Το Μετρό ή Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος είναι ένα σιδηροδρομικό σύστημα μαζικής μεταφοράς των μεγαλουπόλεων.
Η λέξη είναι ελληνικής προέλευσης μετρό (< γαλλική métro < métropolitain< métropole, μεγάλη πόλη < μητρόπολη) και χρησιμοποιήθηκε το 1900 στο Παρίσι για πρώτη φορά σε σχέση με σιδηρόδρομο (Métro de Paris).
Ιστορία 
Το πρώτο Μετρό που λειτούργησε ήταν το Μετρό του Λονδίνου και το πρώτο στην ηπειρωτική Ευρώπη το Μετρό της Βουδαπέστης.
Στην Ελλάδα ο Σιδηρόδρομος Αθηνών Πειραιώς μετατράπηκε σε Μετρό το 1907.
Η Αθήνα το 2000 απέκτησε επίσης δίκτυο υπόγειου Μετρό, με την γραμμή 2 και 3 της Αττικό Μετρό.
Υπό μελέτην είναι και μία τέταρτη γραμμή.

Υπό κατασκευή βρίσκεται τώρα το δεύτερο δίκτυο μετρό στην Ελλάδα, αυτό της Θεσσαλονίκης.

 

 Κάνω κλικ πάνω στην εικόνα και παρακολουθώ την ενδιαφέρουσα παρουσίαση.
ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ

Είναι άκλιτες λέξεις που συνοδεύουν τα ρήματα και τα προσδιορίζουν δίνοντάς μας πληροφορίες για τον τόπο, τον χρόνο, τον τρόπο, την ποσότητα. Τα επιρρήματα, επίσης, συνδέουν προτάσεις (χωρίς να είναι σύνδεσμοι).

Τοπικά επιρρήματα: Πού;

πού, εδώ, εκεί, πέρα, μακριά, κοντά, σιμά, δίπλα, μέσα, πάνω, κάτω, απέναντι, παντού, κάπου, πουθενά, ψηλά, χαμηλά, δεξιά, αριστερά, πλάι, γύρω, έξω, μεταξύ, αναμεταξύ, μπροστά, μπρος, πίσω, βόρεια, νότια, ανατολικά, δυτικά, χάμω κ.ά.

Χρονικά επιρρήματα: Πότε;

πότε, τώρα, τότε, πριν, μετά, σήμερα, αύριο, χτες, μεθαύριο, πέρ[υ]σι, φέτος, απόψε, αργά, νωρίς, οποτεδήποτε, όποτε, άλλοτε, κάποτε, ύστερα, έπειτα, επιτέλους, κιόλας, αμέσως, σπάνια, συχνά, τακτικά, πότε πότε κ.ά

Τροπικά επιρρήματα: Πώς;

όπως, έτσι, αλλιώς, κάπως, καθόλου, οπωσδήποτε, μόνο, μαζί κ.ά.

Ποσοτικά επιρρήματα: Πόσο;

πόσο, όσο, τόσο, οσοδήποτε, κάμποσο, κάπως, περισσότερο, πολύ, ελάχιστα, λίγο, τουλάχιστον, εξίσου, σχεδόν, λιγότερο, πάνω κάτω, καθόλου κ.ά.

Κάνω κλικ στην εικόνα και εξασκούμαι στη δραστηριότητα

Αριθμητικά

είναι οι λέξεις που φανερώνουν αριθμούς.

Χρησιμοποιούμε τα αριθμητικά για να δείξουμε ποσότητα, σειρά, από πόσα μέρη αποτελείται κάτι,

πόσες φορές μεγαλύτερο είναι κάτι από κάτι άλλο, μονάδες που αποτελούν ένα σύνολο.

