1ος στόχος: να αναγνωρίζουν το θυμό στον εαυτό τους
και στους άλλους.
Μας βοήθησαν οι πίνακες:
– Τι νιώθει; Πώς το κατάλαβες; Γιατί νιώθει έτσι;…
Τοποθετούν τους πίνακες στη σειρά:
Από τον πιο ήρεμο στον πιο θυμωμένο.
Ας δούμε όμως και φωτογραφίες.
Χρησιμοποιήσαμε το υλικό που βρήκαμε εδώ:
http://parami8oxora.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html
και επιλέξαμε όσες πιστεύουμε ότι δείχνουν κάποιον θυμωμένο:
Εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας με τους όρους:
Ήρεμος – Εκνευρισμένος – Θυμωμένος – Οργισμένος
χρησιμοποιώντας (αφού το τροποποιήσαμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας) το Θυμόμετρο που βρήκαμε εδώ:
http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/02/13.html
– Πώς είναι τα φρύδια κάποιου θυμωμένου; Πώς είναι το στόμα; η αναπνοή; η καρδιά του πώς χτυπάει; κτλ…
Ας παίξουμε λιγάκι:
Επιλέγουμε μια φράση (π.χ. “Μη με κοροϊδεύεις”).
Ένα παιδί στέκεται στη μια μεριά και τα υπόλοιπα στην άλλη. Το πρώτο λέει την παραπάνω φράση με διάφορους τρόπους. Αν την πει χαρούμενα, λυπημένα κτλ
τα υπόλοιπα παιδιά κάνουν ένα βήμα μπροστά.
Αν την πει θυμωμένα, κάνουν ένα βήμα πίσω.
Έτσι μαθαίνουμε πώς αλλάζει η φωνή όταν θυμώνουμε…
Χρησιμοποιήσαμε το φύλλο εργασίας (λιγάκι παραλλαγμένο) που βρήκαμε εδώ:
για να καταγράψουμε αναμνήσεις θυμού.
——
2ος Στόχος: να καταλάβουν ότι ο θυμός είναι πολλές φορές ένα χρήσιμο συναίσθημα.
Παρατηρούμε την κάρτα 4 από τις κάρτες στα “Βήματα για τη Ζωή” , όπου παρουσιάζει μερικά παιδιά που χτυπούν κάποιον.
– Μπαίνετε στην τάξη σας και βλέπετε να συμβαίνει αυτό που δείχνει αυτή η εικόνα. Τι νιώθετε;
(Όλα τα παιδιά απάντησαν ότι νιώθουν θυμό).
– Τι μπορείτε να κάνετε;
——–
3ος Στόχος: να καταλάβουν ότι πίσω από το θυμό μπορεί να κρύβεται ένα άλλο συναίσθημα.
– Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια φορά που θυμώσατε;
Καταγράφουμε αυτά που μας λένε τα παιδιά.
– Εκτός από θυμό, μήπως νιώσατε και κάποιο άλλο συναίσθημα;
(Όλα τα παιδιά εντόπισαν το φόβο ή τη λύπη, ανάλογα με την περίπτωση).
Τους παρουσίασα το ρολό των συναισθημάτων,
μια ιδέα που βρήκα εδώ:
αλλά λόγω βιασύνης το έφτιαξα πολύ πρόχειρα δυστυχώς…
(έχει 2 τρύπες ώστε όταν εμφανίζεται από τη μία ένα θυμωμένο πρόσωπο από την πίσω εμφανίζεται ένα λυπημένο ή ένα φοβισμένο).
Παρατηρήσαμε τον αγαπημένο μου πίνακα του Chagall:
εικόνα: www.abbeville.com/
Κατευθύνουμε τα παιδιά στην ιδέα:
Τι αισθάνεται η γάτα; Τι αισθάνεται το κάθε πρόσωπο;
Τι μπορεί να συμβαίνει δεξιά που προκάλεσε το φόβο στη γάτα και το θυμό στο δεξί πρόσωπο;
Επηρεασμένα από το κόμικ του Αστερίξ, κάποια παιδιά αποφάσισαν να βάλουν λόγια:
Διαβάσαμε το παραμύθι “Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει”
που μπορείτε να ξεφυλλίσετε εδώ:
https://blogs.sch.gr/17nippell/archives/1194
Σκοπός είναι να καταλάβουν τα παιδιά, ότι η αγάπη που υπάρχει μέσα στην οικογένεια δεν χάνεται ποτέ, ούτε όταν οι άλλοι δείχνουν θυμό απέναντί τους…
——
Θεατρικό Παιχνίδι:
Ζεσταινόμαστε με ασκήσεις:
Τα πόδια μου νιώθουν χαρά, λύπη, κτλ
Τα χέρια μου ” ” ” “
Το πρόσωπό μου ” ” “
Η φωνή μου ” ”
Τα χέρια μου νιώθουν χαρά αλλά το πρόσωπό μου λύπη κτλ.
Ανοίγω την πόρτα θυμωμένος και στέκομαι στο στεφάνι που πιστεύω ότι έχει το χρώμα του θυμού.
Καθένας παίρνει μια θυμωμένη στάση και οι υπόλοιποι γίνονται οι καθρέφτες του.
Χρησιμοποιώντας το στεφάνι τους κάνουν όποια δουλειά θέλουν, πάντα θυμωμένοι…
Παίρνουν ένα ύφασμα, το απλώνουν και φαντάζονται ότι είναι κάποιος που για κάποιο λόγο θύμωσαν μαζί του.
Του μιλάνε
(νομίζω πως αυτή η δραστηριότητα ήταν η πιο απελευθερωτική για τα παιδιά)
του φορτώνουν φόβους, το κουβαλάνε,
βρίσκουν παρέα για να το κουβαλήσουν μαζί,
και τέλος ελευθερώνονται πετώντας το ψηλά.
Καταλήγουμε σε δρώμενα.
Επηρεασμένοι από την εικαστική απόδοση της λύπης
ζωγραφίζουμε το θυμωμένο παιδί
αποτυπώνοντας αυτή τη φορά τις γροθιές μας:
Κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στις συναδέλφους
που με τις αναρτήσεις τους
μας προσέφεραν τόσο πολύτιμο υλικό
και στη Μαρία http://pythagoreionip.blogspot.gr/
που οι απόψεις της με προβλημάτισαν πολύ!