4 ΕΠΟΧΕΣ – 4 ΧΟΡΔΕΣ
Το πρόγραμμα με τίτλο 4 εποχές – 4 χορδές πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Α’ τριμήνου στο πλαίσιο του μαθήματος της μουσικής στα τρία τμήματα της Α’ τάξης. Σκοπός του προγράμματος είναι η γνωριμία των παιδιών με τη μουσική του συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι, αλλά και το βιολί. Ακόμη πιο συγκεκριμένα ασχοληθήκαμε με το έργο 4 Εποχές του Βιβάλντι: το έργο αποτελείται από 4 κοντσέρτα (ένα για κάθε εποχή) και κάθε ένα κοντσέρτο αποτελείται από τρία μέρη. Πρωταρχικός στόχος είναι να εξοικειωθούν τα παιδιά με την ακρόαση του πρώτου μέρους κάθε κοντσέρτου.
Για τον σκοπό αυτό την ακρόαση των τεσσάρων μερών του έργου συνόδευσα με την ανάγνωση των στίχων που ο ίδιος ο συνθέτης έγραψε για να περιγράψει με λόγια τις εικόνες που ήθελε να αποτυπώσει με τους ήχους της μουσικής.
Η Άνοιξη – Allegro
Ήρθε και πάλι η άνοιξη, τον ερχομό της γιορτάζουν με χαρούμενα τιτιβίσματα τα πουλιά
στο φύσημα του Ζέφυρου οι πηγές κελαρύζουν
Όταν ο ουρανός γεμίζει μαύρα σύννεφα αστραπές και βροντές ξεσπούν
μόλις όμως η καταιγίδα κοπάσει τα πουλιά ξαναρχίζουν το χαρωπό τους κελάηδημα
Το Καλοκαίρι – Allegro non molto
Στον ζεστό ήλιο του καλοκαιριού
άνθρωποι, ζώα και φυτά χαλαρώνουν και γέρνουν
να την η φωνή του κούκου,
το τραγούδι της τρυγόνας και του σπίνου!
Φυσά ένα απαλό αεράκι, μα ξάφνου σηκώνεται βοριάς
κι ο βοσκός φοβάται την καταιγίδα που πλησιάζει
Το Φθινόπωρο – Allegro
Με χορούς και τραγούδια γιορτάζουν οι χωρικοί
τους πλούσιους καρπούς της φετινής σοδειάς
όσοι μέσα στην έξαψη της γιορτής ήπιαν λίγο περισσότερο
τελειώνουν τη βραδιά τους μ΄έναν βαθύ ύπνο.
Ο Χειμώνας – Allegro non molto
Οι άνθρωποι τουρτουρίζουν απ’το κρύο,
φυσά ένας παγωμένος αέρας
ο κόσμος βαδίζει βιαστικά χτυπώντας τα πόδια στη γη,
το κρύο δυναμώνει, τα δόντια αρχίζουν να τρίζουν.
Τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να δραματοποιήσουν με κινήσεις και ήχους τους παραπάνω στίχους κατά την ώρα της ακρόασης.
Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση για τον συνθέτη και την εποχή που έζησε.
Αμέσως μετά τα παιδιά εξοικειώνονται με το βιολί: τα μέρη από τα οποία αποτελείται, οι χορδές, το δοξάρι, πώς παράγεται ο ήχος. Για τον λόγο αυτό έμαθα στα παιδιά ένα μικρό, αυτοσχέδιο ποιηματάκι:” Το βιολί με το δοξάρι, έχει 4 χορδές και έναν καβαλάρη” και τους μοιράσα την παρακάτω εικόνα για να έχουν μια πρώτη οπτική επαφή με το μουσικό όργανο.
Για να μπορέσουν πιο εύκολα τα παιδιά να θυμούνται τον αριθμό των χορδών του βιολιού συσχετίσαμε τον αριθμό «4» με τις 4 πλευρές του τετραγώνου, τις 4 ρόδες του αυτοκινήτου, τα 4 πόδια της καρέκλας και φυσικά τις 4 εποχές!
