Μια αξιέπαινη προσπάθεια πραγματοποίησαν οι μαθητές της β΄ δημοτικού στο 11ο ΔΣ Λαμίας με πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών των τριών τμημάτων Αντωνίου Ελευθερίας, Μανάρα Μαρίας και Φασίδου Δέσποινας. Τα τρία τμήματα συγκεκριμένα, στα πλαίσια δραστηριοτήτων της γλώσσας β΄δημοτικού, μετέτρεψαν την τάξη τους σε… Λαογραφικό Μουσείο, στο οποίο ξενάγησαν στη συνέχεια όλες τις υπόλοιπες τάξεις του σχολείου και τους γονείς των μαθητών. Ως Σχολική Σύμβουλος του σχολείου εντυπωσιασμένη από τον πλούτο αλλά και την πρωτοτυπία των εκθεμάτων, προέτρεψα το Σύλλογο Διδασκόντων να κάνει προσπάθεια η έκθεση να ξαναστηθεί στο τέλος της σχολικής χρονιάς και να συνοδευτεί από εκδηλώσεις στις οποίες μπορεί να συμμετέχουν όλοι οι μαθητές του σχολείου, αλλά και πολίτες της πόλης, ώστε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία να αναδείξει και να ζωντανέψει ένα μέρος της τοπικής ιστορίας μας.
Με ενδιαφέρον διάβασα ότι μια ανάλογη αξιόλογη προσπάθεια έλαβε χώρα και στη Θεσσαλονίκη, η οποία μάλιστα ήρθε και στη δημοσιότητα. Από τον Αγγελιοφόρο αναδημοσιεύουμε την είδηση:
Λαογραφικό μουσείο έστησαν μαθητές
Σε λαογραφικό μουσείο μετέτρεψαν επτάχρονοι μαθητές μια παλιά αποθήκη του 3ου Δημοτικού Σχολείου στην Τριανδρία. Με αφορμή την άσκηση ενός σχολικού εγχειριδίου και τη βοήθεια της δασκάλας τους, Ελισάβετ Κλεμεντίδου, συνέλεξαν τα εκθέματα, οργάνωσαν την προβολή της έκθεσης και έδωσαν ζωή σε μια παλιά αποθήκη του σχολείου τους.
Στο σχολικό βιβλίο της Γλώσσας της β’ δημοτικού, μία άσκηση παρότρυνε τα παιδιά να μαζέψουν παλιά αντικείμενα λαογραφικής αξίας από το οικογενειακό τους περιβάλλον, να στήσουν την έκθεση και να αναλάβουν οι ίδιοι να φτιάξουν τις λεζάντες κάτω από τα εκθέματα, τις προσκλήσεις και τις αφίσες για τη διαφήμιση.
Οικοσκευές από τις αρχές του 20ού αιώνα, παραδοσιακές στολές, φωτογραφίες, παλιές ραπτομηχανές, καντάρια,και λογιών άλλα αντικείμενα μιας άλλης εποχής, με μικρή ή μεγαλύτερη αξία, συγκεντρώθηκαν, αξιολογήθηκαν και στήθηκαν μέσα σε ένα χώρο που τόσο καιρό παρέμενε αναξιοποίητος.
«Η άσκηση ήταν καθαρά βιωματική», τονίζει η κ. Κλεμεντίδου. Οι μικροί μαθητές έμαθαν να φτιάχνουν αφίσες, λεζάντες, έφτιαξαν και έστειλαν μόνοι τους τις προσκλήσεις σε άλλα σχολεία, ενώ χωρίστηκαν σε ομάδες και ανέλαβαν τη φύλαξη του χώρου που νιώθουν δικό τους αποκλειστικά δημιούργημα.
Εκθέματα από τα βάθη του χρόνου
Τα εκθέματα, που είναι οικογενειακά κειμήλια, προέρχονται από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο αλλά και πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδος. Κάποια από αυτά, όπως ένα άγιο δισκοπότηρο που χρονολογείται το 1900 μ.Χ., μαγειρικά σκεύη και κεντήματα του 19ου αιώνα, ρώσικές εικόνες από το 17ο αιώνα, παραδοσιακές στολές, αποτελούν εκθέματα μεγάλης λαογραφικής αξίας.
Οι μικροί μαθητές αναζήτησαν πληροφορίες και την ιστορία που κρυβόταν πίσω από το κάθε αντικείμενο. Πράγματα που μπορεί να βρίσκονταν τόσο καιρό σπίτι τους ξαφνικά απέκτησαν μια άλλη διάσταση. Εντυπωσιάστηκαν, και μέσω μιας άσκησης που είχε τη μορφή «παιχνιδιού» ήρθαν σε επαφή, με άγνωστες σε αυτούς, πτυχές τις Ιστορίας.
Εντυπωσιασμένοι, όμως, έφυγαν και οι μεγαλύτεροι, καθώς η έκθεση τους ξύπνησε θύμησες του παρελθόντος, ενώ η σχολική σύμβουλος που την επισκέφθηκε πρότεινε τη διατήρησή της.
Η έκθεση λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας θα λειτουργήσει μια ακόμη εβδομάδα. Αποτέλεσε πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους και για πολλά σχολεία της περιοχής. «Ξεκίνησε σαν παιχνίδι και κατέληξε να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις», τονίζει η υπεύθυνη δασκάλα Ελισάβετ Κλεμεντίδου.
Οπως είπαν και οι νεαροί μαθητές, θα ήθελαν όλα τα μαθήματα να γίνονται έτσι, ενώ πέρα από εκθέτες αποφάσισαν να γίνουν κι δημοσιογράφοι και ετοιμάζονται να φτιάξουν τη δική τους εφημερίδα μετά τις γιορτές του Πάσχα.
