Αρχείο μηνός Απρίλιος 2022

Συγχαρητήρια επιστολή για τη συμμετοχή των μαθητών της Δ΄Λυκείου του τομέα Πληροφορικής στο STREAM εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πάμε Μουσείο».

Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Εφορευτικού Συμβουλίου, η Προϊσταμένη και η Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων της  Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας συγχαίρουν όλους τους μαθητές/τριες και τους εκπαιδευτικούς  των συνεργαζόμενων σχολείων του Μαθητικού Δικτύου «Ατίθασα Πινέλα» για τις δημιουργίες υψηλού επιπέδου και υψηλής αισθητικής, που υλοποίησαν στο πλαίσιο συμμετοχής τους στο STREAM εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πάμε Μουσείο», μέρος των οποίων παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην επετειακή εκδήλωση «Διαβάτη άκου την Ωδή…,  δες την Πύλη…», τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022 και ώρα 11:30 π.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης και διαδικτυακά.

Οι μαθητές του ΕΝΕΕΓΥΛ Πύργου Ραφαήλ Γιαννέλης, Ζαχαρούλα Mαργαρίτη, Μιχάλης Μαράτος συνοδευόμενοι από την Καθηγήτριά τους κ. Αργυρώ Ασβεστά συγκίνησαν με την παρουσία τους όλους τους προσκεκλημένους που τους υποδέχτηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης και απέδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Το μήνυμα της 21^ης Μαρτίου, Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Ρατσισμού, «όλοι διαφορετικοί όλοι ίσοι» έγινε πράξη. Οι μαθητές του ΕΝΕΕΓΥΛ Πύργου εισέπραξαν μηνύματα αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας από όλους τους συμμετέχοντες μαθητές των συνεργαζόμενων σχολείων. Είμαστε όλοι υπερήφανοι και συγκινημένοι! Όλοι οι εκπαιδευτικοί στόχοι του προγράμματος έγιναν πραγματικότητα.

Σύντομα θα παρουσιάσουμε στο κοινό ολοκληρωμένο το Αγαθοφρόνειο Εικονικό Μουσείο.

Πατήστε εδώ για να δείτε την επιστολή

Από πολλούς γονείς η έννοια της πειθαρχίας, συχνά ταυτίζεται με αυτή της τιμωρίας. Έτσι αρκετές φορές καταφεύγουν στην τιμωρία ως μέσο πειθαρχίας των παιδιών τους (π.χ. φωνές, στέρηση προνομίων, σωματική και λεκτική βία), όταν αυτά είναι ανυπάκουα και για την εκμάθηση της κοινωνικής συμπεριφοράς. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές τακτικές και δεν θα πρέπει να συγχέονται μεταξύ τους. Η πειθαρχία για να εφαρμοστεί προϋποθέτει την συνεργασία ανάμεσα στον γονέα και το παιδί, την καθοδήγηση, την ενθάρρυνση και την επιβολή δίκαιων όρων. Διδάσκει στα παιδιά πώς να παίρνουν μόνα τους τις σωστές αποφάσεις  και τους δίνει την δυνατότητα να επιλέγουν πως θα συμπεριφερθούν. Αντίθετα η τιμωρία αποτελεί κατά βάση μια πρακτική εκφοβισμού, που τις περισσότερες φορές είναι αποτελεσματική αλλά δεν διδάσκει την  βαθύτερη σχέση πράξη-συνέπεια. Αποτελεί στην ουσία  ένα μέσο ελέγχου της συμπεριφοράς του παιδιού, αλλά δεν του προσφέρει εμπειρίες μάθησης που θα το καταστήσουν ώριμο, ανεξάρτητο και υπεύθυνο πολίτη στο μέλλον.