Τέλος έφτιαξα το παρακάτω φύλλο εργασίας στο οποίο τα παιδιά αφού έκοψαν τις εικόνες των 4 εποχών, τις κόλλησαν στο σωστό κουτί με την σειρά που έβαλα να τις ακούσουν και εν συνεχεία τις χρωμάτισαν!
Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία της καθηγήτριας της πληροφορικής. Στην ώρα του μαθήματος τα παιδιά παρακολούθησαν 4 σχετικά βίντεο. Εκεί είχαν τη δυνατότητα να δούνε την πόλη στην οποία έζησε και έδρασε ο Βιβάλντι, τη Βενετία και φυσικά τα μουσικά όργανα της ορχήστρας.
Α tempo!
Για την καλύτερη κατανόηση των ρυθμικών αξιών και των παύσεων δημιουργήσαμε μαζί με τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης ρυθμικά σχήματα με τη μορφή “ρυθμικών” τρένων!
Περνώντας από την θεωρία στην πράξη κάθε μαθητής σχημάτισε 3 μέτρα (3 “βαγόνια”): ένα μέτρο 2/4, ένα μέτρο 3/4 και ένα μέτρο 4/4. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένα χαρτόνι κάνσον κομμένο σε 3 μέρη και ένας μαρκαδόρος!
Οι μαθητές χτύπησαν τα ρυθμικά σχήματα που έφτιαξαν παίζοντας διάφορα ρυθμικά παιχνίδια!
Το μουσικό ελατάκι!
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο που κάθε χρόνο όταν το στόλιζαν έκανε μια ευχή: να ψηλώσει λίγους πόντους…!!!!
Βλέπετε το ελατάκι δεν ξεπερνούσε τα ογδόντα εκατοστά ύψους! Το είχε αγοράσει ένας φτωχός ξυλοκόπος, που δεν του άρεσε καθόλου να κόβει τα έλατα του μεγάλου δάσους για να τα στολίζουν οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα. Φοβόταν πως αν συνέχιζε κάθε χρόνο να κόβει τα δέντρα σιγά, σιγά θα κατέστρεφε το ελατοδάσος μέσα στο οποίο ήταν χτισμένο και προστατευμένο το όμορφο μικρό χωριό του….
Ο ξυλοκόπος ήθελε να κάνει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στα δύο του παιδιά. Κάθε χρόνο η μικρούλα Άννα και ο λίγο μεγαλύτερος αδερφός της Γιαννάκης ζητούσαν από τον πατέρας τους να τους φέρει ένα μικρό ελατάκι για να το στολίσουν κι έτσι να κάνουν λίγο πιο γιορτινή την ατμόσφαιρα στο μικρό τους σπίτι. Καθώς λοιπόν οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησίαζαν το ελατάκι στολίστηκε απ’ τα παιδιά και βρήκε τη θέση του επάνω σε ένα ξύλινο σκαμπό δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του σπιτιού που έβλεπε προς το μεγάλο δάσος!!!
Το δεντράκι ήταν όμορφο και λαμπερό με πολλά πολύχρωμα φωτάκια που όταν άναβαν το βράδυ γέμιζαν χαρά κι αγάπη όποιον το κοιτούσε!!!!
Τα στολίδια του δεν ήταν στρόγγυλες και λαμπερές μπάλες αλλά μικρές μινιατούρες που απεικόνιζαν διάφορα μουσικά όργανα. Τις είχαν φτιάξει μόνα τους τα παιδιά για να μπορούν να κρέμονται στα μικρά κλαδιά του. Μια μικρή χρυσοκαφετιά άρπα, ένα μικρό ολόχρυσο τύμπανο, ένα όμορφο καφέ βιολί, ένα κόρνο και πολλά πολλά άλλα μικρά μουσικά όργανα.
Το μικρό αυτό χριστουγεννιάτικο δεντράκι είχε όμως ένα μεγάλο μυστικό: ήξερε να ζεσταίνει με αγάπη τις καρδιές των ανθρώπων που το χάζευαν στολισμένο επάνω στο ξύλινο σκαμπό του, να τους κάνει να ξεχνούν τις έγνοιες τους και τα προβλήματά τους και να γίνονται αληθινά χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Γι αυτό και στα μικρά παιδιά άρεζε πολύ να παίζουν ώρες πολλές γύρω από αυτό το μικρό δεντράκι! Τα τράβαγε σαν μαγνήτης χωρίς να το καταλαβαίνουν. Κοντά του έπαιζαν τα καλύτερα παιχνίδια, δεν μάλωναν ποτέ κι ήταν συνεχώς αγαπημένα και χαρούμενα! Ακόμη και τα πιο ζωηρά παιδιά όταν έπαιζαν κοντά στο μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι ηρεμούσαν και σταμάταγαν να πειράζουν τους φίλους τους και να κάνουνε ζημιές!
Ξέχασα να σας πω όμως μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια… Την κορυφή του δέντρου δεν τη στόλιζε κάποιο λαμπερό χρυσό αστέρι αλλά ένας μικρό πάνινος Αη Βασίλης που στο τελείωμα του σκούφου του είχε στερεωμένο ένα μικρό κουδουνάκι. Κάθε βράδυ που τα παιδιά έπεφταν για ύπνο και τα φώτα στο σπίτι έσβηναν αφήνοντας μόνο τα φωτάκια του μικρού δέντρου να χαρίζουν το φως τους το μικρό αυτό κουδουνάκι χτυπούσε μόνο του 3 φορές: ντιν, νταν, ντον!
Οι μέρες περνούσαν όμορφα και χαρούμενα για όλους όσους έμεναν κοντά σ’ αυτό το δεντράκι! Ώσπου έφτασε η παραμονή της Πρωτοχρονιάς! Από νωρίς όλοι είχαν μαζευτεί γύρω από το γιορτινό τραπέζι για να κόψουν την βασιλόπιτα. Κι αφού έφαγαν και γλέντησαν μέχρι αργά τα παιδιά πήγανε να κοιμηθούν ελπίζοντας πως το επόμενο πρωί θα έβρισκαν κάτω από το μικρό δέντρο τα παιχνίδια και τα δώρα που είχανε ζητήσει από τον Αη Βασίλη!
Έτσι κι έγινε…. πολύ αργά το βράδυ κι ενώ όλοι είχαν κοιμηθεί ακούστηκε ο ήχος από το κουδουνάκι στο σκούφο του πάνινου Άγιο Βασίλη…ντιν, νταν, ντον! Και τότε εμφανίστηκε ο πραγματικός Άη Βασίλης μ’ ένα μεγάλο κόκκινο σάκο παραφουσκωμένο με κάθε λογής όμορφα παιχνίδια! Τον άνοιξε κι έβγαλε από μέσα όλα τα δώρα που τα παιδιά του είχανε ζητήσει και τα ακούμπησε κάτω και δίπλα από το ξύλινο σκαμπό πάνω στο οποίο έστεκε το μικρό δεντράκι.
Κουρασμένος όμως όπως ήτανε από το μεγάλο του ταξίδι, έτσι όπως έκανε να σηκωθεί ο σάκος του ακούμπησε λιγάκι σ’ ένα από τα κλαδιά του δέντρου όπου ήταν κρεμασμένη η μινιατούρα μιας μικρής καμπανούλας. Ο ήχος της έκανε τον Αη Βασίλη να γυρίσει και να κοιτάξει πιο προσεκτικά το μικρό δεντράκι και τα στολίδια του. Όση ώρα το παρατηρούσε ξέχασε την κούρασή του μακρινού ταξιδιού που είχε κάνει κι άρχισε να νιώθει και πάλι χαρούμενος κι έτοιμος περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συνεχίσει το ταξίδι του και να μοιράσει τα δώρα του σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου!
