Στην ιστοσελίδα stasinipiagogio.blogspot.gr γνωρίσαμε τη ζωγράφο Katie m. Berggren, και ένας από τους πίνακές της αποτέλεσε τον αριθμό 8 στο αριθμητάρι μας:

– Τι βλέπετε στην εικόνα;

– Τίνος είναι αυτά τα μάτια;

– Τι κοιτάζουν;

Μου έκανε εντύπωση ότι ρωτώντας τα παιδιά, πόσα μάτια βλέπουν, εκείνα επέμεναν ότι βλέπουν 4. 

Έτσι εισάγαμε την μαθηματική έννοια : ζεύγος.

Η αποκάλυψη:

Μιλάμε για το Πάσχα και είναι ώρα να μιλήσουμε για το πιο σημαντικό:

Γιατί ήρθε ο Χριστός στη Γη; Ποιο μήνυμα μας μεταφέρει;

Συζητάμε φράσεις που υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη σχετικές με το θέμα αυτό:

“να αγαπήσεις τον πλησίον σου ως τον εαυτό σου”

-ποιος είναι ο πλησίον μας;

-αν δίπλα μας βρίσκεται κάποιος από άλλη χώρα ή κάποιος που διαφέρει από μας;

-τελικά, πόσο δίπλα είναι ο πλησίον μας;

“να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να προσεύχεστε γι’ αυτούς”

-να αγαπάμε και τον εχθρό μας;

–τι σημαίνει ο ύμνος της αγάπης  στην επιστολή προς Κορινθίους:

Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα η αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια,  δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται, δε λογίζεται το κακό,   δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια.   Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. 

( kainidiathiki.agiooros.org )

Ας φανταστούμε τώρα ότι βρισκόμαστε σ’ ένα μέρος όπου δεν υπάρχει αγάπη.

Όταν ανοίξω τα μάτια μου θα ήθελα να δω τι συμβαίνει στο μέρος αυτό…

Τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν και μετά συζητάμε για τα συναισθήματά τους…

Στο βιβλίο “Θεραπευτικά Παιχνίδια” της Νένας Γεωργιάδου βρήκαμε και κάναμε το ακόλουθο πείραμα:

Γεμίσαμε ένα μπολ με νερό και ρίξαμε πιπέρι:

Βρισκόμαστε σ’ ένα χωριό όπου ζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι Πιπερούληδες.

Πώς σας φαίνονται;

Ξαφνικά όμως ήρθε κάποιος που δεν αγαπούσε κανένα. 

(Ρίχνουμε μια σταγόνα υγρό σαπούνι –>

 οι Πιπερούληδες απομακρύνονται προς τα τοιχώματα του μπολ!)

Γιατί έφυγαν όλοι από κοντά του;

Τι έκανε;

Έπειτα ήρθαν οι Ζαχαρούληδες.

(Ρίχνουμε ζάχαρη στο νερό –> Το πιπέρι συγκεντρώνεται γύρω της!)

Γιατί οι άνθρωποι πηγαίνουν κοντά της; Τι κάνει;

Με ποιο τρόπο μπορούμε να δείξουμε την αγάπη μας;

Καταγράφουμε όσα μας λένε τα παιδιά.

(αγκαλιά, γέλιο, χαμόγελο, φιλί, να λέμε παραμύθια και ιστορίες, να παίζουμε, να πηγαίνουμε βόλτες, να κρατάμε το χέρι, να κάνουμε ειρήνη, να κοιμόμαστε μαζί, να προσέχουμε τους άλλους, με ένα δώρο, φροντίδα, να δίνουμε φαγητό και νερό, να βοηθάμε.)

Παρατηρούν σκίτσα από το γνωστό “αγάπη είναι…”

και βγάζουν τα συμπεράσματά τους.

Παρουσιάζουν τι συμβαίνει στο χωριό της αγάπης.

Επεξεργαζόμαστε το τραγούδι: 

Προσπαθούμε να ζωγραφίσουμε καρδούλες, οι οποίες είναι το σύμβολο της αγάπης.

Τι σημαίνει η φράση: “παίρνω φως απ΄ τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη”;

Στο σημείο αυτό χρησιμοποιήσαμε άλλο μία δραστηριότητα που προτείνεται στο παραπάνω βιβλίο:

Τα φαναράκια της αγάπης.

Χρησιμοποιήσαμε τα πασχαλινά φαναράκια που είχαμε φτιάξει την προηγούμενη εβδομάδα μέσα στα πλαίσια της επαναχρησιμοποίησης (παλιά βαζάκια στολισμένα με χαρτοπετσέτες).

Καθώς η αγάπη – φως μοιράζεται σε όλα τα παιδιά

η τάξη μας φωτίζεται, ένα υπέροχο άρωμα αναδύεται 

(τα ρεσώ είναι αρωματικά)

και μπορούμε να αισθανθούμε τη ζεστασιά της…

Η αγάπη δεν λιγοστεύει όταν μοιράζεται…

Η αγάπη φωτίζει όσο περισσότερα είναι τα άτομα που τη μοιράζονται…

Με αυτήν την ευκαιρία μιλάμε για το έθιμο της λαμπάδας και το άγιο φως τους Μεγάλου Σαββάτου, όπου όλοι εκείνο το βράδυ ανάβουν το κερί του με το ίδιο ακριβώς φως, το οποίο ταξιδεύει από τα Ιεροσόλυμα σ’ όλον τον κόσμο…

Γλωσσικές Δραστηριότητες:

Ακροστιχίδα:

Γράφουμε τη λέξη “αγάπη” κατακόρυφα και βρίσκουμε λέξεις που αρχίζουν από κάθε γράμμα.