Για να εφαρμοστεί λοιπόν μια σωστή παιδαγωγική πειθαρχία,  οι γονείς θα πρέπει να ακολουθήσουν τις παρακάτω αρχές:

1.       Αρχικά οι γονείς θα πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα. Είναι παιδαγωγικά άσκοπο να διδάσκει ο γονιός το σωστό, αλλά να μην το εφαρμόζει ο ίδιος. Για παράδειγμα ο γονιός να συμβουλεύει το παιδί να περνά τον δρόμο όταν το φανάρι είναι πράσινο, αλλά ο ίδιος να μην το τηρεί.
2. Η συμπεριφορά των γονιών θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από σταθερότητα και συνέπεια, ως προς την εφαρμογή κάποιας ποινής. Όταν υπάρχει υπαναχώρηση το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό.
3.  Από την άλλη πλευρά θα πρέπει η αμοιβή να δίνεται με μέτρο. Η μεν «τσιγκουνιά» απογοητεύει το παιδί και το αποθαρρύνει να αγωνίζεται και να προοδεύει, ενώ η υπερβολική αμοιβή κάνει το παιδί να την απαιτεί χωρίς να χρειάζεται να προσπαθήσει.
4.   Οι κανόνες που μαθαίνονται στο παιδί, θα πρέπει να είναι λίγοι, απλοί και κατανοητά διατυπωμένοι για το παιδί. Όταν κάποιος από αυτούς παραβιάζεται θα πρέπει να επαναλαμβάνεται ξανά.  Ο καθορισμός κανόνων και  ορίων δίνει στο παιδί την αίσθηση της ασφάλειας.
5. Οι γονείς δεν πρέπει να γίνονται υπερπροστατευτικοί. Πρέπει να αφήνουν το παιδί να βιώσει την εμπειρία, που θα προκύψει από τις συνέπειες των πράξεών του. Δεν πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες του παιδιού.
6.   Το παιδί θα πρέπει να προειδοποιείται από πριν για τις συνέπειες, που θα έχει κάποια συγκεκριμένη πράξη του. Έτσι ο γονιός θα επιβεβαιώνει ότι το παιδί αναγνωρίζει και αντιλαμβάνεται την παράβαση και ταυτόχρονα θα του δίνεται η δυνατότητα να επιλέξει κάποια εναλλακτική λύση.
7. Η ποινή για να έχει παιδαγωγική αξία, θα πρέπει να επιβάλλεται την σωστή στιγμή και όχι καθυστερημένα. Για παράδειγμα «Δεν θα πας στα γενέθλια του συμμαθητή σου την επόμενη εβδομάδα». Κι όταν έρχεται η επόμενη εβδομάδα, το παιδί θα αισθανθεί δικαιολογημένα αδικημένο. Κάποια στιγμή λοιπόν,  θα νιώσει την ανάγκη να κάνει την επανάστασή του και ίσως  ξεφύγει από τα όρια.
8. Σημαντικός κανόνας για την σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι να ακολουθούν οι γονείς μια κοινή γραμμή, ως προς τις ποινές που θα χρησιμοποιούν. Είναι μεγάλο λάθος να εκφράζουν την διαφωνία τους μπροστά στο παιδί, γιατί έτσι περνούν διπλά μηνύματα για το τι πρέπει να γίνεται μέσα στην οικογένεια,  μεγαλώνει χωρίς σαφή όρια και επομένως του δημιουργούν ένα αίσθημα ανασφάλειας.

Φωτοπούλου Χαρίκλεια – Σχολική Κοινωνική Λειτουργός

Πένθος στην παιδική ηλικία. Τρόποι για να βοηθήσουμε το παιδί που θρηνεί.

