Το σημερινό φύλλο εργασίας επεξεργάζεται το βιβλίο της Αλεξάνδρας Μπίζη με τίτλο «Ο πειρατής Περπερούα και τα κάλαντα». Είμαστε σε περίοδο προ των γιορτών των Χριστουγέννων, κατάλληλη εποχή για το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι διασκεδαστικό, έχει την κατάλληλη έκταση για την ηλικία και το επίπεδο των παιδιών και προσφέρει έναν διαφορετικό τρόπο να απολαύσουμε τις γιορτές. Επίσης μας δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα κυνήγι θησαυρού για τα παιδιά της τάξης.
Το μάθημα γίνεται στην ηλεκτρονική μας τάξη -εεεεε, Covid!- και έχουμε προηγουμένως στείλει στους μαθητές ένα σακουλάκι με γλυκάκια ως δώρο. Έχω στείλει προσωπικό mail στους γονείς με παράκληση, να κρύψουν το σακουλάκι (με σχέδιο τάρανδου) στο βάθος του ψυγείου γιατί εκεί θα πρέπει να το αναζητήσουν στο κυνήγι θησαυρού που έχω σχεδιάσει.
- Παρουσιάζουμε το βιβλίο στους μαθητές, αναφέροντας συγγραφέα και εικονογράφο και ακολουθεί ανάγνωση του κειμένου. Μέσω διαμοιρασμού οθόνης, προβάλλουμε τις σελίδες του βιβλίου προκειμένου να μπορεί να παρακολουθήσει όλη η τάξη την πορεία του. Αυτό γίνεται πολύ εύκολα, αν φωτογραφίσουμε τις σελίδες του βιβλίου και περάσουμε τα αρχεία σε έναν φάκελο στον υπολογιστή μας ή αν το σκανάρουμε. Έτσι, μπορούμε να τα επαναχρησιμοποιήσουμε οποιαδήποτε στιγμή.
- Με το πέρας της ανάγνωσης κουβεντιάσουμε για το ποια σημεία άρεσαν στους μαθητές, για τους χαρακτήρες και ό,τι άλλο τους έχει κάνει εντύπωση.
- Στη συνέχεια αναφέρουμε πως έχουμε δεχτεί ένα mail από τον λοστρόμο του, τον Πυξίδα, και θα θέλαμε να το διαβάσουμε μαζί τους καθώς τους αφορά.
- Το mail είναι ένα αρχείο παρουσίασης PowerPoint όπου ο Πυξίδας μας εξηγεί πως έχει κρύψει τους θησαυρούς στα σπίτια των παιδιών. Αλλά για να τους βρούνε θα πρέπει να λύσουνε πρώτα κάποιους γρίφους για να καταλήξουν στον τελικό (που είναι το ψυγείο).
- Κάθε φορά που τα παιδιά βρίσκουν τη λύση σε κάθε γρίφο, τους ζητάμε να μας δείξουν ένα τέτοιο αντικείμενο (π.χ. μπάλα, σκουφί, παπούτσι, στολίδι, κουραμπιέ κ.ά.)
- Όταν λύσουν και τον τελικό γρίφο, ζητάμε να πάνε να ψάξουν στο ψυγείο μήπως βρούνε κάτι που δεν θα υπήρχε υπό άλλες συνθήκες εκεί. Τα παιδιά επέστρεψαν με τα σακουλάκια στα χέρια και κάποια αναρωτήθηκαν πώς έγινε αυτό.
- Διαβάζουμε τις τελευταίες διαφάνειες όπου ο Πυξίδας εξηγεί πώς θα γίνει ο διαμοιρασμός των λάφυρων (ουσιαστικά τα παιδιά κρατάνε τα γλυκά κι αυτός ζητάει πίσω το σακουλάκι-όχι ότι θα το πάρει βέβαια).
- Η δραστηριότητα τελειώνει καθώς ακολουθεί το 10λεπτο διάλειμμα, όπου τα παιδιά μπορούν να καταναλώσουν τον “θησαυρό” τους.
Ήταν μια ευχάριστη διαδικασία για τους μαθητές, ωστόσο εγώ δε μπορώ να πω ότι την απόλαυσα το ίδιο, καθώς δεν ήταν καλή η σύνδεση μου στο διαδίκτυο και έπρεπε να κάνω όλη την διαδικασία στα τυφλά. Οι υπόλοιποι μαθητές μου έλεγαν αν έχουν φέρει όλοι τα αντικείμενα και αν μπορούσαμε να προχωρήσουμε στους επόμενους γρίφους.
Παρόλα αυτά, χαίρομαι που το απόλαυσαν τα παιδιά!
Το μήνυμα του Πυξίδα: Κυνήγι θησαυρού!!
Το σακουλάκι (μαζί με τα υπόλοιπα δωράκια):
Στιγμιότυπα από το μήνυμα του Πυξίδα:
Την περσινή χρονιά (2023-24) διασκεύασα το κείμενο για να γίνει το χριστουγεννιάτικο θεατρικό μας. Πώς το φανέρωσα στα παιδιά, μπορείτε να το βρείτε εδώ. Φωτογραφίες από την ημέρα της παράστασης μπορείτε να βρείτε εδώ.
Μετά από άδεια και της συγγραφέως Αλεξάνδρα Μπίζη αποφάσισα να αναρτήσω το κείμενο εδώ, ώστε αν ξεμείνετε από ιδεούλες για γιορτές, να έχετε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθείτε.
Στη δική μας περίπτωση, η παράσταση ήταν ευχάριστη για όλους, θεατές και κοινό. Ελπίζουμε να είναι το ίδιο απολαυστική και για σας!! Κι αν αποφασίσετε να το δουλέψετε θα χαρώ να δω φωτογραφίες!!
