ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
O Αλκιβιάδης (450 π.Χ. – 404 π.Χ.) ήταν διακεκριμένος Αθηναίος ρήτορας, στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνιδών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου.
Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο άλλαξε τις πολιτικές του συμμαχίες αρκετές φορές. Στην πατρίδα του Αθήνα, υιοθέτησε στις αρχές της δεκαετίας του 410 π.Χ. μια επιθετική εξωτερική πολιτική και ήταν θερμός υποστηρικτής της εκστρατείας στη Σικελία, αλλά κατέφυγε στη Σπάρτη, όταν οι πολιτικοί του εχθροί τον κατηγόρησαν για ιεροσυλία. Στη Σπάρτη υπηρέτησε ως στρατηγικός σύμβουλος, προτείνοντας ή επιβλέποντας μεγάλες εκστρατείες κατά της Αθήνας. Και στη Σπάρτη,όμως, ο Αλκιβιάδης απέκτησε ισχυρούς εχθρούς, οπότε και διέφυγε στην Περσία. Εκεί υπηρέτησε ως σύμβουλος του σατράπη Τισσαφέρνη, μέχρι να του ζητήσουν οι Αθηναίοι να γυρίσει πίσω. Έτσι υπηρέτησε ως στρατηγός για αρκετά χρόνια, αλλά οι εχθροί του κατάφεραν να τον εξορίσουν για δεύτερη φορά.
Η εκστρατεία στη Σικελία ήταν σύλληψη του Αλκιβιάδη και κάποιοι μελετητές ισχυρίζονται ότι ,αν την διοίκηση της εκστρατείας είχε αναλάβει ο Αλκιβιάδης και όχι ο Νικίας, η εκστρατεία δεν θα ήταν τόσο καταστροφική για τους Αθηναίους.Στα χρόνια που υπηρέτησε την Σπάρτη, ο Αλκιβιάδης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ήττα της Αθήνας. Η κατάληψη της Δεκέλειας και οι εξεγέρσεις αρκετών συμμαχικών πόλεων πραγματοποιήθηκαν είτε κατόπιν εισηγήσεώς του, είτε υπό τη διοίκηση του. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, έπαιξε καίριο ρόλο σε μια σειρά αθηναϊκών νικών, που ανάγκασαν τη Σπάρτη να ζητήσει ειρήνη. Υιοθετούσε αντισυμβατικές τακτικές, καταλαμβάνοντας πόλεις συχνά μέσω προδοσίας ή διαπραγματεύσεων, παρά μέσω πολιορκίας.Το πολιτικό και στρατιωτικό ταλέντο του Αλκιβιάδη αποδεικνυόταν χρήσιμο για όποιο κράτος του ήταν εκάστοτε πιστός, αλλά η τάση να κάνει ισχυρούς εχθρούς οδηγούσε στο να μην μπορεί να μείνει κάπου για πολύ καιρό.