Ο Κωνσταντίνος Δελαμάνης είναι μαθητής της Β’ τάξης στο Γενικό Λύκειο Βουλιαγμένης

Του Κωνσταντίνου Δελαμάνη

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων η καθημερινότητά μου έχει βρει και πάλι τη συνηθισμένη ροή της, όταν ξαφνικά όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρθηκαν σε αυτόν τον καινούργιο ιό. Δεν είχα προλάβει να συνειδητοποιήσω το τι γινόταν καλά καλά, όταν η εκδρομή της Β’ Λυκείου διακόπηκε λόγω απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Και κάπου εκεί ήταν που ο ιός κι εγώ αποκτήσαμε εχθρικές σχέσεις.

Οπότε εμένα η καραντίνα μου ξεκινάει με πολύ κακή διάθεση. Ένιωθα πως έχανα τον χρόνο μου στο σπίτι, όταν κατάλαβα πως θα μπορούσα να τον εκμεταλλευτώ για να τελειώσω τις δουλειές που είχα σε εκκρεμότητα αλλά και να ξεκουραστώ από τη μονότονη καθημερινότητα του σχολείο – φροντιστήριο – κολυμβητήριο και ξανά από την αρχή.
Με αφορμή το lockdown βρήκα την ευκαιρία να ξεδιπλώσω κάποια από τα «ταλέντα» μου, όπως αυτό της …παρασκευής καφέ αλλά και ακόμα πιο δημιουργικών όπως αυτό των videogames.

Βέβαια, σε μία πιο σοβαρή ματιά θα μπορούσα να πω πως μέσα στον ατελείωτο χρόνο μου στο σπίτι μπόρεσα και βελτιώθηκα σε πολλές από τις ασχολίες μου, ενώ παράλληλα μου δόθηκε ο απαιτούμενος χρόνος για ένα πιο ποιοτικό διάβασμα, αλλά γι’ αυτό θα αναφερθώ εκτενέστερα παρακάτω. Όσο οι μέρες περνούσαν, η ανάγκη μου για να βγω λίγο έξω όλο και μεγάλωνε. Οι μόνες αφορμές ήταν είτε να πάω στο super market είτε για να αθληθώ. Όμως δεν ήμουν διατεθειμένος να μπω σε έναν κλειστό χώρο με τόσο κόσμο, αλλά ούτε και να τρέξω, μιας και εγώ και τα εξωτερικά αθλήματα έχουμε «χωρίσει» εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, αποφάσισα μαζί με έναν φίλο μου να εξε- ρευνήσουμε τα βουνά της περιοχής, όπου ταυτόχρονα αθλούμασταν και παραμέναμε μακριά από τον κόσμο.

Όσον αφορά το ζήτημα της εκπαίδευσης, ένα αμφιλεγόμενο θέμα κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τόσο για τα διαδικτυακά μαθήματα όσο και για την επαναλειτουργία του σχολείου: Το σχολείο μου ήταν από τα πρώτα της περιοχής που ξεκίνησε τα διαδικτυακά μαθήματα με ένα σταθερό πρόγραμμα, από τις πρώτες μέρες κιόλας που άνοιξε η πλατφόρμα. Οι καθηγητές αξιοποιούσαν στο έπακρο τις νέες πλατφόρμες και τα μέσα σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης. Με τα νέα αυτά μέσα μπορέσαμε να δούμε τα μαθήματα με μία πιο ενδιαφέρουσα οπτική. Και ενώ τα σχολεία άνοιξαν, κάποιες συνήθειες της καραντίνας παρέμειναν, καθώς αρκετοί καθηγητές χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες, για να μας προσφέρουν επιπλέον λήμματα και άλλες έγκυρες πηγές.