Υπάρχουν πέντε κατηγορίες αριθμητικών:

1. Απόλυτα (δηλώνουν ποσότητα), π.χ. ένα, δύο, τρία…δέκα…

2. Τακτικά (δηλώνουν σειρά), π.χ. πρώτος, δεύτερος, τρίτος… δέκατος…

3. Πολλαπλασιαστικά (δηλώνουν από πόσα μέρη αποτελείται κάτι), π.χ. απλό, διπλό, τριπλό… δεκαπλό…

4. Αναλογικά (δηλώνουν πόσες φορές μεγαλύτερο είναι από κάτι άλλο), π.χ. διπλάσιο, τριπλάσιο… δεκαπλάσιο…

5. Περιληπτικά (δηλώνουν μονάδες που αποτελούν ένα σύνολο), π.χ. δυάδα, τριάδα…   δεκάδα/δεκαριά..

Τι να θυμάμαι όταν γράφω

  • Tα απόλυτα αριθμητικά μέχρι το είκοσι γράφονται ως μία λέξη: δεκαέξι, δεκαεφτά. Από το είκοσι ένα και πάνω γράφονται ως ξεχωριστές λέξεις: δεκαεφτά  αλλά σαράντα οκτώ, τέσσερις χιλιάδες πεντακόσια ενενήντα εννέα.
  • Τα τακτικά αριθμητικά από το δέκατος τρίτος και μετά γράφονται ως ξεχωριστές λέξεις: δέκατος τρίτος, εικοστός πέμπτος.
  • Γράφονται με δύο νν- το εννέα/εννιά και όσα αριθμητικά παράγονται από αυτό και περιέχουν ολόκληρη τη λέξη εννέα/εννιά (εννιακόσιοι, εννιαπλάσιος αλλά ενενήντα, ένατος, ενενηκοστός).
  • Τα σύνθετα αριθμητικά που έχουν δεύτερο συνθετικό τη λέξη μισός γράφονται με -ι.
  • Δεν ακολουθούν τον κανόνα και γράφονται με -η όσα έχουν πρώτο συνθετικό το αρσενικό ένας και το θηλυκό μία: ενάμισι ευρώ, δυόμισι κιλά, τεσσερισήμισι  ώρες, εφτάμισι τόνοι, αλλά μιάμιση ώρα, ενάμισης τόνος.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Επιλέγω τους συνδέσμους και εξασκούμαι στα αριθμητικά

Συμπληρώνω τα κενά με το κατάλληλο αριθμητικό

Συμπληρώνω με το σωστό τύπο αριθμητικού

Γράφω τους τύπους των αριθμητικών

 

Οι εγκλίσεις των ρημάτων

Είναι οι μορφές που παίρνει το ρήμα για να εκφράσει τη διάθεση ή τη γνώμη του ομιλητή:

βεβαιότητα, επιθυμία, προσταγή.

Οι εγκλίσεις είναι τρεις:

ΟριστικήΥποτακτικήΠροστακτική

Οριστική:

  • Παρουσιάζει μια πράξη ως πραγματική και   βέβαιη .
  • Έχει όλους τους χρόνους.
  • Παίρνει άρνηση δεν.

Το μάθημα τελείωσε.

Το μάθημα τελειώνει σε λίγο.

Δεν τελείωσε το μάθημα.

Υποτακτική:

  • Φανερώνει κάτι που επιθυμούμε ή περιμένουμε να γίνει.
  • Έχει : Εξακολουθητική (Ενεστώτα)* :
    να γράφω – να γράφομαι

  – Συνοπτική (Αορίστου):
να γράψω – να γραφτώ

  – Συντελεσμένη (Παρακείμενου):
να έχω γράψει – να έχω γραφτεί

  • Παίρνει άρνηση μη(ν).
  • Σχηματίζεται βάζοντας μπροστά από το ρήμα ένα από τα μόρια  ας, να ή κάποιον από τους συνδέσμους για να, όταν, πριν, άμα ή το αρνητικό μόριο μη(ν).

Οι μαθητές ας μαζευτούν στην αυλή.

Αν βρω λίγο  χρόνο, θα ζωγραφίσω.

Αν δεν έχει συγκοινωνία, να μην ξεκινήσει να έρθει.

