ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο θάνατος στην Ιλιάδα που δεν έχει αιτία του τον πόλεμο αναφέρεται:

στο πλαίσιο του ιλιαδικού χρόνου

σε αρρώστια επιδημική, το λοιμό

Α 10 θάνατος από το λοιμό

Α 35-40 η ικεσία του Χρύση αφορμή για το θάνατο των Αχαιών Α383 η ικεσία του Χρύση για αναίρεση του λοιμού Α456

Α 41-52 η περιγραφή του Απόλλωνα που σαν τη μαύρη νύχτα κατεβαίνει και με τις σαγίτες του σκορπίζει το θάνατο

σε συνδυασμό πολέμου και λοιμού, οπότε γίνεται εξαιρετικά καταστρεπτικός

Α 61 λοιμός και πόλεμος συνδυασμένοι ξεκληρίζουν τους Αχαιούς

ως αναμενόμενη τιμωρία λόγω επιορκίας

Δ 270-1 Ο Ιδομενέας απαντώντας στις φιλοφρονήσεις και στον έπαινο του Αγαμέμνονα δηλώνει ότι  τους Τρώες που πάτησαν τους όρκους τούς περιμένει ο θάνατος

σε παραστάσεις της ασπίδας του Αχιλλέα

Σ 497-500 μία από τις παραστάσεις της ασπίδας του Αχιλλέα είναι ένας καυγάς σε μια συγκέντρωση, όπου δυο μάλωναν για την ξαγορά ενός σκοτωμένου: ο ένας φώναζε και ορκιζόταν ότι είχε ξεπληρώσει, ενώ ο άλλος ότι δεν πήρε τίποτα.

Σ 529 άνδρες που έχουν στήσει καρτέρι σκοτώνουν τους βοσκούς του κοπαδιού.

Σ 535-40 στην παραπάνω σκηνή η Αμάχη, ο Συντάραχος και η Λάμια του θανάτου σέρνει κάποιο νεκρό από το πόδι και από το αίμα βάφεται κόκκινο το ρούχο της. Κι όπως σάλευαν και χτυπιούνταν και έσερναν τα κουφάρια των σκοτωμένων τους ο ένας του άλλου έμοιαζαν σα ζωντανοί

Στο πλαίσιο του προ – ιλιαδικού χρόνου

στις αφηγήσεις των ηρωικών κατορθωμάτων του Νέστορα προς τους Αχαιούς κυρίως για να φιλοτιμήσει την ανδρεία τους

Η 136-160 Ο Νέστορας για να φιλοτιμήσει κάποιον Αχαιό διηγείται ένα κατόρθωμά του: ότι σκότωσε τον Ερευθαλίωνα που φορούσε την πανοπλία που του είχε δώσει ο Λυκούργος σκοτώνοντας τον Αρήθοο, κι αυτός ήταν ο πιο γενναίος απ’ όσους σκότωσε.

Λ 670-6  ο Νέστορας διηγείται στον Πάτροκλο ότι δεν έχει την ίδια ορμή όπως τότε που σκότωσε τον Ιτυμονέα, όταν πήγε στην Ήλιδα να  του κλέψουν τα βόδια.

Λ 738 στην αντεπίθεση των Ηλείων ο Νέστορας διηγείται ότι σκότωσε το Μούλιο και Λ 750-2 θα σκότωνε και τους Μολίονες, τους γιους του Αχτόρου, αν ο πατέρας τους ο Κοσμοσείστης δεν τους κάλυπτε με συννεφιά να τους γλιτώσει.

Λ 755 Νέστορας:  τους σκοτώσαμε και μαζέψαμε τις αστραφτερές τους πανοπλίες.

Ι 458-61 ο Φοίνικας λέει ότι σκέφτηκε να σκοτώσει τον πατέρα του, αλλά τον σταμάτησε κάποιος θεός θυμίζοντάς του του κόσμου τις βρισιές, το σούσουρο να τον φωνάζουν πατροκτόνο.

στους θεούς που αποφάσισαν να αφαιρέσουν τη ζωή από κάποιον άνθρωπο (αναίτια ή για τιμωρία)

Ζ 203-4 ο Άρης  σκότωσε το γιο του Βελλερεφόντη Ίσανδρο, ενώ την κόρη του η Άρτεμη θυμωμένη

Ω 602-9 ο Απόλλωνας και η Άρτεμη σκότωσαν τους έξι γιους και τις έξι κόρες της Νιόβης, επειδή  η μητέρα τους καυχήθηκε ότι γέννησε πολλά παιδιά, ενώ η Λητώ μόνο δύο. Για 9 μέρες τα παιδιά έμεναν άταφα, αφού κανείς δε βρισκόταν να τα θάψει, καθώς ο Δίας είχε πετρώσει τον κόσμο γύρω τους. Τέλος στις δώδεκα μέρες οι θεοί του Ολύμπου τα έθαψαν και τότε κι αυτή θυμήθηκε να φάει.

σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών

Ν 696-8 ο Μέδοντας είχε σκοτώσει κάποιον  δικό της μητρυιάς του που είχε ο Οϊλέας γυναίκα, αδερφός του Αίαντα, γι’ αυτό είχε αφήσει την πατρική του γη και ζούσε στη Φυλάκη.  

Ο 333-6 ο Οϊλέας άφησε την πατρική του γη εξαιτίας ενός φόνου.

Ο 429-5 ο Έκτορας σημαδεύει τον Αίαντα, αντί γι’ αυτόν όμως πετυχαίνει το Λυκόφρονα — σύντροφο που ο Αίαντας είχε κρατήσει κοντά του, όταν είχε σκοτώσει κάποιον στα Κύθηρα και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του—στο κεφάλι στο αυτί και έπεσε από την πρύμνη του πλοίου, όπου είχε ανεβεί.

 Π 571-80 ο Επειγέας , ο οποίος είχε  σκοτώσει έναν ξάδερφό του στην πατρίδα του έφτασε στη Θέτιδα και στον Πηλέα και τους παρακάλεσε να   τον κρατήσουν ,κι εκείνοι τον έστειλαν στην Τροία με τον Αχιλλέα. Αυτός τώρα σκοτώθηκε από τον Έκτορα που του έριξε μια πέτρα στο κεφάλι και χύθηκε γύρω του ο θάνατος ο ψυχοκαταλύτης.

Ω 480-2 όπως σαστίζουν κάποιοι που βλέπουν ένα που έχει σκοτώσει στον τόπο του να φτάνει  σε πλούσιο σπίτι χωρίς να τον καταλάβουν, έτσι σάστισαν όσοι βρίσκονταν στην καλύβα του Αχιλλέα

Π 571-80 ο Επειγέας , ο οποίος είχε  σκοτώσει έναν ξάδερφό του στην πατρίδα του έφτασε στη Θέτιδα και στον Πηλέα και τους παρακάλεσε να   τον κρατήσουν ,κι εκείνοι τον έστειλαν στην Τροία με τον Αχιλλέα. Αυτός τώρα σκοτώθηκε από τον Έκτορα που του έριξε μια πέτρα στο κεφάλι και χύθηκε γύρω του ο θάνατος ο ψυχοκαταλύτης.

για την τιμή της συζύγου

Ζ 164-5   Η τιμή της Άντειας σώζεται κατά την άποψή της μόνο με τον εξής τρόπο, όπως λέει στο σύζυγό της, τον Προίτο:

«Προίτε, για πέθανε για σκότωσε το γιο του Γλαύκου τώρα,

που στο κλινάρι μου βουλήθηκε ν’ ανέβει αθέλητά μου.»

Ζ 166-193 Όμως ο Προίτος δεν άντεξε να τον σκοτώσει, αλλά προτίμησε άλλη λύση: τον έστειλε στον πεθερό του τον Ιοβάτη στη Λυκία με μια επιστολή που έγραφε να τον σκοτώσει εκείνος. Αλλά και ο Ιοβάτης μετά από 9 μέρες φιλοξενίας τον είχε συμπαθήσει και αντί του άμεσου θανάτου τον έστειλε να επιτελέσει 3 δύσκολους άθλους (ανάμεσά τους και ενέδρα, στην οποία όμως ο Βελλερεφόντης σκότωσε όλους  τους στρατιώτες του Ιοβάτη, ο οποίος τελικά αναγκάστηκε να μοιραστεί μαζί του το βασίλειο του και να του δώσει την κόρη του για γυναίκα.)

από λάθος

Ψ 82-92 η τελευταία επιθυμία του Πατρόκλου είναι να μην τους θάψουν χωριστά , αλλά όπως έζησαν μαζί τότε που ο πατέρας του ο Μενοίτιος τον πήρε από τον Οπούντα ,όπου είχε σκοτώσει το αγόρι του Αμφιδάμα χωρίς να το θέλει εκεί που έπαιζαν αστραγάλους, και τον έφερε στο σπίτι του Πηλέα, ‘έτσι να είναι και μετά το θάνατο μαζί, και να βάλουν τα κόκαλά τους στο ίδιο χρυσό σταμνί που του έδωσε η μητέρα του.

η κατά μέτωπο παρουσία του θανάτου σε μια στιγμή κινδύνου

Ο 627-8 (από παρομοίωση) οι ναύτες παραλύουν κάθε στιγμή ως βλέπουν το θάνατο και μόλις του ξεφεύγουν.