Έχουμε καταγράψει σε καρτέλες όσα είχαν πει τα παιδιά νωρίτερα ως τρόπους εκδήλωσης της αγάπης.

Τις χρησιμοποιούν για να φτιάξουν την ακροστιχίδα της αγάπης:

Διαβάσαμε το παραμύθι:

το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

http://paramithi-paramithi.blogspot.gr/2010/04/blog-post.html

και χρησιμοποιήσαμε την ιδέα που βρήκαμε στην ιστοσελίδα: http://1niplykovr.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html

για να μετρήσουμε τις αγκαλιές μας και να ζωγραφίσουμε τα πρόσωπα που αγαπάμε.

Τέλος, καταγράψαμε το μήνυμα του Χριστού:

Πριν λίγες μέρες διοργανώθηκε σεμινάριο από το ΚΠΕ Ιεράπετρας Νεάπολης με θέμα:

 «Εν αρχή είναι ο σπόρος. Διάσωση, διατήρηση και αναδιανομή παραδοσιακών ποικιλιών».

Στο σεμινάριο αυτό έγινε σαφές ότι ασκείται πίεση από ελάχιστες εταιρείες που παράγουν σπόρους και φυτοφάρμακα συγχρόνως στις εθνικές νομοθεσίες και διεθνείς συνθήκες, ώστε ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο της αγοράς των σπόρων. 

Κινδυνεύουμε να χάσουμε το δικαίωμα να κρατάμε σπόρο από την προηγούμενη σοδειά και να τον σπείρουμε ξανά.

Κινδυνεύουμε να χάσουμε ένα τεράστιο πλούτο φυτών, τα οποία είναι προσαρμοσμένα στον τόπο τους και έχουν αναπτύξει περισσότερες άμυνες ενάντια στους εχθρούς τους.

Γίνεται δηλαδή προσπάθεια για τον έλεγχο της τροφής και αυτό δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας πια.

Στο σεμινάριο παρουσιάστηκαν αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ : Εν αρχή είναι ο σπόρος,

όπου μπορούμε να καταλάβουμε τους λόγους για τους οποίους είναι απολύτως αναγκαίο να διατηρήσουμε τις παραδοσιακές ποικιλίες μας και 

το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ:

http://biotechwatch.gr/SemenceDoc

Στην ίδια ιστοσελίδα (http://biotechwatch.gr/) αλλά και από το καταπληκτικό ΠΕΛΙΤΙ (http://www.peliti.gr/)

μπορείτε να ενημερωθείτε για όσα συμβαίνουν

Αναδημιοσεύουμε από την ιστοσελίδα του Peliti:

Στο τέλος του σεμιναρίου μεταβήκαμε στο χώρο όπου η ομάδα “διασπορείς” διοργάνωσαν τη 3η γιορτή ανταλλαγής παραδοσιακών ποικιλιών. 

Οι “διασπορείς”:   συλλέγουν, διασώζουν, καλλιεργούν και αναδιανέμουν στις γιορτές που διοργανώνουν, παλιές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, οσπρίων, σιτηρών και βοτάνων. Παραδοσιακές ποικιλίες από την Κρήτη, την Ελλάδα και όλο τον κόσμο. Οι παραδοσιακές ποικιλίες δεν είναι υβρίδια και έτσι μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και υπερήφανοι που κρατάμε τον δικό μας σπόρο κάθε χρόνο.

Έχοντας στο νου μας αυτά 

και εφοδιασμένοι με ντόπιους σπόρους,

ξεκινήσαμε και φέτος να φυτέψουμε  στο σχολείο μας.

Ξεκινήσαμε με το τραγούδι:

“Ο Μάρτης Μάρτη μίλησε” 

Αρχικά εστιάσαμε στην πρώτη στροφή:

Ο Μάρτης Μάρτης μίλησε και είπε πως θ’ αργήσει

έχει ακόμα δυο βροχές και μια για να χιονίσει.

Ένα δεντράκι τ’ άκουσε και πήγε να λυγίσει

του είπα να ‘χει υπομονή, το φόβο να νικήσει.

Μιας και μιλούσαμε τις προηγούμενες μέρες για τα συναισθήματα, η παραπάνω εικόνα σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

Το δέντρο που λυγίζει όμως μου έφερε στο μυαλό το δέντρο του Γουναρόπουλου

(ευχαριστώ Μαρία: pythagoreionip.blogspot.gr).

Για να μη φοβάται, τα παιδιά του ζωγράφισαν διάφορα ζώα που θα το συντροφεύουν.

Έπειτα εστιάσαμε στη δεύτερη στροφή του τραγουδιού:

Ό,τι αργεί κι ό,τι στη γη είναι βαθιά κρυμμένο

πάλι στο φως θα βαφτιστεί και θα ‘ρθει ευλογημένο.

Τι μπορεί να κρύβεται μέσα στη γη;

(ευχαριστώ αστροπελέκι:astropeleki.wordpress.com)

Εκτός από θησαυρούς, τυφλοπόντικες, ποτάμια(!), μυρμήγκια, ρίζες κτλ, κρύβονται και σπόροι!

Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για τους σπόρους

χρησιμοποιώντας κάποιες ιδέες από την περυσινή μας ανάρτηση: magikokapelo.blogspot.gr

Φυτέψαμε βέβαια σε κυπελλάκια φυτωρίου ντόπιους σπόρους ντομάτας, καλαμποκιού και ηλίανθου.

