Αρχείο μηνός Μάρτιος 2020

Χαρακτήρας, σκοποί και υποχρεώσεις της αυτοκρατορικής εξουσίας

Ο Αυτοκράτορας είναι η νόμιμη εξουσία και το κοινό αγαθό όλων των πολιτών. Δεν τιμωρεί από αντιπάθεια ούτε ευεργετεί από προσωποληψία, αλλά, όπως ένας αγωνοθέτης, απονέμει βραβεία. Ο αυτοκράτορας αποβλέπει με την αρετή του στο να διατηρεί και να διαφυλάσσει τα αγαθά, να ανακτάμε την άγρυπνη δράση του τα χαμένα και να κατακτά με το ζήλο, με τη φροντίδα και τις δίκαιες νίκες του τα αγαθά που λείπουν. Ο αυτοκράτορας τηρείκαι απαιτεί να εφαρμόζονται όσα είναι γραμμένα στη θεία Γραφή, όσα δογμάτισαν οι επτά άγιες οικουμενικές σύνοδοι και όσα προβλέπουν οι ισχύοντες ρωμαϊκοί νόμοι

Επαναγωγή (Εισαγωγή) , τίτλος Α, άρθρα 1,2 και 4,
I. Ζέπος – Π. Ζέπος, Jus Graecoromanum, Αθήνα

——————————————————————————————————–
>            Η παραδοσιακή αντίληψη για την εξειδίκευση έχει αρχίσει να ανατρέπεται μπροστά στα νέα δεδομένα. Για να μπορέσει ένας επιστήμονας να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις χρειάζεται να έχει επίγνωση της ενότητας της γνώσης και της πολυμορφίας της. Οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν γίνει από ανθρώπους με ευρείς ορίζοντες σκέψης, πλούτο γνώσεων και ενδιαφερόντων. Ο Αϊνστάιν έλεγε πως ο Ντοστογιέφσκι τον ωφέλησε πολύ περισσότερο απ’ όσο ο Γκάους.

Πηγή: http://e-didaskalia.blogspot.com/2016/12/blog-post_456.html#ixzz6JBlyfz9v

(Κείμενο της Αιμιλίας Καραλή, από το βιβλίο Λόγος, τεχνική και τέχνη στην έκθεση, εκδόσεις Στάχυ, 1993, συντομευμένο και ελαφρώς διασκευασμένο)

«Τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας», ( Η διαμόρφωση του νεοελληνικού κράτους, 18ος -21ος αιώνας), Κ. Κωστής, εκδ. ΠΟΛΙΣ (HISTORIA), σελ. 473 – 476
Για τη χρηματοδότηση, λοιπόν, των τρικουπικών μεταρρυθμίσεων, η Ελλάδα στράφηκε στον εξωτερικό δανεισμό, όπως εξάλλου όλες οι χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Προκειμένου, όμως, να συμβεί αυτό, έπρεπε προηγουμένως να ρυθμίσει τις οφειλές της, κυρίως εκείνες που προέρχονταν από το δάνειο των 60.000.000 φράγκων του 1833 και που είχε πάψει να εξυπηρετείται από το 1843. [….] Θα εκμεταλλευτεί μάλιστα αμέσως τις νέες δυνατότητες που της προσέφεραν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές, προκριμένου να συνάψει σειρά δανείων μέχρι το 1893, οπότε για μια φορά ακόμη θα αποδειχθεί ανίκανη να εξακολουθήσει την εξυπηρέτηση των δανειακών της υποχρεώσεων.

