|
|
 |
Λανθασμένη η άποψη ότι η ευφυΐα είναι κληρονομική, αποδεικνύουν νέες έρευνες
Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έτειναν να πιστέψουν ότι η ευφυΐα εξαρτάται κυρίως από τα γονίδιά μας και ότι το περιβάλλον μάς επηρεάζει ελάχιστα. Η άποψη αυτή τώρα ανατρέπεται δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να μεγαλώσουν με πανέξυπνα παιδιά που δεν θα επηρεαστούν από τα δικά μας κληρονομικά ελαττώματα…
Εάν δεν ήσασταν καλοί στα μαθηματικά στο σχολείο, ίσως κατηγορούσατε τους γονείς σας γιατί και αυτοί είχαν την ίδια αδυναμία. Εάν μάλιστα περάσατε στα παιδιά σας την ίδια άποψη, τότε κι αυτά μάλλον δεν θα τα καταφέρουν στον τομέα αυτό. Πολλές έρευνες έγιναν τα τελευταία χρόνια για να αποδείξουν την κληρονομικότητα της ευφυΐας- πιο γνωστή αυτή με τα δίδυμα τα οποία πολύ νωρίς υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες. Όταν αργότερα υποβλήθηκαν σε τεστ, αποδείχθηκε ότι είχαν τον ίδιο βαθμό ευφυΐας και οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό συνέβη επειδή διέθεταν τα ίδια γονίδια. Τώρα ήρθε η ώρα να ξανακοιτάξουμε εκείνη τη μελέτη.
Ο Ρίτσαρντ Νίσμπετ είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέας του βιβλίου «Η ευφυΐα και πώς να την αποκτήσετε». Όπως λέει στην εφημερίδα «Sunday Τimes», επί πολλά χρόνια πίστευε ότι η ευφυΐα είναι κληρονομική. «Συνειδητοποίησα όμως ότι οι έρευνες δεν έχουν διεξαχθεί σωστά αλλά και ότι αυτή η άποψη είναι ιδιαίτερα ατυχής, επειδή υπονοεί ότι ακόμα και με σκληρή δουλειά δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση. Ευτυχώς, γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι είναι λανθασμένη».
Το μήνυμα του Νίσμπετ, ότι δηλαδή η ευφυΐα μας δεν είναι προαποφασισμένη αλλά μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο. Για τους γονείς σημαίνει ότι τα παιδιά τους δεν είναι καταδικασμένα να επαναλάβουν τα ίδια λάθη, για τα σχολεία σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές ανεπίδεκτοι μαθήσεως και για την κοινωνία σημαίνει ότι τα χαμηλά επιτεύγματα κάποιων κοινωνικών ομάδων δεν έχουν γενετικές αιτίες, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά πολιτιστικές- και άρα μπορούν να αλλάξουν.
Η μελέτη των διδύμων
Ο Νίσμπετ κοίταξε κατ΄ αρχήν την έρευνα με τα δίδυμα που χωρίστηκαν και κατέληξε ότι διεξήχθη λανθασμένα κυρίως διότι οι ερευνητές υπέθεσαν ότι οι οικογένειες που τα υιοθέτησαν ήταν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Όμως στην πράξη οι οικογένειες που επιλέγονται για υιοθεσία είναι έτοιμες να δώσουν τα πάντα στα παιδιά, κίνητρα και εφόδια για τη ζωή. «Οι οικογένειες που υιοθετούν είναι σχεδόν ίδιες», παρατηρεί ο Νίσμπετ. «Εάν κάποιος μεγαλώνει σε μια οικογένεια της ανώτερης-μέσης τάξης έχει 12 με 18 βαθμούς ευφυΐας περισσότερους απ΄ ό,τι εάν μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον κατώτερης τάξης- πολύ σημαντική διαφορά». Οι γονείς της μεσαίας τάξης μιλούν στα παιδιά τους, τους διαβάζουν και τα ενθαρρύνουν διαρκώς- επηρεάζοντας άμεσα τον βαθμό ευφυΐας τους.
Σημαντική στη διερεύνηση της ευφυΐας είναι και η έρευνα του Τζέιμς Φλιν, που συνέκρινε τεστ ευφυΐας από όλο τον κόσμο, τον τελευταίο αιώνα. Βρήκε ότι κάθε δεκαετία, το ΙQ των νέων αυξάνεται, κατά μέσο όρο, 3 βαθμούς απ΄ ό,τι την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι τα τελευταία 100 χρόνια, το ΙQ στον δυτικό κόσμο έχει αυξηθεί κατά 30 βαθμούς, γεγονός που καταρρίπτει το «γενετικό» επιχείρημα, καθώς δείχνει ότι το περιβάλλον επιδρά άμεσα και πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.
