[important]εδώ …
το 1ο μέρος[/important]
Κάποια μέρα λοιπόν πήγα στο σπίτι ενός συμφοιτητή μου (μέχρι τότε δεν έτυχε να κάνουμε πολύ παρέα). Εκεί λοιπόν είδα αυτό:
Το κοίταζα με μεγάλη έκπληξη. Του λέω:
- Τι είναι αυτό το πληκτρολόγιο;
- Δεν είναι πληκτρολόγιο. Είναι υπολογιστής … το συνδέεις απλά στην τηλεόραση και κάνεις προγράμματα, παίζεις παιχνίδια κλπ
- Για βάλτο …..
Και άρχισε η περιπέτεια. Σε τι γλώσσα το προγραμματίζεις… Πώς κάνεις το ένα … πώς το άλλο.
Το κακό είναι ότι εγώ ΔΕΝ το είχα (ούτε το απέκτησα) οπότε έπρεπε να πηγαίνω συχνά στο σπίτι του. Είχα πάρει κάποια από τα βιβλία του (BASIC κ.ά) και μελετούσα … με πολύ όρεξη. Για ώρες …. Και τα δοκίμαζα όσες φορές πήγαινα στο σπίτι του.
Ωραίες εποχές…
Μάλιστα ένας φίλος του (κάναμε παρέα) είχε κι έναν άλλο τύπο … αυτόν:
Αυτός ήταν πιο πολύπλοκος και το λογισμικό του το έπαιρνε με cartridges (η υποδοχή που φαίνεται δεξιά από το πληκτρολόγιό του). Θυμάμαι ήταν και ακριβότερος. Δεν ασχολήθηκα πολύ με αυτόν (ο φίλος μου έμενε μακριά μου και τον είχε μόνο στην Αθήνα…. μια φορά μου το έφερε και στο σπίτι μου)
Η ουσία είναι ότι το “μικρόβιο” είχε πια μπει μέσα μου.
Έψαχνα υλικό από περιοδικά της εποχής (Pixel, Computer για όλους κά) και πολλά βιβλία σχετικά με προγραμματισμό.
Όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο, ακόμα δεν είχα αγοράσει κάποιο μικρο-υπολογιστή. Ήμουνα ακόμα με το Casio FX-3600P … Από την άλλη υπήρχε και το μειονέκτημα με όλα τα home computers της εποχής ότι το καθένα είχε “τα δικά του”. Να θυμίσω ότι τα φόρτε τους είχαν τότε το Spectrum, το Commodore (κανένα από τα 2 δεν μου άρεσε) και φυσικά τα Amstrad.
Έναν Amstrad ήθελα να πάρω τότε. Ήταν 3 μοντέλα.
Το 464 (με 64ΚΒ μνήμη και κασέτα),
το 664 (με 64ΚΒ μνήμη και δισκέτα)
και λίγο μετά βγήκε και το 6128 (με 128ΚΒ και δισκέτα)
Τα πρώτα 2 βγήκαν σχεδόν τον ίδιο καιρό … Το 664 ήταν φυσικά πιο ακριβό. Αλλά, όσο διάβαζα τα περιοδικά έλεγαν ότι ετοιμάζεται το 6128 με διπλάσια μνήμη και (φυσικά) πιο ακριβό. Τελικά … δεν πήρα κανένα από τα τρία. Γιατί … περνούσε ο καιρός και όλο και κάτι άλλο έβγαινε.
Στο μεταξύ, ένας συγγενής μου δούλευε τότε στην Αγροτική τράπεζα (υπεύθυνος μηχανογράφησης) και πήγαινα στο γραφείο του (μπορούσα να καθήσω χωρίς να ενοχλώ, πολλές ώρες). Εκεί άρχισε το “παιχνίδι” μου με Ελληνικής κατασκευής (ΝΑΙ … Ελληνικής και από πλευράς software και από πλευράς hardware) της εταιρείας Gigatronics. Μάλιστα ήταν να αγοράσω έναν σε καλύτερη τιμή, αλλά στάθηκα πάλι άτυχος. Όχι από δική μου ευθύνη αλλά της … πολιτείας. Θα γελάτε ασφαλώς. Τι σχέση μπορεί να έχει η πολιτεία με το δικό μου υπολογιστή. Και όμως…
Η Gigatronics τότε ετοίμαζε έναν (Ελληνικό είπαμε … μην το ξεχνάμε) υπολογιστή ΔΙΠΛΟ-ΣΥΜΒΑΤΟ ΜΕ APPLE-II ΚΑΙ IBM !!!
Ναι … καλά το έγραψα: ΔΙΠΛΟ-ΣΥΜΒΑΤΟ
Το όνομά του ήταν ΚΑΤ (αγγλιστί CAT) με σήμα μια γάτα.
Αυτός λοιπόν θα έμπαινε στα σχολεία για το μάθημα της πληροφορικής. Και ο (τότε) πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου υποσχέθηκε ότι θα γίνει. Και δυστυχώς δεν έγινε. Και πάλι χωρίς υπολογιστή εγώ.
Χάρη στις προσπάθειες μιας ομάδας ανθρώπων βρέθηκε ένας ΚΑΤ … και με πολύ προσπάθεια τον ξαναζωντάνεψαν. Δείτε ένα μικρό βίντεο από την πρώτη του λειτουργία:
[important]Εκτενείς αναφορές για τον KAT μπορείτε να δείτε εδώ αλλά για να δείτε φωτογραφίες πρέπει να είστε μέλη στο φόρουμ. Επίσης στο ίδιο site θα βρείτε και συνεντεύξεις-σχόλια από πρώην μέλη της Gigatronics[/important]
Αποφάσισα τελικά και αγόρασα έναν CASIO … Το PB-1000
[notice]Συνέχεια ….
στο 3ο μέρος[/notice]
Πρόσφατα σχόλια