Νηπιαγωγείο Αγίας Άννας  

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα μικρά παιδιά μπορούν να μάθουν προγραμματισμό και να ασχοληθούν με την ρομποτική από πολύ νωρίς. Αυτό είναι δυνατόν, όταν δίνονται στα παιδιά κατάλληλα εργαλεία που συμβαδίζουν με την ανάπτυξή τους, αξιοποιούν το κοινωνικό-πολιτιστικό τους υπόβαθρο, ενθαρρύνουν την συμμετοχή τους σε ανοικτά παιχνίδια και επιτρέπουν την ενσωμάτωση τεχνικών δεξιοτήτων σε συνάρτηση με διάφορα γνωστικά πεδία όπως για παράδειγμα αυτών της τέχνης, των μαθηματικών και της γλώσσας. Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν παίζοντας. Μαθαίνουν καλύτερα παίζοντας παιχνίδια με αντικείμενα από τον φυσικό κόσμο: δημιουργώντας και δοκιμάζοντας πράγματα. Για να μάθουν να προγραμματίζουν ρομπότ, χρειάζονται υλικά σχεδιασμένα στο πνεύμα των παραδοσιακών πρακτικών μάθησης στην πρώιμη παιδική ηλικία. Είναι απαραίτητο τα παιδιά να εμπλέκονται σε δραστηριότητες με στοιχεία παιχνιδοποίησης που καλλιεργούν την περιέργειά τους για τον τεχνολογικό κόσμο, αναπτύσσουν την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και υποστηρίζουν την κατανόηση εννοιών όπως είναι η αλληλουχία, η αιτία και το αποτέλεσμα, ο προγραμματισμός, οι αισθητήρες και οι κινητήρες. 

Η έρευνα πάνω στον προγραμματισμό για παιδιά ξεκίνησε αρκετές δεκαετίες πριν στο MIT Artificial Intelligence Lab, γνωστό και ως Logo lab, όταν ο Seymour Papert ανέπτυξε μία χελώνα δαπέδου (the LOGO turtle) την οποία τα παιδιά μπορούσαν να ελέγξουν χρησιμοποιώντας τη γλώσσα προγραμματισμού LOGO που ήταν βασισμένη σε κείμενο (Bers, 2008). Παλιές μελέτες με βάση τη γλώσσα LOGO έδειξαν ότι, όταν εισάγεται με δομημένο τρόπο, ο προγραμματισμός μπορεί να βοηθήσει τα μικρά παιδιά να βελτιώσουν την οπτική τους μνήμη και την βασική αίσθηση του αριθμού καθώς και ν’ αναπτύξουν τεχνικές επίλυσης προβλημάτων και γλωσσικές δεξιότητες (Clements & Meredith, 1993). Ο Papert (1993) πίστευε ότι ο προγραμματισμός είναι ένα ισχυρό εργαλείο για ν’ αναπτύξουν τα παιδιά τις γνωστικές τους δεξιότητες επειδή παρατηρούσε ότι “τα παιδιά που είχαν μάθει να προγραμματίζουν υπολογιστές, μπορούσαν να χρησιμοποιούν πολύ συγκεκριμένα υπολογιστικά μοντέλα στον προσωπικό τους τρόπο σκέψης και μάθησης, επομένως ήταν καλύτερα προετοιμασμένα για τη μελλοντική τους ακαδημαϊκή και επαγγελματική εξέλιξη” (όπως αναφ. στους Papadakis, Kalogiannakis & Ζaranis, 2016: 191).

Οι Παπαδάκης, Καλογιαννάκης & Ζαράνης (2015) αναφέρουν την συμφωνία διεθνών ερευνών (Grover & Pea, 2013, Strawhacker et al., 2015) για τη θετική επιρροή της διδασκαλίας προγραμματισμού στην ανάπτυξη βασικών νοητικών δεξιοτήτων, σχετικών π.χ. με τη μαθηματική ικανότητα και την ανάπτυξη της λογικής σκέψης των παιδιών προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας διότι απαιτεί χρήση δομημένης σκέψης (Portelance, 2015).

Εκπαιδευτική Ρομποτική

 Η επιστήμη της ρομποτικής προσφέρει ευκαιρίες στα παιδιά να μάθουν για τη μηχανική, τους αισθητήρες, τους κινητήρες, τον προγραμματισμό και τον ηλεκτρονικό / ψηφιακό τομέα. Με την αυξανόμενη δημοτικότητα της ρομποτικής, η χρήση των εκπαιδευτικών σετ ρομποτικής γίνεται πιο διαδεδομένη σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολεία καθώς η ρομποτική μπορεί να προσφέρει “μία παιγνιώδη γέφυρα για να ενσωματώσει το ακαδημαϊκό περιεχόμενο με τη δημιουργία έργων που έχουν νόημα” (Bers, Seddighin & Sullivan, 2013: 358). Επιπλέον η διαθεματικότητα που χαρακτηρίζει την προσχολική εκπαίδευση επιτρέπει στη ρομποτική να ενταχθεί ομαλά και να υπηρετήσει αποτελεσματικά το όποιο θεματικό περιεχόμενο προβλέπουν τα αναλυτικά προγράμματα (Bers et al., 2002). Τα μικρά παιδιά μπορούν να γίνουν μηχανικοί παίζοντας με γρανάζια, μοχλούς, αισθητήρες, κινητήρες και προγραμματιστικούς βρόχους αλλά και δημιουργοί αφηγημάτων δημιουργώντας δικά τους έργα που έχουν νόημα για τα ίδια αλλά και αντιδρούν σε ερεθίσματα του περιβάλλοντός τους (Bers, 2008). Επιπλέον ο χειρισμός ρομποτικών συσκευών καλεί τα παιδιά να συμμετάσχουν σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και διαπραγματεύσεις καθώς παίζουν για να μάθουν αλλά και μαθαίνουν να παίζουν σε ένα δημιουργικό πλαίσιο (Resnick, 2003).

Η ρομποτική που απευθύνεται σε μικρά παιδιά σήμερα διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: κατασκευαστική και προγραμματιζόμενη

Η δεύτερη κατηγορία, που είναι απλούστερη στη χρήση, αποτελείται από μία έτοιμη ρομποτική συσκευή με συγκεκριμένη μορφή, τύπου Bee-bot, Τhymio κ.α. Τα παιδιά μπορούν να ελέγξουν την συμπεριφορά και την κίνηση των ρομπότ αυτών είτε με πλήκτρα που βρίσκονται στο επάνω μέρος τους, είτε μέσω οπτικού προγραμματισμού με τη βοήθεια του υπολογιστή. Ανάλογη με τον εξοπλισμό κάθε ρομποτικής συσκευής, π.χ. ύπαρξη αισθητήρων, είναι και η δυσκολία στη χρήση και στον προγραμματισμό της – αλλά, βεβαίως, ανάλογα είναι το ενδιαφέρον των παιδιών και τα δυνητικά οφέλη από την ενασχόλησή τους με αυτήν.

Με βάση τα παραπάνω θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το νηπιαγωγείο μας προμηθεύτηκε τη ρομποτική συσκευή Βee-bot ”η μικρή μελισσούλα” και οργανώνουμε δραστηριότητες και παιχνίδια με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου.