Ένας αριθμός
Ένας αριθμός
Μελετήστε τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες των εργαζομένων στην τσαρική Ρωσία στα τέλη του 19ου αιώνα πατώντας εδώ.
Η γειτονιά του Τσέχωφ
https://safeshare.tv/x/iqB-O3B9f_4
Η ΚΩΜΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΤΣΕΧΩΦ
- Πρόταση γάμου (Υπόθεση) : Πρόταση Γάμου Μια μονόπρακτη κωμωδία του ʼντον Τσέχωφ από την Ομάδα Καλλιτεχνών SourLiBooM Ένας ευκατάστατος νέος σε ηλικία γάμου επισκέπτεται το σπίτι ενός γείτονα, αντίστοιχου οικονομικού βεληνεκούς, για να ζητήσει το χέρι της κόρης του. Η πρόταση γίνεται με χαρά δεκτή από τον πατέρα, αλλά όταν οι μελλόνυμφοι μείνουν μόνοι αρχίζει ένας μαραθώνιος καβγάς γοήτρου που χάρη στην παρέμβαση του πατέρα θα έχει αίσιο (;) τέλος. Σε αυτή τη μονόπρακτη κωμωδία ο Τσέχωφ, βαθιά κωμικός και σαρκαστικός αντίθετα με τη φήμη που τον στοιχειώνει, δεν χάνει ευκαιρία να σατιρίσει τη ρωσική μεγαλοαστική τάξη της εποχής του, μια σάτιρα που αποδείχθηκε διαχρονική και πέραν των ρωσικών συνόρων. Μια πρόταση γάμου φέρνει στην επιφάνεια τη ματαιοδοξία, την υποκρισία, τον καιροσκοπισμό, το ”δήθεν” και τη γελοιότητα των ”εχόντων” που τυφλωμένοι από τον εγωισμό τους οδηγούνται σε μάταιες ασυνεννοησίες σε βάρος συχνά του ίδιου του συμφέροντός τους. Ο μεγάλος Ρώσος δραματουργός καταφέρνει μέσα από μια φαινομενικά απλοϊκή οικογενειακή ιστορία να περάσει ένα σαφές κοινωνικό μήνυμα. Αναζητώντας τις αντιστοιχίες με το παρόν μεταφερόμαστε μαγικά -όπως μόνο το θέατρο μπορεί- στον πολιτικό στίβο της Ελλάδας του σήμερα. Τηρουμένων των αναλογιών η πρόταση γάμου γίνεται πρόταση συνεργασίας και η ασυνεννοησία των μελλονύμφων γίνεται αδυναμία συναίνεσης. Οι διάλογοι των ηρώων μετατρέπονται σε εξαντλητικά debate και παράλογες αψιμαχίες σε τηλεοπτικά πάνελ ξιπασμένων πολιτικών χωρίς να αλλάξει ούτε μια λέξη από το πρωτότυπο κείμενο…αρκεί μια στιγμή να παραλλάξουμε τα πρόσωπα και να αφεθούμε στην κωμωδία της πολιτικής μας καθημερινότητας.
ΠΗΓΗ: https://www.diorismos.gr/sumvainoun/11552/parastash-protash-gamou-mia-monoprakth-kwmwdia-tou-nton-tsexwf - Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού (Υπόθεση): Πρόκειται για ένα μονόλογο. Κεντρικός ήρωας είναι ο Ιβάν Ιβάνοβιτς Νιούχιν, που κάνει μία διάλεξη κατά του καπνίσματος καταλήγοντας όμως στο τέλος να μιλά για την ίδια του τη ζωή, για τα νιάτα του, για τα απραγματοποίητα όνειρά του, για τις σπουδές του , για την ζωή του με τη γυναίκα του (που τον βασανίζει επί 33 χρόνια) και με τις εφτά κόρες του , που όλες τους έχουν γεννηθεί στις 13 του μηνός.
- Η Αρκούδα (Υπόθεση): Η «Αρκούδα» πραγματεύεται το τρίπτυχο πένθος/ χρέος/ έρως με τον πιο παιγνιώδη κι ευαίσθητο τρόπο.Ο συγγραφέας σκιαγραφεί με μεγάλη τρυφερότητα τους χαρακτήρες του σύντομου αυτού έργου έτσι ώστε, όποιος τους δει, να μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους.
