Τα τέσσερα ριζώματα :

 μια σχέση φιλότητος και νείκους

·         Νερό –αέρας

 απούσα παρουσία ή  παρούσα απουσία;

 νοερή ύπαρξη ή φανταστική πραγματικότητα;

                                  Παράθυρο στη σκέψη

  p1100789.JPG

Σε παρασύρω μαζί μου στις νοερές διαδρομές της σκέψης, στο ταξίδι επιστροφής στο χρόνο, που στόχο έχει να δείξει τον προσανατολισμό προς κάθε κατεύθυνση της αλήθειας.

p1100786.JPG

Προστατευμένη μέσα σε πανάρχαιους τοίχους , βλέποντας κι ακούγοντας τη ζωή να επαναλαμβάνεται και να   μου ζητά επίμονα να τοποθετήσω τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτό το είναι ή το γίγνεσθαι, αδύναμη ή δυνατή, με θέληση ή έχοντας χάσει και το τελευταίο ίχνος ικανότητας να διαλευκάνω το σκοτεινό μαρτύριο  αυτού του άγνωστου-γνωστού ή γνωστού-άγνωστου κόσμου, τι πιθανότητες έχω  να βγω από το αδιέξοδο;

 Στοιχεία, ενδείξεις ή αποδείξεις οι αρχαίες πέτρες, οι διαβρωμένες από τα στοιχεία της φύσης που φέρουν ή το απαλό χάδι της σιωπής ή το άγριο χαστούκι της πιο στενής επαφής που αγγίζει πολλές στοιβάδες κάτω από την επιδερμίδα. Δυο παράθυρα μπροστά μου μου αφήνουν ορατό ένα μέρος του φυσικού κόσμου. Ο αήρ λυσσομανά δεξιά μου, στα βόρεια  να υποτάξει το ύδωρ. Αλλά εκείνο θεριό ανήμερο με τη σειρά του ασκεί τη μανία και τη βία του στους βράχους που ξεχωρίζουν πάνω από την επιφάνεια  του ή στις ακτές της γης, που λειασμένες και  ισοπεδωμένες  για να αντέξουν το βίαιο χρόνιο παιχνίδι τους λειτουργεί  ως χώρος εκτόνωσης.

Και τα δυο, αήρ και ύδωρ, είναι ανυποχώρητα. Ίσως κάποια στιγμή κουρασμένα κάνουν μια προσωρινή ανάπαυλα για να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους για ένα ακόμα σκληρό και αδυσώπητο αγώνα χωρίς τέλος, που δε βρίσκει νικητή και νικημένο ούτε ως προς την ύλη ούτε προς την ενέργεια. Ο αήρ συνεχίζει τη βίαια επίθεσή του. Μα και το ύδωρ δεν το βάζει κάτω. Η πάλη τους επιβάλλεται δυναμικά στον ακροατή και απολαυστικά στο θεατή απλώνοντας ένα σκοτεινό διάτρητο δίχτυ από συγκεντρώσεις ατμών (ύδατος) στην ατμόσφαιρα, ενώ απειλεί επικίνδυνα την ισορροπία του εκτεθειμένου σώματος.

Αίσθημα φόβου ή εγρήγορσης, αγωνίας και έκστασης για αυτό τον πανάρχαιο αγώνα που δεν έχει δώσει ούτε πρόκειται να δώσει μετάλλιο σε κανένα από τα δύο στοιχεία, παρά μόνο  τη χαρά κι ίσως ένα μάθημα στον παρατηρητή ότι είναι τυχερός που απολαμβάνει αυτό το παιχνίδι, που είναι ταυτόχρονα πειρακτικό όσο και βασανιστικό, αλλά και μια σκληρή εμπειρία αν τύχει να βρεθεί για μια στιγμή στο επίκεντρο της σύγκρουσης, έρμαιο ανάμεσα στις παιγνιώδεις ή εχθρικές βολές τους.