Παίξαμε κι ένα γλωσσικό παιχνίδι με συλλαβές:

Φύτεψα λαχανικά αλλά ο ποντικός έφαγε ένα κομμάτι:

Έτσι, φύτεψα

_-μά-τα, _-νά-κι, _-μμύ-δι, _-γγού-ρι, _-λα-μπό-κι κτλ…

Τι έφαγε ο ποντικός;

Χρησιμοποιήσαμε τα παρακάτω λογισμικά:

 http://www.bbc.co.uk/schools/scienceclips/ages/5_6/growing_plants.shtml

(ευχαριστώ niparrianwn.blogspot.gr/)

Tux Paint

http://www.procreo.jp/labo/flower_garden.swf

 (ευχαριστώ Έφη μου: http://effiekyr.wordpress.com/games/)

όπου σε κάθε κλικ φυτρώνει κι ένα λουλούδι!!! 

Εναλλάσσοντας διάφορα είδη μουσικής, τα παιδιά κινούνται ανάλογα με το συναίσθημα που τους δημιουργεί.

Στις προηγούμενες αναρτήσεις γνωρίσαμε το θυμό και τρόπους να ηρεμούμε.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας δημιουργεί κάποιο πρόβλημα.

Στην επεξεργασία του θέματος αυτού με βοήθησε ιδιαίτερα το εγχειρίδιο “Πρόγραμμα Ελέγχου των Συγκρούσεων” της Σοφίας Τριλίβα και Giovanni Chimienti (μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://www.academia.edu/1105484/_ 

και το τετράδιο εδώ: http://www.academia.edu/1105491/_-_

Εδώ βλέπουμε ότι υπάρχουν 3 είδη αντιδράσεων σε προβληματικές καταστάσεις:

1. Επιθετική

2. Παθητική

3. Αυτο-υποστηρικτική.

Προτείνονται διάφορες αυτο-υποστηρικτικές τεχνικές ώστε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τα δικαιώματα του άλλου.

Θέτοντας ως στόχο να καταφέρνουν τα παιδιά να βρίσκουν λύσεις χρησιμοποιώντας την αυτο-υποστηρικτική μέθοδο, επεξεργαστήκαμε το θέμα ως εξής:

Αρχικά ήθελα να καταλάβουν ότι υπάρχουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα στις λύσεις των συγκρούσεών μας.

Χρησιμοποιώντας ξανά τις κάρτες 

από τα “Βήματα για τη Ζωή”, 

τα παιδιά μπήκαν στη διαδικασία να σκεφτούν 

τις συνέπειες κάθε πράξης και ποιες ιδέες θα ήταν καλύτερες μακροπρόθεσμα.

1η δράση:

Με βάση το γεγονός ότι μπορεί να γίνουμε επιθετικοί όταν απογοητευόμαστε και νιώθουμε ματαίωση, όταν μας πληγώνουν τα συναισθήματα, όταν αγνοούν τα δικαιώματά μας και  όταν δεν κερδίζουμε αυτό που θέλουμε

έδωσα στα παιδιά έτοιμα σενάρια ρόλων 

(σε κάποια έπαιξα κι εγώ). 

Τα σενάρια είχαν σχέση με συγκρούσεις που έχω παρατηρήσει ότι δημιουργούνται συχνά στο σχολείο μας.

π.χ.

Ο Α χτυπάει κατά λάθος τον Β

Ο Α κατηγορεί άδικα τον Β.

Ο Α θέλει το α και ο Β το β, ενώ μπορεί να συμβεί μόνο το α ή μόνο το β.

Ο Α θέλει αυτό που παίζει ο Β και του το παίρνει από τα χέρια.

Ο Α ξέρει τους κανόνες του παιχνιδιού, ο Β δεν τους ξέρει αλλά επιμένει να το παίζει όπως θέλει.

κτλ

Παίζουμε τους ρόλους αυτούς και μετά συζητάμε τις λύσεις.

Καταγράφουμε τα είδη των λύσεων που προτείνουν τα παιδιά (π.χ. συζήτηση, συγγνώμη, μοιραζόμαστε κτλ).

2η δράση:

Τα παιδιά σκέφτονται ένα γεγονός που δημιούργησε πρόβλημα και το ζωγραφίζουν.

Χωρίζονται σε ζευγάρια και δραματοποιούν τα προβλήματα που ζωγράφισαν, χωρίς όμως να δώσουν λύση.

Εδώ εφάρμοσα την τεχνική των 2 καρεκλών που προτείνει η Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/2012/04/blog-post_28.html

και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τα αποτελέσματα!!!

Τοποθετούμε τις 2 καρέκλες τη μια απέναντι στην άλλη.

Μπορεί να μιλήσει μόνο όποιος κάθεται στην καρέκλα με το στόμα. Όποτε θέλει να μιλήσει ο άλλος, αλλάζουν θέσεις. 

Τα περισσότερα προβλήματα λύθηκαν και μάλιστα με πολύ ωραίο τρόπο!

Υπήρξαν όμως και φορές που η κατάσταση έφτασε σε αδιέξοδο. 

Έχοντας παρακολουθήσει διαδικτυακά την παράσταση 

“Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας”

την οποία βρήκα εδώ: http://vimeo.com/56190173 

πήρα την ιδέα να κάνουμε κι εμείς κάτι παρόμοιο:

όταν τα δύο παιδιά έφταναν σε αδιέξοδο, 

ρωτούσα τα υπόλοιπα παιδιά 

αν έχουν κάποια ιδέα 

για το πώς θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα 

και όποιο ήθελε έπαιρνε τη θέση του ενός “ηθοποιού” στα καρεκλάκια.

Τα καρεκλάκια τα λάτρεψαν τα παιδιά και έκτοτε τα χρησιμοποιούν για να λύσουν πραγματικές συγκρούσεις τους.

3η δράση: 

Κάποιες φορές αντιμετωπίζουμε προβλήματα στις σχέσεις μας αλλά δεν μπορούμε να βρούμε λύση.

Τότε μπορούμε να καταφύγουμε σε κάποιον ειδικό.

