Πώς να μην εμπνευστεί κανείς απ’αυτό το ταπεινό δενδράκι που μόλις το αντικρίσει κανείς φωνάζει Ελλάδα; Έτσι εμπνευστήκαμε κι εμείς μαζί με τα παιδιά και σας παρουσιάζουμε το θέμα μας ,όπως το δούλεψε με τη φαντασία του ο λαός μας μέσα στη μυθολογία του , οι ζωγράφοι και οι ποιητές μας αιώνες τώρα.Το προσεγγίσαμε λοιπόν, διατροφικά, ιστορικά, μυθολογικά, εικαστικά, λαογραφικά, ολυμπιακού ιδεώδους.Αφού συγκεντρώσαμε το εποπτικό υλικό μας, το αναρτήσαμε στον πίνακα της παρεούλας, τοποθετήσαμε το κλαδί ελιάς με τους καρπούς της στη γωνιά της φύσης και άνοιξε η συζήτηση.
– Έχουμε κι εμείς ελιά στο σπίτι μας κυρία…
– Μ’αρέσουν οι ελιές,τώρα που νηστεύουμε κυρία…
-Ο παππούς μου μάζεψε τις ελιές απ’το χωράφι του κυρία…
Συζητήσαμε για το μάζεμα της ελιάς, τη διατροφική της αξία για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, την παραγωγή αρωμάτων και τον καθαρισμό του σώματος.Περιγράψαμε το κουραστικό, αλλά τόσο χρήσιμο ταξίδι για την υγεία μας.Απ’τον αγρό(την παραγωγή), στο λιοτρίβι(μεταποίηση), στην αποθήκευση, διακίνηση και κατανομή(εμπόριο) και από την κουζίνα(μαγειρική)στην κατανάλωση(τραπέζι).

Ζωγραφίσαμε και κολλήσαμε σε λογική σειρά το ταξίδι της ελιάς

Ταξινομήσαμε με βάση ένα χαρακτηριστικό(τόμπολα αρίθμησης)και ξεχωρίσαμε τις ελιές σε ψιλές και χονδρές

Η ελιά και το λάδι κατέχουν σημαντική θέση στην ορθόδοξη πίστη μας, από το μυστήριο της βάπτισης ως το καντήλι της εκκλησιάς και το εικονοστάσι του ελληνικού σπιτιού.Απ’το όρος των ελαιών που προσευχήθηκε ο Χριστός(γι’ αυτό το λάδι ονομάζεται δάκρυ του Χριστού)ως το κλαδί ελιάς που έφερε το περιστέρι στο Νώε μετά τον κατακλυσμό.

Η ιστορία της ελιάς χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην αρχαία Κρήτη και στα ανάκτορα της Κνωσού το λάδι αποθηκεύονταν σε μεγάλους αμφορείς.Στο Ζάκρο της Κρήτης βρέθηκαν ελιές μέσα σε πήλινο κύπελλο από το 1450 π.Χ!Και ο Όμηρος αναφέρει ότι στη χώρα μας, υπήρχαν μεγάλες εκτάσεις με ελιές και συστηματικοί ελαιώνες.
Κόψαμε και ζωγραφίσαμε και εμείς τούς δικούς μας αμφορείς.Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό!!

Μέσα απ’τη Μυθολογία ταξιδεύουμε σε κόσμους φανταστικούς και συναρπαστικούς.Συναρπαστικός ήταν και ο μύθος της διαμάχης του Ποσειδώνα και της Αθηνάς για το όνομα της πόλης Αθήνας.

Δραματοποιήσαμε τον μύθο, ομολογώ …με πολύ επιτυχία

στο ολοήμερο, ζωγράφισαν το μύθο ομαδικά

Αρχαία τέχνη και ελιά

Αναφερθήκαμε στον ΚΟΤΙΝΟ,το στεφάνι αγριελιάς με το οποίο βραβεύονταν οι νικητές των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων και το φτιάξαμε ατομικά

Μιλήσαμε για τον Ελύτη και φτιάξαμε κι εμείς τον δικό μας ελαιώνα

και ατομικά

Και όπως όλοι γνωρίζουμε, από κάθε θεματική ενότητα βγαίνει και η αναδυόμενη ανάγνωση, παίξαμε λοιπόν με τις λέξεις

σε φύλλο εργασίας αντιστοιχίσαμε και γράψαμε λέξεις(δύο σε ένα ,μαθηματικά και γλώσσα μαζί)

Γίναμε μικροί επιστήμονες. Κάναμε πειράματα και γνωρίσαμε τις ιδιότητες του λαδιού
Γίναμε μικροί γεωργοί και τινάξαμε ελιές


Παίξαμε παιχνίδια ισορροπίας,κρατώντας ένα κουτάλι με ελιές στο στόμα μας και το παραδοσιακό παιχνίδι “ελιά, ελιά μαυροελιά πόσα φύλλα στα κλαδιά;
Κόψαμε και κολλήσαμε ελιές από βελουτέ χαρτί,σε κλαδί ελιάς

Τέλος διαβάσαμε το μύθο του Αισώπου “η ελιά και το καλάμι” (στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας) και κλείσαμε το θέμα με το ηθικό δίδαγμα ότι ακόμα και οι πιο δυνατοί πρέπει να υποχωρούν

Έτσι ο Νοέμβριος μας αποχαιρετά σιγά σιγά με την όμορφη φατσούλα του, μ´όλα τα καλούδια του και το αρχικό του γράμμα γεμάτο λέξεις

Να και τα φυτά μας. Δεν περιμέναμε τόσο γρήγορη ανάπτυξη!!!Αυτός ο μήνας ήταν πραγματικά δημιουργικός!!!

Ευχαριστούμε την εκπαιδευτικό και εμψυχώτρια μουσειακών προγραμμάτων στο μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης για τις πολύτιμες πληροφορίες της μέσα από το απεριοδικό” Σύγχρονο νηπιαγωγείο”,καθώς και τις αξιόλογες συναδέλφισες για τις δημιουργικές τους ιδέες μέσα από το διαδίκτυο.