Κανένα μικρό #σχολείο δεν είναι Μόνο του. Αυτά τα Χριστούγεννα γινόμαστε συνοδοιπόροι.
«Τα μικρά σχολεία μας σιγά σιγά θα κλείσουν». Αυτή είναι μία πολύ δυσάρεστη διαπίστωση που φέτος το humanstories.gr ακούει πολύ συχνά. Τα τελευταία χρόνια στεκόμαστε δίπλα στα μικρά σχολεία και προσπαθούμε από την πλευρά μας να τα κάνουμε σε όλους εσάς αναγνωρίσιμα. Να μάθουμε την ιστορία τους, να γνωρίσουμε τους εκπαιδευτικούς και να στηρίξουμε την προσπάθεια τους να παραμείνουν ζωντανά. Να παραμείνουν ανοιχτά. Κάτι που φέτος δεν το ακούμε έντονα.
Τα μικρά σχολεία και οι μικροί μαθητές τους, δε θα αντέξουν. Δεν αντέχουν τη μοναξιά, και βλέπουν την αδυναμία του κράτους να τα στηρίξει. Νιώθουν #μόνοι.
Οι #εκπαιδευτικοί που αγαπούν τη δουλειά τους και θέλουν να προσφέρουν σε αυτά τα σχολεία, να δώσουν το κάτι παραπάνω στους μαθητές τους, χρειάζεται να παλεύουν καθημερινά ακόμη και για τα πιο απλά. Απογοήτευση νιώθεις όταν βλέπεις προσπάθειες χρόνων να μένουν στο περιθώριο. Νιώθεις λύπη γι΄ αυτά τα όμορφα κτίρια με την τόσο πολύτιμη ιστορία.
Πικρία, και τάση φυγής νιώθουν οι μικροί οι μαθητές. Οι μαθητές που ζουν την απομόνωση και ξέρουν, ότι ο μόνος δρόμος γι΄αυτούς προς την Ελπίδα είναι αυτός της φυγής.
Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του 1ου Νηπιαγωγείου Αριδαίας συμμετέχουν στη δράση που οργάνωσε το Humanstories.gr και στέλνουν τις ευχές τους στο Μηνά, τη Στέλλα και τη Σταματούλα από τη Θύμαινα, στο Μαρίνο και το Βασίλη από το Διαφάνι Καρπάθου, στο Σάββα-Παύλο από την Τέλενδο και τον Άγγελο από τους Αρκιούς.
