…Όταν η Κενγκά προσπαθούσε να πετάξει, αλλά δεν τα κατάφερνε της ήρθε μια φαεινή ιδέα να πάρει μια βαθιά ανάσα και να πάει στον πάτο της θάλασσας, ώστε να μπορέσει να ξεπλύνει τα φτερά της και να φύγει από εκείνη την πετρελαιοκηλίδα . Έτσι και το ‘κανε, αλλά, όπως άρχιζε να ανεβαίνει στην επιφάνεια της θάλασσας ξανά γέμισε πετρέλαιο. Είχε καταλάβει ότι τα τελευταία της λεπτά θα τα περνούσε στην θάλασσα. Όμως μια ευχάριστη έκπληξη την περίμενε και αυτή ήταν ένας άλλος γλάρος που την είδε ενώ πετούσε αμέριμνα στον καταγάλανο ουρανό. Πήγε την βοήθησε και την πήγε στα βάθη της θάλασσας να ξεπλύνει τα φτερά της, για να μπορέσει να ξαναπετάξει. Από τότε η Κενγκά μιλούσε σε άλλους γλάρους να προσέχουν της πετρελαιοκηλίδες. Επίσης, κάθε βράδυ προσευχόταν να μην το ξαναζήσει αυτό κανένα πουλί.
Σταυρούλα Τζήμα, Α΄ Γυμνασίου
