Οι δικές μας μάσκες φτιάχτηκαν με πολύ κέφι. Μέσω του υπολογιστή τα παιδιά διάλεξαν τις μάσκες τους, την εκτύπωσαν, τη ζωγράφισαν, την έκοψαν και τις φόρεσαν με πολύ κέφι. Ακολούθησε ξέφρενος χορός

Μία μέρα ένα παιδί ήρθε φορώντας ένα καπέλο κλόουν. Αμέσως μας ήρθε η ιδέα να παίξουμε ένα παιχνίδι με τη μύτη του κλόουν. Στον πίνακα ζωγραφίσαμε ένα κεφάλι κλόουν, μάτια , στόμα , αυτιά, μαλλιά και καπέλο. Μα δεν έχει μύτη κυρία… είπαν τα παιδιά. Ας του βάλετε… ήταν η απάντηση. Αλλά με κλειστά μάτια….

Ας βάλουμε μαλλιά στο μασκαρά μας αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Σε ένα ζάρι έχουμε ζωγραφίσει διαφορετικούς τύπους γραμμών. Με τη σειρά του κάθε παιδί ρίχνει το ζάρι και ανάλογα τη δείχνει το ζάρι αυτό το είδος της γραμμής θα πρέπει να του βάλουν σαν μαλλιά. Πολύ γέλιο!

Ήρθε η ώρα να ζωγραφίσουν τον αρλεκίνο , όπως εκείνα τον φαντάζονταν, με όποια χρώματα ήθελαν.

Αποκριά δε γίνεται αν δεν υπάρχει αρλεκίνος.  Διαβάσαμε το πολύ ευαίσθητο βιβλίο της Ζωρζ Σαρή , το παίξαμε μέσω του εκπαιδευτικού δράματος , θυμηθήκαμε τα σχήματα και τέλος φτιάξαμε το δικό μας αρλεκίνο . Βρήκαμε το χαρτόνι αλλά έπρεπε να δοκιμάσουν όλα τα παιδιά για να βρούμε αυτό που θα ανταποκρίνονταν στο μήκος του χαρτονιού. Από τη στιγμή που το βρήκαμε όλα έτρεξαν με ενθουσιασμό.