της Άννας Σαμαρά (Γ3)
Εντυπωσιασμένη από την επίσκεψή μου στην έκθεση ρεαλιστικού σχεδίου του Αλέξανδρου Ραπουτίκα και των origami του Αλέξανδρου Κωνσταντίνου, αποφάσισα να συγκεντρώσω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους ίδιους και το έργο τους. Έτσι τους ζήτησα να μου παραχωρήσουν μια συνέντευξη και ανταποκρίθηκαν και οι δυο με μεγάλη προθυμία
Αλέξανδρος Ραπουτίκας- Ρεαλιστικό σχέδιο
–Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ρεαλιστικό σχέδιο; Έχεις σπουδάσει κάτι ανάλογο;
Με το ρεαλιστικό σχέδιο ξεκίνησα στα 34 μου. Είμαι αυτοδίδακτος και ούτε σπούδασα κάτι σχετικό. Βέβαια θα προτιμούσα να έχω κάποιον να με βοηθήσει και να μου δείξει πως γίνεται για να βελτιώνομαι συνεχώς.
-Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το ρεαλιστικό σχέδιο;
Μου αρέσει ο γραφίτης, η υφή του προσώπου, όπως επίσης μου αρέσει να προσπαθώ να διεισδύω όσο πιο πολύ μπορώ στο ανθρώπινο πρόσωπο με αποτέλεσμα να το κάνω να φαίνεται εντελώς ρεαλιστικό. Και παρ’ όλο που στην Ελλάδα δεν προωθείται πολύ το ρεαλιστικό σχέδιο, με το μολύβι, που είναι το πιο φθηνό υλικό, μπορείς να κάνεις καταπληκτικά πράγματα.
-Από πού παίρνεις έμπνευση και ποιες τεχνοτροπίες ακολουθείς στα έργα σου;
Η θεματολογία αφορά κυρίως φωτογραφίες και πρόσωπα που βλέπω στο internet. Μου παίρνει αρκετό χρόνο για να αποφασίσω τι θα σχεδιάσω, μια εβδομάδα παράδειγμα. Συνήθως επιλέγω φωτογραφία που θα μου κάνει το “κλικ”.
Οι τεχνοτροπίες που ακολουθώ θα έλεγα πως χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες σύμφωνα και με τα εκθέματά μου.
- Μολύβι με πυκνότητα στις γραμμές. Χρησιμοποιώ επίσης χαρτομάντιλο για να κάνω ανάμειξη με τον γραφίτη.
- Στην δεύτερη τεχνική το χέρι μου παίρνει άλλη διάσταση. Η διαδικασία ονομάζεται κυκλισμός. Εδώ χρειάζομαι ανάλογα μολύβια, πινελάκια για ανάμειξη γραφίτη και έχει ιδιαίτερη σημασία το χαρτί πάνω στο οποίο θα σχεδιάσω.
- Στην τρίτη τεχνική ξεφορτώνομαι κάποια υλικά, όπως το χαρτομάντιλο και τα πινέλα και αφήνω μια τυχαιότητα στο χέρι μου.
-Πόσο χρόνο σού παίρνει να τελειώσεις ένα σχέδιο;
Ο χρόνος δημιουργίας ενός σχεδίου μου είναι συνήθως τρεις εβδομάδες μέχρι ενάμιση μήνα. Σημαντικός παράγοντας είναι βέβαια και η συμμετοχή η δική μου στο έργο, η κινητικότητα.
-Ποιο είναι το πρώτο σου σχέδιο και ποιο το αγαπημένο σου;
Το πρώτο μου έργο ήταν μια προσωπογραφία του Γέροντα Σωφρόνιου. Το είχα ξεκινήσει πολύ παλιά και το βρήκα ξαφνικά στο δωμάτιο μου -θυμάμαι τέτοια εποχή ήταν- και αποφάσισα να το συνεχίσω. Από εκεί ξεκίνησα και τα υπόλοιπα. Αγαπημένο σχέδιο δεν έχω, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Θα έλεγα όμως πως μου αρέσουν περισσότερο αυτά με τις σκιάσεις και τις έντονες αντιθέσεις του φωτός με την σκιά.
-Ποιους καλλιτέχνες έχεις πρότυπα;
Μου αρέσουν κυρίως οι καλλιτέχνες της αναγέννησης όπως ο Da Vinci, γιατί έδωσαν μια νέα πνοή στο σχέδιο και την ζωγραφική. Επίσης εμπνέομαι και από σύγχρονους φωτογράφους, όπως Zachar Rise, Paul Apalkin και από hyperealistic ζωγράφους όπως Chuck Closse και Pul Cadden και φυσικά από φωτορεαλιστές.
-Σκεφτόσουν πάντα να οργανώσεις μια έκθεση; Τι προσδοκίες έχεις από αυτήν;
Ήθελα να κάνω μια έκθεση εδώ και έναν χρόνο. Αφού μπήκα στον Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας αποφάσισα να το κάνω. Όσο για τις προσδοκίες μου, κυρίως επιθυμώ αναγνώριση. Ήδη έχουν περάσει από εδώ σπουδαίες προσωπικότητες και άνθρωποι των Καλών Τεχνών και είμαι χαρούμενος γι’ αυτό. Η θεματολογία μου θα αλλάξει από εδώ και πέρα θα υπάρχουν πιο πολλές σκιές στα έργα μου και ελπίζω να καταφέρω να προωθήσω αρκετά το ρεαλιστικό σχέδιο ξεκινώντας από την Κατερίνη.
