Το σκάκι

 Στην ύλη της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για την εισαγωγή στα διδασκαλεία είναι και ο Μ. Αναγνωστάκης με δυο του ποιήματα: “το σκάκι” και “μιλώ”

Το σκάκι

Έλα να παίξουμε

Θα σου χαρίσω τη βασιλισσά  μου

Ήταν για μένα μια φορά η  αγαπημένη

Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου

Έχουν πεθάνει πια από καιρό

Πριν από μένα

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας τη μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε..

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!

Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Όλα, όλα και τ’ άλογά μου θα στα δώσω

Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω

που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη

γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να παίξουμε….

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα…

Μ. Αναγνωστάκης

Αφήστε μια απάντηση