    Προστακτική:

  • Φανερώνει προσταγή, επιθυμία, ευχή.
  • Σχηματίζεται μόνο στο 2ο  πρόσωπο ενικού και πληθυντικού (εσύ – εσείς)
  • Έχει  – Εξακολουθητική (Ενεστώτα): γράφε, γράφετε – (γράφου), γράφετε
  •   – Συνοπτική (Αορίστου): γράψε, γράψτε – γράψου, γραφτείτε
  •  – Συντελεσμένη (Παρακείμενου σπάνια): έχε γραμμένο, έχετε γραμμένο
  •  Δεν έχει άρνηση **. Σε περίπτωση που θέλουμε να «προστάξουμε», να ζητήσουμε από κάποιον να μην κάνει κάτι (να δηλώσουμε αρνητικό νόημα), την προστακτική αντικαθιστά η υποτακτική (με άρνηση μη[ν]).

Ανοίξτε τα παράθυρα.  (προσταγή)

Σύρε, παιδί μου, στο καλό.  (ευχή)

Μη φωνάζετε έτσι.  (απαγόρευση – υποτακτική)

ΠΡΟΣΟΧΗ

*Στο νέο βιβλίο Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού η υποτακτική (και η Προστακτική) θεωρούνται άχρονες εγκλίσεις (σε αντίθεση με τις παλιότερες γραμματικές π.χ Τριανταφυλλίδη).

Έτσι η Υποτακτική Ενεστώτα αναφέρεται ως εξακολουθητική , του Αορίστου ως Συνοπτική και του Παρακειμένου ως Συντελεσμένη.

**Η προστακτική ΔΕΝ έχει ΑΡΝΗΣΗ!!! Με την άρνηση γίνεται αυτομάτως υποτακτική.

 

Πόλη θεωρείται μία αστική περιοχή με μια σχετική πυκνότητα πληθυσμού που έχει δημόσια κτήρια και υπηρεσίες αντίστοιχα προς τον πληθυσμό της. Προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη “πόλις” . Στην Ελλάδα ένας οικισμός για να χαρακτηριστεί ως πόλη πρέπει να έχει τουλάχιστον 10.000 κατοίκους.

Η πρωτεύουσα του Νομού μας η Λάρισα είναι η τέταρτη μεγαλύτερη  ως προς τον πληθυσμό πόλη στην Ελλάδα.

Στο πέρασμα των χρόνων άλλαξε μορφή…όπως τόσα πολλά άλλωστε…..Άλλαξε η αρχιτεκτονική της, οι δρόμοι, η αισθητική….τα επαγγέλματα. Οι άνθρωποι όμως έμειναν οι ίδιοι…φιλόξενοι, χαρούμενοι, εργατικοί, που αγαπούν τη διασκέδαση, τις χαρές της ζωής, την ευτυχία.

Ας δούμε, λοιπόν, πώς ήταν η Λάρισα πριν από αρκετά χρόνια…τότε που ούτε οι γονείς σας δεν είχαν γεννηθεί…τότε…στα χρόνια του παππού και της γιαγιάς…

Όμορφη πόλη με πιο καθαρό περιβάλλον, με λιγότερους κινδύνους, πιο απλούς ανθρώπους χωρίς το άγχος και τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Κεντρική πλατεία 1960

Πλατεία Ταχυδρομείου 1950

Αλκαζάρ 1960

Γέφυρα Πηνειού, ανακατασκευή 1945

Παζάρι 1958

Οδός Βενιζέλου 1950

Οδός Κύπρου κοντά στο αρχαίο θέατρο 1967

Οδός Ηπείρου 1970

Σταθμός Ο.Σ.Ε. 1952

Το ρολόι 1960

Άγιος Αχίλλειος χιονισμένος 1938

Γέφυρα με Άγιο Αχίλλειο 1960

Υπήρχαν άλλες ανάγκες τότε..οι οποίες σήμερα δεν υπάρχουν. Μαζί με την αλλαγή των αναγκών εξαλείφθηκαν σιγά σιγά και κάποια επαγγέλματα.

Για να δούμε μερικά από αυτά.