Αρχεία για Χωρίς κατηγορία

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!

Ευχές για μια δημιουργική σχολική χρονιά γεμάτη από όμορφες μουσικές δραστηριότητες!!!

Καλή σχολική χρονιά!!!

Back-to-School-Music-Ideas-Blog

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!

kalo_kalokairi_2011c

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ – ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ!

https://blogs.sch.gr/9dimlarislar/archives/4241

Καλή Σαρακοστή!

Μόνο τ’ αμπέλια να καλπάζουν

κι αχαλίνωτος να ‘ναι ο ουρανός

όπως τον θέλουν τα παιδιά

με κοκόρους και με κουκουνάρια

και με κυανούς χαρταετούς σημαίες

(Οδυσσέας Ελύτης, Της Εφέσου)


NEA ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Πασχαλινός διάκοσμος!!

Οι πελαργοί στο σχολείο μας φέρνουν την άνοιξη!!

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι πελαργοί γέμισαν τις φωλιές γύρω από το σχολείο μας φέρνοντάς μας την άνοιξη!! Έψαξαν και βρήκαν κλαδάκια στην αυλή του σχολείου κι έστησαν τις φωλιές τους για να περάσουν τους θερμούς μήνες του έτους κοντά μας!!

Διονύσιος Σολωμός

” Ο Σολωμός όπως πρέπει σε έναν εθνικό ποιητή βρίσκεται κοντά στον λαό. Είναι προσιτός”

Λίγα λόγια για τον ποιητή:

Ο Διονύσιος Σολωμός: Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο στις 8 Απριλίου 1798 και πέθανε στην Κέρκυρα στις 9 Φεβρουαρίου 1857. Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής Σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε και θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ελλάδας, όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (την κρητική λογοτεχνία, το δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία.

Ο ποιητής πέρασε τα παιδικά του χρόνια ως το 1808 στο πατρικό του σπίτι στην Ζάκυνθο κι έμαθε τα πρώτα του γράμματα από τον Ιταλό δάσκαλό του και ιερέα Σάντο Ρόσι. Για τα επόμενα δέκα χρόνια, ως το 1818, συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Κρεμόνα. Τα πρώτα του ποιήματα τα γράφει στην γλώσσα των σπουδών του, την ιταλική. Γυρνώντας στην Ελλάδα αφοσιώνεται στην ελληνική ποίηση, αφήνοντας πίσω του την ιταλική. Σ΄αυτό συνέβαλλε και η συνάντησή του με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη το 1822.

Στη Ζάκυνθο παρέμεινε ως το 1828. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Κέρκυρα όπου ήρθε σε επαφή με σημαντικούς ανθρώπους του πνεύματος, μεταξύ των οποίων και με τον Νικόλαο Χαλκιόπουλο – Μάντζαρο.

Τα σημαντικότερα έργου του:

Ύμνος εις την ελευθερίαν (1823)

Ο Κρητικός (1833)

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (1833 – 1844)

Ο Πόρφυρας (1849)

Το ποιητικό έργο του Δ. Σολωμού μπορεί να χωριστεί σε τρεις περιόδους (μετά τα πρώτα του ποιήματα στα ιταλικά):

1) Η “ζακυνθινή” περίοδος, η οποία περιλαμβάνει μικρά κυρίως σε έκταση ποιήματα (Η ξανθούλα, Η αγνώριστη κ.ά)

2) Η δεκαετία από το 1823 – 1833 είναι η γόνιμη περίοδος του ποιητή. Η περίοδος αυτή ξεκινά με τον Ύμνο εις την ελευθερίαν. Άλλα έργα του Σολωμού αυτής της περιόδου είναι: η ωδή Εις τον θάνατον του Λόρδ Μπάιρον, το ποίημα Η Φαρμακωμένη, το πεζογράφημα Η γυναίκα της Ζάκυνθος κ.ά.

3) Η τρίτη ποιητική περίοδος είναι η περίοδος της ωριμότητας και συμπίπτει χρονικά με την παραμονή του Σολωμού στην Κέρκυρα. Στην περίοδο αυτή ανήκουν οι μεγάλες συνθέσεις του ποιητή: Ο Κρητικός (1833), Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (1833 – 1844), Ο Πόρφυρας (1849). Στην τελευταία αυτή φάση της ποιητικής του δημιουργίας ο Σολωμός επεξεργάζεται πολλές φορές τα μεγάλα του έργα. Επιπλέον επιστρέφει στην ιταλική γλώσσα και γράφει κάποια ποιήματα και κείμενα.

Το πέταγμα του χαρταετού στην τέχνη…

Ο χαρταετός σύμβολο της παιδικής μας αθωότητας, της χαράς, της ελευθερίας ενέπνευσε μουσικούς, ζωγράφους, ποιητές κι έγινε μέσο έκφρασης καλλιτεχνικής, δείγματα της οποίας θέλησα να παραθέσω μ’ αυτή τη δημοσίευση.

Οι στίχοι του Πυθαγόρα μελοποιημένοι από τον Γιώργο Κατσαρό:

Θυμήσου το χαρταετό
που ρίχναμε στον ουρανό
κι ανέβαινε κι΄ανέβαινε
στα σύννεφα στ΄αστέρια
και τρέμαν με συγκίνηση
τα παιδικά μας χέρια

Όμως περάσαν οι καιροί
και σβήσανε τα γέλια
κι αγάπες και χαρταετοί
εγίνανε κουρέλια

Με το μικρό χαρταετό
πηγαίναμε στον ουρανό
κι ανέβαινες κι΄ανέβαινα
με την πνοή τ΄αγέρα
απ΄ τ΄όνειρο ψηλότερα
κι΄απ΄τη ζωή πιο πέρα

Οι πίνακες ζωγραφικής του Φασιανού και του Σπύρου Βασιλείου:

Από το έργο του Οδυσσέα Ελύτη Ο Μικρός Ναυτίλος

[…] Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα μεταδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -ήτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. Για τούτο, τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί μονάχα τη Μεγαλοβδομάδα, για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας.

Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μένει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ΄από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα μου πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό.
Αυτά είχα να σου πω. Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν’ ανεβαίνει στα ουράνια. Να, για να καταλάβεις, ξέρεις το εικόνισμα, που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα, κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό, κρατώντας μια πασχαλιάτικια κόκκινη παντιέρα; Κάτι τέτοιο ήτανε.[…]

Η ανυπέρβλητη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη….

Καλό πέταγμα!!!!!