Δεν ξέρουμε πως να προστατέψουμε τα παιδιά στο Ίντερνετ

TA NEA: 6-2-2009,

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr

Ουραγός της Ευρώπης είναι η Ελλάδα όσον αφορά την εγρήγορση των γονέων για την ασφάλεια των παιδιών τους στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στη λήψη των σωστών μέτρων προστασίας και πρώτοι στην επιφύλαξη? «να μην πάθει κάτι το παιδί».

Ο μεγαλύτερος φόβος των ελλήνων γονιών είναι ότι τα παιδιά τους βλέπουν πορνογραφικό υλικό στο Διαδίκτυο.

Σύμφωνα με την έρευνα η Ελλάδα με ποσοστό 90% και η Γαλλία με 87% βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης όσον αφορά τις ανησυχίες των γονιών για την πιθανότητα να βλέπουν τα παιδιά τους πορνογραφικό υλικό στο διαδίκτυο.

Ο δεύτερος φόβους είναι ότι θα πέσουν θύματα προσβλητικών, εκφοβιστικών και εκβιαστικών συμπεριφορών από αγνώστους.

Οι υπερπροστατευικοί έλληνες γονείς φοβούνται σε ποσοστό 70% την πιθανότητα τα παιδιά τους να πέσουν θύματα αποπλάνησης ενώ στη Γαλλία το ποσοστό φτάνει στο 85%.

Ωστόσο παρά τις τόσο έντονες ανησυχίες τους για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους στο διαδίκτυο, οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν αναζητήσει να μάθουν ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να προστατεύσουν το παιδί τους, ενώ αρκετοί δεν γνωρίζουν τις δυνατότητες που δίνει το νέο Μέσο.

Ένα απογοητευτικό 46% των Ελλήνων γονιών δε χρησιμοποιεί ποτέ το διαδίκτυο

Μόνο το 59% φαίνεται να γνωρίζει τι είδος και πόση χρήση του διαδικτύου κάνουν τα παιδιά τους

Περίπου ο ένας στους 3 (δηλαδή το 35%)δε θέτει κανόνες στη χρήση του διαδικτύου, όταν στην Ευρώπη ο μέσος όρος των γονέων που ρυθμίζουν την χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά τους είναι 25%.

Παρά τους φόβους τους, το 1/3 των Ελλήνων γονέων δεν έχει εγκαταστήσει λογισμικό προστασίας ή παρακολούθησης (monitoring) των δραστηριοτήτων των νεαρών χρηστών στο διαδίκτυο στον υπολογιστή

Συνδυάζοντας τα μεγέθη αυτά, η έρευνα αποκάλυψε ότι οι γονείς που δε χρησιμοποιούν και δεν γνωρίζουν το διαδίκτυο ανησυχούν περισσότερο για τις εμπειρίες των παιδιών τους.

Οι Έλληνες γονείς παραμένουν τεχνολογικά αναλφάβητοι, μένοντας και αρκετά πιο πίσω από νέα κράτη- μέλη όπως Ρουμανία, Βουλγαρία, Εσθονία και Πολωνία.

Αντί σχολίου παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα που βρήκαμε στο blog terracomputerata  και νομίζουμε ότι δίνει  απάντηση στο ερώτημα: γιατί η Ελλάδα σε όλα τα θέματα παιδείας είναι ουραγός. Οι υπογραμμίσεις δικές μας  