Η γλωσσική κατάσταση των νέων μας και Προτάσεις για τη διδασκαλία της γλώσσας στο δημοτικό και γυμνάσιο
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 17 Μαΐου, 2009| 5 σχόλια |
Από την εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” της Κρήτης μεταφέρουμε απόψεις και προτάσεις για τη γλωσσική κατάσταση των νέων μας και τον τρόπο που πρέπει να διδάσκεται η νέα ελληνική και η αρχαία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης: (οι υπογραμμίσεις δικές μας)
Ο κορυφαίος φιλόλογος Εμμ. Κριαράς μιλά στην εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” της Κρήτης
Της Σοφίας Τσεντελιέρου
“Εγκληματούμε όταν δεν βλέπουμε τη σημερινή γλωσσική κατάσταση στο Γυμνάσιο”
«Οφείλομε προπαντός να φροντίσομε ώστε να διασωθεί η γλώσσα μας, η νέα ελληνική και να διατηρήσομε την κληρονομημένη ζωντανή παράδοση του αρχαίου λόγου»
Ο μεγάλος δημοτικιστής και κορυφαίος Έλληνας φιλόλογος Εμμανουήλ Κριαράς μιλά στην “Π”
Σε πλήρη σύγχυση οδηγεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών τους μαθητές του Γυμνασίου, αφού από το Δημοτικό είναι ακόμα ακατάρτιστοι στη σημερινή τους γλώσσα. Αυτό υποστηρίζει ο μεγάλος δημοτικιστής Εμμανουήλ Κριαράς, ο οποίος προσθέτει ότι θα έπρεπε να καταρτιστεί εκ νέου το σχολικό πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου.
Ο κορυφαίος Έλληνας φιλόλογος που διανύσει το 103ο έτος της ηλικίας του, σε συνέντευξή του στην «Π» τονίζει ότι στις μέρες μας «αγωνιζόμαστε, σχεδόν ματαίως, να διατηρήσομε σταγόνα ανθρωπισμού μέσα στην ολοκληρωτική σύγχρονη τεχνολογία» και προσθέτει ότι «Οφείλομε προπαντός να φροντίσομε ώστε να διασωθεί η γλώσσα μας, η νέα ελληνική και να διατηρήσομε την κληρονομημένη ζωντανή παράδοση του αρχαίου λόγου».
Ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς μιλά για το εκπαιδευτικό σύστημα, για τα λάθη που έχουν γίνει, αλλά και για το τι πρέπει να γίνει ώστε να βελτιωθούν τα πράγματα, αναφέρεται στους σημερινούς νέους, αλλά και στην αυτοβιογραφία του που πρόκειται να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα.
«Π»: Πώς βλέπετε, κύριε καθηγητά, την κατάσταση στην εκπαίδευσή μας σήμερα; Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει βελτίωση;
Απαντ.: Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η εκπαίδευσή μας επιβάλλει να ενδιαφερθούμε ιδιαίτερα για μια αποκατάσταση. Έργο των επιτροπών που έχουν συγκροτηθεί από το υπουργείο Παιδείας είναι να προτείνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την κατάσταση. Τα προβλήματα είναι σοβαρά και προβάλλουν τόσο στη δημοτική και τη μέση εκπαίδευση όσο και στην ανωτάτη. Πρέπει σοβαρά να τα αντιμετωπίσουν και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών, αλλά και οι οργανώσεις των φοιτητών να κατανοήσουν ότι η σημερινή κατάσταση επιβάλλει μεταρρυθμίσεις. Αναρωτιέμαι όμως: έχομε σήμερα συνειδητοποιήσει επαρκώς την κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίσομε; Χρειάζεται προηγουμένως σωστός κατατοπισμός μας ώστε να αναζητήσομε την κατάλληλη θεραπεία. Χρειάζεται, ανάμεσα στα άλλα, να προσέξομε σε ποιο βαθμό το σημερινό σύστημα παιδείας που εφαρμόζεται-σύστημα που έχει αφεθεί να λειτουργεί χωρίς συνεχή παρακολούθηση- οδηγεί σε κάποιο ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
«Π»: Εσείς τι προτείνετε;
Απαντ.: Παρατηρώ ότι πρέπει να καταρτίσομε εκ νέου το σχολικό πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου και του Γυμνασίου. Χρειάζεται να περιοριστεί ο αριθμός των μαθημάτων, αλλά και η ύλη του κάθε μαθήματος στα βασικά και απαραίτητα. Ιεράρχηση επίσης των μαθημάτων είναι απαραίτητη. Ειδικότερα υποστηρίζω -και δεν το λέω μόνος εγώ- ότι με τη σημερινή διδασκαλία στο γυμνάσιο δημοτικής και καθαρεύουσας οδηγείται ο μαθητής σε πλήρη σύγχυση, καθώς έρχεται από το δημοτικό γλωσσικά ακατάρτιστος στη σημερινή του γλώσσα. Ξέρομε ότι η μεταρρύθμιση του 1976 απομάκρυνε την αρχαία γλώσσα από το γυμνάσιο και τη μετέθεσε στο λύκειο. Μεταγενέστερες προτάσεις οδήγησαν με τον καιρό στο εσφαλμένο μέτρο της επαναφοράς της καθαρεύουσας στο γυμνάσιο. Χρειάζεται άμεση αποκατάσταση των πραγμάτων. Είναι ανάγκη ο μαθητής να κατακτήσει όσο γίνεται καλύτερα τη σύγχρονη γλώσσα του για να μπορέσει αργότερα στο λύκειο, βασιζόμενος στη γλώσσα τη σύγχρονη, να επεκτείνει τις γνώσεις του και στην αρχαία γλώσσα. Στο γυμνάσιο ο μαθητής πρέπει απλώς να προϊδεαστεί ως προς την αρχαία γλώσσα, ενώ σήμερα φιλοδοξούμε να επιτύχομε το ακατόρθωτο: παράλληλη προσπέλαση δύο γλωσσικών μορφών από μαθητές όχι ανάλογα παρασκευασμένους.
