ωραία, διασκεδαστική, χαλαρή», «θα θυμάμαι για πάντα αυτή τη μέρα», «τα Μαθηματικά δεν είναι απλοί αριθμοί και πράξεις, είναι ένας τρόπος να κάνεις τη ζωή σου πολύ πιο έυκολη», «διασκέδασα με τους γρίφους», «ούτε ρήματα, ούτε ουσιαστικά, ούτε Ενεστώτα, ούτε Παρατατικό!», «η μουσική ήταν πολύ καλή, γιατί τραγουδήσαμε το τραγούδι των Μαθηματικών»,…«Τώρα θα ήθελα να κάνουμε ΠανΓυμναστική μέρα».

Πραγματικά ήταν κατά κοινή ομολογία ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και αξέχαστη εμπειρία. Ειδικά για μένα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητική που τα παιδιά πέρασαν καλά, έμαθαν ν’ αγαπούν τις δύσκολες προκλήσεις και κυρίως ίσως να είδαν ότι η καθημερινότητά μας μπορεί να γίνει πολύ ξεχωριστή, αρκεί να το θέλουμε εμείς.

Κλείνοντας, επιθυμώ να ευχαριστήσω θερμά την κ. Φλώρου, τη δασκάλα της Μουσικής, καθώς και την κ. Καπροΐτη, τη Διευθύντριά μας για την παρακίνηση και θετική ενίσχυσή της.

Η δασκάλα της Γ΄2 τάξης,

Δέσποινα Μπανέλλη

Την τελευταία Παρασκευή της Αποκριάς 16 Φλεβάρη αποφασίσαμε να την γιορτάσουμε στο σχολείο μας. Είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε ένα μικρό πάρτυ . Από το πρωί κοιτούσαμε τον ουρανό με επιφύλαξη. Θα βρέξει δε θα βρέξει . Μαθητές και αρκετοί δάσκαλοι βάλαμε τα αποκριάτικα και βγήκαμε στο προαύλιο του σχολείου. Χορέψαμε, κοιτούσαμε ο ένας την στολή του άλλου, γελάσαμε και διασκεδάσαμε . Βέβαια η βροχή (που ήρθε τελικά) μας ανάγκασε να μπούμε στις τάξεις νωρίτερα από την ώρα που είχαμε προγραμματίσει.  Δεν πειράζει !

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!

​

Μαθητές  της σχολής Μωραΐτη επισκέφτηκαν το σχολείο μας τη Δευτέρα 12-2-2018 στα πλαίσια του προγράμματος  του σχολείου τους «Ημέρα χωρίς μάθημα». Τα παιδιά συνοδευόταν από καθηγήτριες του σχολείου τους  και τον αρχιτέκτονα Μηνά Παπαδάκη ο οποίος τους μίλησε για την ιστορία του σχολείου και το  αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει , ως ένα παράδειγμα κτιρίου του Μοντέρνου Κινήματος.

Τα παιδιά περιηγήθηκαν στους χώρους του σχολείου μας και συνομίλησαν με μαθητές της Στ’ τάξης  τα οποία  στα πλαίσια του προγράμματος «Η πόλη, το παιδί και το μνημείο» θα μελετήσουν και θα πραγματοποιήσουν δράσεις που αφορούν το σχολείο μας. Στη διάρκεια της επίσκεψης αυτής  τα παιδιά  είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν  για το σχολείο τους , ποια στοιχεία το κάνουν ξεχωριστό και ρώτησαν τα παιδιά της Σχολής Μωραΐτη για τις εντυπώσεις τους. Έτσι άκουσαν  από εκείνους πως θεωρούνται  πολύ τυχερά που έχουν την ευκαιρία να ζουν σε ένα τόσο ελεύθερο περιβάλλον με ανοικτούς χώρους  και εξαιρετική θέα.

Στο πλαίσιο της γνωριμίας των  μαθητών μας   με την ιστορία  του κτηρίου του σχολείου μας  καλέσαμε στο σχολείο  τη MONUMENTA , εταιρεία που ασχολείται με την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς. Στη διάρκεια του εκπαιδευτικού αυτού προγράμματος οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν πληροφορίες για το σχολείο τους και τον αρχιτέκτονα που το σχεδίασε  , να μιλήσουν οι ίδιοι για το σχολείο τους  και την καθημερινότητά τους σ’αυτό  και να διαπιστώσουν πως το σχολείο τους αποτελεί και σήμερα ένα  ενδιαφέρον και ξεχωριστό  αρχιτεκτονικό παράδειγμα κτηρίου.

​