Και τότε ο Άη Βασίλης κατάλαβε γιατί ένιωθε έτσι…. γιατί το δέντρο ήταν μαγικό!!! Χάρη σ’ αυτό είχε καταφέρει να ξεχάσει την κούρασή του και να γεμίζει την καρδιά του με μια χαρούμενη ανυπομονησία να συνεχίσει το ταξίδι του! Σκέφτηκε λοιπόν πως έπρεπε να κάνει ένα δώρο σ’ αυτό το μικρό χριστουγεννιάτικο ελατάκι! Έψαξε μέσα στον μεγάλο σάκο του όμως δε βρήκε κάτι που να ταιριάζει στο μικρό δεντράκι… Και τότε του ήρθε μια ιδέα! Με μια κίνηση του χεριού του άγγιξε όλες τις μινιατούρες των μουσικών οργάνων που κρέμονταν στα κλαδιά του δέντρου κι αμέσως άρχισε να βγαίνει μια υπέροχη μουσική που ο ήχος της έφτανε μέχρι τα όνειρα των παιδιών, μεγάλων και μικρών που εκείνη την ώρα κοιμότανε κάνοντας τους να ξυπνήσουν!
Έτρεξαν τότε όλοι γύρω από το ελατάκι και τι να δουν; Τα μικρά ψεύτικα μουσικά όργανα είχαν γίνει αληθινά και έπαιζαν κάλαντα και χριστουγεννιάτικα τραγούδια! Όλοι θαύμασαν το μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι κι αυτό ένιωσε τέτοια περηφάνια και χαρά που σταμάτησε να το νοιάζει για το ύψος του… Τέτοια τιμή κανένα άλλο ψηλό και πλούσιο χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν είχε κερδίσει! Μόνο αυτό είχε καταφέρει να κερδίσει την καρδιά του Άη Βασίλη!!!
Τι σημασία έχει λοιπόν το ύψος ή τα πλουμιστά και λαμπερά στολίδια όταν μπορείς να χαρίσεις στις ψυχές των ανθρώπων αγάπη, χαρά κι ευτυχία; Πόσο μάλλον όταν αυτήν είναι η ψυχή του ίδιου του Άη Βασίλη…!!!!!
Κοίταξε λοιπόν κι εσύ αυτό το δεντράκι κι εύχομαι να σου φέρει και σένα χαρά, αισιοδοξία και πολλή πολλή αγάπη!!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Εύχομαι το θαύμα της γέννησης του Χριστού να “γεννήσει” στις καρδιές μας αγάπη και ελπίδα, αλλά και να οπλίσει με δύναμη την ψυχή μας για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες και τα προβλήματα μιας κρίσιμης απ’ όλες τις απόψεις εποχής.
Καλά Χριστούγεννα!
Ένα τραγούδι, μια ιστορία: Άγια Νύχτα!
Ένα ακόμη αγαπημένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι που τις ημέρες αυτές έχει την τιμητική του είναι η Άγια Νύχτα! 194 ετών, αυστριακής καταγωγής το τραγούδι ακούγεται σήμερα μεταφρασμένο σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του χριστιανικού κόσμου.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1818 ο καθολικός ιερέας Γιόζεφ Μορ (Josef Mohr) που εκτελούσε χρέη βοηθού ιερέα στο ναό του Αγίου Νικολάου στο Όμπερντορφ (Oberndorf), ένα χωριό του Ζάλτσμπουργκ έδειξε στον συνθέτη και οργανίστα της εκκλησίας Φραντς Γκρούμπερ (Franz Xaver Gruber) ένα εξάστροφο ποίημά του που είχε γράψει δύο χρόνια νωρίτερα, το 1816, ζητώντας του να συνθέσει μια μελωδία για το ποίημα με συνοδεία κιθάρας. Κατά τη διάρκεια της Χριστουγεννιάτικης Λειτουργίας κι ενώ ο Μορ έπαιζε στην κιθάρα τη μελωδία, οι δύο μουσικοί (Μορ και Γκρούμπερ) τραγούδησαν για πρώτη φορά την Άγια Νύχτα (Stille Nacht). Παράλληλα η χορωδία της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου επαναλάμβανε τους δύο τελευταίους στίχους κάθε στροφής του ποιήματος.
η χειρόγραφη παρτιτούρα του συνθέτη Franz Gruber
Αργότερα ο Γκρούμπερ συνέθεσε νέες διασκευές του τραγουδιού για εκκλησιαστικό όργανο, για εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα καθώς επίσης κάλαντα και λειτουργίες. Πολλές από τις συνθέσεις του ακούγονται ακόμη και σήμερα σε εκκλησίες της Αυστρίας.