Γράφει η Φωτοπούλου Χαρά (Σχολική Κοινωνική Λειτουργός)

Μια συχνή απορία των ενηλίκων είναι αν τα παιδιά είναι ικανά να κατανοήσουν την έννοια του θανάτου. Στην πραγματικότητα τα παιδιά είναι περισσότερο εξοικειωμένα με τον θάνατο, από ότι εμείς πιστεύουμε. Μάλιστα πενθούν όπως και οι μεγάλοι απλά με διαφορετικό τρόπο. Καθώς από την  φύση τους δεν είναι ανθεκτικά στον πόνο, θρηνούν ανά διαστήματα π.χ. την μια στιγμή μπορεί να παίζουν και την άλλη να είναι θλιμμένα. Αυτό που εμείς πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι η όλη αυτή διαδικασία είναι φυσιολογική και απαραίτητη για την προσαρμογή του παιδιού στην νέα πραγματικότητα.

Πως κατανοούν τα παιδιά τον θάνατο;

Βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία των 3 ετών: Σε αυτή την ηλικία το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την έννοια του θανάτου και η μόνη του ανησυχία και φόβος είναι ο αποχωρισμός με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Είναι ικανό όμως να διαισθανθεί την θλίψη των οικείων του, από την αλλαγή στον τόνο της φωνής τους, τις πιο αργές κινήσεις κτλ. Έτσι μπορεί να αντιδράσει με διαταραχές στον ύπνο, με ευερεθιστότητα ή με αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες. Όταν αποκατασταθεί η ασφάλεια και η σταθερότητα στο περιβάλλον του, το παιδί θα βρει ξανά τους φυσιολογικούς του ρυθμούς.

Προσχολική ηλικία (3 έως 6 ετών): Τα νήπια αντιλαμβάνονται την απουσία ενός σημαντικού προσώπου από το περιβάλλον τους, αλλά δεν μπορούν να κατανοήσουν τον θάνατο σαν ένα γεγονός οριστικό και αμετάκλητο. Θεωρούν ότι αυτός που απεβίωσε μπορεί να γυρίσει πίσω ή ότι εξακολουθεί να ζει κάπου μακριά. Ωστόσο οι επιπτώσεις του αποχωρισμού είναι εξίσου οδυνηρές και σοβαρές για την ψυχοσύνθεσή του. Οι απαντήσεις των μεγάλων σε πιθανές απορίες του πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές.

Παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών: Σε αυτή την ηλικία το παιδί έχει εξοικειωθεί με το θάνατο (μέσα από τα παραμύθια, την τηλεόραση και το διαδίκτυο) και αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για ένα μη αναστρέψιμο γεγονός. Ο φόβος του θανάτου είναι έντονος, αλλά θεωρεί ότι αυτό συμβαίνει μόνο στους άλλους και όχι στο ίδιο ή στα αγαπημένα του πρόσωπα. Κατά την διάρκεια της κρίσης πιθανόν να αναπτύξει αισθήματα ενοχής για αυτό που συνέβη, ενώ η εκλογίκευση του γεγονότος δεν συνεπάγεται και την εύκολη διαχείριση των συναισθημάτων του.

Προεφηβική ηλικία(10-12ετών): Το παιδί στην προεφηβική ηλικία κατανοεί τον θάνατο και την παύση των σωματικών λειτουργιών όπως και οι ενήλικες. Η ανάγκη του όμως για κοινωνική ενσωμάτωση και ο φόβος μήπως φανεί διαφορετικός από τους συνομηλίκους του, το οδηγούν στην καταπίεση των έντονων συναισθημάτων που βιώνει, για να φανεί δυνατό. Αυτή η εσωτερίκευση των συναισθημάτων συχνά είναι παρεξηγήσιμη από τους ενήλικες, οι οποίοι την ερμηνεύουν σαν αναισθησία.

Εφηβική ηλικία(12-18 ετών): Ο έφηβος αντιλαμβάνεται πλήρως το νόημα του θανάτου. Η αντίδρασή του απέναντι στην απώλεια θα εξαρτηθεί από την προσωπικότητά του, αλλά και από την συναισθηματική του ανάπτυξη. Μπορεί να προτρέξει σε προσφιλή πρόσωπα για βοήθεια ή να απομονωθεί για να διαχειριστεί μόνος του τα συναισθήματα απώλειας που βιώνει. Οι διαταραχές άγχους, ο αδικαιολόγητος θυμός, η σχολική αποτυχία, αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες, το φλερτ με εθιστικές ουσίες αποτελούν ενδεχόμενα, γι αυτό απαιτείται καλή επικοινωνία και παρακολούθηση από τους οικείους του.