του Ιάσονα Γιαννίτσα

Ο Ιάσονας Γιαννίτσας είναι μαθητής της Γ’ τάξης στο Λύκειο Βουλιαγμένης

Το ζήτημα της πολιτικοποίησης των νέων συζητείται εντονότερα από ποτέ. Οι μαθητές της φετινής τρίτης λυκείου, υπό αμφιλεγόμενες και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις καλούνται στις κάλπες ώστε να ψηφίσουν στις προσεχείς δημοτικές και βουλευτικές εκλογές για το μέλλον της χώρας.

Το συγκεκριμένο γεγονός έχει κριθεί αρκετά, καθώς στην κοινωνία επικρατεί η αντίληψη πως οι νέοι είναι απολιτικοποίητοι και αμέτοχοι στα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, η αντίδραση και η διαμαρτυρία των μαθητών για ζητήματα όπως το Μακεδονικό και οι διαρκείς πολιτικές συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στους σχολικούς χώρους αποδεικνύουν ότι μονό απαθείς δεν είναι οι σημερινοί έφηβοι στα θέματα της πολιτικής. Θεωρώ, λοιπόν, πως ο προβληματισμός δεν πρέπει να αφορά στο αν οι νέοι διαμορφώνουν τις πολιτικές συνειδήσεις τους, αλλά στο πώς τις διαμορφώνουν και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν.

Το πρώτο εμπόδιο που συναντά ένας έφηβος απέναντι στην ορθή πολιτικοποίηση είναι η οικογένειά του. Για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, η ψήφος αποτελεί οικογενειακή υπόθεση και έχει την έννοια της παράδοσης. Ένας ολόκληρος συγγενικός κύκλος με την ίδια ιδεολογία που συζητά με βάση τις ίδιες απόψεις, χωρίς να αφουγκράζεται τις διαφορετικές αντιλήψεις, αποτελεί το ιδανικό μέσο για να γίνει προπαγάνδα σε ένα παιδί από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του. Έτσι, ένας έφηβος ενστερνίζεται άκριτα τις θέσεις του πρώτου κοινωνικού κύκλου του χωρίς να τις επεξεργάζεται ή να τις αναπτύσσει προσωπικά.

Κι αν ένας έφηβος επιλέξει να ασχοληθεί μόνος του με την πολιτική και την επικαιρότητα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με μερικές ακόμα δυσκολίες. Δυστυχώς, με την εξάρτηση και την κατεύθυνση των σύγχρονων Μέσων Ενημέρωσης από οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, δεν μπορεί κανένας -ανήλικος ή ενήλικος- να γνωρίζει ότι ενημερώνεται σωστά και δεν παραπληροφορείται. Ειδικά στον τεράστιο όγκο πληροφοριών που διατίθεται, κάθε χρήστης είναι πιο ευάλωτος από ποτέ, αν δεν διασταυρώσει και εξακριβώσει όλα τα δεδομένα.

Το τελευταίο εμπόδιο σχετίζεται με την αντίληψη των εφήβων για την πολιτική. Οι περισσότεροι νέοι, επηρεασμένοι ίσως από τον αθλητισμό, εκλαμβάνουν τα κόμματα σαν ομάδες με οπαδούς που τα ακολουθούν. Στην πραγματικότητα όμως, οι πολιτικές και δημοτικές παρατάξεις αποτελούν μέσο εκπροσώπησης των πολιτών, με τις ανάγκες και τις απόψεις τους.

Ως εκ τούτου, κάθε άνθρωπος πρέπει να φροντίζει αρχικά να καλλιεργεί τις πεποιθήσεις του και έπειτα να στρέφεται προς τα άτομα που θα τον εκπροσωπήσουν. Εν κατακλείδι, αν οι έφηβοι της σύγχρονης εποχής επιτύχουν να πολιτικοποιηθούν σωστά, θα είναι έτοιμοι περισσότερο από ποτέ άλλοτε να αναλάβουν τις αυξημένες ευθύνες τους.

Υπάρχουν τα εργαλεία και οι ευκαιρίες για να συμβεί αυτό, το μόνο που χρειάζεται επιπλέον είναι το σθένος και η κατάλληλη καθοδήγηση.