“Τα μαθητικά συμβούλια έχουν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση της σχολικής κοινοτικής ζωής και στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της.
Τα μαθητικά συμβούλια γίνονται κάθε Εβδομάδα. Εδώ γίνεται συλλογική διαχείριση των σχέσεων ή και των συγκρούσεων της τάξης, διαμορφώνονται και εξελίσσονται οι κανονισμοί της τάξης, οι διάφορες υπευθυνότητες, αποφασίζονται οι συλλογικές δράσεις και ελέγχεται η πρόοδός τους σύμφωνα με τα πλάνα εργασίας. Τα μαθητικά συμβούλια εδώ δεν αποβλέπουν απλά στην επιβολή της τάξης για την επίτευξη των μαθησιακών στόχων, αλλά υπηρετώντας τις αρχές του διαλόγου, της αλληλοκατανόησης, του αλληλοσεβασμού και της δικαιοσύνης, στοχεύουν στην καλλιέργεια της πολιτειότητας, της ειρήνης και της δημοκρατίας στην πράξη”.(Σκασιαρχείο)

Το Μαθητικό συμβούλιο του σχολείου μας γίνονταν κάθε Παρασκευή. Σε μια γωνιά της τάξης είχαμε μόνιμα έναν πίνακα με τρεις στήλες. Έχω ένα παράπονο (ζωγράφιζαν τα παράπονα που είχαν για να τα συζητήσουμε),έχω μια ιδέα(κάτι που ήθελαν να προτείνουν), οι αποφάσεις μας(οι αποφάσεις που έπαιρναν μετά από τη συζήτηση) και μπράβο(έδιναν μπράβο σε κάποιο παιδί για κάποια πράξη που έκανε). Πριν ξεκινήσουμε τους διάβαζα δυνατά τους κανόνες. Τα παιδιά που ήθελαν να μιλήσουν έγραφαν το πρωί το όνομά τους και ζωγράφιζαν το παράπονό τους. Το συμβούλιο είχε γραμματέα (τη Νηπιαγωγό), ένα παιδί ήταν φύλακας του χρόνου(κλεψύδρα), ένα φύλακας του λόγου (έδινε το λόγο) και υπήρχε και το αντικείμενο του λόγου(το αρκουδάκι). Τηρούσαμε και βιβλίο πρακτικών. Όσο μιλούσαν τα παιδιά η Νηπιαγωγός έγραφε στο πρακτικό.

Στο σχολείο μας εφαρμόζουμε την παιδαγωγική Φρενέ τα τελευταία χρόνια. Είμαστε μέλη του Δικτύου Φρενέ Ζακύνθου.

“Η παιδαγωγική Freinet συγκροτείται από θεμελιακές αρχές, όπως:
• συνεργασία και πολιτειότητα
• κοινοτική –συνεταιριστική οργάνωση της σχολικής ζωής
• ελεύθερη έκφραση και επικοινωνία
• «φυσική» μέθοδος μάθησης
• έρευνα- πειραματικός ψηλαφισμός
• σύνδεση του σχολείου με την κοινότητα-κοινωνία.”(Σκασιαρχείο)

Τι νέα;

Κάθε Δευτέρα τα παιδιά έλεγαν τα νέα τους. Όποιος ήθελε να μιλήσει έγραφε το όνομά του σε χαρτί. Ένα παιδί κρατούσε το χρόνο (μια κλεψύδρα) και ένα έδινε το λόγο με σειρά όπως είχαν γράψει τα ονόματά τους. Όποιο παιδί είχε το λόγο κρατούσε και το αντικείμενο του λόγου (ένα αρκουδάκι Πάντα-τον Μπαλού) που σημαίνει ότι μιλάει μόνο αυτό και τα άλλα παιδιά κάνουν ησυχία ώσπου να έρθει η σειρά τους. Τέλος ζωγράφιζαν κάτι που κατά τη γνώμη τους είχε σχέση με τα νέα που είπαν. Δεν επιμέναμε να μιλήσουν όσα παιδιά δεν ήθελαν.