To YTTM.tv είναι μια χρονομηχανή που σε βοηθάει να ταξιδέψεις σε όποια χρονιά επιλέξεις, μέσω των διαδικτυακών βίντεο που συγκέντρωσαν οι δημιουργοί του από το you tube και τοποθέτησαν σε χρονολογική σειρά. H θεματολογία ποικίλει από διαφημίσεις, βιντεο-παιχνίδια, τηλεόραση, μέχρι επικαιρότητα, αθλητικά, ταινίες και μουσική. Το πρώτο βίντεο που συναντά κανείς είναι από το 1860 και αφορά τον πρώτο ηχογραφημένο ήχο. Δημιουργήθηκε από τον Justin Johnson και τον Delbert Shoopman IIΙ.
Για να θυμίζω στον εαυτό μου ότι πρέπει συνεχώς να βλέπουμε τα πάντα με διαφορετικό τρόπο. Μόλις νομίζεις ότι “ξέρεις” κάτι πρέπει να το δεις και από άλλη οπτική γωνία, έστω κι αν φαίνεται αστεία ή λάθος. Μόλις αντιλαμβάνεσαι τι θέλει να πει κάποιος, να αναζητάς τη δική σου σκέψη. Πρέπει να βρεις τη δική σου φωνή, όσο πιο πολύ καθυστερείς, τόσο πιο απίθανο είναι να τη βρεις ποτέ.
Κάθε που αποφασίζω να είμαι καλή μητέρα, απεκδύομαι την αποφασιστικότητα και τις βεβαιότητες (που άλλωστε δεν έχω πολλές) και μπαίνω στη θέση της μικρής μου κόρης. Και κάθε φορά που μπαίνω στη θέση ενός 12χρονου κοριτσιού, γίνομαι τρωτή, αμήχανη, ανυπεράσπιστη. Από τότε που εγώ ήμουν 12χρονη ή και 8χρονη περίμενα με λαχτάρα δύο πράγματα: 1ον πότε θα επανέλθει ο εξαίσιος θεσμός του “κατ΄οίκον διδαχθείσα” και 2ον να φτάσει εκείνη η ώρα που μου λέγανε “μέχρι να πας εσύ 18, οι εξετάσεις θα έχουν καταργηθεί!”. Ακόμη δύο διαψεύσεις που με περίμεναν για να πέσουν πάνω μου με βρόντο. Ούτε απήλαυσα ποτέ τη δυνατότητα να αποφύγω την αθλιότητα του συγχρωτισμού με τα άλλα αντιπαθή, στραμπουληγμένα βρωμόπαιδα που προσπαθούσαν να επιβληθούν με όποιο τρόπο είχαν μάθει από τα σπίτια τους επί μια 12ετία και ούτε βεβαίως γλύτωσα την καρμανιόλα των εισαγωγικών.
Γιατί πρέπει να μαυρίζω έτσι όταν φιλάω το κοριτσάκι μου και το καθησυχάζω (ψευδώώώώώς) ότι και αυτή τη σχολική χρονιά όλα θα πάνε πρίμα και φρρρρρρ ακολουθεί όλη η σεντονιάς των κλισέ: θα κάνεις καινούργιους φίλους, θα μάθεις καταπληκτικά πράγματα, θα γνωρίσεις δασκάλους που θα σου δείξουν δρόμους. Τι; να της πω την αλήθεια; Αν άφηνα ελεύθερο το στόμα μου θα της έλεγα ότι τα μισά παιδιά σχολιάζουν τα μαλλιά και τα παπούτσια των άλλων μισών, ότι το “μαθαίνω” είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, ότι θα της βγαίνει το λάδι μέχρι τις 5 το απόγευμα και μετά θα την περιμένει μια τρίωρη μελέτη – ένα οκτάωρο δηλαδή τσάμπα κόπου και τέλος, η πλειοψηφία των καθηγητών βαριούνται που ζουν αλλά δεν βαριούνται καθόλου τη ρουτίνα τους.
Μα λέγονται τέτοια πράγματα σε μια μικρούλα και δη επιμελή και στοχαστική; Γιατί όχι; Ρόαλντ Νταλ δεν διάβασε; Λέμονι Σνίκετ δεν ξέρει απ’ έξω; Από Ντίκενς δεν γνωρίζει; Αφού αντιπαθεί που αντιπαθεί τη γλυκανάλατη Πολυάννα δεν δικαιούμαι να της μάθω εγώ πώς δενότανε το ατσάλι;
Τουλάχιστον σ΄ εμάς λέγανε εκείνο το αποτρόπαιο “Καλή πρόοδο” και ξεμπέρδευαν οι μεγάλοι. Εμείς στη λίαν γελοία και άβολη θέση των μεγάλων τι να πούμε στα παιδιά και στα παιδάκια που πάνε πάλι σχολείο από σήμερα; Eμείς που έχουμε και την πετριά του αντισυμβατικού, του φιλέρευνου και politically correct Πολίτη του Κόσμου από τη μία και από την άλλη την ηττοπάθεια του μπαϊλντισμένου άφραγκου; Πώς να τους μάθουμε να ζουν και να ονειρεύονται; Να ζουν ή να ονειρεύονται; Εμείς ακόμη να μάθουμε ότι αυτά τα δύο δεν συναντώνται, είναι σαν τις παράλληλες ευθείες, που έλεγε και η γεωμετρία.
“Όταν ακόμη ήμουν έξη χρονών, είδα μια υπέροχη ζωγραφιά σ’ ένα βιβλίο για το Άγριο Δάσος, που είχε τον τίτλο «Αληθινές Ιστορίες». Έδειχνε ένα τεράστιο φίδι, το βόα, που καταβρόχθιζε κάποιο αγρίμι. Να ένα αντίγραφο κείνης της ζωγραφιάς.