Ο Φραντς Γκρούμπερ (25 Νοεμβρίου 1787 – 7 Ιουνίου 1863) γεννήθηκε και έζησε στην Αυστρία. Ήταν δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο και οργανίστας της κοινότητας Αρνσντορφ. Παράλληλα κατείχε τη θέση του οργανίστα και του διευθυντή χορωδίας στην εκκλησία του Αγ. Νικολάου της γειτονικής κοινότητας Όμπερντορφ του Ζάλτσμπουργκ.
O Γιόζεφ Μορ γεννήθηκε στο Ζάλτσμποργκ της Αυστρίας στις 11 Δεκεμβρίου 1792. Καθώς το μουσικό του ταλέντο δεν τύχαινε αναγνώρισης ο Μορ κατάφερε να βρει έναν χορηγό που θα τον βοηθούσε και θα τον οδηγούσε στα σκαλιά της ανώτερης εκπαίδευσης. O πατέρας του, Φραντς Μορ, λιποτάκτης του στρατού είχε εγκαταλείψει την μητέρα του Γιόζεφ πριν ακόμη αυτός γεννηθεί. Ως νόθο παιδί ο Γιόζεφ Μορ έπρεπε απαραιτήτως να λάβει ειδική άδεια από τον Πάπα προκειμένου να σπουδάσει στην ιερατική σχολή καταφέρνοντας έτσι να εξασφαλίσει τη θέση του ιερέα το 1815. Ο Μορ εστάλη σε μια εκκλησία προσκυνητών σε ένα απομακρυσμένο χωριό των Άλπεων όπου το 1816 έγραψε τους στίχους της Άγιας Νύχτας που έμελλε να γίνει το δημοφιλέστερο σε όλον τον κόσμο χριστουγεννιάτικο τραγούδι!
Ο Μορ ήταν ένα γενναιόδωρος άνθρωπος που δώριζε το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του σε φιλανθρωπικά έργα και μετακινούνταν από περιοχή σε περιοχή έως ότου έγινε ιερέας στην ενορία του Βάγκραιν. Εκεί ίδρυσε ένα νέο σχολείο και ένα ίδρυμα που επέτρεπε σε παιδιά άπορων οικογενειών να φοιτήσουν στο σχολείο. Επίσης εγκαθίδρυσε ένα νέο σύστημα φροντίδας των ηλικιωμένων.
Έως το 2006 θεωρούνταν ότι ο Μορ και ο Γκρούμπερ συνεργάστηκαν μόνο στη σύνθεση της Άγιας Νύστας. Όμως μια νέα σύνθεση σε ποίηση του Μορ και μουσική του Γκρούμπερ εντοπίστηκε στο αρχείο της ενορίας του Βάγκραιν. Πρόκειται για ένα Te Deum.
Ο Μορ έφυγε από τη ζωή εξαιτίας μιας ασθένειας των πνευμόνων στις 4 Δεκεμβρίου 1848.
Ένα τραγούδι, μια ιστορία: Τρίγωνα Κάλαντα!
Τα “Τρίγωνα Κάλαντα” είναι το δημοφιλέστερο τραγούδι του Αμερικανού συνθέτη και τραγουδοποιού Τζέιμς Λορντ Πάιερποντ (James Lord Pierpont). Εκδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 1857. Ασαφής παραμένει η πληροφόρηση σχετικά με του πού και πότε ακριβώς ο Πάιερποντ έγραψε το τραγούδι. Το βέβαιο πάντως είναι πως παρόλο που θεωρείται χριστουγεννιάτικο τραγούδι, τα “Τρίγωνα Κάλαντα” αρχικά προοριζόταν για τη γιορτή των Ευχαριστιών.
