Το έδαφος έχει γίνει σκόνη  πια από τα εκατομμύρια πόδια που το πάτησαν κατά τη επίσκεψή τους ερχόμενα από όλα τα μέρη του κόσμου παρακινημένοι από μύθους τεράτων, πανέμορφων γυναικών, δυναμικών βασιλισσών, δαιδαλωδών κτισμάτων. Εκεί που ο μύθος συμπλέκεται με ασαφή τρόπο με την πραγματικότητα ξεπροβάλλει μπροστά τους  η  εικόνα του βασιλιά που αξιώθηκε τον τίτλο του δίκαιου κριτή στον Άδη, ο μύθος της κόρης Ευρώπης που αρπάχτηκε για την ομορφιά της και έδωσε το όνομα σε ολόκληρη ήπειρο, το πρώτο πέταγμα του ανθρώπου στους αιθέρες, που νίκησε τη βαρύτητα και απέδειξε ότι ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει και να  υποτάξει τη φύση, ο ανήσυχος αιώνιος Οδυσσέας  που διασχίζει τις θάλασσες. Ένας κόσμος σιωπής που προσπαθεί απεγνωσμένα να στείλει μηνύματα με τα λιγοστά υλικά απομεινάρια που η γνώση και  η φαντασία των αρχαιολόγων συμπλήρωνε.

Παρατηρώ τους επισκέπτες που,  στο χρόνο της σύντομης παραμονής τους στο νησί μας, επιλέγουν οπωσδήποτε  αυτό το χώρο ως πρωταρχικό για την επίσκεψή   τους. Σιωπηλές φιγούρες,   ολόκληρες ομάδες συσπειρωμένες γύρω από τον ξεναγό με ύφος ιερής σιγής παρακολουθούν να μάθουν το μυστήριο του ιδεώδους κόσμου που χάθηκε από μια φυσική καταστροφή. Η τραγικότητα της απώλειας του ιδεώδους πάντα συγκινούσε τους ανθρώπους…

Σύγχρονα βήματα πάνω στις αρχαίες πέτρες, σύγχρονες γλώσσες που δεν μπορούν ν΄ αποκρυπτογραφήσουν ακόμα τη γλώσσα του πολιτισμού το έδαφος του οποίου πατούν.  Βλέμματα  που διαπερνούν τους τοίχους,  τα χωρίσματα και τις απαγορεύσεις, στην προσπάθειά τους να συνθέσουν έναν κόσμο τις  περισσότερες φορές όπως θα ήθελαν οι ίδιοι να είναι.  Φλας αναβοσβήνουν, κάμερες τραβούν ασταμάτητα.  Η   μυρουδιά του πεύκου  αιωρείται στην ατμόσφαιρα σαν αλλοτινό θυμίαμα.

Το παγώνι πέρασε αθόρυβα δίπλα μου. Κοντοστάθηκε μπροστά μου για μερικές φωτογραφίες, έχοντας συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία και ίσως τελικά  διεκδικώντας την προσοχή, κι ύστερα αμέριμνα προχώρησε τη βόλτα του στον αρχαιολογικό χώρο. Για μια στιγμή ζήλεψα το δικαίωμα που κανείς δεν του αμφισβητεί να κυκλοφορεί ανεμπόδιστα σε  όλους τους χώρους.

Άνθρωποι που κοντοστέκονται, διαβάζουν τις ενημερωτικές πινακίδες, τις αντιπαραβάλλουν με το χώρο κι ύστερα προχωρούν παραπέρα. Ο μύθος μαζί με τα λιγοστά υλικά απομεινάρια τούς επιτρέπει να ανασυνθέσουν στο μυαλό τους και  να διασώσουν στο χρόνο -οριστικά αυτή τη φορά- το ορατό τμήμα ενός κόσμου ως ονειρικό όπου το καλό θριαμβεύει μαγικά.

Η αγανάκτηση για το μοντέλο ενός συγκεντρωτικού μονάρχη που συγκέντρωνε για λογαριασμό του το συντριπτικό μέρος της γεωργικής παραγωγής ακόμα και του θαλάσσιου εμπορίου παραμερίστηκε γρήγορα στα πλαίσια οικοδόμησης της εικόνας ενός  ιδεατού κόσμου. Τα πέπλο της σιωπής που σκεπάζει τις πέτρες, το βάρος των αιώνων που καλύπτει το διάστημα του χρόνου, η ανάγκη εύρεσης επιτέλους προστατευτικού καταφύγιου  ελπίδας μαζί με το δικαίωμα στο όνειρο ενός ιδεατού κόσμου κράτησε στο απυρόβλητο το μινωικό πολιτισμό.

http://www.panoramio.com/user/1832830/tags/Knossos%20palace

http://www.panoramio.com/user/1832830/tags/Heraklion%20Archaeological%20museum

http://www.panoramio.com/user/1832830/tags/minoan%20civilization