Με ποιους τρόπους παρέχουμε βοήθεια στο παιδί που πενθεί;

Το παιδί σε αυτή την φάση της ζωής του έχει ανάγκη να αισθανθεί την αγάπη των γύρω του και να καταλάβει ότι παρόλο που τα πράγματα θα αλλάξουν, δεν πρέπει να αγχώνεται γιατί η ζωή συνεχίζεται και όλοι μαζί θα προσπαθήσουν για το καλό του. Σε αυτό θα βοηθήσει πολύ η συζήτηση προκειμένου να μπορέσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και τους όποιους προβληματισμούς του. Μερικοί τρόποι βοήθειας του παιδιού, για να αντιμετωπίσει το πένθος, είναι οι παρακάτω:

•            Η ενημέρωση για το δυσάρεστο γεγονός, πρέπει να γίνει αρκετά σύντομα μετά το συμβάν από κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο.

•            Κατά την ανακοίνωση δεν πρέπει να ειπωθούν λέξεις και εκφράσεις του τύπου  ¨κοιμήθηκε¨, ¨έφυγε¨, ¨πήγε στον ουρανό¨.  Χρησιμοποιώντας τις λέξεις ¨θάνατος¨ και ¨πέθανε¨ το παιδί θα αισθανθεί ασφάλεια και δεν θα δημιουργήσει σενάρια στο μυαλό του.

•            Το ενθαρρύνουμε να βιώσει τα συναισθήματά του όποια και αν είναι αυτά. Έτσι θα αισθανθεί ότι το αποδέχονται και το σέβονται.

•            Διατηρούμε τις αναμνήσεις με το αγαπημένο του πρόσωπο ζωντανές π.χ. μέσα από άλμπουμ με φωτογραφίες.

•            Μοιραζόμαστε μαζί του και τα δικά μας συναισθήματα.

•            Το καθησυχάζουμε για την δική του ασφάλεια και διατηρούμε τη σταθερότητα στην καθημερινότητά του.

•            Ακολουθούμε τις παλιές συνήθειες και αποφεύγουμε μεγάλες αλλαγές όπως αλλαγή σχολείου ή σπιτιού.
•            Φροντίζουμε να ενημερωθεί για το συμβάν το άμεσο περιβάλλον του παιδιού (π.χ. σχολείο, φροντιστήριο) και συνεργαζόσαστε από κοινού για το καλό του.

Συμμετοχή του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ-Λ Πύργου στην εκδήλωση

«Διαβάτη άκου την Ωδή…,  δες την Πύλη…»

Η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας, το ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Δυτικής Ελλάδας, το 3^ο ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Αττικής, το 1^ο ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Κεντρικής Μακεδονίας και το Λαογραφικό Μουσείο Ανδρίτσαινας, στην προσπάθεια διατήρησης της ιστορικής μνήμης, διοργάνωσε την επετειακή εκδήλωση:

«Διαβάτη άκου την Ωδή…,  δες την Πύλη…»,

αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, η οποία  πραγματοποιήθηκετη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022 και ώρα 11:30 π.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης και της Επετείου της 25^ης Μαρτίου, στο πλαίσιο υλοποίησης του STEAM εκπαιδευτικού προγράμματος με τίτλο «Πάμε Μουσείο;», στο οποίο συμμετέχουν 10 σχολεία του Μαθητικού Δικτύου «Ατίθασα Πινέλα»από την Ηλεία, την Αττική και τη Θεσσαλονίκη, με συντονίστρια την Υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας Δρ. Σταματία Κοτρέτσου. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα έχει ως σκοπό τη δημιουργία του Αγαθοφρόνειου Εικονικού Μουσείου για παιδιά και εφήβους, με εκθέματα που σχετίζονται με την ελληνική επανάσταση, το οποίο θα εξασφαλίζει προσβασιμότητα σε όλους. Αξιοποιούνται χειρόγραφα,βιβλία, ποιήματα και μουσικά έργα του μεγάλου δωρητή της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας, Κων/νου Αγαθόφρονα Νικολόπουλου.