Στο βιβλίο έγραφε: «Οι βόες καταπίνουν τη λεία τους ολόκληρη, χωρίς να τη μασήσουν. Ύστερα, καθώς δεν μπορούν μήτε να σαλέψουν, βυθίζονται σε ύπνο για έξη μήνες μέχρι να χωνέψουν».
Στοχάστηκα τότε πολύ πάνω στις περιπέτειες στη ζούγκλα και, με τη σειρά μου, πέτυχα να σκαρώσω την πρώτη μου ζωγραφιά μ’ ένα χρωματιστό μολύβι. Τη ζωγραφιά νούμερο 1. Ήταν κάπως έτσι:
Έδειξα το αριστούργημά μου σε μερικούς μεγάλους και τους ρώτησα αν τους φόβιζε.
Εκείνοι μου απάντησαν: Γιατί να μας φοβίσει ένα καπέλο; Το σχέδιό μου δεν έδειχνε ένα καπέλο. Έδειχνε ένα βόα που χώνευε ένα ελέφαντα. Τότε κι εγώ ζωγράφισα την εσωτερική μεριά του βόα, για να μπορέσουν οι μεγάλοι να καταλάβουν. Πάντα τους χρειάζονται εξηγήσεις για να καταλάβουν Η ζωγραφιά μου νούμερο 2 ήταν κάπως έτσι:
Οι μεγάλοι με συμβούλευσαν να παρατήσω τις ζωγραφιές με τους βόες ανοιχτούς ή κλειστούς και ν’ ασχοληθώ καλύτερα με τη γεωγραφία, την ιστορία, την αριθμητική και τη γραμματική.”
Ας ανακαλύψουμε το μικρό πρίγκιπα που κρύβουμε μέσα μας…….
Τι σαμαράκια, τι σήματα, δραστικά μέτρα χρειάζονται για να “κόβουν” ταχύτητα οι Νίκι Λάουντα των ελληνικών στενοσόκακων, αντιλαμβανόμενοι ότι μπορεί να διασχίζει το δρόμο το δικό τους παιδί….
Εκτός από την ανατροπή και δολοφονία του Αλλιέντε και τις μαζικές δολοφονίες με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, η 11η Σεπτεμβρίου είναι και ημέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς. Mιαν άλλη 11η Σεπτεμβρίου (του 1938) είχαμε την πρώτη μετά την αρχαιότητα παράσταση αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο: “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή.
Αφιερωμένο στα πρωτάκια. Λίγα από τα λόγια που απευθύνει ο Χορός στην Ηλέκτρα:
Κανείς άνθρωπος από τη φύση Ευγενικός -δεν θέλει
να ζει μ’ ευτέλεια και την τιμή του να Αισχύνει
-Χωρίς όνομα να καταντά, παιδί μου. Παιδί μου.
Εδιάλεξες να ζεις –
Πλάι σε ημέρες που όλο κλαιν
Εστόλισες την κατάντια σου με όπλα
Και σ’ έναν λόγο ένωσες τα δυο ονόματά σου:
-Σοφή κι Ενάρετη.
Ευχή σου κάμω ν’ ανεβείς ψηλά
-πιο πάνω από τους εχθρούς σου.
Με Δύναμη και Πλούτο τόσον
-όσο φτωχή κι ανίσχυρη
Τώρα ζεις την Σκλαβιά σου.
Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά και κυκλοφορεί στις εκδόσεις Καστανιώτη .
Αναγνωρίζετε τον καλλιτέχνη και τον τίτλο του έργου βλέποντας ένα μικρό κομμάτι του πίνακα;;
Το παιχνίδι αυτό δημοσειεύει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και οι επισκέπτες του μουσείου αναζητούν το κομμμάτι στους πίνακες του 5ου ορόφου του.
Οι απαντήσεις αύριο…… και όχι ζαβολιές!
Διαβάζω ( και χάνομαι όλο και περισσότερο στο …..ψυχολογικό μου αδιέξοδο!!!!) στο ιστολόγιο του mcsotos τμήμα του δημοσιεύματος του Βήματος (Κυριακή 5/9/2010) την Έκτη αλήθεια και μπερδεύομαι όλο και περισσότερο.
Σεμινάριο 58,5 ωρών θα χρειαστώ για να βάλω τα θέματα στη θέση τους, μεταξύ όλων και το μυαλό μου που άρχισε να ξεφεύγει…., και να προχωρήσω τη σχολική χρονιά, που ακόμα δεν άρχισε…… καλά καλά…..
” ……Στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ» και την πράξη «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (Σχολείο 21ου αιώνα)–Η Μετάβαση : Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών νέων ειδικοτήτων στα δημοτικά σχολεία» για τους άξονες… ”
και το έχω απορία τι είναι όλοι αυτοί οι “άξονες” και συγκεκριμένα : Θα αναβαθμίσουμε την ποιότητα της εκπ/σης και θα προωθήσουμε την κοινωνική ενσωμάτωση αρχικά (άξονας 1) στις 8 περιφέρειες Σύγκλισης (????), μετά (άξονας 2 ) στις 3 περιφέρειες Σταδιακής Εξόδου (????? ) και για επιδόρπιο στις 2 περιφέρειες Σταδιακής Εισόδου (????).
Πού θα συγκλίνουμε, από πού θα βγούμε και πού θα μπούμε;;;Αν μπορεί κάποιος/α ας μεταλαμπαδεύσει και σε μένα, την πτωχή πλην τίμια δασκάλα, τη γνώση του/της….
