”ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΑΘΗΣΕ”(δημοτικό τραγούδι)
-Η παραλογή “Της νύφης που κακοπάθησε” ξεκινάει με μία κατάσταση ευτυχίας.
Η Ελένη, μία πλούσια κοπέλα, παντρεύεται με προξενιό έναν πλούσιο νέο στα ξένα.
Ο πλούτος της οικογένειας φανερώνεται από τον χρόνο προετοιμασίας των προικιών, την ποσότητα και την αξία τους.
Όλα τα μέλη της οικογένειας συνεισφέρουν στην προίκα της κόρης, δείχνοντας ενδιαφέρον και στοργή.
Ακολουθεί μεταβολή της τύχης και από την προηγούμενη κατάσταση ευτυχίας περνάμε σε μία κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού ξεπεσμού του ζευγαριού.
Η Ελένη και όλη η οικογένεια του άντρα της αναγκάζονται να ξενοδουλεύουν.
Έτσι, μια γιορτινή μέρα, παίρνει την απόφαση να γυρίσει στο σπίτι της, έστω και για να δουλέψει σα δούλα.
Συνάντάει άλλες δούλες της οικογένειάς της στη βρύση και τις παρακαλεί να την βοηθήσουν.
Η μάνα της, που ελπίζει κάποτε να ξαναδεί την κόρη της, τις προστάζει να τοποθετήσουν την άγνωστη στο αργαλειό της κόρης της.
Τέλος, γίνεται αναγνώριση της Ελένης από τη μητέρα της, αφού άκουσε το μοιρολόι της και κατάλαβε πως ήταν εκείνη.
Τέλος καλό, όλα καλά.
Υποστηρίζεται ότι στη συγκεκριμένη παραλογή, η γυναίκα είναι ανεξάρτητη, διότι μπορεί να πάρει μόνη της πρωτοβουλίες και αποφάσεις για τον εαυτό της. Άρα, η κίνηση της Ελένης να εεγκαταλείψει την συζυγική εστία αποτελεί μια προσπάθεια της γυναίκας να απελευθερωθεί από τα στερεότυπα και τις κοινωνικές αντιλήψεις εκείνης της εποχής, δηλαδή, πιο συγκεκριμένα, ότι η γυναίκα είναι εξαρτημένη από τον άνδρα. Θα διαφωνήσουμε με αυτή την αντίληψη. Οι οικογενειακές σχέσεις όπως παρουσιάζονται στο συγκεκριμένο τραγούδι ακολουθούν εξ ολοκλήρου σχεδόν το παραδοσιακό μοντέλο ως προς τον ρόλο των φύλων. Τυχόν “δυσαρμονίες” οφείλονται ουσιαστικά στην προφορική παράδοση και την στρωματική επιρροή από τις αντιλήψεις διαφορετικών εποχών, στοιχείο που προκαλείται από την προφορική διάδοση των παραλογών αλλά και από τις ρίζες τους, οι οποίες χάνονται στο βάθος του χρόνου.
Πιο συγκεκριμένα:
1) Ο γάμος γίνεται με προξενιό κατόπιν συννενοήσεως των οικογενειών των μελλόνυμφων και χωρίς να φαίνεται πουθενά ότι απαιτείται ή ζητήθηκε η συγκατάθεση τους, πράγμα που αιτιολογεί και την απόφαση της καλομαθημένης προφανώς Ελένης να παρατήσει τον άντρα της σε μια δύσκολη στιγμή.
2) Ακολουθείται μια συγκεκριμένη διαδικασία για το γάμο, στα πλαίσια της οποίας είναι αναγκαία η προίκα. Το μέγεθος της προίκα που παρέχει η συγκεκριμένη οικογένεια απλά δείχνει την αγάπη που έχει στην κόρη της, εν αντιθέσει με την οικογένεια της Φραγκογιαννούς ας πούμε, αλλά και την ευμάρεια στην οποία ζει. Να σημειωθεί εδώ η αναφορά στα “αντιπροίκια”, τα δώρα δηλαδή τα οποία ανταπέδιδε η οικογένεια του γαμπρού στην οικογένεια της νύφης, μια αναφορά ίσως, ενδέχεται έμμεση μνήμη, στις ομηρικές κοινωνίες, όταν οι άντρες ήταν εκείνοι που έδιναν προίκα στην οικογένεια της νύφης, θυμηθείτε την “πολύφερνη” Πηνελόπη.
3) Μετά τον γάμο, η νύφη αποκόπτεπται και σχεδον αποξενώνεται από την οικογένεια της και εντάσσεται στην οικογένεια του γαμπρού. Αρκετές ήταν οι περιπτώσεις στις οποίες μια γυναίκα ππαντρευόταν σε μακρινό μέρος, οπότε με βάσει τις συνθήκες που υπήρχαν τότε στην επικοινωνία ή στις μεταφορές εκ των πραγμάτων ήταν δύσκολη η διατήρηση της επαφής με την οικογένεια της. Θυμηθειτε την μάνα στο “Τραγούδι του νεκρού αδελφου”.
πηγή:https://afterschoolbar.blogspot.com/2014/12/blog-post_16.html