Υπογραμμίζω ότι εγκληματούμε όταν δε βλέπομε τη σημερινή γλωσσική κατάσταση στο γυμνάσιο και εξακολουθούμε να δεχόμαστε τη διαιώνιση ενός καταδικαστέου συστήματος. Ελπίζω οι σημερινοί επίσημοι εισηγητές των αναγκαίων μέτρων να θελήσουν να δουν ρεαλιστικά το θέμα και όχι κινούμενοι από θεωρίες για τη δύναμη και την υπεροχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Μόνο με την κατάλληλη ρύθμιση των γλωσσικών μας πραγμάτων στο γυμνάσιο, θα μπορέσει ο μαθητής του λυκείου να καταρτιστεί στο βαθμό που χρειάζεται στην αρχαία γλώσσα. Εκείνο που είναι απαραίτητο στο μαθητή του γυμνασίου είναι να κατακτήσει όσο γίνεται καλύτερα τη σύγχρονή του γλώσσα, να ακούσει από τον αρμόδιο δάσκαλο υπαινιγμούς χρήσιμους για την αρχαία γλώσσα ώστε να είναι έτοιμος στο λύκειο να γνωρίσει τα μυστικά της αρχαίας. Πρέπει σʼ αυτά να περιοριστούμε και όχι, όπως γίνεται σήμερα, να επιδιώκομε συστηματική διδασκαλία του αρχαίου ελληνικού λόγου.
Tεχνολογία
«Π»: Τι θα προσθέτατε ακόμη, κύριε καθηγητά;
Απαντ.: Προσθέτω τούτο: ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (να το πω καλύτερα), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Ράλλης, είχαν καταλάβει ότι με την καθαρεύουσα δεν μπαίνομε στην Ευρώπη (είτε λέγεται ΕΟΚ είτε λέγεται Ενωμένη Ευρώπη) και αναγνώρισαν τη δημοτική. Πότε θα καταλάβουν οι σημερινοί μας πολιτικοί και άλλοι πνευματικοί και εκπαιδευτικοί ταγοί ότι ο αρχαϊσμός στο γυμνάσιο, και αν υπάρχει κάποιος ζήλος των μαθητών για τη γλώσσα, μαραίνεται; Πότε θα αποφασίσουν οι σημερινοί μας ποικίλων κλάδων επιστήμονες να περιοριστούν στα «χωράφια» τους και να μη φιλοδοξούν να γίνουν «δραγάτες» στα «χωράφια» για τα οποία δεν είναι κατάλληλοι; Πότε θα αποφασίσουν οι εκπαιδευτικοί μας, συνδικαλιστές και μη, να δουν την πραγματικότητα που έχουν μπροστά τους;
Στην εποχή μας ο μαθητής και ο σπουδαστής περισπάται ιδιαιτέρως από τις συνεχείς προόδους της τεχνολογίας και δυσκολεύεται σε μεγάλο βαθμό να αφομοιώσει παρεχόμενη σʼ αυτόν αναγκαία ανθρωπιστική ύλη. Όμως είναι ανάγκη η πολιτεία και οι οργανωτές των εκπαιδευτικών μας πραγμάτων να αντιληφθούν ότι χρειάζεται κατάλληλος συνδυασμός τεχνολογίας και ανθρωπιστικής διδασκαλίας για να ελπίσομε ότι διαμορφώνομε καλλιερ- γημένα άτομα.
