Αναμένοντας με χαρά τα Χριστούγεννα, αντλώντας έμπνευση από κείμενα και εικόνες των Θρησκευτικών, αποφασίσαμε να ετοιμάσαμε όλοι μαζί ένα μικρό θεατρικό κείμενο με τίτλο “Η νύχτα των Χριστουγέννων” .
Ακολούθησαν οι ευχές των παιδιών: Αγάπη, φροντίδα, πίστη
Τι θα ζητούσαν από το μικρό Χριστό: Να έχει όλους τους ανθρώπους καλά, να σταματήσουν οι πόλεμοι, να σταματήσουν οι τσακωμοί και να υπάρχει χαρά, να μην υπάρχει βία, τα ορφανά παιδάκια να βρούνε ζεστασιά και αγάπη μέσα σε οικογένειες, να υπάρχει τροφή για τα παιδιά που είναι φτωχά και υποφέρουν, όλα τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο και να μαθαίνουν γράμματα.
Η ΝΎΧΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Θεατρικό κείμενο
Συγγραφείς: τα παιδιά του τμήματος Γ΄2
Αφηγητής: Μια παγωμένη νύχτα του χειμώνα, κάπου μακριά, σε μια πόλη της Παλαιστίνης, τη Βηθλεέμ, μια νεαρή γυναίκα και ένας ψηλός αδύνατος άντρας, τριγυρνούσαν, κατάκοποι πάνω σ΄ένα γαϊδουράκι, ψάχνοντας να βρουν ένα ζεστό μέρος για να περάσουν το βράδυ. Η γυναίκα ήταν έγκυος, έτοιμη να γεννήσει. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν η Μαρία και ο Ιωσήφ. Ρωτούσαν με αγωνία αν υπάρχει ένα μέρος για να μείνουν, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Κανείς δεν μπορούσε να τους βοηθήσει. Μέχρι που κάποιος τους λυπήθηκε και τους έδειξε τον δρόμο για να πάνε σ’ έναν στάβλο.
Ιωσήφ: Μαρία, κάνε κουράγιο, κάτι θα βρούμε, δε γίνεται να γεννήσεις το μωράκι έξω στην παγωνιά.
Μαρία: Δεν θα αντέξω για πολύ ακόμα. Πλησιάζει η ώρα….
Αφηγητής: Στέκονται μπροστά από μια πόρτα ενός πανδοχείου και ο Ιωσήφ τη χτυπάει με αγωνία.
Πανδοχέας (1) : Τι θέλετε τέτοια ώρα μες τη νύχτα;
Ιωσήφ: Καλέ μου άνθρωπε, βοήθησέ μας, η γυναίκα μου όπου να΄ ναι θα γεννήσει και δεν βρίσκουμε πουθενά ένα ζεστό μέρος….
Πανδοχέας (1): Λυπάμαι, δεν μπορώ να σας βοηθήσω, είναι όλα τα δωμάτια γεμάτα.
Αφηγητής: Και προχωρούσαν κι όλο χτυπούσαν πόρτες κι όλο ρωτούσαν….
Πανδοχέας (2): Ποιοι είστε, τι ζητάτε μες τη νύχτα;
Ιωσήφ: έχουμε απελπιστεί, θέλουμε ένα χώρο για απόψε και δεν υπάρχει κανείς να μας βοηθήσει…
Πανδοχέας (2): Μπα…δεν έχω πού να σας βάλω. Λυπάμαι…. Μα…για σταθείτε! Νομίζω πως μπορώ να σας βοηθήσω! Αν προχωρήσετε λίγη ώρα σε αυτό τον δρόμο και ανηφορίσετε στον λόφο, θα βρείτε έναν μικρό στάβλο. Εκεί, μπορείτε να μείνετε το βράδυ.
Ιωσήφ: Σ’ ευχαριστώ καλέ μου άνθρωπε!
Μετά από λίγη ώρα, επιτέλους έφτασαν.
Ιωσήφ: Έλα, Μαρία, να σε βοηθήσω να ξαπλώσεις…μην ανησυχείς βλέπω πως εδώ υπάρχουν πολλά ζώα που θα σε κρατήσουν ζεστή όλο το βράδυ.
Αφηγητής: Σε λίγη ώρα η Μαρία φέρνει στον κόσμο ένα πανέμορφο μωρό…Τριγύρω του στέκονται τα ζώα του στάβλου που τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους. ξάφνου, έξω από τον στάβλο ακούγονται ύμνοι…άγγελοι ψέλνουν γλυκά και φτερουγίζουν τριγύρω σε μια νύχτα μαγική. Ένα αστέρι λαμπρό φωτίζει τον σκοτεινό ουρανό…κάποιοι βοσκοί που βρίσκονται έξω προσέχοντας τα κοπάδια τους, το παρατηρούν και το σχολιάζουν :
Βοσκός (1): Πρόσεξες ότι απόψε ο ουρανός είναι γεμάτος φως;
Βοσκός (2): Μα να, κοίτα, ένα μεγάλο αστέρι σαν ήλιος, αυτό είναι που σκορπάει το φως παντού. Σαν να θέλει να μας οδηγήσει κάπου.
Βοσκός (1): Τι λες, θες να το ακολουθήσουμε;
Βοσκός (2) Ας το κάνουμε!
Αφηγητής: Οι βοσκοί, προχωράνε με οδηγό το λαμπρό αστέρι, ώσπου φτάνουν έξω από το στάβλο. Μπαίνοντας μέσα, αντικρίζουν τη Μαρία και τον Ιωσήφ να είναι γονατισμένοι μπροστά από μια μικρή ξύλινη φάτνη, όπου μέσα βρισκόταν ένα σπαργανωμένο βρέφος.
Βοσκός: Καλέ μου άνθρωπε, ένα λαμπρό αστέρι, μας οδήγησε εδώ πέρα. Τι έχει συμβεί;
Ιωσήφ: Απόψε, γεννήθηκε ο υιός του θεού, ήρθε στη γη για να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους.
Βοσκός: Και ποιοι είναι αυτοί που ψέλνουν πάνω στον ουρανό:
Ιωσήφ: Άγγελοι τον προστατεύουν και τον καλωσορίζουν με γλυκούς ύμνους. Διαδίδουν το χαρμόσυνο μήνυμα, ότι ήλθε ειρήνη στη γη και στους ανθρώπους καλοσύνη.
Βοσκοί: Ας γονατίσουμε να προσκυνήσουμε…
ΤΕΛΟΣ
