«Μου έκλεψαν το όνομά μου» Tassies
Θεατρική διασκευή: Αρετή Κάρκου και Περιβαλλοντική Ομάδα
Κορησός, 6-3-2012
Πόπη Κουζίνα: Κάθε πρωί, όλα τα όμορφα πράγματα στον κόσμο, το καινούργιο φως, η μυρωδιά του φούρνου, είναι εκεί για:
τη Γεωργία, την Ελεωνόρα, τη Νικολέτα, την Ελευθερία, τη Σοφία, την Ευαγγελία
Πόπη: Όλα τα όμορφα κι ωραία, τα χαμόγελα, οι λέξεις που προφέρονται ψιθυριστά, είναι για:
την Ελευθερία, την Κατερίνα, τη Βαρβάρα, την Ιωάννα, την Έλλη, τη Χρύσα
Πόπη: Τα όμορφα πράγματα είναι για:
τον Παντελή, τη Νανά, τον Ανδρόνικο, την Ευτέρπη, τον Αχιλλέα, τη Ναυσικά
(Όλα τα παιδιά της ομάδας που είναι διασκορπισμένα στο κοινό λένε το όνομά τους)
Πόπη: Δεν είναι για μένα, γιατί εγώ δεν έχω όνομα.
Μου το κλέψανε στο σχολείο.
Στο σχολείο με λένε……
Όλοι: φυτό
Πόπη: γιατί διαβάζω
Στο σχολείο με λένε…
Όλοι: κότα
Πόπη: γιατί δε μαλώνω.
Βρήκα κάποτε μια φίλη
(έρχεται η φίλη, πιάνουν τα χέρια τους, μιλάνε…),
οι άλλοι όμως το κατάλαβαν και μου την πήραν.
(έρχονται δύο κορίτσια και λένε στο αυτί της φίλης… «άσ’ την αυτή είναι φυτό, κότα»..και την παίρνουν μακριά…)
Το σχολείο μου, η φυλακή μου.
Κάθε χρονιά, μια καταδίκη.
Λένε πως…
Όλοι: Έχεις πρόβλημα.
Ζεις στον κόσμο σου.
Βλέπεις τα πράγματα ανάποδα…
Πόπη: Αν όμως δεις ένα παντελόνι να «πετάει» στ’ αποδυτήρια, σίγουρα το δικό μου είναι.
Κι όταν χτυπάει το τελευταίο κουδούνι βγαίνω τρέχοντας να κρυφτώ μέχρι να φύγουν όλοι.
Σήμερα το απόγευμα, όταν έφτασα στο σπίτι και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του ασανσέρ
(στρέφεται δεξιά, κοιτιέται στο νοητό καθρέφτη και λέει «Πώς είμαι έτσι;;)
αποφάσισα ν’ ανέβω με τις σκάλες.
Στον τελευταίο όροφο έσκυψα πάνω απ’ το κάγκελο. (Σκύβει μπροστά…..)
Δεν ένιωσα ίλιγγο.
(Πάει να πέσει μπροστά… κι έρχεται και την πιάνει μια κοπέλα από τους όμως….)
Ναυσικά Σιδηροπούλου: Τι σου συμβαίνει; Μόνο τα πουλιά πετάνε….
Πόπη: Ευχαριστώ που μου το θύμισες. Πώς σε λένε;
Ναυσικά: Ναυσικά. Θες να γίνουμε φίλες;;;
Πόπη: Ναι! (Κι αγκαλιάζονται…)