Και να ο Ψυχολόγος ο Λύσης που δίνει λύσεις:

Ο Λύσης παρουσιάζει οπτικοποιημένες τις λύσεις που έχουν ήδη σκεφτεί τα παιδιά και επιπλέον μερικές ιδέες…

Τους παρουσίασε 

– τι συμβούλεψε ένα βατραχάκι όταν αντιμετώπισε κάποια προβλήματα:

( http://teach123-school.blogspot.gr/2012/01/tattling.html ) 

– με ποιο τρόπο μπορούν να επιλύσουν ένα πρόβλημα κατά το οποίο όλοι θέλουν το ίδιο πράγμα 

(π.χ. όλοι θέλουν να παίξουν με το ίδιο παιχνίδι):

– Μια συγγνώμη είναι πολλές φορές πολύτιμη!

Έτσι τους δίνει καρτελάκια και όποτε νιώθουν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη, μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να τη γράψουν και να την προσφέρουν στο φίλο τους.

Θα χρησιμοποιήσουμε και την παλάμη “Κόλλα 5” 

αλλά δεν έχουμε προλάβει ακόμα:

Την ιδέα τη βρήκαμε στη Μυρτώ: pro-sxolika.blogspot.gr

4η δράση: 

το οποίο έχει πολύ υλικό για επεξεργασία…

π.χ. τι έγινε πίσω από τα χόρτα; 

Μπορείτε να δείτε την ιστορία και σε βίντεο:

Για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά τις συναδέλφους που με τις αναρτήσεις τους με βοήθησαν πάρα πολύ στην επεξεργασία του προγράμματός μας.

Εκτός από όσες έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα, βασίστηκα και σε πολλές άλλες αλλά απλά δεν πρόλαβα να τις αξιοποιήσω…

Δεν έχουμε υπεύθυνο σχολικών δραστηριοτήτων 

οπότε μπορείτε να καταλάβετε πόσο χρήσιμος είναι ο εφοδιασμός ιδεών και υλικού από σας!!!

—————————

Θα αναρτήσω εδώ και κάποιες γλωσσικές δραστηριότητες

με θέμα το Θυμό:

Παίξαμε με την κατάληξη -μός 

και φτιάξαμε το ακόλουθο ποιηματάκι:

Χτυπάει το τραπέζι ο σεισμός

και γίνεται χαμός.

Έπεσε ο Μανώλης από το γκρεμό

μπήκε μέσα στο ζωμό

ένιωσε μεγάλο θυμό.

Ήπιε το χυμό

του έκατσε στο λαιμό

κι ένιωσε ένα παλμό.

!!!!

Στόχος : Να βρούμε τρόπους ώστε να κατευνάζουμε το θυμό μας και να ηρεμούμε.

Όπως είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, τα παιδιά κατέταξαν τις φωτογραφίες των θυμωμένων παιδιών ανάλογα με την ένταση του θυμού τους. 

Για το πιο θυμωμένο παιδί, κάποιος σχολίασε:

“Αυτό το φοβάμαι”.

Αρπάζοντας την ευκαιρία αυτή συζητήσαμε το γεγονός ότι κάποιος που εξοργίζεται μπορεί να κάνει πράγματα πολύ άσχημα.

Στο βιβλίο “Θεραπευτικά Παιχνίδια” της Νένα Γεωργιάδου βρήκαμε μια ιδέα για το πώς να το δείξουμε τι συμβαίνει όταν οργιζόμαστε: 

Χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι με νερό και ασημόσκονη, το παρουσιάσαμε με το μυαλό μας. Όταν είμαστε ήρεμοι, το μυαλό μας είναι καθαρό όπως και το νερό. Όταν θυμώνουμε όμως πολύ, το μυαλό μας μπορεί να θολώσει και τότε μπορεί να κάνουμε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε αργότερα:

Παρατηρήσαμε τις εικόνες από τα “Βήματα για τη Ζωή”

τις οποίες μπορείτε να δείτε εδώ: www.popi-it.gr/

στις οποίες κάθε παιδί αντιδράει βίαια όταν νιώθει αδικημένος.

– Τι θα συμβεί μετά;

– Τι άλλο θα μπορούσε να είχε κάνει;

Από το βιβλίο “Θεραπευτικά Παιχνίδια” διαβάσαμε την ιστορία του Πράσινου Δράκου, την οποία μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: 5niptrip.blogspot.gr/ 

Ο θυμός μοιάζει με μπαλόνι που φουσκώνει και μπορεί να σπάσει.

Όταν θυμώνουμε πάρα πολύ, εκτός από το να φερθούμε άσχημα στους άλλους, μπορεί να συμβούν και σε μας δυσάρεστα πράγματα:

να πονέσει το κεφάλι μας ή το στομάχι μας, να πάθουμε κάποιο ατύχημα κτλ.

Τι μπορεί να κάνει κάποιος ώστε να ηρεμεί πριν κάνει κάτι δυσάρεστο;

Τα παιδιά με εντυπωσίασαν βρίσκοντας πολλές ωραίες ιδέες:

Να μετρήσει ως το 10 / να ξαπλώσει / να πιει ένα βραστάρι (= ρόφημα) / να φάει κάτι / να απλωθεί στον καναπέ / να πάει να παίξει / να πάει σε μια κρυψώνα / να φύγει πιο πέρα / να μιλήσει στην οικογένειά του / να βρει τους φίλους του / να ζωγραφίσει / να κάνει γυμναστική.

Εδώ εμφανίστηκε το γνωστό Φανάρι του Θυμού 

που βρήκαμε εδώ: paixnidokamomataa.blogspot.gr

το οποίο λειτουργεί για να μας βοηθήσει να ηρεμήσουμε με κάποιο από τους τρόπους που πρότειναν τα παιδιά.