Το πρώτο εξωτερικό δάνειο των 60.000.000 φράγκων, που συνάφθηκε το 1879 είχε ως στόχο την άρση της αναγκαστικής κυκλοφορίας με την εκκαθάριση όλων των εκκρεμών υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους. Θα ακολουθήσουν επάλληλα δάνεια με τα οποία γίνονταν προσπάθειες προκειμένου να δημιουργηθούν υποδομές, να συγκροτηθεί ο στρατός, αλλά και να αντιμετωπιστούν οι εθνικές κρίσεις. Η χρήση των προϊόντων των δανείων εκείνης της περιόδου αρκεί για να βεβαιώσει τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής: για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων καταβλήθηκαν 389.157.318 φράγκα, για την εξόφληση παλαιότερων δανείων και προκαταβολών 121.700.000 φράγκα, για αγορά θωρηκτών και άλλες πολεμικές προμήθειες 100.000.000 φράγκα, ενώ για διάφορα δημόσια έργα καταβλήθηκαν 120.000.000 φράγκα. Τέλος, τα έξοδα εκδόσεως των δανείων μεσιτείες και προμήθειες κ. λ. π απορρόφησαν 25.000.000.

       Μαρτυρίες Μικρασιατών προσφύγων για την άφιξή τους στην Ελλάδα.

Την άλλη μέρα του Φωτός, Ιανουάριο του 1923, πρωτοβγήκαμε στην Ελλάδα. Μόλις βγήκαμε, περιμένανε κυρίες και μας μοιράσανε ψωμιά και τυριά. Την ίδια μέρα μας βάλανε στο τραίνο και μας πήγανε στην Τρίπολη. Τις δύο πρώτες βραδιές μείναμε μέσα στην Τρίπολη. …

Κι εγώ έρημη ήμουνα και είχα και τρία παιδιά μαζί μου. …

Ο γιός μου ήρθε στην Τρίπολη για να μας πάρει να μείνουμε όλοι στην Αθήνα. … Άμα βγήκαμε στον Πειραιά, δεν είχαμε πού να μείνουμε. Δύο νύχτες κοιμηθήκαμε στο σταθμό, στο ύπαιθρο. Τρέξαμε, πήγαμε στα Υπουργεία και τότε μας πήρανε και μας βάλανε στο εργοστάσιο του Στρίγγου, σε κάτι αποθήκες μέσα, στον Πειραιά. Εκεί ήτανε και άλλοι πρόσφυγες, από της Σμύρνης τα μέρη όλοι.

Έξι μήνες μείναμε μέσα εκεί. Κακήν κακώς, μην τα ρωτάς, πώς ζούσαμε. Έφτασε ο δεύτερος χρόνος της προσφυγιάς. Ήμαστε στα 1924 κι ακούσαμε πως γίνονται συνοικισμοί, για να κάτσουμε εμείς οι πρόσφυγες, στον Ποδονίφτη [=Ν. Ιωνία], στους Ποδαράδες [=Περισσός], στην Κοκκινιά.

Τότε ξέρεις πώς πιάνανε τα σπίτια στους συνοικισμούς; Πήγαινες εκεί, κρεμούσες ένα τσουβαλάκι ή ό,τι είχες σ’ ένα δωμάτιο και το σπίτι ήτανε δικό σου. Ατελείωτα ήτανε ακόμη• κεραμίδια δεν είχανε, πόρτες δεν είχανε, παράθυρα δεν είχανε. Και μερικά που είχανε πόρτες και παράθυρα πηγαίνανε άλλοι τη νύχτα και τις βγάζανε και ανάβανε φωτιές να ζεσταθούνε, να μαγειρέψουνε. Δύο χρόνια ύστερα που φτάσαμε εμείς στην Ελλάδα ήρθε και μας βρήκε στην Κοκκινιά και ο άντρας μου. Αυτός ήρθε από τους τελευταίους αιχμαλώτους, γιατί, επειδή ήτανε τεχνίτης, τον κρατούσανε και τους δούλευε.

Δουλέψαμε, κουραστήκαμε και κάναμε και σπίτι κι αναστήσαμε τα παιδιά μας και δουλέψανε κι εκείνα• κι εδώ θα τελειώσουμε τη ζωή μας. Τα βάσανά μας ποτέ δεν θα φύγουνε από μέσα μας.

