ΘΕΜΑ: Η χαρούμενη ανακάλυψη των μανιταριών από τον Μαρκοβάλντο και η ομαδική δηλητηρίαση όσων τα έφαγαν.
ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ:
- Προβλήματα της διαβίωσης στα αστικά κέντρα. Οι κίνδυνοι που απειλούν τον άνθρωπο εξαιτίας της απομάκρυνσης από τη φύση και της διαβίωσης στο μολυσμένο περιβάλλον της πόλης.
- Ζωή στην πόλη και ανθρώπινες σχέσεις. Απομόνωση, επιφύλαξη, ανταγωνισμός.
- Ο ρόλος της φύσης στη ζωή του ανθρώπου. Υγεία, χαρά, ποιότητα ζωής.
ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Α’ ενότητα (Μια μέρα… της ύπαρξής του»: Η σχέση του Μαρκοβάντο με τη φύση και την πολη.
Β’ ενότητα «Έτσι ένα πρωί….και στα παιδιά του»: ο Μαρκοβάλντο ανακαλύπτει τα μανιτάρια και ενθουσιάζεται
Γ’ ενότητα (-Ακούστε τι θα σας πω… αν σας ξεφύγει κουβέντα):
ο Μαρκοβάλντο ανακοινώνει στην οικογένεια του την ύπαρξη των μανιταριών.
Δ’ ενότητα (Το άλλο πρωί… ήθελαν να μεγαλώσουν): Ο Αμάντιτζι γνωρίζει την ύπαρξη των μανιταριών
Ε’ ενότητα (Τη νύχτα έβρεξε … αγριοκοίταζαν ο ένας τον άλλο): Η μοιρασιά των μανιταριών
και η θλιβερή κατάληξη.
ΓΛΩΣΣΑ: Απλή, δημοτική. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πολλά θαυμαστικά, ερωτηματικά, άνω και κάτω τελείες.
ΥΦΟΣ: Απλό σε τόνο ελαφρά ειρωνικό και χιουμοριστικό.
Εκφραστικά μέσα:
1) Μεταφορές: στην καρδιά της πόλης, ξεψάχνιζαν την άσφαλτο… με τη σκούπα.
2) Εικόνες: (οπτικές) Τα μάτια … ποτέ, … όπως σας βλέπω και με βλέπετε.
3) Μετωνυμία: Μια ωραία τηγανιά!, ανέλπιστη σοδειά (το περιέχον αντί του περιεχομένου).
4) Επίθετα: στενή πρασιά, άγονη και σκασμένη γη, κρυμμένους θησαυρούς, πορώδη σάρκα, δανεικό καλάθι, ανέλπιστη σοδειά, ζηλότυπο και δύσπιστο φόβο.
5) Προσωποποιήσεις: στα πόδια των δέντρων, καχύποπτη σκέψη,
6) ασύνδετα (πινακίδες, σηματοδότες…..αφίσες)
ΤΕΧΝΙΚΗ:
– γ’ πρόσωπη αφήγηση.
– Ο αφηγητής δε συμμετέχει στην ιστορία, αλλά εμφανίζεται σαν να μπορεί να τα παρακολουθεί και να τα γνωρίζει όλα (μηδενική εστίαση).
- Αφήγηση : «Μια μέρα…..το τραμ»,
- Περιγραφή: «ένα φύλλο…ύπαρξής του»
- Διάλογος: «Ακούστε…πού φυτρώνουν;»,
- Εσωτερικός Μονόλογος: « Αν τους πω το μέρος….κατσαρόλες»
Η ζωή στην πόλη
- Ζουν μακριά απ’ τη φύση, σ’ ένα άχαρο κι αφιλόξενο περιβάλλον (ο γκρίζος και άχαρος κόσμος που τον περιέβαλλε).
- Ζουν σε μολυσμένο και επικίνδυνο περιβάλλον.
- Στις σχέσεις τους κυριαρχεί η καχυποψία και ο ανταγωνισμός.