«Π»: Νομίζετε ότι βιαστήκαμε μετά τη μεταρρύθμιση του 1976;
Aπαντ.: Πράγματι βιαστήκαμε. Δεν περιμέναμε να δοκιμαστεί λίγα χρόνια η μεταβολή. Φροντίσαμε γρήγορα να την ξεστρατίσομε με τις άμετρες και ευφάνταστες φιλοδοξίες μας. Κυβερνά ακόμα πολλούς από μας η μεγάλη ιδέα ότι η Ελλάδα- με την αρχαία της δόξα -είναι η μοναδική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Μέσα δηλαδή στο νεότερο δημοτικισμό, όπως μερικοί τον καταλαβαίνουν, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν καθαρευουσιάνικο αρχοντοχωριατισμό. Κι αυτό γιατί ζούμε μακριά από τη θλιβερή πραγματικότητα. Θέλω να πω ότι δεν την κατανοούμε και δε βλέπομε τα θλιβερά επακόλουθα που μας απειλούν. Οι εκάστοτε ταγοί της παιδείας μας ακροβατούν και αυτοσχεδιάζουν. Πριν από είκοσι και παραπάνω χρόνια, στα 1986-88, είχαμε την περίπτωση του υπουργού παιδείας μακαρίτη Αντώνη Τρίτση, καλοπροαίρετου ασφαλώς πολιτικού και πνευματικού προσώπου. Είχε επιχειρήσει να επαναφέρει τη διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας στο γυμνάσιο. Ακολούθησαν, όπως ήταν φυσικό, αντιδράσεις αρμόδιων ερευνητών, καθηγητών του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ανάμεσά τους ο κορυφαίος κλασικός φιλόλογος Ιωάννης Κακριδής) και μελών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που τάχθηκαν χωρίς επιφύλαξη εναντίον της επαναφοράς. Υπέβαλαν μάλιστα και με έγγραφο τις απόψεις τους στον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Ο υπουργός Τρίτσης αναγκάστηκε τότε να παραιτηθεί, όμως αργότερα συντηρητικοί κύκλοι επέβαλαν την επαναφορά του μαθήματος στο γυμνάσιο με τη δικαιολογία ότι εγκαίρως ο μαθητής του γυμνασίου πρέπει να κατατοπίζεται στα θέματα της αρχαίας γλώσσας. Δεν υπολόγιζαν όμως σωστά τη σύγχυση που θα δημιουργόταν, όπως είπα, με την παράλληλη διδασκαλία των δύο γλωσσικών μορφών. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι, ακριβώς επειδή η συγγένεια μεταξύ αρχαίας και νέας ελληνικής είναι στενή, για το μαθητή του γυμνασίου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει συγγένεια και διαφορές.
Πέρασαν είκοσι και πάνω χρόνια από την πρωτοβουλία Τρίτση και εκείνων που ακολούθησαν τις απόψεις του. Είδαμε καμιά βελτίωση των γλωσσικών μας πραγμάτων; Η κατάσταση χειροτερεύει έκτοτε. Ολοένα και περισσότερο διαμαρτυρόμαστε για την «αγραμματοσύνη» των νέων – και δεν έχομε άδικο. Πιστεύω ότι η αιτία της αγραμμα- τοσύνης αυτής οφείλεται στη γλωσσική μας πολυπραγμοσύνη στο γυμνάσιο. Δεν περιορι- ζόμαστε να διδάξομε στα χρόνια του γυμνασίου όσο μπορούμε καλύτερα όσα ο μαθητής μπορεί να αφομοιώσει. Ζητούμε το ακατόρθωτο. Οι γενικότερες απόψεις του Αντώνη Τρίτση απέβλεπαν σε μια μάταιη γενικότερη προσπάθεια να ανανεωθεί ο νεότερος κόσμος μας με το κήρυγμα και την προάσπιση του πολιτισμού των αρχαίων προγόνων μας. Οι απόψεις του με πληρότητα εμφανίζονται στο βιβλίο που εξέδωσε τελευταία το «Ίδρυμα Τρίτση, για τα δικαιώματα και την απελευθέρωση των λαών» με την επιμέλεια των καθηγητών Γ. Μοσχόπουλου και Σήφη Μπουζάκη του πανεπιστημίου Πατρών.
«Π»: Πώς βλέπετε τους σημερινούς νέους, κύριε καθηγητά;
Aπαντ.: Τους νέους μας σήμερα, για να μιλήσω με γενικότητα, τους βλέπω να υστερούν αισθητά στην όλη συγκρότησή τους, χωρίς να είναι οι ίδιοι πάντα υπαίτιοι για το γεγονός. Υπάρχουν πάντα λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά υποχρέωσή μας είναι να ενδιαφερόμαστε για το σύνολο και όχι για μεμονωμένες ομάδες.
«Π»: Τι είναι το νέο βιβλίο σας, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες;
Aπαντ.: Πρόκειται για αυτοβιογραφία μου. Περιλαμβάνει τα εξής κεφάλαια: Τα πρώτα απʼ αυτά αναφέρονται στα παιδικά, τα νεανικά και τα πανεπιστημιακά μου χρόνια. Ακολουθούν όσα σχετίζονται με το ερευνητικό μου ξεκίνημα στη δεκαετία του 30. Έρχονται κατόπιν τα κρίσιμα χρόνια 40-50 που σκιαγραφούν την περαιτέρω πορεία μου για να ακολουθήσουν κατόπιν τα χρόνια της πανεπιστημιακής μου θητείας έως την απόλυσή μου από τη Χούντα (1968) και της μεταπανεπιστημιακής κατόπιν. Το βιβλίο κλείνει με σελίδες που αναφέρονται σε κρίσεις μου για τις επιστημονικές έρευνες που με απασχόλησαν, καθώς και σκέψεις μου για τον όλο βίο μου.
