ΤΑ «ΠΡΩΤΑ» ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Τι κι αν πέρασαν χρόνια. Φέτος, ας γιορτάσουμε τα «πρώτα» μας Χριστούγεννα. Ας στολίσουμε την ψυχή μας με αγάπη και συγχώρεση, με ελπίδα και πίστη. Κάθε αρετή και άλλο χρώμα, κάθε αρετή και άλλο στολίδι. Το πιο πλουμιστό δέντρο θα είναι αυτό της ψυχής μας. Αγάπη για το συνάνθρωπο, την εικόνα του Χριστού, που τόσο υποτιμήσαμε και παραπετάξαμε. Ας της δώσουμε τη θέση που της αξίζει, ας φανούμε ελεήμονες και ας απλώσουμε χέρι βοηθείας σε όσους το αποζητούν.
Να βάλουμε και λαμπιόνια, μα θα περιμένουμε να έρθει το Φως της Γεννήσεώς Σου Χριστέ μου και τότε θα φωτιστούμε, θα λάμψουμε ολόκληροι, θα φωτίσουμε κάθε σκοτεινό μας σημείο με χαρά. Και τούτη τη χρονιά και κάθε άλλη που θα έρθει, θα σου ετοιμάσουμε μια ζεστή φάτνη στην καρδιά μας. Να γεννηθείς εκεί και να μας αναστήσεις. Να μας γεμίσεις ταπείνωση, να μας διδάξεις την αγάπη Σου. Και με όση δύναμη έχουμε, Σου ζητάμε να μας ελεήσεις. Να γίνεις Εσύ ο οδηγός μας, η καταφυγή μας, η ελπίδα μας, η αρχή και το τέρμα του δρόμου που βαδίζουμε.
Η Γέννησή Σου, Χριστέ, ας σημάνει τη δική μας αναγέννηση και ας φέρει στην άδεια ψυχή μας το μήνυμα της χαράς και της ελπίδας ότι, με τη δική Σου βοήθεια, όλα θα λάμψουν και πάλι μέσα μας, γύρω μας.
Καλά Χριστούγεννα
Χριστουγεννιάτικα ανθολογήματα
Τα Χριστούγεννα προσφέρουν μια ευκαιρία να ξαναβρούμε τους παλιούς μας ποιητές και συγγραφείς , που με δύναμη ψυχής τραγούδησαν τον νεογέννητο Χριστό. Ίσως έτσι κι εμείς γίνουμε λίγο «ήμεροι και άκακοι».
«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να ‘ναι ήμερος να ‘ναι άκακος
λίγο φαΐ, λίγο κρασί,
Χριστούγεννα κι Ανάσταση»
Οδ. Ελύτης
«Τι φως και χρώμα κι ομορφιά
να σκόρπιζε το αστέρι,
όπου στην κούνια του Χριστού
τους μάγους έχει φέρει;»
«Ω, μέσα μου γεννιέται ένας Θεός
και το κορμί μου γίνεται ναός,
δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή,
μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί».
Κ. Παλαμάς
«Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη- ποιος δεν το ξέρει;-
των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ αστέρι.
Κι όποιος το βρει μες στ’ άλλα αστέρια ανάμεσα και δεν το χάσει
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το μπορεί να φτάσει».
Γ. Δροσίνης
«Ξημέρωσαν Χριστούγεννα. Οι εκκλησιές σημαίνουν,
κουνιούνται τα καμπαναριά κι οι φωνές που βγαίνουν
απ’ το βαθύ και διάπλατο κάθε καμπάνας στόμα,
μοιάζουν χερουβικούς ψαλμούς, σαν απ’ το ουράνιο δώμα.
Χιλιάδες τα Χριστούγεννα τα τραγουδούν αγγέλοι,
Και κάθε αχτίδα από ψηλά, που κάθε αστέρι στέλλει,
μοιάζει αγγελική ματιά».
Κ. Κρυστάλλης
«Τα άγια σου σπάργανα φιλούμε
μπροστά σου εδώ γονατισμένοι,
και ταπεινά παρακαλούμε.
…. …. ….
Δέξου, Χριστέ, την προσευχή μας,
Κι ας γίνει Φάτνη σου η ψυχή μας».
Γ. Μαρκοράς