- Συχνά, η εργασία τους είναι μονότονη {καθόταν και ξεφόρτωνε) και οι οικονομικές τους απολαβές περιορισμένες
- Οι άνθρωποι εργάζονται σε δύσκολες συνθήκες και ζουν με το άγχος της απόκτησης κάποιων χρημάτων για να επιβιώσουν φτωχικά.
- Είναι αποξενωμένοι, ατομιστές, ανταγωνιστικοί και κλεισμένοι στον εαυτό τους
ΤΟ ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ
- Στην αρχή ενθουσιάζεται. Νιώθει ότι ο κόσμος αλλάζει, ότι η ζωή του αποκτά νόημα.
- Μοιράζεται τον ενθουσιασμό και τη χαρά του με την οικογένεια του.
- Κυριεύεται από καχυποψία και ζηλοτυπία, όταν διαπιστώνει ότι και άλλος γνωρίζει για τα μανιτάρια.
- Οργίζεται, όταν βλέπει και άλλους να μαζεύουν μανιτάρια.
- Τα αισθήματα του αλλάζουν κυριεύεται από γενναιοδωρία και φωνάζει τους ανθρώπους, που περίμεναν στη στάση, να πάρουν κι αυτοί μανιτάρια.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ
Ο ΜαρκοΒάλντο είναι αχθοφόρος. Η δουλειά του είναι σκληρή και άχαρη. Φορτώνει και ξεφορτώνει κιβώτια. Δεν του προσφέρει καμία ικανοποίηση. Τον τοποθετεί στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, ενώ και τα οικονομικά του δε φαίνονται ανθηρά.
Η ζωή του γίνεται ακόμη πιο θλιβερή, γιατί δεν έχει προσαρμοστεί στη ζωή της μεγαλούπολης. Τα φώτα κι οι βιτρίνες της τον αφήνουν αδιάφορο. Το αφιλόξενο περιβάλλον της τον θλίβει. Παντού αναζητεί τη φύση και την ομορφιά της· έστω και τα ελάχιστα ίχνη της μέσα στην άχαρη τσιμεντούπολη.
– Το αφήγημα προβάλλει το ψυχικό αδιέξοδο του σύγχρονου ανθρώπου της μεγαλούπολης, ο οποίος υποφέρει από την έλλειψη επαφής με τη φύση και βλέπει την ποιότητα της ζωής του να υποβαθμίζεται, παρά την οικονομική πρόοδο και τις ανέσεις που του είχε εξασφαλίσει η αστική ζωή.
– Τα συναισθήματα που δημιουργεί το πικρό χιούμορ του αφηγήματος είναι θλίψη και απαισιοδοξία, ενώ ο αφελής και ονειροπόλος πρωταγωνιστής προκαλεί τη συμπάθεια και κάποτε το ειρωνικό χαμόγελο του αναγνώστη.
Η ΞΑΦΝΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΒΑΛΝΤΟ
- Ίσως ένιωθε τύψεις για την προηγούμενη εγωιστική στάση του.
- Ίσως η φύση που ζωντάνεψε στην πόλη με τα μανιτάρια, να τον έκανε ξανά ευαίσθητο και γενναιόδωρο.
- Ίσως δηλώνει την επιθυμία των ανθρώπων που ζουν συγκεντρωμένοι αλλά αποξενωμένοι στις πόλεις να ξαναγυρίσουν σε ένα πιο παραδοσιακό τρόπο ζωής να ξαναέρθουν σε επαφή μεταξύ τους και να δημιουργήσουν ξανά ανθρώπινες σχέσεις.
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
- Το διήγημα κλείνει με τρόπο κωμικό, αφού όλοι όσοι μάζεψαν μανιτάρια κατέληξαν στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου ( ήταν δηλητηριασμένα).
- Το τέλος συμβολίζει την διάψευση της ελπίδας ότι μπορεί να αλλάξει ζωή ο άνθρωπος της μεγαλούπολης και να ξαναφέρει τη φύση στη ζωή του.
ΙΔΕΕΣ – ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ:
– Το αφήγημα προβάλλει το ψυχικό αδιέξοδο του σύγχρονου ανθρώπου της μεγαλούπολης, ο οποίος υποφέρει από την έλλειψη επαφής με τη φύση.