(Μαρτυρία Μαριάνθης Καραμουσά από το χωριό Μπαγάρασι κοντά στα Σώκια)

Η Έξοδος (έκδοση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών), τόμ. Α’, σ. 193-195.

Τάκη Σινόπουλου, «Ο καιόμενος»

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο Ποιητής μοιράζεται στα δυο.

[πηγή: Τάκης Σινόπουλος, Συλλογή Ι. 1951-1964, Ερμής, Αθήνα 1976, σ. 107]

1.Να αναφέρετε συνοπτικά τα μέτρα που έλαβε ο Καρλομάγνος για την εσωτερική οργάνωση του κράτους του.(απλή αναφορά)

2.Πώς αντιμετώπισαν οι Βυζαντινοί την στέψη του Καρόλου ως αυτοκράτορα το 800 μ.χ και για ποιo λόγο;(απάντηση σε κείμενο 70-80 λέξεων)

Ενέργειες-χαρακτηρισμός Νικόστρατου (Βιβλίο Γ, Κεφάλαιο 75)

Σε ποιες ενέργειες προχώρησε ο Νικόστρατος; Πως τις αξιολογείτε;

Ο Νικόστρατος ήταν επικεφαλής της Αθηναϊκής ναυτικής μοίρας που βρισκόταν μόνιμα στη Ναύπακτο. Του δόθηκε, λοιπόν, εντολή να πλεύσει προς την Κέρκυρα, με σκοπό την ενίσχυση της δημοκρατικής παράταξης και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Αθηναίων. Όταν έφτασε στην Κέρκυρα, προχώρησε στις ακόλουθες ενέργειες:

α) Οι πρωταίτιοι, δηλαδή οι δέκα άνδρες που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα, έπρεπε να συλληφθούν, να δικαστούν και προφανώς να καταδικαστούν («ὥστε ξυγχωρῆσαι…τοὺς αἰτιωτάτους»)

β) Ο Νικόστρατος επιδιώκει τη συμφίλιωση των αντιμαχόμενων μερίδων, μια ανθρωπιστική πράγματι συμφιλίωση. Σαφέστατα ο Νικόστρατος επιδιώκει την ισχυροποίηση των δεσμών ανάμεσα στους Κερκυραίους και τους Αθηναίους

γ) Προτείνει οι Κερκυραίοι τόσο οι ολιγαρχικοί, όσο και οι δημοκρατικοί να έχουν ακριβώς τους ίδιους συμμάχους με τους Αθηναίους. Προσπαθεί να επιφέρει την ομόνοια μεταξύ τους, ώστε να έχουν ακέραιες τις δυνάμεις τους για τον πόλεμο κατά των Πελοποννησίων («ὥστε νομίζειν τοὺς αὐτοὺς ἐχθρους καὶ φίλους)»)

Ο Νικόστρατος είναι μετριοπαθής πολιτικός. Έχει μείνει έξω από τις εντάσεις που προηγήθηκαν και τώρα επιδιώκει να ρυθμίσει τις διαφορές αποκομίζοντας τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη για την Αθήνα. Είναι ρεαλιστής, διαθέτει διπλωματικές ικανότητες και είναι γνώστης καταστάσεων και συνθηκών όπως αυτές της Κέρκυρας. Είναι διαλλακτικός αλλά και διορατικός καθώς προσπαθεί να συμφιλιώσει τις αντίπαλες παρατάξεις στην Κέρκυρα και συμπεριφέρεται ανθρωπιστικά απέναντι στους ολιγαρχικούς. Βέβαια, η στάση του και οι ενέργειές του έχουν ως απώτερο στόχο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των Αθηναίων. Η πολιτική του όμως είναι δύσκολο να τελεσφορήσει, καθώς έχουν εξαφθεί τα πολιτικά πάθη και μέγα χάσμα χωρίζει τις δύο πλευρές.

                                    Πηγή:https://www.filologikos-istotopos.gr/2014/03/21/energies-charaktirismos-nikostratou/

Καλό Κουράγιο και Καλή Δύναμη σε όλους!

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