Ας  επιχειρήσουμε να πατήσουμε με ή χωρίς αναίδεια σ’ αυτά τα δύο σταθερά. Το πυρ φαίνεται απόν. Ως αντίθετο του ύδατος θα μπει σε δράση, όταν το ύδωρ θα υποχωρήσει ή θα απουσιάσει.  Τότε θα κάνει το δικό του αγώνα με τον αέρα και η επίδραση του στη γη θα είναι ελεγχόμενα καθαρτική ή ανεξέλεγκτα καταστρεπτική. Ο φυσικός χώρος ζωής του ανθρώπου είναι η γη. Χους ει και εις χουν απελεύσει. Εκεί που συναντώνται, επιδρούν, συγκρούονται ή εκτονώνονται τα τέσσερα ριζώματα. Κι εκείνος θεατής τις περισσότερες φορές, αποτελούμενος  από τα ίδια στοιχεία, μικρή μόνο επίδραση  μπορεί να έχει στα όσα δραματικά ή τραγικά  εκτυλίσσονται γύρω του.

p1100782.JPG

p1100757.JPG

Η ακινησία συνεπάγεται απουσία ζωής. Αποδέχομαι  την κίνηση-σύγκρουση  των στοιχείων της φύσης  και των σκέψεών μου. Το άγνωστο είναι η κατάληξη. Άλλες φορές μ’ αφήνει άφωνη και άλλοτε η διαπίστωσή του είναι λυτρωτική. Εκεί που νομίζω ότι έχω πετύχει τη νίκη, η αδυναμία θεριεύει και αποδεικνύει την ήττα μου.

Τα τέσσερα ριζώματα

Με μια σχέση φιλότητος και νείκους

·         Νερό φωτιά: το νερό είναι καταστρεπτικό για τη φωτιά και επομένως σωτήριο για τον κόσμο, έχει τον έλεγχο πάνω της, αλλά και η φωτιά μπορεί να ζεστάνει το νερό

·         Γη φωτιά: η φωτιά μάλλον είναι καταστρεπτική για τη γη, αν και καθαρτήρια και αναγεννητική

·         Νερό γη πολύ γόνιμη και δημιουργική σχέση το νερό ζωογόνο για τη γη που μπορεί να καρπίσει χάρη σ’ αυτό

Η γη εξαρτημένη από το νερό, αλλά δεν μπορώ να δω πως μπορεί να προκαλέσει την παρουσία του μπορεί όμως να το αξιοποιήσει το κρύβει στα σπλάχνα της κυκλοφορεί στην επιφάνειά της το δέχεται εξ ουρανού

      Αέρας φωτιά: η φωτιά ζεσταίνει τον αέρα, αλλά τον έλεγχο φαίνεται να τον έχει ο αέρας η κατεύθυνση και η έντασή του είναι εκείνη που θα κάνει τη φωτιά λαμπερή ή ζεστή εστία οικογενειακής συγκέντρωσης ψυχικής θαλπωρής ή θα την παρασύρει με τη θυελλώδη έντασή του να γίνει ανεξέλεγκτη και καταστρεπτική.

Η φωτιά, το αείζωον πυρ, ένα από τα τρία κακά για τους αρχαίους έχει τις τροπές της και διανύει τον κύκλο της

Ο αέρας έχει κι αυτός τις πυκνώσεις και αραιώσεις του

Εξαρτάται σε ποια φάση θα βρεθεί το καθένα. όταν συναντηθούν …

φωτιά

      Το τρίξιμο των ξύλων που καίγονται αναδίδοντας το λεπτό άρωμα του δέντρου τους μια σταθερή παρέα. Το σιγομουρμούρισμά  τους μια  διαμαρτυρία ή αποδοχή της μοίρας τους που παραδίδεται στη φθορά. Ένας ήχος που γαληνεύει τις  αισθήσεις. Η λάμψη καθηλώνει το βλέμμα, μαγνητίζει τα μάτια, γοητεύει την προσοχή. Η φωτιά γουργουρίζει γύρω από τα κουτσούρια. Φλόγες που υψώνονται και χαμηλώνουν. Οι γλώσσες της τα γλείφουν γύρω γύρω, τα τυλίγουν σ’ ένα θανατηφόρο αγκάλιασμα.   Εκείνα, νεκρά ήδη, παραδίδονται, αφήνοντας την τελευταία τους μορφή στο τελευταίο αντιφλόγισμα, που καταλαγιάζοντας σιγά σιγά μετατρέπεται σε ζωογόνο θέρμη στο περιβάλλον και με το θάνατό τους δίνουν ζωή, θερμότητα, ενέργεια. Ο θόρυβος της αντίστασης στις φλόγες του θανάτου συνδυάζεται με την εικόνα της τελευταίας ομορφιάς τους. 

Τίποτα  δεν είναι άχρηστο και άσκοπο. Καθένα έχει να επιτελέσει το ρόλο του στην αλυσίδα της ζωής, όπου τίποτα δε ζει μόνο του, αλλά συνυπάρχει, εξαρτάται και προσφέρει στους άλλους.