“Δεν μπορεί να διδαχτεί η αρχαία σε ανώριμα παιδιά”
«Π»: Πώς βλέπετε το πρόβλημα: τεχνολογία – ανθρωπισμός;
Απαντ.: Σήμερα αγωνιζόμαστε, σχεδόν ματαίως, να διατηρήσομε σταγόνα ανθρωπισμού μέσα στην ολοκληρωτική σύγχρονη τεχνολογία. Οφείλομε προπαντός να φροντίσομε ώστε να διασωθεί η γλώσσα μας, η νέα ελληνική και να διατηρήσομε την κληρονομημένη ζωντανή παράδοση του αρχαίου λόγου. Έχομε υποχρέωση να συνειδητοποιήσομε ότι το σημερινό γυμνάσιο εξέπεσε ιεραρχικώς· βρίσκεται στη θέση του παλαιού δημοτικού σχολείου· και να το ενισχύσομε στους τομείς που επιβάλλεται· ρεαλιστικά και νηφάλια να δούμε το θέμα. Επαναλαμβάνω, δεν μπορεί να διδαχτεί η αρχαία σε ανώριμα παιδιά. Ας το προσέξουν ιδιαίτερα οι θρηνωδοί του αρχαίου ιδεώδους!
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 29 Απριλίου, 2009| 5 σχόλια |
| 08:15΄- 08:30΄ |
Προσέλευση – Παραλαβή φακέλων |
| 08:30΄ – 08:40΄ |
Έναρξη εργασιών από τον κ. Γεώργιο Δημόπουλο, Σχολικό Σύμβουλο 3ης Περιφέρειας Ν. Φθιώτιδας |
Εισήγηση: Ελένη Μπενιάτα, Σχολική Σύμβουλος 2ης
Περιφέρειας Ν. Φθιώτιδας
|
|
| 09:15΄- 09:30΄ |
Διάλειμμα |
Εισήγηση: Άννα Ιορδανίδου, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πατρών. |
|
Διάλειμμα |
|
| 12:00΄- 13:00΄ |
Παρουσίαση του νέου βιβλίου Γραμματικής της Ε΄& ΣΤ΄ τάξης |
| 13:20΄-13:30΄ |
Συμπεράσματα – Λήξη εργασιών ημερίδας από τον κ. Γεώργιο Δημόπουλο |
Από τον συγκεντρωτισμό στην απόλυτη αποκέντρωση
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 27 Απριλίου, 2009| 5 σχόλια |
Κάθε δημοτικό για τον εαυτό του μόνο!
25-04-2009
Πηγή: Times on line από την εκπαιδευτική πύλη alfavita
Στην Αγγλία ανακοινώθηκε σήμερα ότι κάθε δημοτικό σχολείο θα έχει τη δυνατότητα να φτιάχνει μόνο του, όπως θέλει αυτό, τη διδακτέα ύλη και θα διαχειρίζεται μόνο του τα οικονομικά του.
Τέρμα πια ο κρατικός έλεγχος στα βρετανικά δημοτικά σχολεία. Χιλιάδες δημοτικά θα μετατραπούν σε …ακαδημίες. Θα τους δοθεί ο έλεγχος του προϋπολογισμού του σχολείου και ανάλογα με τις ανάγκες και τις απόψεις τους, ανάλογα, φυσικά, από την περιοχή που βρίσκονται, θα συντάσσουν το ετήσιο πρόγραμμα της διδακτέας ύλης.
Οι εμπνευστές αυτού του συστήματος ισχυριζονται ότι με αυτόν τον τρόπο τα σχολεία που λειτουργούν σε περιοχές με μαθησιακά προβλήματα θα πάψουν να μένουν πίσω στην εκπαίδευση. Επίσης λένε ότι στην Αγγλία υπάρχουν 34.000 11χρονοι μαθητές οι οποίοι διαβάζουν όπως τα 6χρονα. Και ότι με αυτό το σύστημα η κατάσταση θα βελτιωθεί.
Σοβαρο επιχείρημα για τη μεταστροφή αυτή των δημοτικών είναι ότι με αυτό τον τρόπο λειτουργούν τα σχολεία της δευτεροβάθμιας από το 2000. Και τα οποία, λένε, κατάφεραν να ανιστρέψουν τις εκπαιδευτικές ανισότητες.
Οι δάσκαλοι, λοιπόν, και οι καθηγητές, είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία του σχολείου τους. Η αγγλική κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της.
Τα σχόλια δικά σας !!
Εγκαινιάστηκε η παγκόσμια διαδικτυακή βιβλιοθήκη
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 22 Απριλίου, 2009| 5 σχόλια |
e-παγκόσμια βιβλιοθήκη
Η παγκόσμια διαδικτυακή βιβλιοθήκη (world digital library), ένα τεράστιο εγχείρημα υπό την αιγίδα της UNESCO, στο οποίο συμμετέχουν ιδρύματα από κάθε γωνιά του πλανήτη, άνοιξε χθες επίσημα για το κοινό.
Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο παρουσίασης αυθεντικών εγγράφων, χαρτών και φωτογραφιών που είναι εντελώς δωρεάν στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου χρήστη, υλικό που καλύπτει ένα εντυπωσιακά μεγάλο χρονικό εύρος με έκταση από το 8000 π.Χ. μέχρι και τις μέρες μας! Το www.wdl.org ξεκίνησε ως ιδέα τον Ιούνιο του 2005, όταν ο βιβλιοθηκάριος του Κογκρέσου Τζέιμς Μπίλινγκτον πρότεινε στην UNESCO τη δημιουργία μιας παγκόσμιας βιβλιοθήκης που θα εκπέμπει στον Ιστό και θα είναι προσιτή σε όλους.