Αυτοσχεδιάσαμε θυμώνοντας πάρα πολύ – ταυτόχρονα φούσκωνα ένα μπαλόνι και πριν σκάσει τα παιδιά έβρισκαν ένα τρόπο να ηρεμήσουν.

Να τονίσω ότι εδώ ψάχνουμε τρόπους να ηρεμούμε 

κι όχι να επιλύουμε τις συγκρούσεις. 

Με την επίλυση θα ασχοληθούμε τις επόμενες μέρες.

Το ξωτικό που αναφέραμε στην ιστορία με τον πράσινο δράκο έφερε ένα δώρο: 

Εκεί μέσα ανακαλύπτουμε διάφορους “θησαυρούς” που θα μας βοηθάνε να ηρεμούμε, όποτε νιώθουμε θυμωμένοι, στενοχωρημένοι, αγχωμένοι κτλ.

Τι περιέχει το κουτί;

Την φραουλίτσα που χρειάζεται μασάζ στην πλάτη της, το βιβλιαράκι της Ηρεμίας που βρήκαμε εδώ:

http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html, 

χαρτιά και κηρομπογιές για να ζωγραφίζουμε τα παράπονά μας ή απλώς να μουτζουρώνουμε, μπαλόνια με αλεύρι για μασάζ παλάμης, το μουσικό όργανο της βροχής, το μπουκάλι με το μαγικό υγρό (νερό χρωματισμένο και ηλιέλαιο), χάντρες για να τις περνάμε στο κορδόνι και φυσικά τις αστείες φατσούλες.

Ιδέες για τέτοια κουτιά βρήκαμε εδώ:

pappanna.wordpress.com/

necessaryplay.blogspot.gr 

http://edonipiagogeio.blogspot.gr/2014/01/20.html

www.popi-it.gr

Από την Πόπη (παραπάνω σύνδεσμος) προμηθευτήκαμε την κάρτα που παρουσιάζει πώς παίρνουμε βαθιές αναπνοές 

και από εδώ: astropeleki.wordpress.com/ 

τις κάρτες με εναλλακτικές δραστηριότητες ηρεμίας.

‘Ετσι αρχίσαμε να εφοδιάζουμε τη γωνιά της ηρεμίας:

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους,

που με τις αναρτήσεις τους και το υλικό τους

με βοήθησαν σ’ αυτό το δύσκολο θέμα!!!

1ος στόχος: να αναγνωρίζουν το θυμό στον εαυτό τους 

και στους άλλους.

Μας βοήθησαν οι πίνακες:

– Τι νιώθει; Πώς το κατάλαβες; Γιατί νιώθει έτσι;…

Τοποθετούν τους πίνακες στη σειρά:

Από τον πιο ήρεμο στον πιο θυμωμένο.

Ας δούμε όμως και φωτογραφίες.

Χρησιμοποιήσαμε το υλικό που βρήκαμε εδώ:

http://parami8oxora.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html

και επιλέξαμε όσες πιστεύουμε ότι δείχνουν κάποιον θυμωμένο:

Εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας με τους όρους:

Ήρεμος – Εκνευρισμένος – Θυμωμένος – Οργισμένος

χρησιμοποιώντας (αφού το τροποποιήσαμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας) το Θυμόμετρο που βρήκαμε εδώ:

http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html

– Πώς είναι τα φρύδια κάποιου θυμωμένου; Πώς είναι το στόμα; η αναπνοή; η καρδιά του πώς χτυπάει; κτλ…

Ας παίξουμε λιγάκι:

Επιλέγουμε μια φράση (π.χ. “Μη με κοροϊδεύεις”).

Ένα παιδί στέκεται στη μια μεριά και τα υπόλοιπα στην άλλη. Το πρώτο λέει την παραπάνω φράση με διάφορους τρόπους. Αν την πει χαρούμενα, λυπημένα κτλ 

τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν ένα βήμα μπροστά.

Αν την πει θυμωμένα, κάνουν ένα βήμα πίσω.

Έτσι μαθαίνουμε πώς αλλάζει η φωνή όταν θυμώνουμε…

Χρησιμοποιήσαμε το φύλλο εργασίας (λιγάκι παραλλαγμένο) που βρήκαμε εδώ:

www.popi-it.gr/

για να καταγράψουμε αναμνήσεις θυμού.

——

2ος Στόχος: να καταλάβουν ότι ο θυμός είναι πολλές φορές ένα χρήσιμο συναίσθημα.

Παρατηρούμε την κάρτα 4 από τις κάρτες στα “Βήματα για τη Ζωή” , όπου παρουσιάζει μερικά παιδιά που χτυπούν κάποιον.

– Μπαίνετε στην τάξη σας και βλέπετε να συμβαίνει αυτό που δείχνει αυτή η εικόνα. Τι νιώθετε;

(Όλα τα παιδιά απάντησαν ότι νιώθουν θυμό).

– Τι μπορείτε να κάνετε;

——–

3ος Στόχος: να καταλάβουν ότι πίσω από το θυμό μπορεί να κρύβεται ένα άλλο συναίσθημα.

– Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια φορά που θυμώσατε;

Καταγράφουμε αυτά που μας λένε τα παιδιά. 

– Εκτός από θυμό, μήπως νιώσατε και κάποιο άλλο συναίσθημα;

(Όλα τα παιδιά εντόπισαν το φόβο ή τη λύπη, ανάλογα με την περίπτωση).

Τους παρουσίασα το ρολό των συναισθημάτων,

μια ιδέα που βρήκα εδώ:

www.pragentemiuda.org/

αλλά λόγω βιασύνης το έφτιαξα πολύ πρόχειρα δυστυχώς…

(έχει 2 τρύπες ώστε όταν εμφανίζεται από τη μία ένα θυμωμένο πρόσωπο από την πίσω εμφανίζεται ένα λυπημένο ή ένα φοβισμένο).