Ο Φώτης Γεωργελές στο edito της AthensVoice παρεμβαίνει στον διάλογο για την παιδεία: ? Όλα τα προηγούμενα χρόνια, άλλωστε, συζητούσαν για το ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά στο να έρθουν ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Δεν συζητούσαν τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η δημόσια παιδεία που πάσχει, αλλά αν εκτός από τη δημόσια θα επιτραπεί και η ιδιωτική. Αν θα ?ρθει το Χάρβαρντ στην Ελλάδα. Είναι όπως με την Ολυμπιακή. 20 χρόνια οι «καλοί» αντιστέκονται και εμποδίζουν τους «κακούς» να την ιδιωτικοποιήσουν και όταν λένε ότι την πουλάνε, διαπιστώνουν ότι δεν την παίρνει τσάμπα ούτε η αεροπορία του Μπαχρέιν.
Έτσι συνεχίζεται η ζωή με ψεύτικα διλήμματα. Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που είναι υποχρεωτική, επιτρέπεται να είναι και ιδιωτική, αλλά η τριτοβάθμια, που στο φινάλε είναι και προαιρετική, δεν πρέπει, εκεί υποκριτικά εντοπίσαμε το πρόβλημα.
Στην πραγματικότητα, ένας μόνο στόχος υπάρχει. Τα ψεύτικα διλήμματα να αποκρύπτουν την πραγματικότητα, τις απαιτήσεις της αληθινής ζωής. Είναι όλα τόσο απλώς μια παράσταση, ώστε σχεδόν με χιούμορ, μετά από 5 χρόνια, η κυβέρνηση ξαναρχίζει το διάλογο από «μηδενική βάση». Σαν να μην έγιναν όσα έγιναν τόσα χρόνια. Ξανά από την αρχή. Άρθρο 16, άσυλο. Αλλαγή εκλογικού νόμου. Πάρτε θέση. Να ψηφίσουμε. Μια προσομοίωση πολιτικής ζωής για αφελείς, την ώρα που τα πραγματικά προβλήματα μένουν καλά κρυμμένα στο σκοτάδι. Στην επόμενη δημοσκόπηση η παράσταση νίκης θα συζητιέται στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά ο βαθμός απαισιοδοξίας θα έχει φτάσει στο 90 τοις εκατό.?

Σχετικό με τον προβληματισμό για την αναγκαιότητα χρήσης των ΝΤ στην εκπαίδευση και όχι μόνο είναι και το επόμενο θέμα

Μια πρωτοποριακή και ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία του ΚΠΕ (Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) Στυλίδας συνιστά το δίκτυο “Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Ειδική Αγωγή”. Πληροφορίες για τους στόχους του προγράμματος, το εκπαιδευτικό υλικό που προτείνεται, καθώς και για τον τρόπο επικοινωνίας και συνεργασίας μπορεί να αναζητήσει κάθε ενδιαφερόμενος στο δικτυακό τόπο  http://hft-georgest.blogspot.com/.

Συγχαίρουμε τους συναδέλφους του ΚΠΕ Στυλίδας για τη μέχρι τώρα προσφορά τους στην Περιβαλλοντική εκπαίδευση γενικά και ευχόμαστε η προσπάθειά τους να συμβάλλει αποτελεσματικά και στην εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές ανάγκες.

     Πανεπιστήμιο Μοναδικότητας με

συνιδρυτές ΝΑSΑ καιGoogle

TO BHMA

ΛΟΝΔΙΝΟ Αίσθηση προκάλεσε η είδηση ότι η ΝΑSΑ και η Google θα στηρίξουν υλικοτεχνικά την ίδρυση ενός νέου πανεπιστημίου αποκλειστικό αντικείμενο του οποίου θα είναι η εκπαίδευση επιστημόνων οι οποίοι θα μπορούν να εργαστούν και να προσφέρουν σε μια κοινωνία όπου οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θα είναι πιο έξυπνοι από τους ανθρώπους.

Οι εγκαταστάσεις του Singularity University (Πανεπιστήμιο Μοναδικότητας) δημιουργούνται στην καρδιά της παγκόσμιας τεχνολογίας και ειδικότερα σε χώρο που παραχώρησε η ΝΑSΑ στη Σίλικον Βάλεϊ όπου διατηρεί μεγάλο ακαδημαϊκό και ερευνητικό κέντρο. Επικεφαλής του νέου ακαδημαϊκού ιδρύματος είναι ο διάσημος επιστήμονας, συγγραφέας και μελλοντολόγος Ρέι Κουρζβάιλ. Μάλιστα το πανεπιστήμιο πήρε το όνομά του από το μπεστ σέλερ βιβλίο του «Τhe Singularity is Νear» στο οποίο αναφέρει ότι σύντομα οι μηχανές θα γίνουν πιο έξυπνες από τους ανθρώπους, διαθέτοντας δυνατότητες αυτοβελτίωσης και παρασύροντάς μας σε έναν νέο πολιτισμό, τον πολιτισμό του μετα-ανθρώπου όπου άνθρωποι και μηχανές θα λύσουν όλα τα υπάρχοντα προβλήματα της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Ο Κουρζβάιλ αναφέρει αυτό το γεγονός ως μοναδικότητα και το αποκαλεί «Singularity». Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό το πανεπιστήμιο θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το προσεχές καλοκαίρι και οι φοιτητές σε πρώτη φάση θα παρακολουθούν μαθήματα τεχνητής νοημοσύνης, νανοτεχνολογίας και βιοτεχνολογίας.

Ίσως η φαντασία αποδειχθεί στην εποχής μας πιο αργή από την πραγματικότητα

ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ 

Το «Κέντρο Ελληνικών Σπουδών» του Ηarvard

ΤΟ ΒΗΜΑ

Γεώργιος Μπαμπινιώτης | Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Το «Κέντρο Ελληνικών Σπουδών» (εφεξής ΚΕΣ) τού Πανεπιστημίου τού Ηarvard στην Ουάσινγκτον ιδρύθηκε το 1961 από έναν πλούσιο Αμερικανό ευπατρίδη, που είχε σπουδάσει στα Πανεπιστήμια Υale και Cambridge, τον Ρaul Μellon. Στα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε είχε σημειωθεί μια πτώση των ανθρωπιστικών σπουδών στην Αμερική, ο Ρaul Μellon θέλησε να βοηθήσει στην αναζωογόνηση των ελληνικών σπουδών στις ΗΠΑ, πιστεύοντας ότι οι αρχές και οι αξίες των Ελληνικών Γραμμάτων μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά τη μεταπολεμική Αμερική. Οραματίστηκε, λοιπόν, τη λειτουργία ενός «Κέντρου Ελληνικών Σπουδών» τού Ηarvard στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, όπου θα φιλοξενούνταν και θα ζούσαν επί ένα έτος επιστήμονες -ερευνητές τού αρχαίου ελληνικού κόσμου από την Αμερική και την Ευρώπη, ώστε σε μια μοναδικού πλούτου βιβλιοθήκη και σ΄ ένα έξοχο περιβάλλον με ευκαιρίες ιδεώδους επιστημονικής έρευνας και διεπιστημονικών συζητήσεων να δημιουργούνται ικανοί επιστήμονες των ελληνικών σπουδών και πρωτοποριακά επιστημονικά δημοσιεύματα. Το Κέντρο ιδρύθηκε και λειτουργεί έκτοτε και μέχρι σήμερα, σε μια έκταση που συνορεύει με το περίφημο Κέντρο Βυζαντινών Σπουδών, το Dumbarton Οaks, έχει δε φιλοξενήσει μεγάλο αριθμό επιστημόνων των κλασικών γραμμάτων. Διευθυντές τού Κέντρου υπήρξαν παλαιότερα μεν ο διάσημος καθηγητής τού Υale Βernard Κnox και από το 2000 μέχρι σήμερα μια προσωπικότητα των Ελληνικών Γραμμάτων, ο Gregory Νagy, καθηγητής τού Ηarvard. Είχα την εξαιρετική τιμή να με καλέσει το Πανεπιστήμιο τού Ηarvard να είμαι ένα από τα τρία μέλη τής Επιτροπής Αξιολόγησης τού ΚΕΣ (τα άλλα δύο ήταν Αμερικανοί καθηγητές), που θα καθορίσει την εφεξής πορεία του. Ετσι, γνώρισα από κοντά, σε πολύωρες συζητήσεις, ακροάσεις, συσκέψεις και τηλεδιασκέψεις με πλήθος παραγόντων τού ΚΕΣ, τού Ηarvard και ερευνητών άλλων Πανεπιστημίων, τις προσπάθειες, τους προβληματισμούς και τις τάσεις που επικρατούν στην έρευνα, στη σπουδή και στη διδασκαλία των κλασικών γραμμάτων καθώς και τη μεγάλη δραστηριότητα τού Κέντρου για να αντιμετωπίσει τα θέματα.

Η γενικότερη τάση, που αποτελεί κοινό τόπο για τις κλασικές σπουδές στην Αμερική, είναι η ευρεία, σχεδόν καθολική, χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τής Τεχνολογίας των Πληροφοριών, Ιnformation Τechnology όπως λέγεται. Η συλλογή πηγών των κλασικών γραμμάτων για τη σπουδή, τη διδασκαλία και την έρευνα, η σύνταξη τραπεζών δεδομένων, πλούσιων, αξιόπιστων και προσβάσιμων στους ενδιαφερομένους, είναι πλέον το ζητούμενο ως προσφορά εκ μέρους των αρμόδιων φορέων και ως αξιοποίηση από τους ασχολούμενους με τις ανθρωπιστικές σπουδές.

Ετσι π.χ. το ΚΕΣ τού Ηarvard στην Ουάσινγκτον με μια ομάδα κλασικών φιλολόγων πανεπιστημιακών καθηγητών (Gregory Νagy, Κenneth Μorrell, Leonard Μuellner) προγραμματίζει μια Τράπεζα Κειμένων που θα παρέχει τα αρχαία ελληνικά κείμενα από των χρόνων τής ελληνικής «αλφαβητικής γραφής» (8ος αι. π.Χ.) μέχρι τον 3ο αι. μ.Χ. υπό τον τίτλο «Τα πρώτα χίλια χρόνια τής Ελληνικής» («First Τhousand Υears of Greek»), όπου πιο έγκυρα και πιο συστηματικά, με περισσότερες δυνατότητες αναζήτησης και σύνδεσης από άλλες συλλογές (όπως αυτή λ.χ. τού Θησαυρού τής Ελληνικής Γλώσσας / Τhesaurus Linguae Graecae/ ΤLG), θα μπορεί κανείς να βρει και να εργασθεί με τις πιο αξιόπιστες εκδόσεις ελληνικών κειμένων. Το επόμενο βήμα είναι να συνδεθούν τα κείμενα με πληροφορίες προσώπων και πραγμάτων (realia), με επιλεγμένες μελέτες που συνδέονται με αυτά ακόμη και με δυνατότητα παρέμβασης τού μελετητή, για να εκφράσει τη δική του επιστημονική συμβολή (παρατηρήσεις, κριτική, συμπληρώσεις), σαν ένα είδος ιστολογίου [We]blog! Καταλαβαίνουμε όλοι πόσο μεγάλη και ουσιαστική μπορεί να είναι αυτή η προσφορά σε μια επιστήμη, όπου η ενασχόληση με κείμενα, συναφείς πηγές και αχανή βιβλιογραφία (είναι ασύλληπτο το τι έχει γραφεί για τον Ομηρο διεθνώς, σε ποικιλία γλωσσών, σε αριθμούς ερευνητών και σε τεράστια έκταση χρόνου!) είναι εξαιρετικά δύσκολη για υπεύθυνους ερευνητές. Βεβαίως η ύπαρξη ηλεκτρονικών Τραπεζών Δεδομένων, όπως ο ΤLG ή ο Ρerseus ή η ηλεκτρονική μορφή τού Λεξικού τής Αρχαίας των Liddell- Scott- Jones (9η έκδ. τού 1940, επανέκδοση τού 1996 με προσθήκες- παρατηρήσεις- διορθώσεις) κ.ά. έχουν ήδη διευκολύνει την έρευνα και τη διδασκαλία των κλασικών γραμμάτων.

Κοντά σ΄ αυτή την προσφορά με πλήρη αξιοποίηση τής Τεχνολογίας των Πληροφοριών, το ΚΕΣ τού Ηarvard (το οποίο, ας σημειωθεί, διαθέτει την πλουσιότερη βιβλιοθήκη για τη μελέτη των Κλασικών Γραμμάτων, πάνω από 60.000 τόμους) έχει αναπτύξει μια ενδιαφέρουσα και ιδιαιτέρως σημαντική δραστηριότητα ανανέωσης των Διδακτικών Προγραμμάτων (Curricula) των Κολεγίων και των Πανεπιστημίων τής Αμερικής, με προτάσεις και σεμινάρια εισαγωγής στα Προγράμματά τους ελληνικών μαθημάτων σύγχρονου ενδιαφέροντος και με εκτεταμένη χρήση τής τεχνολογίας των πληροφοριών. Η επανεισαγωγή των ελληνικών γραμμάτων σε κολεγιακά και πανεπιστημιακά προγράμματα με σύγχρονες διαδραστικές και διεπιστημονικές μεθόδους μπορεί να αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα και για εμάς προς τα πού θα πρέπει πια να κινηθούμε για να ανανεώσουμε το ενδιαφέρον για τα «παλαιότερα Ελληνικά μας».

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.Το «Κέντρο Ελληνικών Σπουδών» τού Ηarvard

Κυριακή, 01.02.09 Ελεύθερος τύπος

Η ζωή των παιδιών στη Μεγάλη Βρετανία είναι πολύ δυσκολότερη σήμερα από ότι ήταν πριν από μερικά χρόνια, σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης Children?s Society. Παρότι το επίπεδο της παιδείας έχει αυξηθεί, έχουν άριστη νοσοκομειακή περίθαλψη και σίγουρα πολύ περισσότερα υλικά αγαθά, οι νέοι του σήμερα είναι δυστυχισμένοι. Οι αυξημένες απαιτήσεις των γονιών τους σε συνδυασμό με το άγχος της καθημερινότητας, δεν τους επιτρέπει να βιώσουν την ανεμελιά των χρόνων αυτών. Σημαντικός παράγοντας είναι ακόμα το γεγονός ότι νέοι νιώθουν ότι στερούνται των γονιών τους και ότι είναι συνέχεια μόνοι τους.

Πηγή: Children?s Society

Μια απλή καταγραφή των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα σχολεία μας (ως αποδέκτης των προβλημάτων που βιώνουν τα παιδιά στο οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον) σήμερα θα αποδείκνυε πόσο έντονο είναι το πρόβλημα και στην ελληνική οικογένεια. Οι εκπαιδευτικοί αναδεικνύουν ως μείζον πρόβλημα πλέον όχι το διδακτικό τους έργο, αλλά τα προβλήματα συμπεριφοράς και έντονης παραβατικότητας που αντιμετωπίζουν καθημερινά και αισθάνονται ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν. Μια μικρή υπενθύμιση ότι τα ουσιαστικά προβλήματα της εκπαίδευσης δεν είναι μόνο όσα “δικαίως;” παρουσιάζονται ως επείγοντα και καθοριστικά, αλλά και εκείνα που χαρακτηρίζουν την καθημερινή εκπαιδευτική πράξη και ουσιαστικά διαμορφώνουν την ποιότητα της εκπαίδευσης.

Αναλφαβητισμός, Σχολική Αποτυχία, Βία και Παραβατικότητα και Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση

του Δημήτρη Μικελλίδη*  αναδημοσίευση από εφημ ΠΟΛΙΤΗΣ

Η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση θα πρέπει να στοχεύει στην εξάλειψη ή έστω στη δραστική μείωση του αναλφαβητισμού, στην αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας και κατ’ επέκταση στην πρόληψη της βίας και της παραβατικότητας. Πρόκειται για τρία θέματα, αλληλένδετα, που απασχόλησαν το Υπουργείο Παιδείας και τις Εκπαιδευτικές Οργανώσεις και ευρύτερα την κοινωνία ουκ ολίγες φορές τις τελευταίες δυο τουλάχιστο δεκαετίες.
Σε μια περίοδο που γίνεται συνεχώς επίκληση στην Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, τα τρία αυτά ζητήματα έρχονται κι επανέρχονται με προτάσεις, κείμενα εργασίας, συζητήσεις κτλ., αλλά χωρίς απτά και ουσιαστικά μέτρα που έχουν πολλάκις συζητηθεί και έχουν καταγραφεί ως σημεία συμφωνίας.
Η ΠΟΕΔ σε πολλά από τα έγγραφά της που κατέθεσε κατά καιρούς για διάφορα ζητήματα (π.χ. βία και παραβατικότητα, στασιμότητα, αξιολόγηση, επιμόρφωση, σχολική αποτυχία κτλ.) κατέθεσε απόψεις και εισηγήσεις που ουσιαστικά οδηγούν στην αντιμετώπιση των φαινομένων που απασχολούν το παρόν άρθρο. Σταχυολογώ μερικά σημεία των κατά καιρούς θέσεων της ΠΟΕΔ, που παραμένουν βεβαίως σε ισχύ, και για τις οποίες θέσεις όχι μόνο δε διαφώνησε κανείς (ούτε Υπουργείο ούτε άλλος φορέας) αλλά αντίθετα, είτε μέσω του Στρατηγικού Σχεδιασμού του Άκη Κλεάνθους είτε μέσω κειμένων εργασίας του ίδιου του ΥΠΠ είτε μέσω πορισμάτων διαφόρων Επιτροπών που το ίδιο το Υπουργείο όρισε, υπάρχει ταύτιση απόψεων. Ας θυμηθούμε κάποια από αυτά:
Ι. Επέκταση της οργανωμένης, υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης ένα χρόνο κάτω από την προδημοτική, έτσι ώστε κάθε παιδί να έχει την ευκαιρία διετούς υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
2. Δεύτερος δάσκαλος στην Α΄ τάξη δημοτικού, γιατί ακριβώς τα προβλήματα αναλφαβητισμού ξεκινούν από τη βασική εκπαίδευση και η πρόληψη είναι πάντα καλύτερη από την εκ των υστέρων αντιμετώπιση.
3. Τεστ ετοιμότητας φοίτησης στην Α΄ δημοτικού, τουλάχιστον για εκείνες τις περιπτώσεις που δημιουργούν σημαντικές υποψίες για το κατά πόσο μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της πρώτης τάξης. Στη δημόσια προσωπική

Λύκειο στα πρότυπα του Μπακαλορεά

Το απολυτήριο του νέου λυκείου θα οδηγεί στα ΑΕΙ όλους τους αποφοίτους

Tου ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η κυβέρνηση άνοιξε τη συζήτηση για την αλλαγή στο λύκειο και στον τρόπο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κατά τα ειωθότα, με τρόπο αμήχανο και με στόχευση κυρίως επικοινωνιακή. Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις της κυβέρνησης είναι αναγκαίο να διεξαχθεί ένας ουσιαστικός δημόσιος διάλογος για το πιο κρίσιμο διαρθρωτικό πρόβλημα της κοινωνίας και της οικονομίας που είναι το εκπαιδευτικό.

H συζήτηση για τις αλλαγές στο λύκειο και όσα αφορούν το τρίγωνο γνώση- έρευνα- καινοτομία είναι συνεπώς επιβεβλημένη και λόγω της διαρκούς κρίσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος και επειδή συνδέεται με τις αλλαγές που είναι αναγκαίες στο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας.
Κανείς δεν έχει όμως το δικαίωμα να παίζει με τα νεύρα των παιδιών και με την αγωνία των οικογενειών τους.
Θεωρώ, λοιπόν, υποχρέωσή μου, πρωτίστως ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και γονιός και δευτερευόντως ως ενεργός πολιτικός, να διατυπώσω καθαρά τις θέσεις μου γύρω από την ουσία του θέματος:
Είναι κατ΄ αρχάς ορθό να εστιάζουμε την προσοχή μας στο λύκειο και να επιδιώκουμε τη μετατροπή του σε αυτόνομη εκπαιδευτική βαθμίδα από απλό προθάλαμο των εισαγωγικών εξετάσεων. Η αλλαγή στο λύκειο θα επηρεάσει την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τόσο στο γυμνάσιο και το δημοτικό όσο και στο ίδιο το πανεπιστήμιο. Είναι όμως απολύτως εσφαλμένο να αναζητούμε ένα «πρωτότυπο» ελληνικό σύστημα. Υπάρχουν διεθνώς καταξιωμένα συστήματα που οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη, μέσα σε ένα διεθνές εκπαιδευτικό περιβάλλον που επιδιώκει την κινητικότητα και βασίζεται στην αμοιβαία αναγνώριση των εθνικών συστημάτων.

Τάση μείωσης. Η προσθήκη ενός ακόμη «προπαρασκευαστικού» έτους πριν από την εισαγωγή στα ΑΕΙ επιμηκύνει τον συνολικό χρόνο σπουδών, όταν διεθνώς επικρατεί η τάση μείωσης του ελάχιστου χρόνου σπουδών πριν από την έξοδο στην αγορά εργασίας (πρώτο πτυχίο τριετούς φοίτησης). Το προπαρασκευαστικό έτος δημιουργεί μία επιπλέον βαθμίδα χωρίς σαφή ταυτότητα. Είναι άλλο ένα «μεταλυκειακό» έτος και άλλο ένα πρώτο πανεπιστημιακό έτος που πιστώνει τον φοιτητή με έναν αριθμό εξαμηνιαίων μαθημάτων.
Η θέση μου είναι ότι η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να διακριθεί σε δύο φάσεις: την πρώτη θα την αποτελεί το τετραετούς φοίτησης γυμνάσιο και τη δεύτερη το διετούς φοίτησης, κολεγιακού χαρακτήρα, λύκειο που πρέπει να οργανωθεί κατά τα πρότυπα του διεθνούς απολυτηρίου (Ι.Β).
Το διετές λύκειο επιτρέπει στον μαθητή να ασχολείται με μικρό αριθμό (όχι μεγαλύτερο των έξι) μαθημάτων και να τα προσεγγίζει με τρόπο τελείως διαφορετικό από τον σημερινό: με σεμιναριακού τύπου μαθήματα, πρωτόλειες έρευνες και εργασίες, κάτι που θα οδηγεί και σε άλλου τύπου εξετάσεις, βασισμένες στην κριτική σκέψη και την ικανότητα σύνθεσης.
Η φυσιογνωμία του νέου λυκείου σε συνδυασμό με τη νέα νοοτροπία των εξετάσεων θα επηρεάσει αυτομάτως και το γυμνάσιο και το δημοτικό. Ο καθορισμός των ελαχίστων δεξιοτήτων που πρέπει να καλύπτει το παιδί τελειώνοντας το δημοτικό και το γυμνάσιο (βαθμός γνώσης και ικανότητα χρήσης της ελληνικής γλώσσας, επίπεδο γνώσης δύο τουλάχιστον ξένων γλωσσών, χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ικανότητα πλοήγησης στο Διαδίκτυο κ.ο.κ.) θα αναπροσανατολίσει πλήρως τη λειτουργία του σχολείου.
Το απολυτήριο του νέου λυκείου, στο οποίο μπορούν να καλούνται ως επισκέπτες καθηγητές και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, θα οδηγεί στα ΑΕΙ όλους τους αποφοίτους. Για όλους υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Όχι όμως και σε όλα τα τμήματα πρώτης προτίμησης, όταν αυτά είναι υψηλής ζήτησης και άρα υψηλής βαθμολογίας (π.χ. ιατρικά, νομικά, αρχιτεκτονικά, παιδαγωγικά). Γι΄ αυτό πρέπει ταυτοχρόνως να εγκαθιδρυθεί ένα διαφανές, ευέλικτο και ορθολογικό σύστημα ενδοπανεπιστημιακής κινητικότητας από τμήμα σε τμήμα, μέσα στο ίδιο ή και σε διαφορετικά ΑΕΙ, στο οποίο θα μετέχουν όσοι έχουν αποκτήσει ήδη τη φοιτητική ιδιότητα.
Η εκπαιδευτική κοινότητα. Όλα αυτά προϋποθέτουν όμως ένα εκπαιδευτικό κίνημα, με την ενεργό συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας, χωρίς την οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα το ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό στον χώρο της εκπαίδευσης. Είναι ευτυχώς πολλά τα παραδείγματα εμπνευσμένων δασκάλων και καθηγητών. Είναι πολλοί οι προσοντούχοι εκπαιδευτικοί που χάνονται μέσα στη χλωμή πραγματικότητα του σχολείου. Σίγουρα μπορούμε να συγκροτήσουμε την αναγκαία κρίσιμη μάζα. Αρκεί να διαμορφωθεί το κλίμα πολιτικής και κοινωνικής εμπιστοσύνης που απαιτείται. Γι΄ αυτό η πολιτική αλλαγή είναι κεφάλαιο της εκπαιδευτικής αλλαγής.
ΤΑ ΝΕΑ 31/1/2009

Δημοσιευμένο από terracomputerata Δύο ειδήσεις σε αντίστιξη: 1) Από τον Ελεύθερο Τύπο : Τριήμερη αποβολή πέντε μαθητών σε λύκειο της Λάρισας με ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Αφορμή, η χρήση κινητών τηλεφώνων στο σχολείο.Οι μαθητές όχι απλά έκαναν χρήση των κινητών τηλεφώνων στο σχολείο τους – κάτι που απαγορεύεται με απόφαση του υπουργείο Παιδείας – αλλά «ανέβασαν» στο διαδίκτυο, σε ιδιαίτερης επισκεψιμότητας ιστοσελίδα, στιγμιότυπα από την αίθουσα. Σύμφωνα με εκπαιδευτικούς που είδαν το σχετικό βίντεο, τα στιγμιότυπα έχουν ληφθεί πριν τις εορτές των Χριστουγέννων, μέσα στην αίθουσα την ώρα που χτυπά του κουδούνι για διάλλειμα, φαίνονται πρόσωπα μαθητών, ενώ ο εκπαιδευτικός βρίσκεται στην έδρα απασχολούμενος προφανώς με το απουσιολόγιο.Και η δεύτερη από το Βήμα : ΤΟΚΙΟ Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας εξετάζει πρόταση για την απαγόρευση των κινητών τηλεφώνων στα σχολεία, καθώς αυξάνονται οι αγγελίες μαθητριών για πορνεία και οι ιστότοποι με οδηγίες για μαζικές αυτοκτονίες.Ενα στα έξι παιδιά στην ηλικία των 13 χρησιμοποιούν το κινητό τους πάνω από τρεις ώρες την ημέρα, ένα στα έξι παιδιά στην ηλικία των 16 στέλνουν περισσότερα από 50 μηνύματα την ημέρα, ενώ στο σπίτι τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο στο κινητό τους παρά διαβάζοντας.Στην Ιαπωνία, όπου η τεχνολογία των κινητών προηγείται της Ευρώπης κατά τρία χρόνια, η διαρκής πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω του κινητού είναι μέρος της καθημερινής ζωής. Οι Ιάπωνες αγοράζουν εισιτήρια, βλέπουν τηλεόραση, προγραμματίζουν διακοπές, διαβάζουν κόμικς ή μυθιστορήματα χρησιμοποιώντας το κινητό τους.Αντίστοιχη προσφορά υπάρχει για πορνό, για ιστότοπους όπου οι άνθρωποι συναντιούνται για να σχεδιάσουν ομαδικές αυτοκτονίες, αλλά και για τους ιστότοπους deai saito, όπου ενήλικοι μπορούν να κλείσουν ραντεβού για ερωτική συνεύρεση με μαθήτριες επ΄ αμοιβή.Σύμφωνα με έρευνες, ένας στους δέκα μαθητές πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει εκτεθεί σε παρόμοιο υλικό τουλάχιστον μία φορά.Την αντίθεσή του στην απαγόρευση των κινητών στα σχολεία εξέφρασε ο εθνικιστής κυβερνήτης του Τόκιο Σιντάρο Ισιχάρα, ο οποίος υποστήριξε ότι η απόφαση πρέπει να επαφίεται στους γονείς. 

«Ηλεκτρονική» ανάγνωση; 
 

Eίναι μια παλιά συζήτηση. Στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, πριν από καμιά δεκαετία περίπου, είχε πέσει ο ίδιος πανικός: Το ηλεκτρονικό βιβλίο θα υποκαταστήσει, θα εξαφανίσει για την ακρίβεια, το έντυπο. Τότε ίσως ήταν πολύ πρώιμο. Τίποτα απ? όσα φοβούνταν οι εκδότες δεν έγινε, όλα συνέχισαν το δρόμο τους, ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε.

Σκέφτομαι, δηλαδή, ότι με τον ίδιο τρόπο θα εκτιμάται το καλό βιβλίο, με τον ίδιο τρόπο θα αναζητείται, ίδια θα είναι η σχέση αναγνώστη και κειμένου. Είτε είναι σε έντυπη σελίδα είτε σε ηλεκτρονική. Οσο για τις βιβλιοθήκες, θα εξακολουθούν να φιλοξενούν τα αγαπημένα βιβλία του καθενός, τις παλιές εκδόσεις, τα αντίγραφα με υπογραφή από τον συγγραφέα, τα βιβλία με τα οποία ο καθένας έχει δεθεί. Απλώς θα ελαφρύνουν λίγο από εκείνους, τους πολλούς τόμους, που νομίζουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε και ποτέ δεν ανοίγουμε. Θα γίνουν, δηλαδή, λίγο πιο ορθολογικές.
 

Καθημερινή