Άλλο πράγμα είναι το έλλειμμα και άλλο το δημόσιο χρέος. Με απλά λόγια, έλλειμμα είναι η διαφορά ανάμεσα στα ετήσια έσοδα του κράτους και στις δαπάνες που κάνει. Όταν οι δαπάνες είναι μεγαλύτερες από τα έσοδα, τότε έχουμε έλλειμμα. Το έλλειμμα χρηματοδοτείται μέσω δανεισμού και ο συσσωρευμένος δανεισμός δημιουργεί το δημόσιο χρέος. Φυσικά και όταν ακόμη μειώνεται το έλλειμμα, εξακολουθεί αυτό να χρηματοδοτείται μέσω δημόσιου δανεισμού και να αυξάνει το χρέος της χώρας. Το δημόσιο χρέος αρχίζει να μειώνεται μόνο όταν σταματά το κράτος να δανείζεται και αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχει έλλειμμα αλλά πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό.

Αυτά είναι βασικές έννοιες και βέβαια γνωστές στους έμπειρους οικονομικούς συντάκτες των εφημερίδων οι οποίοι όμως προτιμούν τον εύκολο εντυπωσιασμό της πρώτης σελίδας και αποφεύγουν να προβάλλουν τα ουσιαστικά ερωτήματα που καίνε.

 Γιατί υπάρχουν τα ελλείμματα που δημιουργούν το δημόσιο χρέος;

 Μα φυσικά διότι έχουμε επιλέξει να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε! Διότι διατηρούμε ένα σπάταλο κράτος με χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους. Διότι οι θεσμοί μας αποθαρρύνουν την επιχειρηματικότητα που δημιουργεί πλούτο και ενθαρρύνουν τον παρασιτισμό και το «βόλεμα» που συντηρείται μέσω δανεισμού. Διότι ακόμη και εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας μας που βρίσκονται εκτός δημόσιου τομέα σκέπτονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι και αδιαφορούν για την παραγωγικότητα, π.χ. οι αγρότες δεν δουλεύουν πλέον για να φέρουν στην αγορά ανταγωνιστικά προϊόντα, αλλά για την κρατική και ευρωπαϊκή επιδότηση!

 Ο Milton Friedman είχε πει κάποτε αναφερόμενος στην αμερικανική οικονομία ότι «. . . έχουμε ένα σύστημα που όλο και περισσότερο φορολογεί την εργασία και επιδοτεί τη μη-εργασία … (We have a system that increasingly taxes work and subsidizes nonwork)”.

 Πού να είχε δει τι γίνεται στην Ελλάδα!