Πυκνώνουν τελευταία τα δημοσιεύματα που προβάλλουν την ανάγκη να επανέλθει ο θεσμός των πρότυπων σχολείων με την επίκληση αρχών όπως η αριστεία, η αξιοκρατία και η μεγιστοποίηση του μορφωτικού αποτελέσματος. Και, φυσικά, δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, καθώς φαίνεται ότι ετοιμάζεται σχετική παρέμβαση από το Υπ. Παιδείας. Σύμφωνα με το βασικό επιχείρημα των υπερμάχων τους, τα πρότυπα σχολεία καταγράφηκαν ως ένας επιτυχημένος θεσμός, καθώς έδιναν τη δυνατότητα, μέσω των εισαγωγικών εξετάσεων, να εγγράφονται σε ιδιαίτερα απαιτητικά σχολεία τα προικισμένα και ταλαντούχα παιδιά και να αξιοποιούνται με αυτό τον τρόπο οι ιδιαίτερες ικανότητές τους, που διαφορετικά θα έμεναν αναξιοποίητες στα σχολεία των «κοινών θνητών». Τι φαίνεται να αγνοούν, μεταξύ άλλων, οι αυτόκλητοι σωτήρες των προικισμένων παιδιών; Πρώτο, το νομοθετικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε παιδιού για εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στη μόρφωση. Δεύτερο, τις παιδαγωγικές αρχές της «διαφοροποιημένης διδασκαλίας/ και μάθησης», που παρέχει τη δυνατότητα σε τάξεις με παιδιά ποικίλων ικανοτήτων να αξιοποιούνται οι ιδιαίτερες κλίσεις και ικανότητες κάθε παιδιού. Τρίτο, τα πορίσματα ερευνών που δείχνουν ότι δεν προκύπτει κάποιο σημαντικό μορφωτικό κέρδος για τα «προικισμένα» παιδιά που απομονώνονται από τα υπόλοιπα σε ξεχωριστά προγράμματα, αντίθετα, από την άποψη της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Ας μην αναζητά, λοιπόν, η κυβέρνηση την ποιότητα προς την κατεύθυνση του αναβαθμισμένου επιλεκτικού σχολείου των λίγων. Το πραγματικό νόημα της ποιότητας στη μόρφωση βρίσκεται στη συνάφειά της με την ισότητα.