Τις πιο θερμές ευχές μου για τις γιορτές του Πάσχα!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ .
Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 2ης ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
ΜΠΕΝΙΑΤΑ ΕΛΕΝΗ
Μπορεί το σχολείο να μυήσει τους νέους στον πολιτισμό και την ιστορία μας;
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 11 Απριλίου, 2009| 5 σχόλια |
Ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει δημοσίευμα του Έθνους με τον τίτλο “Οι Eλληνες και τα μουσεία”, όπως επίσης και οι απόψεις που προσπαθούν να εξηγήσουν το λόγο της σχεδόν αδιάφορης και επιδερμικής σχέσης των Ελλήνων με τα ιστορικά και πολιτιστικά μας μνημεία. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε αν και με ποιο τρόπο το σχολείο θα μπορούσε να συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση λαμβάνοντας υπόψη ότι η μύηση στον πολιτισμό και την ιστορία μας εκτός από ουσιαστικό θέμα παιδείας είναι και θέμα που καλλιεργεί σε βάθος και ποιότητα την εθνική μας συνείδηση, είναι δηλαδή και θέμα βαθύτατα εθνικό. δείτε περισσότερα ΕΘΝΟΣ 11/4/2009
Υπάρχει στην πραγματικότητα το σχολείο των ίσων ευκαιριών για όλους;
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 7 Απριλίου, 2009| 5 σχόλια |
Όπου φτωχός και το σχολείο του
Με τον τίτλο “Ανισότητες στην εκπαίδευση” δίνονται χαρτογραφημένα στατιστικά στοιχεία στο άρθρο που ακολουθεί. Αυτό που προκύπτει είναι ότι η οικονομική ανάπτυξη ανάπτυξη κάθε περιοχής συσχετίζεται ευθέως με τον αριθμό επιτυχιών στην ανώτατη εκπαίδευση. Διαβάστε περισσότερα ΝΕΑ 7/4/2009….
Τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες στην εκπαίδευση των Ελλήνων χαρτογράφησε παραστατικά το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ) της ΓΣΕΕ σε έρευνα που παρουσίασε χθες, «χρωματίζοντας» τον χάρτη της χώρας ανάλογα με το ποσοστό των μαθητών που πετυχαίνουν την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Από την έρευνα προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι σε δέκα νομούς της χώρας, κυρίως φτωχούς ή τουριστικούς, η αποτυχία προσεγγίζει και ενίοτε ξεπερνά το 50%, δηλαδή ένας στους δύο υποψηφίους μένει εκτός ΑΕΙ και ΤΕΙ παρά τις προσπάθειες. Αντιθέτως, σε άλλες περιοχές που είτε είναι συγκριτικά πλούσιες είτε είναι αγροτικές οι νέοι επιθυμούν να φύγουν. Προκύπτει ακόμα ότι κάθε χρόνο τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν 4,8 δισ. ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο κόστος για όποιον υποψήφιο δεν εισαχθεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και θελήσει να επαναλάβει την προσπάθεια με φροντιστήρια, ανέρχεται σε 7.250 ευρώ… Επίσης, η έρευνα επισημαίνει ότι τα τελευταία 4 χρόνια και ειδικά μετά τη θέσπιση της βάσης του 10, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των αποφοίτων λυκείου που δεν καταθέτουν καν Μηχανογραφικό για να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Από περίπου 5.000 που ήταν το 2004 όσοι δεν υπέβαλαν Μηχανογραφικό (επί συνόλου 89.000 αποφοίτων λυκείου), πέρυσι εκείνοι που δεν ενδιαφέρθηκαν για συνέχεια των σπουδών πενταπλασιάστηκαν (25.108), ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι ποσοστό 8% εξ αυτών (περίπου 200 απόφοιτοι) δεν υπέβαλαν Μηχανογραφικό ενώ είχαν βαθμό πρόσβασης μεγαλύτερο από τη βάση και θα μπορούσαν να εισαχθούν!
Χαμηλά εισοδήματα
Συγκεκριμένα, όπως εξήγησε ο επιστημονικός σύμβουλος του ΚΑΝΕΠ κ. Ν. Παΐζης, οι νομοί της χώρας όπου οι λιγότεροι υποψήφιοι συνεχίζουν στα ΑΕΙ είναι περιοχές με δύο εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: περιοχές με χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης, υψηλή ανεργία, κλιμακούμενη αποβιομηχάνιση, χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (κυρίως της Θράκης), αλλά και περιοχές μέσα στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας με έντονα στοιχεία οικονομικής ύφεσης (π.χ. Δυτική Αττική, Πειραιάς). Επίσης περιοχές (κυρίως νησιωτικές, Αιγαίου και Ιονίου) με υψηλό ποσοστό απασχολουμένων σε τουριστικές επιχειρήσεις, δηλαδή με τουριστική ανάπτυξη και έντονη- αλλά όχι ισοκατανεμημένη μέσα στον χρόνο- τουριστική κίνηση (εγχώρια και μη), μαζικού κυρίως χαρακτήρα. Έτσι, σε νομούς όπως η Ροδόπη, η Ξάνθη, τα Δωδεκάνησα, η Κέρκυρα, η Λευκάδα, η Δυτ. Αττική, η Φλώρινα, οι Κυκλάδες, ο Πειραιάς κ.ά., λιγότεροι από ένας στους δύο υποψηφίους εισάγεται στα ΑΕΙ.
