Τα λουλούδια της Χιροσίμα της Εντίτα Μόρρις
Το κείμενο «Τα λουλούδια της Χιροσίμα» ήταν ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα που
έχω διαβάσει. Οι φράσεις που μου τράβηξαν την προσοχή και περιέγραφαν κάτι σαν να το
βλέπω, ήταν πάρα πολλές, αλλά μόνο μερικές ξεχώρισαν: «Ανυψώθηκε ως την κορυφή εκείνη
όπου δεν υπάρχει θέση για μικρότητα και ευτέλεια», «Περνάει ένα λεπτό της ώρας
φορτωμένο αιωνιότητα, σφραγίζοντας τον χρόνο με το ανεξίτηλο αποτύπωμά του» και «Η
μαμά έστρεψε για τελευταία φορά το ωραίο της πρόσωπο προς τη μικρή της κόρη». Οι
περιγραφές της συγγραφέα είναι ρεαλιστικές και σκληρές, βάζοντάς μας στη θέση αυτών των
ανθρώπων. Ένα απόσπασμα από το κείμενο που με συγκίνησε πάρα πολύ ήταν όταν η Γιούκα
μιλούσε στην πεθαμένη μητέρα της και την παρακαλούσε να τη συγχωρέσει που την άφησε να
υποφέρει τις τελευταίες της ώρες στο ποτάμι με τις φλόγες. Πιστεύω πως τα λουλούδια
συμβολίζουν την ανάγκη της επικοινωνίας των ανθρώπων με τους νεκρούς. Τα συναισθήματά
μου για αυτό το κείμενο είναι φρίκη και λύπη για τον πόνο των ανθρώπων. Επιπλέον, η Γιούκα,
με τον τρόπο που μιλάει για την ειρήνη κάνει και τον αναγνώστη να αγωνιστεί μαζί της γι’ αυτό.
Κωνσταντίνα Βολτσίδου