Παρατηρήσαμε τον αγαπημένο μου πίνακα του Chagall:

Κατευθύνουμε τα παιδιά στην ιδέα:

Τι αισθάνεται η γάτα; Τι αισθάνεται το κάθε πρόσωπο;

Τι μπορεί να συμβαίνει δεξιά που προκάλεσε το φόβο στη γάτα και το θυμό στο δεξί πρόσωπο;

Επηρεασμένα από το κόμικ του Αστερίξ, κάποια παιδιά αποφάσισαν να βάλουν λόγια:

 Διαβάσαμε το παραμύθι “Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει”

που μπορείτε να ξεφυλλίσετε εδώ:

https://blogs.sch.gr/17nippell/archives/1194

Σκοπός είναι να καταλάβουν τα παιδιά, ότι η αγάπη που υπάρχει μέσα στην οικογένεια δεν χάνεται ποτέ, ούτε όταν οι άλλοι δείχνουν θυμό απέναντί τους…

——

Θεατρικό Παιχνίδι:

Ζεσταινόμαστε με ασκήσεις:

Τα πόδια μου νιώθουν χαρά, λύπη, κτλ

Τα χέρια μου   ”             ”         ”        “

Το πρόσωπό μου ”  ” “

Η φωνή μου    ”   ” 

Τα χέρια μου νιώθουν χαρά αλλά το πρόσωπό μου λύπη κτλ.

Ανοίγω την πόρτα θυμωμένος και στέκομαι στο στεφάνι που πιστεύω ότι έχει το χρώμα του θυμού.

Καθένας παίρνει μια θυμωμένη στάση και οι υπόλοιποι γίνονται οι καθρέφτες του.

Χρησιμοποιώντας το στεφάνι τους κάνουν όποια δουλειά θέλουν, πάντα θυμωμένοι…

Παίρνουν ένα ύφασμα, το απλώνουν και φαντάζονται ότι είναι κάποιος που για κάποιο λόγο θύμωσαν μαζί του.

Του μιλάνε

(νομίζω πως αυτή η δραστηριότητα ήταν η πιο απελευθερωτική για τα παιδιά)

του φορτώνουν φόβους, το κουβαλάνε,

βρίσκουν παρέα για να το κουβαλήσουν μαζί,

και τέλος ελευθερώνονται πετώντας το ψηλά. 

Καταλήγουμε σε δρώμενα. 

Επηρεασμένοι από την εικαστική απόδοση της λύπης 

ζωγραφίζουμε το θυμωμένο παιδί

αποτυπώνοντας αυτή τη φορά τις γροθιές μας:

Κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους 

που με τις αναρτήσεις τους 

μας προσέφεραν τόσο πολύτιμο υλικό 

και στη Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/

που οι απόψεις της με προβλημάτισαν πολύ!

 Τι συμβαίνει εδώ; Τι αισθάνονται; Τι λένε;…

Χρησιμοποιήσαμε τη δύναμη του πίνακα Guernica για να μιλήσουμε για το ΦΟΒΟ.

Εξετάσαμε όμως κι άλλους δύο πίνακες:

και παρατηρήσαμε πώς αλλάζουν τα χαρακτηριστικά μας όταν φοβόμαστε.

Χρησιμοποιήσαμε και διάφορα σκίτσα για να δούμε τις εκφράσεις του φόβου και πειραματιστήκαμε στον καθρέφτη:

Συζητήσαμε για στιγμές που είχαμε φοβηθεί και ζωγραφίσαμε τους φόβους αυτούς.

Έπειτα κάθε παιδί ζωγράφισε κάτι που τον φόβισε, χωρίς όμως να το πει στους άλλους. 

Τοποθετήσαμε τις ζωγραφιές αυτές σ’ ένα “πηγάδι” και κάθε παιδί έβγαζε μια ζωγραφιά και προσπαθούσε να καταλάβει ποιο φόβο απεικόνιζε.

(Η ιδέα είναι από εδώ: 1niporaiokastrou.blogspot.gr/ )

Στη συνέχεια έδιναν συμβουλές στο παιδί που το ζωγράφισε 

π.χ. 

Σ’ αυτόν που φοβήθηκε το σεισμό, του είπαν πώς να κρυφτεί κάτω από το τραπέζι.

Σ’ αυτόν που φοβήθηκε ότι μπορεί να τον αρπάξει κάποιος, του είπαν να μην ακολουθάει ξένους ανθρώπους ή να μπει στο σπίτι του αν συμβεί κάτι περίεργο και να το πει στους γονείς του.

Ας παίξουμε τώρα με τους φόβους μας:

Ο δρόμος του Φόβου:

Δεξιά κι αριστερά παραμονεύουν οι φόβοι μας

(τα παιδιά βάζουν τα δυνατά τους να γίνουν όσο πιο τρομακτικά μπορούν) και κάποιος προσπαθεί να βρει το κουράγιο να διασχίσει το δρόμο αυτό….

Αυτοσχεδιασμοί:

Κάθε φορά που σταματάει η μουσική,

τους παρουσιάζω ένα φόβο (μια ζωγραφιά τους)

και τα παιδιά αντιδρούν όπως νομίζουν σ’ αυτόν.