Στον αντίποδα, δηλαδή με υψηλή πρόσβαση των υποψηφίων στα ΑΕΙ, καταγράφονται περιοχές με επίσης δύο εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: περιοχές με υψηλούς δείκτες ανάπτυξης και ευημερίας, αυξημένο εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο [κυρίως οι εύπορες περιοχές των μεγαλοαστικών κέντρων (ΑθήναΘεσσαλονίκη) και τα μεγάλα αστικά κέντρα (Πάτρα- Λάρισα- Ιωάννινα)], αλλά και καθαρά αγροτικές περιοχές, απ΄ όπου οι μαθητές θέλουν να φύγουν.
Από την έρευνα προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι σε δέκα νομούς της χώρας, κυρίως φτωχούς ή τουριστικούς, η αποτυχία προσεγγίζει και ενίοτε ξεπερνά το 50%, δηλαδή ένας στους δύο υποψηφίους μένει εκτός ΑΕΙ και ΤΕΙ παρά τις προσπάθειες. Αντιθέτως, σε άλλες περιοχές που είτε είναι συγκριτικά πλούσιες είτε είναι αγροτικές οι νέοι επιθυμούν να φύγουν. Προκύπτει ακόμα ότι κάθε χρόνο τα ελληνικά νοικοκυριά δαπανούν 4,8 δισ. ευρώ, ενώ το μέσο ετήσιο κόστος για όποιον υποψήφιο δεν εισαχθεί στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και θελήσει να επαναλάβει την προσπάθεια με φροντιστήρια, ανέρχεται σε 7.250 ευρώ… Επίσης, η έρευνα επισημαίνει ότι τα τελευταία 4 χρόνια και ειδικά μετά τη θέσπιση της βάσης του 10, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των αποφοίτων λυκείου που δεν καταθέτουν καν Μηχανογραφικό για να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Από περίπου 5.000 που ήταν το 2004 όσοι δεν υπέβαλαν Μηχανογραφικό (επί συνόλου 89.000 αποφοίτων λυκείου), πέρυσι εκείνοι που δεν ενδιαφέρθηκαν για συνέχεια των σπουδών πενταπλασιάστηκαν (25.108), ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι ποσοστό 8% εξ αυτών (περίπου 200 απόφοιτοι) δεν υπέβαλαν Μηχανογραφικό ενώ είχαν βαθμό πρόσβασης μεγαλύτερο από τη βάση και θα μπορούσαν να εισαχθούν!
Συγκεκριμένα, όπως εξήγησε ο επιστημονικός σύμβουλος του ΚΑΝΕΠ κ. Ν. Παΐζης, οι νομοί της χώρας όπου οι λιγότεροι υποψήφιοι συνεχίζουν στα ΑΕΙ είναι περιοχές με δύο εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: περιοχές με χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης, υψηλή ανεργία, κλιμακούμενη αποβιομηχάνιση, χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα (κυρίως της Θράκης), αλλά και περιοχές μέσα στο πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας με έντονα στοιχεία οικονομικής ύφεσης (π.χ. Δυτική Αττική, Πειραιάς). Επίσης περιοχές (κυρίως νησιωτικές, Αιγαίου και Ιονίου) με υψηλό ποσοστό απασχολουμένων σε τουριστικές επιχειρήσεις, δηλαδή με τουριστική ανάπτυξη και έντονη- αλλά όχι ισοκατανεμημένη μέσα στον χρόνο- τουριστική κίνηση (εγχώρια και μη), μαζικού κυρίως χαρακτήρα. Έτσι, σε νομούς όπως η Ροδόπη, η Ξάνθη, τα Δωδεκάνησα, η Κέρκυρα, η Λευκάδα, η Δυτ. Αττική, η Φλώρινα, οι Κυκλάδες, ο Πειραιάς κ.ά., λιγότεροι από ένας στους δύο υποψηφίους εισάγεται στα ΑΕΙ.
Όταν οι μαθητές στήνουν το δικό τους … μουσείο
Συγγραφέας: ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΝΙΑΤΑ | 31 Μαρτίου, 2009| 5 σχόλια |
Μια αξιέπαινη προσπάθεια πραγματοποίησαν οι μαθητές της β΄ δημοτικού στο 11ο ΔΣ Λαμίας με πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών των τριών τμημάτων Αντωνίου Ελευθερίας, Μανάρα Μαρίας και Φασίδου Δέσποινας. Τα τρία τμήματα συγκεκριμένα, στα πλαίσια δραστηριοτήτων της γλώσσας β΄δημοτικού, μετέτρεψαν την τάξη τους σε… Λαογραφικό Μουσείο, στο οποίο ξενάγησαν στη συνέχεια όλες τις υπόλοιπες τάξεις του σχολείου και τους γονείς των μαθητών. Ως Σχολική Σύμβουλος του σχολείου εντυπωσιασμένη από τον πλούτο αλλά και την πρωτοτυπία των εκθεμάτων, προέτρεψα το Σύλλογο Διδασκόντων να κάνει προσπάθεια η έκθεση να ξαναστηθεί στο τέλος της σχολικής χρονιάς και να συνοδευτεί από εκδηλώσεις στις οποίες μπορεί να συμμετέχουν όλοι οι μαθητές του σχολείου, αλλά και πολίτες της πόλης, ώστε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία να αναδείξει και να ζωντανέψει ένα μέρος της τοπικής ιστορίας μας.