Στη δική μας εκδοχή, της Αρκούδας επιδιώκουμε να αναδείξουμε το κωμικό και ειρωνικό στοιχείο του κειμένου και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τους περιορισμούς της θεατρικής μας σκηνής, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα λεωφορείο.Μια χήρα κλαίει τον νεκρό σύζυγό της, ένας απόστρατος αξιωματικός και κτηματίας έρχεται να ζητήσει χρήματα που του χρωστάει ο νεκρός σύζυγος, τα οποία κι ο ίδιος χρωστάει κι αν δεν τα δώσει θα χάσει το κτήμα του σε πλειστηριασμό, μια υπηρέτρια γεμάτη λαχτάρα για ζωή αδημονεί να βγάλει το πένθος από πάνω της κι ένα άλογο τρώει κριθάρι στον στάβλο.
«Η Αρκούδα» είναι ο οποιοσδήποτε τρέχει ασθμαίνοντας να προλάβει την καθημερινότητα, να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, να πληρώσει τους φόρους του, να κάνει το καθήκον του, να πληρώσει τα χρέη του.
Ο καθένας από εμάς που πνίγεται μέσα στα ζητήματα της καθημερινής ζωής και που, κάποια στιγμή, μέσα στο χάος, στο στρες και στον θόρυβο, αποκτά επαφή με τον εαυτό του και τις επιθυμίες του και δραπετεύει από την ωμή πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής δραπέτευσης που γίνεται εκούσια ή ακούσια, ο δραπέτης μπορεί να χαρεί, να ονειρευτεί, να ερωτευτεί κεραυνοβόλα κι έτσι να αντλήσει χαρά και δύναμη για να ριχτεί ξανά στη μάχη της πεζής πραγματικότητας.
ΠΗΓΗ : https://www.n-t.gr/el/events/oldevents/337
ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ (ΚΟΜΙΚ). ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.
ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ, ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Άντον Τσέχοφ (1860 – 1904): Ρώσος συγγραφέας διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ της νότιας Ρωσίας και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του .Μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Το 1879 εισάγεται στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν.
Από το γυμνάσιο ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά “Ξυπνητήρι”, “Θεατής”, “Μόσχα”, “Φως και σκιά”, “Θραύσματα” με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων “Τα παραμύθια της Μελπομένης”. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: “Ο γλάρος”, “Ο θείος Βάνιας”, “Οι τρεις αδελφές”, “Ο βυσσινόκηπος”
“Στέππα”.(ΠΗΓΉ:http://www.biblionet.gr/author/747/Chekhov,_Anton_Pavlovich,_1860-1904)
Στο αφήγημα αυτό παρουσιάζεται με απλό και αστείο τρόπο η οικονομική εκμετάλλευση των αδύναμων ανθρώπων από τους ισχυρούς, στη Ρωσία την εποχή του Τσέχωφ, μία εποχή που χαρακτηριζόταν από φτώχεια και η εξαθλίωση. Ιδιαίτερα τονίζεται η παθητική στάση της νεαρής δασκάλας , που γίνεται εύκολα θύμα των επιτήδειων. Το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Τσέχωφ στους αναγνώστες του είναι ότι θα πρέπει να μάθουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, να αγωνίζονται και , αν χρειαστεί, να εναντιώνονται σε όσους επιθυμούν την εκμετάλλευσή τους.
ΔΟΜΗ:
1η Ενότητα: §1 -4 «Tις προάλλες… ψιθύρισε»: H φάρσα του εργοδότη στη δασκάλα.
2η Ενότητα: §5 «Πετάχτηκα … και βγήκε»: Η παθητική στάση της δασκάλας και η αποκάλυψη της φάρσας
ΓΛΩΣΣΑ : απλή, άμεση, παραστατική , κατανοητή με σύντομες, λιτές και κατανοητές φράσεις.
ΥΦΟΣ: απλό με χιουμοριστική διάθεση , ρεαλιστικό και λιτό(απουσιάζουν τα σχήματα λόγου) , γρήγορο, ζωντανό και παραστατικό χάρη στο διάλογο
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ομοδιηγητικός
ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ: Διάλογος (διαγράφονται οι χαρακτήρες των ηρώων) η περιγραφή (αντιδράσεις και κινήσεις Ιουλίας).
ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ: Προσωποποιήσεις: §2 «νευρικός βήχας», §4 «η φωνή της έτρεμε» Mεταφορές: §3 «να’χεις τα μάτια σου τέσσερα», § 5 «σκληρό μάθημα» Παρομοιώσεις: §5 «σαν χαζή» Eπαναλήψεις: §4 «όλα όλα», «Tρία … τρία, τρία… ένα και ένα.», §5 «Oι άλλοι δε μου ’διναν τίποτα!… Δε σου ’διναν τίποτα» Eικόνες: §2 «H Iουλία έγινε κατακόκκινη», «Tο αριστερό μάτι της Iουλίας … δεν έβγαλε άχνα», §4 «Tα μάτια της Iουλίας … πάνω στη μύτη της», «Kαι της έδωσα… τα έβαλε στην τσέπη της», §5 «Πετάχτηκα ορθός… στο γραφείο». Aντιθέσεις: §2 «Tην έπιασε νευρικός βήχας… δεν έβγαλε άχνα», §5 «εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Kαι μου λες κι ευχαριστώ;», «Oι άλλοι δε μου ’διναν τίποτα!…»
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Εργοδότης Ιουλίας -αφηγητής : Αρχικά παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που , χρησιμοποιώντας το «παιχνίδι» των υπολογισμών προσπαθεί – και καταφέρνει- να εξαπατήσει τη δασκάλα των παιδιών του. Άνθρωπος σκληρός, που εκμεταλλεύται την ανθρώπινη αδυναμία και αποσκοπεί να κερδίσει χρήματα με όποιον τρόπο μπορεί. Επιθετικός, αυταρχικός, παράλογος, σκληρός, άκαρδος.
Αργότερα παρουσιάζεται η αληθινή πλευρά του χαρακτήρα του. Άνθρωπος τίμιος και ειλικρινής που επιθυμεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους τους αφυπνίζοντάς τους. Δεν ανέχεται την αδικία που επικρατεί και οδηγεί σε εξαθλίωση τους αδύναμους ανθρώπους της κοινωνίας του. Η παρουσίασή του στο αφήγημα φανερώνει άνθρωπο με υψηλό μορφωτικό επίπεδο , προοδευτικό και ανοιχτόμυαλο. Δίκαιος, συμπονετικός, έξυπνος και ευρηματικός, προστατευτικός, ευαίσθητος.
Η δασκάλα
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που δεν μπορεί να πάρει την τύχη του στα χέρια του δειλή και φοβισμένη, δεν διεκδικεί τα δικαιώματα της και γίνεται εύκολο θύμα Αδύναμη , χωρίς αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό, αποδέχεται τα πάντα μοιρολατρικά. Με τη στάση της προκαλεί την εκμετάλλευση της. Άβουλη, παθητική, υποταγμένη, δουλοπρεπής, δειλή, όπως και οι περισσότερες γυναίκες της εποχής του Τσέχωφ.
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1. Με ποιους τρόπους αποδίδεται στο κείμενο η σιωπή και η αντίδραση της Ιουλίας στις «περικοπές» που της κάνει ο εργοδότης της;
2. Υποθέστε πως εσείς είστε η Ιουλία που το βράδυ γράφει στο ημερολόγιό της. Γράψτε εσείς το ημερολόγιό της καταγράφοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις της.
3. Η στάση της Ιουλίας τι συνέπειες μπορεί να έχει για την ίδια αλλά και για την κοινωνία που αποτελείται από αυτού του είδους τις εργαζόμενες γυναίκες;
4. Ξαναγράψτε το διάλογο βάζοντας την Ιουλία να διεκδικεί τα δικαιώματά της.
ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ Σχ. Έτος 2021-2022/ Γυμνάσιο Περάματος Μυλοποτάμου
“Γράψτε ξανά το διάλογο μεταξύ Ιουλίας και εργοδότη βάζοντας αυτή την φορά την Ιουλία να αντιστέκεται στον εργοδότη και να διεκδικεί αυτά που δικαιούται.”
Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό ,θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα…
– Για σαράντα, το θυμάμαι πολύ καλά!
– Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες… Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ…
– Πρώτον, για σαράντα και δεύτερον για δύο μήνες και πέντε μέρες…
– Εντάξει! Λοιπόν, έχουμε ογδόντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές… δε δουλεύετε τις Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές… Τρεις γιορτές…μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα… Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα… Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες…Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό… Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν… Χμ! σαράντα ένα ρούβλια… Σωστά; Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του… Βγάζουμε δύο ρούβλια… Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει…
Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του… Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια…Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες ,έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να ‘χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι’ αυτό σε πληρώνουμε…Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια…
–Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα! Επίσης, δεν είναι δυνατόν να μετράτε και τις γιορτές, τα υπόλοιπα εντάξει απροσεξία στην δουλειά μου μετρήστε τα αλλά όχι και τις γιορτές με τις Κυριακές!
– Το ‘χω σημειώσει! Και θα μετρήσουν όλα! Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
– Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, Αυτά είναι όλα που δανείστηκα.
– Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου! Τρία… τρία, τρία… ένα και ένα… Πάρ’ τα…
– Δεν τα δέχομαι , δεν είναι αυτά που δικαιούμαι!
-Η θα πάρεις αυτά ή τίποτα! Διαλέγεις!
– Καλά, ψιθύρισε, τα πήρε και έφυγε νευριασμένη!
Αγάπη Λ.
