Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια – πιάνει φτερωτά
στήνει στη γη καράβι – κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα – ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους – αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα – τηνε παρατά
κάνει να τη σκαλίσει – βγάνει θάματα
μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι – πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει – θέλει τύραννους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσάν αυτή που μου ’λαχε δεν είδα
Οδυσσέας Ελύτης

Ποίημα της Λουσίλ Κλίφτον

δε θα γιορτάσεις μαζί μου
όλα όσα διαμόρφωσα
σε κάτι σαν ζωή; δεν είχα πρότυπα.
γεννήθηκα στη βαβυλώνα
όχιλευκή και γυναίκα
τι θα μπορούσα να έχω γίνει πέραν του εαυτού μου;
έφτασα ως εδώ
σε αυτή τη γέφυρα ανάμεσα
σε λάμψεις άστρων και πηλό
το ένα μου χέρι κρατώντας σφιχτά
το άλλο μου χέρι· έλα να γιορτάσουμε
μαζί πως κάθε μέρα
κάτι προσπάθησε να με σκοτώσει
και απέτυχε.

Μετάφραση: Sam Albatros, πηγή: queerpoets.com

Ήρθες πάλι τρελό καρναβάλι και η τάξη γέμισε χρώματα, μουσικές και χορό!!