«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει»

Η φράση αυτή, που είναι γραμμένη στους αιματοβαμμένους τοίχους του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, περικλείει όλο το νόημα των εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στις 27 Ιανουαρίου, ημέρα που ο Κόκκινος Στρατός μπήκε σε αυτόν το χώρο μαρτυρίου και φρίκης και έφερε την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με τις σκληρές αλήθειες του ναζισμού, του ρατσισμού, του κάθε μορφής ολοκληρωτισμού.

Γι’ αυτόν το λόγο και το σχολείο μας αφιέρωσε 2 σχολικές ώρες αυτής της ημέρας στο θέμα που επιλέχθηκε φέτος ως επίκεντρο των εκδηλώσεων: «Το Ολοκαύτωμα και οι Έλληνες Εβραίοι». Μέσα από αρχειακό υλικό, μαρτυρίες και συζήτηση οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του Σχολείου αναζήτησαν τα αίτια, αναψηλάφησαν τις μεθόδους, «αναμετρήθηκαν» με τις συνέπειες αυτού του εγκλήματος, συνειδητοποίησαν γιατί επιλέχθηκαν αυτά τα λόγια για να γραφούν στο μνημείο του Ολοκαυτώματος.

Τελικά η φωνή του μικρούλη ήρωα (από το η «Η ζωή είναι ωραία»), που βγαίνει επιζών από τη φρίκη του στρατοπέδου είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιλέγουν να ξεχνούν, προσπαθούν να αμφισβητήσουν, παλεύουν να ξαναφέρουν στην επιφάνεια τις θεωρίες της φρίκης, του ρατσισμού, του ναζισμού, της εξόντωσης. Όσο κι αν το σκοτάδι προσπαθεί να ξανάρθει, ο μικρός, με ανοιχτά τα χέρια κι ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη θα φωνάζει:

«Μαμά, Ν Ι Κ Η Σ Α Μ Ε!»

Αθανάσιος Γκάτζιος