Κορυφαία στιγμή της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση της εξαιρετικής δουλειάς του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ-Λ Πύργου από τους μαθητές Ραφαήλ Γιαννέλη, Μιχάλη Μαράτο και τη μαθήτρια Ζαχαρούλα Μαργαρίτη με υπεύθυνη  την καθηγήτρια Πληροφορικής, κα Ασβεστά Αργυρώ. Οι μαθητές επιμελήθηκαν την παρουσίαση των έργων του γλύπτη Νίκου Φλώρου από την έκθεση στη Συλλογή Παραδοσιακών Ενδυμασιών «Βικτωρία Ι. Καρέλια» και το απόσπασμα από την ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα που απήγγειλε ο Δρ Α. Θανασούλας.Οι μαθητές μαζί με την καθηγήτριά τους έλαβαν πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά τους από όλους του συμμετέχοντες.

Η οικογένεια της ποιήτριας Έφης Αιλιανού- Κυριλλοπούλου μετά από την εκδήλωση δήλωσε συγκινημένη: «…Είμαστε περήφανοι, που εμπνευσμένοι εκπαιδευτικοί λαμπρύνουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα! Δασκάλους τέτοιους έχουμε ανάγκη, που με τον ενθουσιασμό, τη δημιουργικότητα και την αγάπη τους για τα  παιδιά, τους δείχνουν πως υπάρχει και κάτι διαφορετικό από τη ρηχότητα της ηλεκτρονικής εποχής και τα καθοδηγούν με τρόπο εμπνευσμένο, ώστε αυτά να θελήσουν να ανακαλύψουν τη μαγεία του στίχου και, το κυριότερο,  εξ αφορμής αυτής της ανακάλυψης, να δημιουργήσουν τα ίδια τα παιδιά κάτι δικό τους! Μας εντυπωσίασαν εξαιρετικά τα κείμενά  τους! Πόση φαντασία! Είναι απίστευτο πώς δεκατριάχρονα μόνο  παιδιά  δημιούργησαν τις δικές τους εντυπωσιακές ιστορίες, που τις τοποθέτησαν σε μια εποχή τόσο μακρινή και τόσο ξένη γι’ αυτά! Δεν υπάρχουν λόγια για αυτές τις φωτισμένες εκπαιδευτικούς, που, με τον μαγικό τους τρόπο, τα παροτρύνουν  να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους! Ιδιαίτερη μνεία στην συγκινητική απαγγελία του κυρίου Θανασούλα, αλλά και  στις εξαιρετικές μουσικούς, που κόσμησαν την εκδήλωση!».

Άλλη μια σημαντική στιγμή της εκδήλωσης ήταν η συμμετοχή της καθηγήτριας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μαρίας Ευθυμίου που με τα μαθήματα ιστορίας, που παρέδωσε στους μαθητές, έδωσε τη δική της οπτική για την Ελληνική Επανάσταση. Επίσης, ακούστηκαν μουσικές συνθέσεις του Κωνσταντίνου Αγαθόφρονα Νικολόπουλου, ιδρυτή της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, από τη σολίστ Χρύσα Πανταζοπούλου και την πιανίστα Έλενα Φέντκο.

Συμμετείχαν ταΠΕ.Κ.Ε.Σ. Δυτικής Ελλάδας, 3^ο ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Αττικής και 1^ο ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Κεντρικής Μακεδονίας. Τη συζήτηση συντόνισε ο Οργανωτικός Συντονιστής του ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Δυτικής Ελλάδας Δρ Σπυρίδων Παπαδάκης