Εκπαιδευτικοί με όρεξη και ζήλο
Δάσκαλοι και καθηγητές σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου ξεχωρίζουν για το έργο τους
Της Ιωαννας Φωτιαδη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1/1/2010
Ο διορισμός στην παραμεθόριο ισοδυναμεί για πολλούς νέους εκπαιδευτικούς με θανατική καταδίκη – όχι όμως για όλους. Η «Κ» αναζήτησε και βρήκε δασκάλους και καθηγητές σε απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου, που όχι μόνο δεν οικτίρουν την τύχη τους, αλλά επιδεικνύουν μεγάλο ζήλο στην άσκηση του επαγγέλματός τους.
Τυχαία για… 26 χρόνια
«Πριν από 26 χρόνια τοποθετήθηκα τυχαία για 6 μήνες στη Θάσο», λέει στην «Κ» ο 48χρονος δάσκαλος κ. Γιώργος Καβάζης. «Από τότε δεν εγκατέλειψα ποτέ το νησί». Εμείς ίσως να μη γνωρίζουμε τον διευθυντή του δημοτικού της Παναγιάς της Θάσου, επιστήμονες και εκπαιδευτικοί όμως στη Φινλανδία, την Τουρκία, την Ιαπωνία και τη Χαβάη -με τους οποίους ο κ. Καβάζης έχει συνεργαστεί στο πλαίσιο προγραμμάτων και ανταλλαγών- τον ξέρουν καλά. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο που το τετραθέσιο Δημοτικό από την Παναγιά της Θάσου έχει «σαρώσει» κυριολεκτικά τα βραβεία σε εθνικό αλλά και πανευρωπαϊκό επίπεδο εκπροσωπώντας μάλιστα δύο φορές τη χώρα μας στην Ε.Ε.
«Το 1978 αναλάβαμε το πρώτο πρόγραμμα και από το 1992, που ξεκίνησα να χρησιμοποιώ Ιντερνετ, δραστηριοποιηθήκαμε περισσότερο», εξηγεί ο 48χρονος δάσκαλος. Το δημοτικό, που είναι ολοήμερο σχολείο, κάθε Τρίτη και Πέμπτη προσφέρει στα παιδιά 4-7 εξωσχολικές δραστηριότητες, που ο κ. Καβάζης και οι τέσσερις δασκάλες του σχολείου συντονίζουν. «Φέτος “τρέχουν” δύο προγράμματα από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, για τις ΑΠΕ και τα δάση, και ένα άλλο από το Δίκτυο Καινοτομίας σχετικά με τη μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο. Παράλληλα έχουμε και ενδοσχολικά προγράμματα – για την τέχνη, τις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς και την ηλεκτρονική αδελφοποίηση. Στο πρόγραμμα Αγωγής Υγείας έχουμε φέτος ως θέμα την υγιεινή του σώματος».
Κινητοποίηση
Κάθε σχολική χρονιά το Δημοτικό της Παναγιάς υλοποιεί ένα πρόγραμμα σε συνεργασία με ευρωπαϊκά σχολεία. «Επιλέγουμε δραστηριότητες σχετικές με τον τόπο μας, γιατί έτσι οι μαθητές κινητοποιούνται περισσότερο», επισημαίνει ο κ. Καβάζης. «Η ανάπτυξη των δεξιοτήτων των μαθητών δυστυχώς δεν “χωρά” στο σφιχτό σχολικό πρόγραμμα». Στόχος του «Θάσιου» εκπαιδευτικού, που μετεκπαιδεύεται στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, είναι οι μαθητές του να τον ξεπεράσουν. «Με βλέπουν στην παραλία να καπνίζω και μου λένε με νόημα: “Ξέρετε, κύριε, πού πρέπει να πετάμε τα αποτσίγαρα, έτσι;” και μου κλείνουν το μάτι…».