Η έκθεση ρεαλιστικού σχεδίου του Αλέξανδρου Ραπουτίκα φιλοξενήθηκε στον εκθεσιακό χώρο ‘Εκάβη” από τις 23-1-2017 ώς τις 4-2-2017
Αλέξανδρος Κωνσταντίνου – Origami, quilling
-Πότε ξεκινήσατε να φτιάχνετε origami και quilling;
Ξεκίνησα πριν τρία χρόνια το 2013. Τα origami είναι Ιαπωνική τέχνη, τα είδα στο internet και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα τεχνική. Βέβαια ξεκίνησα δειλά… δεν είχα ιδέα πώς γίνονται. Στην συνέχεια ξεκίνησα να κάνω και quilling.
-Ποιες είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιείτε;
Υπάρχουν δύο είδη: η χαρτοδιπλωτική (origami) και η χαρτοπλεκτική (quilling). Η αγαπημένη μου είναι η χαρτοπλεκτική, γιατί δεν με περιορίζει, όπως η χαρτοδιπλωτική, και μπορώ να κάνω φανταστικά πράγματα.
-Από πού παίρνετε έμπνευση;
Κυρίως από εικόνες στο internet. Βέβαια στην συνέχεια, αφού απέκτησα περισσότερη εμπειρία, έκανα και δικά μου σχέδια όπως και καρτούν.
-Έχετε παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο σχετικό με αυτό που κάνετε;
Σεμινάριο όχι. Παρακολουθώ όμως στο internet πολλούς καλλιτέχνες να κάνουν origami και qulling. Η αγαπημένη μου είναι η Ελληνίδα Μυρτώ Δημητρίου, που κατασκευάζει origami και διδάσκει στην Ιαπωνία. Επίσης εκπληκτικά σχέδια κάνουν και οι γυναίκες στην Ρωσία, ασχολούνται πολύ με αυτά.
-Ποιο είναι το πρώτο σας έργο;
Το πρώτο μου έργο ήταν πολύ απλά ένας κύκλος από χαρτί διαφημιστικού περιοδικού. Το έκανα για δοκιμή, αφού είδα για πρώτα φορά πώς γίνεται η διαδικασία στο internet. Το έβαψα με χρυσή μπογιά και το άφησα να στεγνώσει. Σαν πρώτο σχέδιο φυσικά είχε πολλά λάθη, αλλά το κρατάω ακόμα. Στην συνέχεια έψαξα για τα κατάλληλα υλικά και χαρτιά.
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο και γιατί;
Όλα μου τα έργα τα αγαπώ σαν παιδιά μου. Η “Αργώ”, το αρχαιοελληνικό πλοίο που έχω κατασκευάσει με την τεχνική της χαρτοπλεκτικής, μου αρέσει πολύ όπως μου αρέσουν και τα κινούμενα σχέδια και τα πορτατίφ που έχω κάνει με την τεχνική της χαρτοδιπλωτικής.
-Είναι η πρώτη σας έκθεση; Τι προσδοκίες έχετε από αυτήν;
Δεν είναι η πρώτη μου έκθεση. Έχω πάει και στην Θεσσαλονίκη, με έχουν καλέσει επίσης σε πολλά σχολεία στην Κατερίνη, για να δούν τα παιδάκια αυτά που φτιάχνω. Δεν επιδιώκω σπουδαία πράγματα, κυρίως αναγνώριση από τον κόσμο.
-Πιστεύετε ότι έχουν απήχηση τα origami και τα quilling στην Ελλάδα;
Όχι ακόμα, αλλά ο κόσμος σιγά σιγά τα μαθαίνει. Περισσότερο βέβαια αρέσει στα παιδιά, λόγω των ζωηρών χρωμάτων και των καρτούν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως σε ένα σχολείο, αφού έδειξα στα παιδάκια τα origami και τα quilling, τα κέρασα καραμέλες. Όταν όλα απομακρύνθηκαν από τα εκθέματα για να πάρουν καραμέλες, ένα μικρός πιτσιρικάς καθόταν ακόμα και τα κοιτούσε με προσήλωση. Τον πλησίασα και μου είπε ενθουσιασμένος “Ωραία τα έκανες κύριε!”. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή για εμένα.
Ιδιαίτερα με συγκίνησε η κίνηση του κ. Α. Κωνσταντίνου να μου κάνει δώρο ένα από τα δημιουργήματά του.
Τους ευχαριστώ ολόψυχα για την φιλοξενία μου στον εκθεσιακό τους χώρο και για την συνέντευξη που μου έδωσαν με μεγάλη τους χαρά.
Άννα Σαμαρά (Γ3, Γενικό Λύκειο Κάτω Μηλιάς)