Λίγα λόγια για τον συνθέτη: 
ο Τζέιμς Πάιερποντ γεννήθηκε στη Βοστόνη της Μασαχουσέτης στις Η.Π.Α. στις 25 Απριλίου 1822 και πέθανε στη Φλόριντα των Η.Π.Α. στις 5 Αυγούστου 1893. Ο πατέρας του ήταν ιερέας των Ουνιταριανών, φανατικός υπέρμαχος περί της κατάργησης της δουλείας και της θανατικής ποινής, αλλά και αναγνωρισμένος ποιητής. Το 1832 σε ηλικία 10 ετών ο Πάιερποντ μπήκε εσώκλειστος σε σχολείο και τέσσερα χρόνια αργότερα φεύγει και ταξιδεύει στη θάλασσα.
Το 1845 επιστρέφει στην Ανατολική Ακτή όπου παντρεύεται την Millicent Cowee με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά. Το 1849 θα αφήσει την οικογένεια του υπό την προστασία του πατέρα του για να ανοίξει μια επιχείρηση στο Σαν Φρανσίσκο η οποία θα καταστραφεί εξαιτίας μιας πυρκαγιάς. Επίσης εργάστηκε και ως φωτογράφος.
Τα επόμενα χρόνια εκδίδει πολλά τραγούδια και το 1857 ξαναπαντρεύεται μετά τον θάνατο της πρώτης του συζύγου.
Οι στίχοι του τραγουδιού σε ελληνική απόδοση (με μικρές παραλλαγές):
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού, κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού, έι!
Τρίγωνα κάλαντα μες τη γειτονιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!
Άστρο φωτεινό θα βγει γιορτινό, μήνυμα να φέρει απ’ τον ουρανό!
Τρίγωνα κάλαντα στο μικρό χωριό και χτυπά χαρούμενα το καμπαναριό, έι!
Τρίγωνα κάλαντα στο μικρό χωριό και χτυπά χαρούμενα το καμπαναριό!
Τρέχουν τα παιδιά μέσα στον χιονιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά!
Μες τη σιγαλιά ανοίγει η αγκαλιά κι έκαν’ η αγάπη στην καρδιά φωλιά!
Πηγή: Την παρτιτούρα του τραγουδιού μπορείτε να την βρείτε στη σελίδα http://hatzoudis.blogspot.gr/2011/12/blog-post_24.html
Χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες….
Έτοιμοι σχεδόν είναι οι χώροι του σχολείου προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στο τέλος της ερχόμενης εβδομάδας με κύριο στόχο να βάλουν τα παιδιά στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Τα σκηνικά για την χριστουγεννιάτικη γιορτή έχουν ήδη ετοιμαστεί και οι πρόβες της χορωδίας και των παιδιών που ετοιμάζουν τα χριστουγεννιάτικα θεατρικά κορυφώνονται καθώς πλησιάζει η γιορτή!
Εκδρομή στον Μύλο των Ξωτικών!!!
Εκδρομή στον Μύλο των Ξωτικών, στα Τρίκαλα πραγματοποίησε την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012 το σχολείο μας! Πολλές ήταν οι εκπλήξεις αλλά και οι λιχουδιές που περίμεναν μικρούς και μεγάλους στον χώρο του παλιού μύλου όπου τα παιδιά ξεναγήθηκαν στα διάφορα περίπτερα, έπαιξαν με ξύλινα παιχνίδια, παρακολούθησαν τη λειτουργία ενός παλιού νερόμυλου, επισκέφτηκαν τον Άη Βασίλη, καθώς επίσης και το εργοστάσιο σοκολάτας!
Μια μικρή γεύση της εκδρομής μέσα από φωτογραφίες:
Κουδουνίζοντας…..
Η αντίστροφη μέτρηση για τις διακοπές των Χριστουγέννων έχει αρχίσει….. Προετοιμάζοντας τα κάλαντα του Δωδεκαήμερου με τους μαθητές της Γ’ τάξης του 9ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας φτιάξαμε ακολουθώντας τις οδηγίες του βιβλίου μουσικής βραχιολάκια από κουδουνάκια προκειμένου τα παιδιά να συνοδεύσουν ρυθμικά το τραγούδι τους.
Τα υλικά απλά και λίγα: πολύχρωμα τσόχινα συρματάκια και κουδουνάκια (μικρά ή μεγάλα) αλλά και καμπανούλες!
Η μουσική υπηρετεί τον πόλεμο (2)
Τα τραγούδια της παρουσίασης:
