Παραθέτουμε αποσπάσματα από δύο άρθρα που δημοσιεύτηκαν στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16/4/2011 και θεωρούμε ότι συνεισφέρουν στον προβληματισμό και τη συζήτηση σχετικά με τη χρησιμότητα των σχολικών δραστηριοτήτων στα προγράμματα σπουδών της ΠΕ:
Παράθυρο στην κοινωνία οι σχολικές δραστηριότητες
Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΟΥΛΕ*
Η κοινωνική δικτύωση, προσαρμογή και ενσωμάτωση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει από τη σχολική ηλικία με δραστηριότητες που έχουν ψυχαγωγικό χαρακτήρα, όπως αθλητικές, πολιτιστικές, οικολογικές και καλλιτεχνικές, στις οποίες επιλέγουν να συμμετέχουν σύμφωνα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους.
Η ψυχαγωγία των παιδιών ως αγωγή ψυχής (με την αρχαία ελληνική ετυμολογία της λέξης) βοηθάει το παιδί και τον έφηβο να αναπτυχθεί ως δυναμικό και δημιουργικό μέλος της κοινωνίας, ικανοποιεί τη βασική ανάγκη τού ανήκειν, καθώς και την καλλιέργεια κλίσεων και δεξιοτήτων που χωρίς τη συμμετοχή και συνεργασία των παιδιών σε αυτές τις ομάδες θα έμεναν ανεκμετάλλευτες.
Η ψυχική υγεία των παιδιών προάγεται με την επίτευξη των στόχων μέσα στην ομάδα, βελτιώνονται ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση, παράλληλα με το σεβασμό, την εκτίμηση και την αποδοχή των άλλων. Η ποιότητα ζωής στην καθημερινότητα ενισχύεται με τη συναισθηματική και τη σωματική ευεξία. Η συμμετοχή των παιδιών σε αυτούς τους κλασικούς τρόπους κοινωνικής αλληλεπίδρασης, όπως είναι μια θεατρική παράσταση, μια ομάδα μπάσκετ ή ένα μουσικό σχήμα, βοηθάει στην παρέμβαση και επίλυση προβλημάτων, όπως οι εθισμοί (εθισμός στο Διαδίκτυο, χρήση ουσιών), οι διαταραχές επικοινωνίας, συμπεριφοράς και συναισθήματος, η κακοποίηση, οι τραυματισμοί, φαινόμενα εκφοβισμού κ.ά.
Η επιτυχημένη κοινωνική λειτουργικότητα είναι προστατευτικός παράγοντας της υγιούς ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης των παιδιών, επειδή είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής. Τα παιδιά και οι έφηβοι διαμορφώνουν ένα σύνθετο δίκτυο δημιουργίας σχέσεων και οδηγούνται στην εξατομίκευση και στην αυτονομία τους από τους γονείς. Από τη μέση παιδική ηλικία και κατά τη διάρκεια της εφηβείας, η γνώμη και η εκτίμηση των ενηλίκων που έχουν ηγετικό ρόλο στην ομάδα (δάσκαλοι, μουσικοί, προπονητές) και των συνομηλίκων γίνονται οι κυριότερες πηγές κοινωνικής υποστήριξης.
Τα παιδιά οδηγούνται προς το σχηματισμό ταυτότητας στην εφηβεία, αναπτύσσοντας μια αίσθηση εαυτού βασισμένη στην αντίληψη της ικανότητας να λειτουργούν ανεξάρτητα και με επιτυχία στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε υγιείς και κοινωνικά ενεργούς μελλοντικούς πολίτες.
*Ψυχολόγος, Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», Παιδοψυχιατρική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
……Η παραδοσιακή εκπαίδευση «αφοσιώνεται στον έλεγχο και στη διαχείριση του σώματος και του πνεύματος των παιδιών μέσω συνταγών πειθαρχίας, μάθησης, ανάπτυξης, ωρίμανσης και δεξιοτήτων» (James, Jenks & Prout 1998, σελ. 38). Από την άλλη πλευρά, πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο πειραματικά προγράμματα και ερευνητικές μαρτυρίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, που τονίζουν τη σημασία των παιδιών ως προς το ρόλο τους να διερευνήσουν, να σχεδιάσουν και να χειρίζονται τα περιβάλλοντα στις κοινότητές τους μέσα από προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, μουσειακής εκπαίδευσης, μιντιακής εκπαίδευσης. Τα σχολεία προσφέρουν εξαιρετικά σημαντικές δυνατότητες για υιοθέτηση αντίστοιχων προσεγγίσεων, που θα πρέπει να μη βρίσκονται στο περιθώριο της σχολικής ζωής. …….Το βασικό ερώτημα στο οποίο εν τέλει καλούμαστε να απαντήσουμε είναι το τι γίνεται τελικά με τον κοινωνικό χώρο που απομένει στα παιδιά, το χώρο όπου μπορούν να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν τις ιδέες τους έναντι των ενηλίκων και να είναι παιδιά………Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι όσο και αν οι ενήλικοι αναζητούν τρόπους να ελέγξουν την παιδική ηλικία και τα παιδιά, το κάθε παιδί έχει την ικανότητα, από τη στιγμή που γεννιέται, να ασκήσει ένα βαθμό ενεργητικής δράσης ως κοινωνικός φορέας. Οι ενήλικοι χρειάζεται να καλλιεργήσουν αυτήν ακριβώς την ικανότητα των παιδιών για ενεργητική δράση, στο βαθμό που τους ενδιαφέρει να συντελέσουν στην ανατροφή ανεξάρτητων και υπεύθυνων ενηλίκων. Πιστεύουμε ότι προγράμματα που έχουν στόχο τη θεατρική παιδεία, τη μουσική εκπαίδευση, την περιβαλλοντική ενασχόληση κ.λπ. καλλιεργούν την ενεργητική δράση των παιδιών…..
Πολύ χρήσιμες συμβουλές με την επισήμανση αυτές οι δραστηριότητες και τα κάθε λογής προγράμματα να μην εισάγονται με προχειρότητα που καταλήγει σε αυτοσχεδιασμούς και παραποιεί τους σκοπούς για τους οποίους προτείνονται.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.