ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΡΗΣΟΥ
18 Ιαν 2022

“Ένα δικό μου τέλος στην ιστορία” στο διήγημα του Άντον Τσέχωφ, Ένας αριθμός

Συντάκτης: Αρετή Κάρκου | Κάτω από: Εργασίες μαθητών, Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β' Γυμνασίου

Και της έδωσα 11 ρούβλια. Τότε η  Ιουλία νεύριασε , πέταξε κάτω τα ρούβλια και ότι έβρισκε μπροστά της το έριχνε κάτω. Άρχισε να φωνάζει για τον δίκιο της και ζήτησε με τσιριχτή φωνή να της δώσω τα ρούβλια που έπρεπε να πάρει. Έφυγε τρέχοντας και κλαίγοντας από το γραφείο μου. Μετά από λίγη ώρα γύρισε στο γραφείο και μου ζήτησε συγγνώμη για την συμπεριφορά της.

Εγώ μόλις την είδα σηκώθηκα και της έδωσα τα 80 ρούβλια.

-Πάρε τα ρούβλια σου είναι μέσα στον φάκελο.

-Ευχαριστώ, συγγνώμη και πάλι για την συμπεριφορά μου.

Είχα ξαφνιαστεί γιατί δεν περίμενα αυτήν την συμπεριφορά από την Ιουλία. Δεν περίμενα να φωνάξει τόσο πολύ για το δίκιο της. Πριν φύγει της φώναξα:

-Μπράβο Ιουλία  έτσι πρέπει, να φωνάζεις για το δίκιο σου.

Η Ιουλία κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και έφυγε.

Οδυσσέας Λαζαρίδης

-Γιατί είσαι άβουλη:

-Δεν είμαι άβουλη αλλά… αλλά… φοβάμαι.

-Μα τι φοβάσαι; Να λες τη γνώμη σου, να διεκδικείς;

-Όχι αλλά… στις προηγούμενες δουλειές μου μου φέρονταν σαν σκουπίδι. Με κακομεταχειρίζονταν, δεν μου έδιναν τον κανονικό μου μισθό και προκειμένου να χάσω τη δουλειά μου δεν αντέδρασα.

-Αν δεν μάθεις να διεκδικείς αυτά που θέλεις, δεν θα καταφέρεις τίποτα.

-Το ξέρω αλλά σας εξήγησα ότι…

-Ααα άκουσέ με Ιουλία! Δεν δέχομαι δικαιολογίες! Ύψωσε λίγο τη φωνή σου, κατάκτησε, μίλα.

-Εντάξει κύριε, θα προσπαθήσω να διεκδικώ, να μιλώ και να έχω βούληση.

-Μπράβο Ιουλία! Δεν θέλω να σε ξανακούσω έτσι, είπα και μετά η Ιουλία μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ κα βγήκε.

Ελευθερία Γιαγκούλα

Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.

  • Ευχαριστώ, ψιθύρισε. Και έφυγε.

Έπειτα από μία ώρα επέστρεψε με κατακόκκινα μάτια από το κλάμα, με πολλά νεύρα και είπε:

  • Εγώ αυτά τα ρούβλια τα δούλεψα και τα αξίζω. Και για τις ζημιές δεν ευθύνομαι εγώ, αλλά τα παιδιά σου που τα κάλυπτα, για να μην τα μαλώσεις.

Μετά από όσα άκουσε ο αφέντης είπε κατατρομαγμένος:

  • Συγγνώμη, δεν ήξερα ότι γι’ αυτό ευθύνονται τα παιδιά μου.
  • Τώρα όμως που μάθατε όλη την αλήθεια θέλω τα ογδόντα ρούβλια μου

Ο αφέντης της έδωσε τα ρούβλια και χαρούμενη η κυρία Ιουλία πήρε τα χρήματα και συνέχισε τη μέρα της.

Βασίλης Στεφάνου

Τα σχόλια είναι κλειστά.