Με ενδιαφέρον διάβασα ότι μια ανάλογη αξιόλογη προσπάθεια έλαβε χώρα και στη Θεσσαλονίκη, η οποία μάλιστα ήρθε και στη δημοσιότητα. Από τον Αγγελιοφόρο αναδημοσιεύουμε την είδηση:
Λαογραφικό μουσείο έστησαν μαθητές
Σε λαογραφικό μουσείο μετέτρεψαν επτάχρονοι μαθητές μια παλιά αποθήκη του 3ου Δημοτικού Σχολείου στην Τριανδρία. Με αφορμή την άσκηση ενός σχολικού εγχειριδίου και τη βοήθεια της δασκάλας τους, Ελισάβετ Κλεμεντίδου, συνέλεξαν τα εκθέματα, οργάνωσαν την προβολή της έκθεσης και έδωσαν ζωή σε μια παλιά αποθήκη του σχολείου τους.
Στο σχολικό βιβλίο της Γλώσσας της β’ δημοτικού, μία άσκηση παρότρυνε τα παιδιά να μαζέψουν παλιά αντικείμενα λαογραφικής αξίας από το οικογενειακό τους περιβάλλον, να στήσουν την έκθεση και να αναλάβουν οι ίδιοι να φτιάξουν τις λεζάντες κάτω από τα εκθέματα, τις προσκλήσεις και τις αφίσες για τη διαφήμιση.
Οικοσκευές από τις αρχές του 20ού αιώνα, παραδοσιακές στολές, φωτογραφίες, παλιές ραπτομηχανές, καντάρια,και λογιών άλλα αντικείμενα μιας άλλης εποχής, με μικρή ή μεγαλύτερη αξία, συγκεντρώθηκαν, αξιολογήθηκαν και στήθηκαν μέσα σε ένα χώρο που τόσο καιρό παρέμενε αναξιοποίητος.
«Η άσκηση ήταν καθαρά βιωματική», τονίζει η κ. Κλεμεντίδου. Οι μικροί μαθητές έμαθαν να φτιάχνουν αφίσες, λεζάντες, έφτιαξαν και έστειλαν μόνοι τους τις προσκλήσεις σε άλλα σχολεία, ενώ χωρίστηκαν σε ομάδες και ανέλαβαν τη φύλαξη του χώρου που νιώθουν δικό τους αποκλειστικά δημιούργημα.
Εκθέματα από τα βάθη του χρόνου
Τα εκθέματα, που είναι οικογενειακά κειμήλια, προέρχονται από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο αλλά και πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδος. Κάποια από αυτά, όπως ένα άγιο δισκοπότηρο που χρονολογείται το 1900 μ.Χ., μαγειρικά σκεύη και κεντήματα του 19ου αιώνα, ρώσικές εικόνες από το 17ο αιώνα, παραδοσιακές στολές, αποτελούν εκθέματα μεγάλης λαογραφικής αξίας.
Οι μικροί μαθητές αναζήτησαν πληροφορίες και την ιστορία που κρυβόταν πίσω από το κάθε αντικείμενο. Πράγματα που μπορεί να βρίσκονταν τόσο καιρό σπίτι τους ξαφνικά απέκτησαν μια άλλη διάσταση. Εντυπωσιάστηκαν, και μέσω μιας άσκησης που είχε τη μορφή «παιχνιδιού» ήρθαν σε επαφή, με άγνωστες σε αυτούς, πτυχές τις Ιστορίας.
Εντυπωσιασμένοι, όμως, έφυγαν και οι μεγαλύτεροι, καθώς η έκθεση τους ξύπνησε θύμησες του παρελθόντος, ενώ η σχολική σύμβουλος που την επισκέφθηκε πρότεινε τη διατήρησή της.
Η έκθεση λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας θα λειτουργήσει μια ακόμη εβδομάδα. Αποτέλεσε πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους και για πολλά σχολεία της περιοχής. «Ξεκίνησε σαν παιχνίδι και κατέληξε να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις», τονίζει η υπεύθυνη δασκάλα Ελισάβετ Κλεμεντίδου.
Οπως είπαν και οι νεαροί μαθητές, θα ήθελαν όλα τα μαθήματα να γίνονται έτσι, ενώ πέρα από εκθέτες αποφάσισαν να γίνουν κι δημοσιογράφοι και ετοιμάζονται να φτιάξουν τη δική τους εφημερίδα μετά τις γιορτές του Πάσχα.
« Νεώτερα Άρθρα - Παλιότερα Άρθρα »
