Ο παλιάτσος στη χώρα της χαράς και στη χώρα  της λύπης (παραμύθι που δημιουργήσαν τα παιδιά του νηπιαγωγείου )

Με αφορμή το αγαπημένο τραγούδι : Ο παλιάτσος ,του Νότη Μαυρουδή, δείτε το  εδώ  

προέκυψε η δημιουργία παραμυθιού συνδέοντας τη θεματική της αποκριάς και τα συναισθήματα από το πρόγραμμα Βήματα για τη ζωή.

Ο παλιάτσος στη χώρα της χαράς και στη χώρα της λύπης

Ενας παλιάτσος είμαι εγώ καλή σας μέρα….

τραγούδι λέω δυνατά….

και απ΄το τραγούδι μου αυτό

παλιάτσοι άλλοι εκατό,

θα βγουν στην κοινωνία…

Δύο παλιάτσοι-φίλοι μεταξύ τους-λοιπόν από τους εκατό του τραγουδιού,ααποφάσισαν μια μέρα να ταξιδέψουν σε χώρες μακρινές για να γνωρίσουν τον κόσμο.Χωρίσαν λοιπόν και ο ένας τράβηξε κατά την ανατολή και ο άλλος προς τη δύση.(Επειδή ο κόσμος ήταν πολύυυ…..μεγάλος,έπρεπε να χωριστούν για να τον δούνε όλο.)Ξεκίνησαν λοιπόν το μεγάλο τους ταξίδι και περπάτησαν,περπάτησαν,περπάτησαν και όσο περισσότερο περπατούσαν τόσο πιο πολύ απομακρύνονταν ο ένας από τον άλλο.

Μετά από πολύ καιρό ο πρώτος παλιάτσος έφτασε σε μια μεγάλη πολιτεία.Μια πολιτεία όμορφη που δεν χόρταινε να την κοιτάζει με θαυμασμό.Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ήταν χαρούμενοι,χαμογελαστοί,λέγανε γλυκά λογάκια μεταξύ τους και κάνανε αστεία και γελούσαν.Ο ουρανός ήταν πολύ γαλάζιος σ΄αυτή τη χώρα και είχε έναν λαμπερό,χρυσό ήλιο.Μέσα στον ουρανό πετούσαν πουλιά πολύχρωμα που τραγουδούσαν.Πετούσαν ακόμη πυγολαμπίδες και πεταλούδες με ρόζ,φούξια,πράσινα,κίτρινα,κόκκινα,μωβ,μπλε,γαλάζιο-μπλε φτερά…

Στη γη φύτρωναν λουλούδια:μαργαρίτες,ανεμώνες,λουλούδια-καρδούλες, τριαντάφυλλα.Τα δέντρα είχαν καταπράσινα φύλλα και πάρα πολλά νόστιμα φρούτα.Προβατάκια,αγελαδίτσες, σκυλάκια,γατούλες, ποντικάκια, βατραχάκια,ζούσαν στη χώρα της χαράς και ήταν και αυτά χαρούμενα.

Οι κάτοικοι της χώρας της ΧΑΡΑΣ -έτσι λεγόταν αυτή η χώρα-δέχτηκαν τον παλιάτσο με ευγενικά λόγια,του πρόσφεραν φαγητό και τον κάλεσαν να καθίσει μαζί τους για να ξεκουραστεί από το μακρινό του ταξίδι.Και αυτός έμεινε κοντά τους αρκετό καιρό και όταν έφυγε από κει ήταν πάντα χαρούμενος,χαμογελαστός και ευτυχισμένος.

Αλλά και ο δεύτερος παλιάτσος μετά από ένα πολύυυ…μεγάλο ταξίδι έφτασε σε μια μεγάλη πολιτεία.Μια πολιτεία όχι και τόσο όμορφη,όχι και τόσο θαυμαστή.Οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί ήταν νευριασμένοι,λυπημένοι,μιλούσαν μεταξύ τους με άσχημες λέξεις,μάλωναν,τσακώνονταν και ρίχναν και ξύλο ο ένας στον άλλο.

Ο ουρανός σ΄αυτή τη χώρα ήταν μαύρος,τον ήλιο τον σκέπαζε η  βροχή.Τα ζωάκια ήταν κρυμμένα στις φωλιές τους γιατί φοβόταν τους ανθρώπους.Η γη ήταν γεμάτη λάσπες που βουλιάζανε και δεν υπήρχαν καθόλου λουλούδια.Τα δέντρα είχαν μαύρους κορμούς και πάνω στα κλαδιά είχαν μείνει μόνο λίγα φύλλα.Οι κάτοικοι της χώρας της ΛΥΠΗΣ -έτσι λεγόταν η χώρα αυτή- δεν πρόσφεραν τίποτε στον παλιάτσο,του μίλησαν άσχημα,τον χτύπησαν  και τον έδιωξαν.Από τότε ο παλιάτσος ήταν πάντοτε λυπημένος και από τα μάτια του κυλούσαν δάκρυα.

Κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία των δύο φίλων.Τώρα πια οι δύο παλιάτσοι τριγυρνάνε στον κόσμο και διηγούνται τις περιπέτειές τους .Κι αν κάποτε συναντήσετε κάποιον από αυτούς,δεν χρειάζεται να τον ρωτήσετε ποιός είναι.Αρκεί να κοιτάξετε το πρόσωπό του προσεκτικά και θα καταλάβετε από ποιά χώρα έρχεται…..