Παίρνουν τις ζωγραφιές – φόβους,

χορεύουν μαζί τους, τους κάνουν ό,τι θέλουν,

τους τσαλακώνουν, τους ποδοπατάνε, τους πετάνε μακριά…

Μετά τους συγκεντρώνουμε όλους στο καζάνι

και τους βράζουμε, τραγουδώντας το ποιηματάκι 

που βρήκαμε εδώ:

http://10onipiagogioher.blogspot.gr/2011/11/blog-post_23.html

Τέλος, πήραμε τα “απομεινάρια” των φόβων μας και φτιάξαμε ένα γλυπτό:

Η ιδέα του γλυπτού από φόβους είναι από την ιστοσελίδα:

http://15nipkoryd.blogspot.gr/2012/11/blog-post_283.html

Είδαμε την ιστορία του κυρίου Μπου, 

όπως την έφτιαξαν τα παιδιά

στην ιστοσελίδα: http://www.popi-it.gr/

Επεξεργαστήκαμε το “φ” του φόβου:

και αναρωτηθήκαμε, τι πέφτει άραγε από τον ουρανό και το φόβισε;

Αυτό μας έφερε στο μυαλό τον Αστερίξ και τους Γαλάτες, που το μόνο πράγμα που φοβούνται είναι

να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!

Διαβάσαμε το κόμικ “Ο Αστερίξ, ο Γαλάτης”

και διαπιστώσαμε ότι το θάρρος και η δύναμη των γενναίων Γαλατών προερχόταν από το μαγικό ζωμό.

Όμως μαγικές συνταγές υπάρχουν μόνο στα παραμύθια.

Έτσι, είδαμε τι συνέβηκε στον Παντοφλίνο που φοβόταν το σκοτάδι, τον οποίο προσέγγισε ο Σιάμ με το μαγικό του φίλτρο.

(Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ 11 ΓΑΤΕΣ, ένα παραμύθι για την πρόληψη των ναρκωτικών – ΚΕΘΕΑ).

Τα παιδιά έβγαλαν το συμπέρασμα ότι μόνο με υγιεινή διατροφή και άσκηση μπορεί κανείς να αποκτήσει περισσότερη δύναμη.

Μια άλλη ιστορία που επεξεργαστήκαμε είναι ο “αλυσοδεμένος ελέφαντας” του Μπουκάι 

από τα διηγήματα “ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ”:

Βάλαμε σ’ ένα ελεφαντάκι “βαρίδια” και μετά γίναμε εμείς ο μεγάλος ελέφαντας. Με την ενθάρρυνση των φίλων μας, καταφέραμε να κινηθούμε και να ελευθερωθούμε:

Όπως ο μεγάλος ελέφαντας δεν μπορούσε να φύγει έτσι και οι φόβοι μας σαν βαρίδια δεν μας αφήνουν να ελευθερωθούμε. 

Αφού συζητήσαμε για τρόπους αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων και τους δραματοποιήσαμε

ζωγραφίσαμε τρομαγμένα πρόσωπα!

Την ιδέα δεν θυμάμαι πού την βρήκα, ελπίζω όμως ότι θα την εντοπίσω σύντομα για να σας πω…

Η ιδέα για τα μαλλιά πάντως είναι από εδώ:

http://www.artprojectsforkids.org/2013/10/scream-blow-painting.html

Συζητάμε για κάποιο θέμα που συνέβηκε στο παρελθόν στο σχολείο μας.

π.χ. Πώς νιώσατε όταν σας είπα ότι θα πηγαίναμε εκδρομή;

       Πώς το δείξατε με το σώμα σας;

Μπορείτε να ζωγραφίσετε κάποια στιγμή από εκείνη τη μέρα που νιώσατε χαρούμενοι;

Υπήρξε κάποια στιγμή εκείνη τη μέρα που νιώσατε στενοχωρημένοι;

Έχετε νιώσει λυπημένοι κάποια άλλη φορά;

Παρατηρούμε καρτέλες, διαχωρίζουμε όσες δείχνουν το παιδάκι να είναι χαρούμενο και όσες το δείχνουν λυπημένο.

http://atividadespedagogicasprokeila.blogspot.gr/2011/09/trabalhando-as-emocoes.html

Πώς είναι το σώμα μας όταν λυπόμαστε;

Πώς είναι το πρόσωπό μας;

Κάθε παιδί σκεπάζει το κεφάλι του με ένα ύφασμα και δείχνει τι νιώθει με το σώμα του. Τα άλλα παιδιά προσπαθούν να μαντέψουν. Μόλις γίνουν τα αποκαλυπτήρια, από την έκφραση του παιδιού καταλαβαίνουν αν μάντεψαν σωστά.

Ποιο σκίτσο θυμίζει το γράμμα χ;

Ποιο θυμίζει το γράμμα λ;

Ας ανακαλύψουμε τα γράμματα αυτά:

Παρατηρούμε πίνακες ζωγραφικής.

http://www.wikipaintings.org/en/frida-kahlo/portrait-of-do%C3%B1a-rosita-morillo-1944

http://www.wikipaintings.org/en/frida-kahlo/self-portrait-1948

http://www.wikipaintings.org/en/pablo-picasso/crying-woman-1937-1

http://en.wikipedia.org/wiki/At_Eternity’s_Gate

Τι αισθάνονται τα πρόσωπα αυτά;

Γιατί; Τι τους συμβαίνει;

Ποιος αισθάνεται λίγο λυπημένος, πιο πολύ, ακόμα πιο πολύ και ποιος είναι ο πιο λυπημένος απ΄ όλους;

Για να δούμε κι αυτόν τον κλόουν.

Τι παρατηρείτε;  Τι του συμβαίνει;

Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να ξαναβρεί το χαμόγελό του;

Καταγράφουμε τις απαντήσεις.

Ένας τρόπος για να γελάσουμε είναι να βλέπουμε αστείες εικόνες.

(ψάχνοντας στο διαδίκτυο “funny babies” και “funny animals” μπορούμε να βρούμε άφθονες)

Χρησιμοποιούμε το κουτί του κλόουν ως αποθηκευτικό χώρο για τις αστείες καρτέλες. 

Όποτε νιώθουμε λυπημένοι, μπορούμε να τις κοιτάξουμε και ίσως μας βοηθήσουν κι εμάς να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας….

