Σε αυτό το φύλλο εργασίας αποφασίσαμε να ανοίξουμε μια πιο προσωπική ενότητα, να μιλήσουμε δηλαδή για τα συναισθήματά μας και για την διαφορετικότητα του καθενός και πώς στεκόμαστε σαν άνθρωποι απέναντι σε αυτή. Για το λόγο αυτό ξεκινάμε με το βιβλίο «Ένα λουλούδι που το έλεγαν Αρλεκίνο» της Βιβής Ματσούκα. Μας διηγείται την ιστορία ενός διαφορετικού λουλουδιού που φυτρώνει σε ένα λιβάδι και πώς το υποδέχονται τα πλάσματα που προϋπήρχαν εκεί.

1. Με τη γνωστή πια τακτική παρουσιάζουμε και διαβάζουμε το βιβλίο στην τάξη. Ακολουθεί συζήτηση πάνω στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις που δημιουργήθηκαν. Καλούμε τα παιδιά να αναφέρουν δικές τους στιγμές που τα έκαναν να νιώσουν πιο διαφορετικα και απομονωμένα από τα υπόλοιπα παιδιά.
2. Μέσα από την κουβέντα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η τάξη μας μοιάζει με το λιβάδι της ιστορίας και όλοι μας μέσα σε αυτή μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά. Εξηγούμε ότι πρόκειται να αναπαραστήσουμε το λιβάδι μας σε ένα σημείο στην τάξη μας. Μοιράζουμε στα παιδιά από ένα λουλούδι όμοιο με τον Αρλεκίνο και ζητάμε να το χρωματίσουν με όποιο τρόπο επιθυμούν. Στην συνέχεια κολλάμε τον κορμό (απλή λωρίδα πράσινου χαρτονιού) και στη μέση των πετάλων τοποθετούμε την φωτογραφία του κάθε παιδιού.
3. Έχουμε ετοιμάσει μια χάρτινη λωρίδα σε μορφή γρασιδιού και την τοποθετούμε σε κάποιο τοίχο της τάξης. Στη συνέχεια, κάθε παιδί τοποθετεί εκεί το λουλούδι του και όλοι μαζί έχουμε φτιάξει ένα καινούριο λιβάδι.

Στην δική μας περίπτωση, είχαν περισσέψει κάποιες κατασκευές από προηγούμενες δραστηριότητες που ταίριαζαν στο λιβάδι μας, οπότε τις εκμεταλλευτήκαμε κι αυτές.