Επιμονή
«Μόνο όταν δίνεις το 100% των δυνατοτήτων σου νιώθεις πλήρης και δημιουργικός», λέει στην «Κ» η κ. Σοφία Χάιτα, καθηγήτρια Καλλιτεχνικών, αναφερόμενη στη δουλειά που κάνει στο Γυμνάσιο και το Λύκειο των Λειψών, όπου τα τελευταία 8 χρόνια είναι διευθύντρια. Η κ. Χάιτα κυριολεκτικά «παλεύει» με τους «δαίμονες» της παραμεθορίου: τα απαγορευτικά, την άρνηση εκπαιδευτικών να τοποθετηθούν στο νησί, την απειρία των νεοδιόριστων, την ύλη που τρέχει χωρίς να διδάσκεται, τις διακοπές της ηλεκτροδότησης, τις Πανελλήνιες και τα όνειρα των μαθητών.
Το παράδοξο, ωστόσο, είναι ότι η «επίμονη» Λυκειάρχισσα (που επίσης σπουδάζει παράλληλα στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο) μεγάλωσε και σπούδασε στη Νότιο Αφρική. «Γαλουχήθηκα σ’ ένα τελείως διαφορετικό εκπαιδευτικό σύστημα, που πρόσφερε στους μαθητές ποικιλία δραστηριοτήτων. Είναι αυτές που σήμερα ως ενήλικη θυμάμαι – όχι τα μαθήματα». Από το 1999 οι Λειψοί άρχισαν να λαμβάνουν μέρος με επιτυχία σε προγράμματα περιβαλλοντικά και πολιτιστικά. Oι μαθητές βέβαια τα προτιμούν και γιατί δεν έχουν βαθμούς.
Αντίστοιχα, όμως, εξελίσσεται και η ίδια: «Είχα πολλή αγωνία για το διοικητικό κομμάτι της διεύθυνσης καθότι ζωγράφος, μέχρι που ανακάλυψα άγνωστες δεξιότητές μου». Πώς αποφάσισε να στραφεί στη διδασκαλία; «Η εκπαίδευση και η τέχνη έχουν δύο κοινούς παρονομαστές: τη δημιουργικότητα και τη διάθεση επικοινωνίας με τον άλλον. Οταν βλέπω τα έργα των μαθητών μου νιώθω εξίσου γεμάτη και ευτυχής όπως έπειτα από μια έκθεση ζωγραφικής».
Με το τηλεσκόπιο
«Ενα παιδί μετράει τ’ άστρα» στον ουρανό της Καλύμνου. Η ομάδα Αστρονομίας του Λυκείου Καλύμνου είναι μια πρωτοβουλία του καθηγητή Φυσικής, κ. Διονύση Τρικοίλη.
«Ξεκινήσαμε πριν από τρία χρόνια με αφορμή το μάθημα επιλογής “Αστρονομία – Διαστημική” στη Β΄ Λυκείου και έκτοτε καθιερωθήκαμε», λέει ο κ. Τρικοίλης.
Κάθε Σάββατο η ομάδα συγκεντρώνεται στο σχολείο, όπου με τη βοήθεια τηλεσκοπίου παρατηρεί το άπειρο του έναστρου ουρανού και εν συνεχεία συζητά και αναλύει τα φαινόμενα.
Παράλληλα, ο 39χρονος φυσικός έχει αναλάβει και την περιβαλλοντική ομάδα. «Οι κόποι μου ανταμείβονται με την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών», εξομολογείται.
Προτεραιότητα
Η ομάδα φαίνεται ότι βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες των 16χρονων μαθητών: «Πέρυσι ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου είχαμε προγραμματισμένη συνάντηση, έβρεχε όμως καταρρακτωδώς και περίμενα ότι κανένας μαθητής δεν θα εμφανιζόταν, αλλά διαψεύσθηκα», λέει ο 39χρονος.
«“Πρώτα η ομάδα, κύριε, και μετά όλα τ’ άλλα” μου αποκρίθηκαν» και παρακολούθησαν τη Σελήνη «εξοπλισμένοι» με σοκολάτες και αρκουδάκια…