Μπορούμε ακόμα να σφυρίξουμε ένα εύθυμο σκοπό,

όπως το ρεφρέν:

– Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

  Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Για να θυμηθούμε ακόμα κάτι:

Όταν πήγαμε εκείνο το διδακτικό περίπατο 

και καταλήξαμε στο γήπεδο, 

διαπιστώσαμε ότι όλες οι πόρτες ήταν κλειδωμένες.

Τι νιώσαμε;

Τι κάναμε;

1) Κλαίγαμε;

2) Φωνάζαμε;

3) Κλωτσούσαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας;

Αν τα κάναμε αυτά, η πόρτα θα άνοιγε;

4) Παραιτηθήκαμε και επιστρέψαμε σχολείο;

Τι κάναμε λοιπόν;

1) Πήραμε τηλέφωνο για να δούμε αν μπορεί κάποιος να μας ανοίξει.

2) Αφού δεν γινόταν αυτό, αποφασίσαμε να πάμε κάπου αλλού.

3) Περάσαμε φανταστικά στο νέο προορισμό μας!!!

Όταν θέλουμε πάρα πολύ κάτι, αλλά αυτό δε γίνεται, τότε νιώθουμε απογοήτευση.

Η απογοήτευση μπορεί να περιέχει και λύπη και θυμό.

Δείχνουμε εικόνες στα παιδιά (από τα “Βήματα”)

και προσπαθούμε να δούμε τι ιστορία κρύβουν.

– Κάποιος χάλασε την κατασκευή των παιδιών:

Μπορείτε να σκεφτείτε μια καλή ιδέα ώστε να αλλάξει 

η κατάσταση προς το καλύτερο;

Τα παιδιά πρότειναν τα εξής:

– να τον ρωτήσουν γιατί τους χάλασε το παιχνίδι.

– να του πουν “Πρέπει να προσέχεις. Μην το ξανακάνεις”.

– το παιδάκι να τους ζητήσει συγγνώμη.

– να τους βοηθήσει να ξαναφτιάξουν την κατασκευή.

(Κάθε φορά που τα παιδιά σκέφτονται μια καλή ιδέα, τους παρουσιάζουμε μια κάρτα με λάμπα = καλή ιδέα)

Με τον ίδιο τρόπο επεξεργαζόμαστε και τις επόμενες εικόνες:

Υπόσχεση που δεν κρατήθηκε:

(Ο μπαμπάς δεν μπόρεσε να πάει το παιδί στο τσίρκο, όπως του είχε υποσχεθεί, γιατί του έτυχε κάποια δουλειά).

(Στην ερώτηση “τι έκανε τότε το παιδί;” απάντησαν, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι έριξε κάτω κι έσπασε ό,τι βρισκόταν πάνω στο τραπέζι)

Ένα παιχνίδι που έχει κάποιος άλλος και το θέλουμε κι εμείς.

Δεν τα καταφέρνουμε σε κάτι.

(Το παιδί προσπαθεί να κολυμπήσει αλλά δεν τα καταφέρνει)

(Πρέπει να παρατήσει την προσπάθεια; Τι άλλο μπορεί να κάνει;)

Θέλουμε να κοιμηθούμε κι άλλο το πρωί αλλά το ξυπνητήρι χτυπάει.

(Κάποιο παιδί είπε: “να πει ότι είναι άρρωστο” 😉 )

Ένα παιχνίδι που θέλουμε να μας αγοράσουν,

αλλά οι γονείς μας μάς λένε ότι δεν έχουν χρήματα.

(Σ’ αυτό το σημείο κάναμε μία επιπλέον δραστηριότητα, καθώς τα παιδιά πιστεύανε ότι οι γονείς τους μπορούσαν να πάνε στην τράπεζα και να βγάλουν λεφτά:

Προσποιήθηκαν ότι είναι οι γονείς τους που μετά από 1 μήνα δουλειάς πληρώνονται. 

Πήραν 4 καπάκια – χρήματα.

– Τι έχετε ανάγκη για να ζήσετε; Τι είναι απαραίτητο;

Φαγητό ( Δώστε 1 καπάκι για να το πληρώσετε)

Ρούχα       ”       ”      ”            ”   ”   ”  “

Νερό, Ρεύμα, Τηλέφωνο   ” ” ” ” “

Αν αρρωστήσουμε χρειαζόμαστε και φάρμακα.

Περισσεύουν χρήματα για κάτι άλλο;

Έχουμε λοιπόν πάντα χρήματα για παιχνίδια;)

Αφού συζητήσουμε για τις εικόνες και για δικές μας εμπειρίες, καταλαβαίνουμε ότι οι φωνές, το κλάμα, τα νεύρα δεν οδηγούν πουθενά. 

Όλα τα παιδιά το παραδέχονται αυτό.

Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε μια καλύτερη ιδέα.

Για να γίνει αυτό όμως, πρώτα πρέπει να ηρεμήσουμε.

Εδώ εξηγούμε την περίφημη τεχνική της χελώνας:

1. Απογοήτευση

2. Σταματώ, δεν κάνω κάτι δυσάρεστο (δηλ. δεν φωνάζω, δεν τα σπάω όλα…)

3. Αναπνέω βαθιά και μετρώ ως το 5. Ηρεμώ.

4. Βρίσκω μια καλή ιδέα.

Καρτέλες: http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html

Ολοκληρώνουμε την ενασχόλησή μας με την απογοήτευση 

με εικονογράφηση περιστάσεων 

που μας έφεραν σε απογοήτευση 

και δρώμενα.

Βουτιά στα συναισθήματα στο νηπιαγωγείο μας, με ένα εύκολο και όμορφο συναίσθημα : τη χαρά.