Η ΦΥΣΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Στην Αγία  Γραφή, στο βιβλίο της Γένεσης, ο άνθρωπος καλείται να μεταφέρει στην σχέση του με την κτίση, την ποιότητα της σχέσης του με τον Θεό, μια σχέση που περιέχει ως κίνητρά της την αγάπη και την ελευθερία.

Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την εξουσία να κυριαρχήσει στην κτίση:

Γένεσις Α’ , 26-28: 26. Μετά είπε ο Θεός : «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο

σύμφωνα με την εικόνα την δική μας και την

ομοίωση, και ας εξουσιάζει στης θάλασσας τα

ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά, στα ζώα και γενικά

σ’ όλη τη γη και στα ερπετά που σέρνονται πάνω

σ’  αυτήν».

Η εξουσία όμως αυτή είναι σύμφωνη με την εικόνα της Αγίας Τριάδος που είναι κοινωνία αγάπης και συνεπώς δεν υπάρχει καταδυνάστευση και κυριαρχικότητα αλλά είναι εξουσία φροντίδας και διακονίας. Αυτό φαίνεται και από τον στίχο Β , 15 :

Γένεσις Β’ , 15: Πήρε, λοιπόν, ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο και τον

έβαλε μέσα στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και

να τον προσέχει.

Όπως επίσης και από την κλήση του Αδάμ να ονοματοδοτήσει τα ζωντανά :

Γένεσις Β’ , 19-21: 19. Ο Κύριος έπλασε από το έδαφος όλα τα ζώα του

αγρού και τα πτηνά του ουρανού και τα έφερε

μπροστά στον άνθρωπο, για να δει πώς θα τα

ονομάσει. Και ό,τι όνομα έδινε ο άνθρωπος σε

κάθε ζωντανή ύπαρξη, αυτό ήταν και το όνομά της.

20. Έδωσε ονόματα σε όλα τα ζώα, στα πτηνά του

ουρανού και στα άγρια θηρία.

Η ονοματοδοσία σημαίνει νοηματοδοσία στα αρχαία χρόνια. Αυτός που έδινε το όνομα σε κάποιον ή κάτι, ήταν και υπεύθυνος γι αυτό. Με την ονοματοδοσία ο Αδάμ γίνεται, εκτός από αρχηγός, και ο φροντιστής τους. Και επειδή αγαπά τα όντα, τελικά τα γνωρίζει αληθινά μέσω αυτής της αγάπης. (Δεν τα γνωρίζει και μετά τα αγαπά. Αλλά επειδή τα αγαπά γι αυτό και γνωρίζει το βάθος της ουσίας τους.)

Η κτίση ούτος ή άλλως είναι αξιαγάπητη από την κατασκευή της. Επανειλημμένα ο Θεός χαρακτηρίζει τα δημιουργήματά του «καλά» Γεν 1,9-31 και τέλος «πάρα πολύ καλά» Γεν 1,31:

Γένεσις Α’ , 31: Ο Θεός είδε τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα

πολύ καλά.